14 september 1990, 18 was ik, rondlummelend in huis hoorde ik plots op de radio dat onheilspellende bericht: "Wim de Craene is overleden" later werd gezegd dat het om zelfmoord zou gaan, al, zo bleek onlangs, is het overlijden nooit echt onderzocht. 1990 dat is ondertussen al twintig jaar geleden. Het lijkt alsof het gisteren was. Vandaag heb ik nog eens uitvoerig geluisterd naar de vele mooie liedjes van Wim de Craene. Wat ik al lang wist werd nogmaals bevestigd: wat een natuurtalent! Zulke mooie, vaak droeve, melancholische en pakkende dan weer grappige of kritische teksten, of dat alles in één. Wat een knappe songs. Een meer dan degelijke songsmid, en dichter was hij. Jammer, maar zo gaat het te vaak, dat de Craene, althans naar mijn gevoel, nooit het o zo verdiende respect kreeg, toch zeker niet 'bij leven'.
Wim is weg. Maar, zoals één van zijn albumtitels luidt: 'Wim de Craene is ook nooit echt weg' (1977). Zo is het. De muziek leeft verder! En hoe! Nog steeds zijn die liedjes even prachtig.
Straks komt er een hommagetournee voor Wim - 'Wim de Craene 20 Jaar Later', met ondermeer Della Bosiers (met wie Wim samen 'Mensen van 18' opnam) en zoon Ramses de Craene, Tom Van Landuyt, Mira, William Souffreau die Wims liedjes met het nodige respect zullen brengen. Ik kijk er al naar uit. Ook de albums, nog steeds niet makkelijk te vinden op CD, zouden heruitgebracht worden...
Wim is nooit écht weg. Zijn mooie liedjes zéker niet! Dankje, Wim!
.
3 opmerkingen:
Wim de Craene was inderdaad een echt natuurtalent! Ik ben blij dat ik destijds zijn optreden in Mechelen kon meemaken, dat was gewoonweg fantastisch goed. Ik ben ook wel benieuwd naar de hommage binnenkort.
Ik ga er zeker naar luisteren...
Hildegarde
Ja, jij wél... Jaloers! Toen de Craene nog optrad, mocht/kon ik nog niet naar concerten gaan ;-o
Wij willen Hupdates.... ;-)
Een reactie posten