"Elliott Murphy is always on tour" staat ergens op de webstek van Murphy te lezen. En het klopt nog ook. De sympathieke hyper-energieke rocktroubadour is ei zo na altijd 'on the road' en nooit is daar ook maar één concertje bij dat ie met (zichtbare) tegenzin doet. Altijd krijgen de fans méér dan waar voor hun geld met telkens lange sets waar het vuurwerk en speelplezier afspatten. Murphy is heel erg snel te overtuigen om nog eens te bissen, en nog en nog... Menig fan kent dat verhaal van dat legendarisch lange concert in Verviers wel, of beter: was erbij! De verwachtingen zijn ook telkens hoog gespannen als de man weer eens komt concerteren. Verwachtingen die Murphy telkens weer zonder enige moeite tenvolle invult. Het was niet anders, gisteren, zaterdag 6 november in 'Het Depot', met een set van twee uur en drie kwartier. Een set met veel nieuw en recent werk én enkele absolute classics...Alhoewel de deuren al om 20 uur openzwaaiden en er géén voorprogramma was, zou Murphy er pas om 21.10 uur aan beginnen. Maar niemand die zich daar écht zorgen om maakte. Tijdens het wachten was het volop speculeren welke nummers wel en niet de setlist zouden halen – ik hoopte op 'Sicily' en 'On Elvis Presley's Birthday', concertmakker, fotograaf en mede-Murphyliefhebber Bart had graag 'Small Room', en allebei hoopten we ondermeer op 'Sonny' - en iedereen was natuurlijk erg benieuwd naar die nieuwe nummers. Zou Murphy opnieuw het hoge niveau van 'Coming Home Again' en 'Notes From The Underground' halen?
Om tien over negen wandelt gitarist Olivier Durand het podium op, snel gevolgd door de andere Normandy All Stars en... Elliott Murphy! Genoeg gewacht, lijken de heren te denken en meteen wordt het gloednieuwe 'Gone, Gone, Gone', ingezet; een aardige rocker, die net dat predikt wat Elliott nooit geweest is: 'gone'. Sterke opener en de band die goed strak klinkt met een Murphy die goed bij stem is. De gloednieuwe song wordt meteen achtervolgd door de classic die 'A Touch of Mercy' is. En voor't eerst deze avond toont Olivier Durand nog eens wat een geweldig gitarist ie is, middels een sublieme solo. En Durand doet dat kunstje nog eens over in 'Sonny', jawel, Barts en mijn wens kwam uit! En wat een uitstekende versie zeg, met een knap gitaarduelletje tussen Murphy en Durand, ook dat zou zich nog herhalen. En, inmiddels drie nummers ver, wéten we gewoon dat alle hoge verwachtingen ingelost zullen worden!
En dan spreekt Elliott ons toe: “It's nice to be in Louvain. Been here before, in '81”, herinnert hij zich, “It has changed, you haven't though!”. De gitaren worden even (bij)gestemd, iets waarbij Murphy altijd kan vertrouwen op gitarist-'professor' Olivier Durand, en 'Pneumonia Alley', die sterke ballad van 'Coming Home Again', volgt. Elliott heeft goed en slecht nieuws voor ons: “The good news is: we have a new album out, the bad news is that it's not out yet”. Maar we worden getrakteerd met nog meer songs uit dat album; met eerst het bezwerende 'Take That Devil Out Of Me', met weer heel erg knap gitaarwerk van Durand, dan de duidelijke en mooie boodschap 'You Don't Need To Be More Then Yourself'. Het swingende en rockende 'Rain, Rain, Rain', een instant classic, en al meteen goed meegezongen, maar “oooh oohh, rain rain rain” is nu ook niet zo moeilijk, sluit het trio sterke newbies af.Minder nieuw is 'Take Your Love Away', met dit keer een gitaarsolo van Murphy en ook hier een 'gitaarduelletje' met Durand. Knappe uitvoering. “I'll probably played this one in '81”, zegt Murphy en hij zet in met de mondharmonica... Ja! Het onsterfelijke, stokoude, maar nog o zo mooie 'You Never Know What You're In For'. En alsof dat nog bewezen moest, verwent Murphy ons met een sublieme versie van dat andere vitale oudje: 'Last of The Rockstars', gekoppeld aan 'Shout'. Feest!
Met “This is the story of my life” kondigt Murphy het volgende nieuwe nummer aan, een sterk ambiancenummer dat precies dat is wat de titel doet vermoeden: 'Rock 'n Roll 'n Rock 'n Roll'. En we blijven bij hetzelfde thema met een werkelijk sublieme versie van, jawel 'On Elvis Presley's Birthday'! Wat een geweldige opbouw kent dat nummer toch, en live al helemaal! Elliott vertelt dat het nieuwe album simpelweg getiteld is 'Elliott Murpy'. “It took us 35 years to come up with that” voegt ie er nog aan toe en hij kondigt alweer een nieuw nummer aan: “This song requires special effects” en Murphy zet zijn bril op. Hij blijk de lyrics van 'Poise 'N Grace' nog niet helemaal te kennen. En wéér een dijk van een song. Ja, hoor niemand twijfelt nog, dat nieuwe album is super.
Tot mijn grote vreugde wordt 'And Robert E. Lee' ingezet, een van mijn favoriete recente songs. Daarna meteen een uitstekend 'Diamonds by The Yard', uiteraard uit alle kelen meegezongen, of wat dacht je? Het nummer wordt lang uitgesponnen, wat Murphy de tijd geeft om zijn Normandy All Stars nog eens voor te stellen, en bassist Laurent Pardo, drummer Alan Patras en gitarist Olivier Durand krijgen elk een korte solospot. Ook Murphy geeft een gitaarsolo'tje weg. 'Diamonds' blijkt het einde van de 'main set' te zijn: “Thank you very much!”.
In de eerste bisronde brengt de band, zoals vaak, een uitgesponnen 'L.A. Woman', weerom een uitstekende versie, én ambiance, en ook nu incluis het verhaal over waarom Murphy dit brengt: “In 1971 Jim Morrison moved to Paris, three months later ...” (toen stierf hij)- stilte, gegniffel... en vervolgens: “in '89 Elliott Murphy moved to Paris, in 2010 Elliott Murphy is alive!”.Maar dan! Patras komt vanachter zijn drumstel, Pardo, Durand en Murphy trekken de stekker uit hun instrumenten. Het viertal komt helemaal vooraan op het podium staan en wat volgt is een volledig, letterlijk unplugged onderonsje. Murphy zet in, a capella, volledig unplugged dus: een wel erg fraaie versie van Bob Dylans 'Blind Willie McTell'. Waauw! En meteen daarna een al even prachtig 'Green River'! Klasse!
We zijn ondertussen 22.55, maar van stoppen is nog geen sprake en in de tweede bisronde, kondigt Murphy een oud nummer aan dat nooit op plaat gezet werd: “This was to be a follow up song to Drive All Night”. En een grappig, nu weer geheel 'plugged', 'Don't Worry, I'm A Great Driver' volgt. Die song mag ie toch eens op een album zetten wat mij betreft! Die zo herkenbare intro verraadt het meteen: 'Come On Louan'! Met Murphy die zit te dollen met Durand en Pardo: al musicerende proberen de heren een soort Genesis-walkje uit.
Bij 'Eurotour' zet Murphy het publiek nog wat aan het werk met een wedstrijd handjesklappen en een geweldig 'Drive All Night', dat niet kon en mocht ontbreken besluit. Elliott Murphy dankt ons nog eens uitvoerig... Zoals gewoonlijk is hij nog te overtuigen voor “One More”. En tegen mijn verwachting, wordt het er ook maar één, maar goed het was dan al 23.40. En we krijgen, opnieuw volledig unplugged, een werkelijk subliem 'Anastasia'!
Murphy komt met het goede nieuws dat hij zo meteen enkele CD's verkoopt, hij heeft toch al enkele exemplaren van zijn jongste album bij! Dan bejubelt hij zijn gastland, waar hij naar eigen zeggen vaak en graag komt. En de man vindt ons zowat zijn trouwste fans!
Een weerom uitstekende concertavond met Elliot Murphy is een feit. Alle superlatieven van vorige verslagjes van een Murphy-optreden, kunnen ook hier weer gebruikt worden. Ook nu was't weer super. Een uitstekende setlist, geweldige muzikanten en heel veel sfeer, zoals eigenlijk altijd. Murphy never lets us down!
SETLIST:
Gone, Gone, Gone / A Touch of Mercy / Sonny / Pneumonia Alley / Take That Devil Out Of Me / You Don't Need To Be More Then Yourself / Rain, Rain, Rain / Take Your Love Away / You Never Know What You're In for / last of the rock stars / Rock 'N Roll 'N Rock 'N Roll / On Elvis Presley's Birthday / Poise 'N Grace / And General Robert E. Lee /Diamonds by the Yard
BIS 1
L.A. Woman (The Doors) / Blind Willie McTell (Bob Dylan)/ Green River
BIS 2
Don't Worry I'm A Great Driver / Come On Louann / Euro-Tour / Drive All Night
BIS 3
Anastasia
Tevreden en gewapend mét de gloednieuwe CD, of wat had je gedacht, keerden we huiswaarts. Nog even wachten en ... op naar het volgende Elliott Murphyfeestje!
Verslag: Markec
Foto's: Bart Schelkens
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten