Zaterdag 21 mei, stelde Beyond The Labyrinth in Zaal Bret in Genk niet alleen hun ijzersterke derde album - 'Chapter III: Stories' - voor maar ook 'guitar hero' Mark Wenkin die sinds begin deze maand de rangen vervoegde. Mark bewees overduidelijk een meerwaarde te betekenen voor de band. De unieke bandsound klinkt nu nog voller en rijker. En de livedoop van de nieuwe ‘stories’ van Beyond The Labyrinth was méér dan geslaagd...
Maar het was even wachten alvorens Beyond The Labyrinth de nieuwe songs kon loslaten op het publiek. De support acts, zich alledrie situerend in het ‘eighties metalstraatje’, maakten er een soort minifestival van en supporterden hevig voor mekaar maar waren niet meer te bespeuren toen Beyond The Labyrinth eindelijk kon aantreden. Weinig sportief.
Wijdbeense Eighties Metalclichés
De metalbands in kwestie, twee Duitse en één Franse, IronFate, Dragonsfire en Lonewolf tapten uit ongeveer hetzelfde beperkte vaatje, en de 200 kilometer voorspelbare clichés en overdreven poses waren dan ook volop aanwezig. Muzikaal viel de eerste band, een niet eens verdoken Judas Priestkloon, nog het best mee. In die zin: een zanger die duidelijk wat met zijn stem kan en goedspelende muzikanten. Gewoon goed, meer niet. De, jawel, Priestcover, ‘Victim Of Change’ klonk erg overtuigend.
Dragonsfire vond het nodig ons te vervelen met een teveel aan eentalig Duitse ‘bindteksten’. De drummer en blijkbaar ook de ‘tourmanager’ van de drie bands, stelde zich onnodig aan en bleek er heilig van overtuigd dat Duitse humor wérkt. Aber Nein! Muzikaal stelde het niet zo veel voor. Goh, ja ze speelden best wel goed maar meer ook niet en die brulboei kan beter bij een slecht punkbandje zijn ding gaan doen wat mij betreft. Maar wellicht dacht hij zelf in de buurt van de Metal Church-vocalist te kunnen komen.
Lonewolf pakte uit met een over the top bombastische intro en haalde op hun beurt een teveel aan wijdbeense metalclichés boven. Dertien in een dozijnnummers, een matige zanger en een sound, die in het beste geval aan Manowar deed denken. They wish!
Beyond The Labyrinth's Stories: Live!
Om half elf werd het wachten dan beloond! Tijd voor de cdvoorstelling van ‘Chapter III’ en de vuurdoop van Mark Wenkin. Een aantal van de twaalf stories van Beyond The Labyrinth zitten al een tijdje in de live set, met name de songs die de band eerst op single uitbracht, en bewezen reeds hun kracht. Dat was in Genk niet anders. Met een meer dan overtuigend ‘Saturation Point’ werd de set geopend, eerst ingeleid door de intro van ‘The Darkest Page’, één van de epics op het nieuwe album, dat ik ooit ook live hoop te horen. We kregen de albumversie van ‘Saturation Point’, dus mét die heerlijke gitaarsolo-opening.
‘The Peter Principle’, nu al één van de BTL-gems met zijn sterke lyrics en muzikale opbouw, en niet de énige ‘classic’, klonk ook nu weer erg goed en “you’re just another victim of the Peter Principle, everything’ gone wrong, nothing’s going right” maakt je misschien niet vrolijker, maar zulk catchy refrein zing je toch gewoon mee, niet? Het is zo’n song, en ze hebben er nog, waaraan alles, maar dan ook alles klopt, elk detail; de ritmesectie, de gitaren, de stem, ... De twee Limburgse heren naast mij: “vanwaar zijn die heren, die zijn zo goed, joh!”.
Tijd voor een eerste hoogtepunt, want ‘Oceans Apart’ was meesterlijk, met zanger Jo De Boeck die weer vol overtuiging 'zijn liedje' bracht met – letterlijk zelfs – doorleefde en gemeende - vocals, gitarist/ songschrijver/ duiveldoetal Geert Fieuw, die live keys speelde, de subtiele ritmesectie van Gerry Verstreken (bas) en Michel Lodder (drums) én zalige extra gitaarpartijen en –soli van Mark Wenkin. Ooh!
Ook nu stond de lekker vuile rocker ‘Fear’s The Killer’ als een huis. Spannend en ‘in your face’. Genieten van gitaarsoli van Geert én Mark. En mijn Limburgse concertburen gingen volledig uit hun dak. Toen al had de band er twee fans bij en we waren pas vier nummers ver.
Met ‘Tomorrow is Gone’, een ‘ecology’ BTL-classic; “at the edge of the world there’s a hole in the sky...” – BTLs “Laat ons een bloem” zeg maar - en ‘No Place For A Dreamer’ werd voor ’t eerst in de set naar de eerste twee albums teruggegrepen. Geert opnieuw op keys bij ‘No Place For A Dreamer’ en ook nu een ware showcase van Marks gitaarkunsten. Sterk.
Jo somt het teveel aan ‘Gods of Rock’ op die ons recent ontvielen op, waaronder ook Ronnie James Dio en dan weerklonk Beyond The Labyrinths tribute aan Dio en opgedragen aan de vermelde rockgoden; ‘Raise The Horns’. Met de pompende bas van Gerry en een geweldige Drive. Het eerbetoon klinkt erg goed live, hou dit maar in jullie set, jongens!
Een song die al heel lang meegaat en haast altijd in de set zit, waarvoor dank, is het sublieme ‘In Flanders Fields’ dat ook in Genk niet ontbrak. En ook nu: kippenvel. Nog steeds aangrijpend, de thematiek spreekt voor zich, niet? De gitaarsolo die Mark eraan toevoegde, versterkt de dramatiek nog. Waauw!
Na de bandvoorstelling werd teruggrepen naar ‘Castles In The Sand’ met ‘Time To Fly’ met een knappe solo van Geert om dan uit te pakken met een fantastisch ‘Hidden Agenda’, waarmee we opnieuw bij ‘Chapters’ aangeland waren. Nog zo’n sterkhouder. En hoe knap klonk ‘The Girl With The X-Ray Eyes’ wel niet zeg! ‘Catchy as hell’ schreef ik in mijn albumbespreking. De liveversie moet niét onderdoen. Wat een live groove ook...
Na een potig ‘Pure Sabotage’ nam de band met “het titelnummer van de nieuwe plaat”, dixit Jo, wat gas terug met de mooie ballad ‘Stories Waiting To Be Told’. Dat ook al het einde van de set betekende. Maar er kon nog een bis af en theme song ‘Beyond The Labyrinth’ stond als vanouds als een huis!
Mijn ‘buren’ aka nieuwe BTL-fans vroegen me wélk album ze best aanschaften en ik poogde hen ze alledrie aan te smeren, maar besloot met “koop het nieuwe maar, de meeste liedjes die je hoorde vandaag staan daar op”. Ik begeleidde hen zelfs naar de merchandisestand. Lichte dwang? Nee, ze wilden zeker zijn dat ze het juiste album kochten...
De CD-presentatie zou 'véél' nieuwe fans kunnen opleveren, want die sterke nieuwe songs staan ook live als een goed gefundeerd huis, in goed gezelschap van oudere BTL-gems. Jammer is het dan ook dat er niet méér volk was. Wat moet je, behalve uitstekende muzikanten met dito songs programmeren nog meer doen om mensen “uit hun kot” te krijgen?
Ik volg deze sympathieke band nu al sinds 2005, als ik me niet vergis. En dat ik hen een warm hart toedraag is een publiek geheim. Ik ben dan ook blij dat ze met het nieuwe album weer zo'n grote stap voorwaarts hebben gezet.
Setlist:
Saturation Point
The Peter Principle
Oceans Apart
Fear's The Killer
Tomorrow Is Gone
No Place for a Dreamer
Raise The Horns
In Flanders Fields
Time To Fly
Hidden Agenda
The Girl With The X-Ray Eyes
Pure Sabotage
Stories Waiting To Be Told
Encore:
Beyond The Labyrinth
Beyond The Labyrinth opent deze week twee keer voor Pagan's Mind, in Nederland, verdere info over concerten vind je op hun webstek. En nu maar hopen dat een aantal, nee een veelvoud, Melomanen ook snel de weg naar hun muziek vindt!
De band verdient het, de muziek ook. Ga deze heren zien, koop dat nieuwe album! Doén!
verslag: (c) Markec
alle foto's: (c) Bart Schelkens
1 opmerking:
Knap stukje schrijven, je doet me bijna voelen dat ik er ook bij was daar in Genk. Het had niet mogen zijn. Inderdaad deel ik ook met jou de mening dat ik The Darkest Page wel eens live wil horen, want hoe dan ook, spreekt dit nummer me speciaal aan, ik denk dat ik met Geert eens ga spreken om het nummer te gebruiken op de website die ik gemaakt heb voor het Herdenkingscomiteé augustus 1944 of om het in www-taal te zeggen, www.heca1944.be. De song gaat over de trein waarop tientallen van mijn dorpsgenoten werden gepropt en weggevoerd naar de concentratiekampen... moge dit soort toestanden niet meer gebeuren en moge de mensheid nu eens definitief de wapens neerleggen.
Bedankt Markec, mooie review.
Staf
Een reactie posten