Dany Guinnan & Ed Veltrop bieden troost

Donderdagavond 11 november. Wapenstilstand. "Doen wij niet aan mee!" moeten de weergoden hebben gedacht. En terwijl het land ei zo na aan het verdrinken was, vonden we een veilig onderkomen in O' Fiachs Irish Pub. Waar Dany Guinnan en Ed Veltrop ons troost boden met mooie liedjes in de gezellige huiskamersfeer van het bovenzaaltje van de Ierse Pub.

Die avond kampte ik persoonlijk met enkele bad vibes die me toch behoorlijk parten speelden. De aanwezigheid van goede vrienden en het optreden van Danny en Ed brachten troost. Vrienden en muziek als medicijn dus!

Het was weerom knus boven in de Ierse pub en behalve de 'usual suspects' zag ik heel wat andere gezichten. Velen onder hen bleken vrienden en familie van de sympathieke Ier Danny Guinnan (zang/gitaar) en/of diens begeleider Ed Veltrop (keyboards/ accordion) te zijn. Guinnan: "Hello, friends and family, and those five of you I haven't met before". Toen de avond vorderde zou er evenwel wat publiek bij-binnengewaaid komen. Een opgewekte Guinnan was zeer te spreken over de locatie en merkte op "it's funny; playing in what looks like somebody's housekamer". Daar heeft ie een punt!

Guinnan en Veltrop brachten een aantal van Guinnans eigen nummers, afgewisseld met enkele covers. Al bij het eerste liedje kon je horen hoe opmerkelijk dicht Guinnans stem aanleunt bij die van Mike Scott van The Waterboys, en dat is een compliment. Ik hou wel van zo'n stemgeluid. Toen kon ik nog niet vermoeden dat het duo ook effectief een covertje zou brengen van die genoemde Waterboys en dan nog wel een sublieme interpretatie van 'A Man is in Love'. Erg knap. Maar ook Dany's eigen nummers mochten er zeker zijn. Mooie teksten, zichzelf begeleidend op gitaar, met de aanvulling van de keys van Ed Veltrop. Al had ik met momenten liever gehad dat er een piano stond, dan wel een orgel. Maar misschien moest dat orgeltje gewoon wat stiller gezet worden?

Waar de keys dan weer perfect waren was toen het duo met een soort akoestisch rock 'n rollnummer kwamen aanzetten. Vraag me de titel niet, maar het moet zoiets geweest zijn als "No going back to a better Me Cause you can't Fix Things With Cups of Thea". Geweldig was het!

Bij een aantal nummers omgorde Ed de accordion en dat vond ik persoonlijk beter bij de stem van Dany, de akoestische gitaar en sfeer passen dan de keys. Het gaf een veel warmer en intenser effect zo...

Veel mooie liedjes gehoord en ik onthoud vooral 'What in the World Are You Waiting for', een liedje over ene 'Jenny' en het grappige 'Before I'm 30'.

Heel erg sterk was de interpretatie van 'Cold Misty Morning, Albert Bridge' vanThe Pogues°. Heel erg mooi gezongen, maar mooier zingen dan Shane McGowan is misschien niet moeilijk, toegegeven. En het eerbetoon aan de bedroefde Kirsty McColl met 'Fairy Tale From New York' (Pogues/ K. McColl) was ook zeer fijn.

Er werd heel sterk gebist met een sublieme versie van Neil Youngs 'Harvest Moon, iets wat deze Neil Young-fan erg kon waarderen. En ik was op dat moment even volledig van de wereld en 'in de song'... Knap gezongen, mooie accordeon- en gitaarpartijen. Daarna Dany en Ed hier nog expliciet voor bedankt! Fantastisch.

Met 'My Heart on a Temporary Blackout', waarbij Dany, al dan niet gespeeld, echt de tekst leek kwijt te zijn, werd afgesloten...

Alweer een fijne muzikale avond in de Ierse Pub in Mechelen. Dany en Ed mogen nog terugkomen, maar van mij mag Ed gerust enkel de accordion meenemen, tenzij ie ook een vleugel binnenkrijgt in O Fiachs natuurlijk...