Niet minder dan 30 punk-pop-parels, in amper 100 minuten tijd aan een hels tempo, een onweerstaanbare en ongenadige powertrip om U tegen te zeggen. Maandagavond 31 mei toefde ik op de oorverdovende superstrakke onweerstaanbare Planet of Sound van PIXIES. De Lotto Arena moest en zou eraan geloven. Black Francis, Kim Deal, Joey "tame that guitar!" Santiago en David Lovering leken vastbesloten om een verpletterende set neer te zetten. Zonder genade. Vamos!
En zo geschiedde. Het werd een sublieme afspraak met dat waar Pixies nog steeds o zo goed in zijn: pure power punk pop met weerhaakjes. En dat in rotvaart, zonder genade. Subliem was het. Jawel!
Goed, Black Francis gaf al toe louter om het geld nog met Pixies te touren. Dat is niet sympathiek om te horen, maar 't is eerlijk en het geldt wellicht voor nog bands... Maar, zolang die bands erin slagen een potige puike onweerstaanbare set neer te zetten die niét op de auto-pilot draait en onweerstaanbaar lekker klinkt: who cares? En wie doet Pixies beter dan Pixies zelf? Right!
De Pixies-trein raasde door de Lotto-Arena met niets dan hoogtepunten. De sound zat redelijk goed, zeker naar Lotto-Arenanormen. Na de sfeervolle intro werd meteen Cecilia Ann ingezet, net zoals op 'Bossanova' gevolgd door de in-your-face beuker Rock Music. En dàt was precies wat deze avond voorgeschoteld zouden krijgen. 30 stuks zelfs!
Opvallend veel aandacht voor 'Bossanova' en 'Tromple Le Monde' in de set en verder zowat de beste parels van 'Doolittle', 'Surfer Rosa'. Maar ook 'Come On Pilgrim' werd niet vergeten. Enorm genoten!
Hoogtepunten, behalve 'zowat alles'? Ok dan: zéér zeker The Sad Punk: wat een killerversie... ook: Vamos met Joey Santiago die zijn gitaar leek te moeten africhten, en dat scheen nog te lukken ook - en wat een lekkere dissonanten solo- , Dig For Fire, Cactus, de geweldige powertrip Planet of Sound, en zeer zeker Gouge Away met dat geile stemgeluid en vette bass van Kim Deal... Lekker "It's Educational!!" meebrullen op het sublieme U-Mass... en "this is ain't no holiday, but it always turns out this way" bij The Holiday Song!!! Oh ja, ook Tame en Gigantic natuurlijk, en... Nemrod's Son. Maar ik kan dus eigenlijk alle songs opnoemen, want... oh yes!!!
Geen Space, met de legendarische lijn "jefrey with one f", géén Motorway to roswell, Tony's Theme maar een mens kan niet alles hebben, niet?
Misschien voor de volgende tour? Als Pixies geen nieuwe songs meer opnemen en alleen toeren voor het geld: van mij mogen ze, tenminste als ze dergelijke lekkere concerten blijven neerzetten die ook met twintig jaar oude nummers nog steeds geloofwaardig klinken. Teren op Nostalgie en een jukebox setlist zijn niet altijd verkeerd als je't goed aanpakt...
> SETLIST:
Cecilia Ann/ Rock Music/ Bone Machine/ Monkey Gone to Heaven/ Gouge Away/ Hey/ Velouria/ Dig for Fire/ Alison/ Debaser/ Planet of Sound/ Alec Eiffel/ Caribou/ River Euphrates/ Cactus/ Is She Weird/ Break My Body/ The Sad Punk/ Head On/ U-Mass/ Tame/ Isla de Encanta/ Wave of Mutilation/ Broken Face/ Nimrod's Son/ The Holiday Song/ Gigantic
Bis:
Where Is My Mind/ Vamos!/ Here Comes Your Man
.
En zo geschiedde. Het werd een sublieme afspraak met dat waar Pixies nog steeds o zo goed in zijn: pure power punk pop met weerhaakjes. En dat in rotvaart, zonder genade. Subliem was het. Jawel!
Goed, Black Francis gaf al toe louter om het geld nog met Pixies te touren. Dat is niet sympathiek om te horen, maar 't is eerlijk en het geldt wellicht voor nog bands... Maar, zolang die bands erin slagen een potige puike onweerstaanbare set neer te zetten die niét op de auto-pilot draait en onweerstaanbaar lekker klinkt: who cares? En wie doet Pixies beter dan Pixies zelf? Right!
De Pixies-trein raasde door de Lotto-Arena met niets dan hoogtepunten. De sound zat redelijk goed, zeker naar Lotto-Arenanormen. Na de sfeervolle intro werd meteen Cecilia Ann ingezet, net zoals op 'Bossanova' gevolgd door de in-your-face beuker Rock Music. En dàt was precies wat deze avond voorgeschoteld zouden krijgen. 30 stuks zelfs!
Opvallend veel aandacht voor 'Bossanova' en 'Tromple Le Monde' in de set en verder zowat de beste parels van 'Doolittle', 'Surfer Rosa'. Maar ook 'Come On Pilgrim' werd niet vergeten. Enorm genoten!
Hoogtepunten, behalve 'zowat alles'? Ok dan: zéér zeker The Sad Punk: wat een killerversie... ook: Vamos met Joey Santiago die zijn gitaar leek te moeten africhten, en dat scheen nog te lukken ook - en wat een lekkere dissonanten solo- , Dig For Fire, Cactus, de geweldige powertrip Planet of Sound, en zeer zeker Gouge Away met dat geile stemgeluid en vette bass van Kim Deal... Lekker "It's Educational!!" meebrullen op het sublieme U-Mass... en "this is ain't no holiday, but it always turns out this way" bij The Holiday Song!!! Oh ja, ook Tame en Gigantic natuurlijk, en... Nemrod's Son. Maar ik kan dus eigenlijk alle songs opnoemen, want... oh yes!!!
Geen Space, met de legendarische lijn "jefrey with one f", géén Motorway to roswell, Tony's Theme maar een mens kan niet alles hebben, niet?
Misschien voor de volgende tour? Als Pixies geen nieuwe songs meer opnemen en alleen toeren voor het geld: van mij mogen ze, tenminste als ze dergelijke lekkere concerten blijven neerzetten die ook met twintig jaar oude nummers nog steeds geloofwaardig klinken. Teren op Nostalgie en een jukebox setlist zijn niet altijd verkeerd als je't goed aanpakt...
> SETLIST:
Cecilia Ann/ Rock Music/ Bone Machine/ Monkey Gone to Heaven/ Gouge Away/ Hey/ Velouria/ Dig for Fire/ Alison/ Debaser/ Planet of Sound/ Alec Eiffel/ Caribou/ River Euphrates/ Cactus/ Is She Weird/ Break My Body/ The Sad Punk/ Head On/ U-Mass/ Tame/ Isla de Encanta/ Wave of Mutilation/ Broken Face/ Nimrod's Son/ The Holiday Song/ Gigantic
Bis:
Where Is My Mind/ Vamos!/ Here Comes Your Man
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten