Zaterdag 9 juli. Het was een dag van – soms moeilijke – muzikale keuzes. The Faces, weliswaar met Mick Hucknall, twee maal Simple Minds, ok met een greatest hits-set maar toch, op evenveel festivals, Status Quo op Rock Zottegem en een niet onaardige Bospopdag... Maar de keuze viel op het Rivierenhof in Deurne. Wanneer niemand minder dan The Voice of Rock, aka mijnheer Glenn Hughes himself, op het podium staat, dan moet je daar bij zijn, niet?
Hughes doet dezer dagen erg mooie dingen met Joe Bonamassa, Jason Bonham én Derek Sherinian. Samen vormen ze de funky powertrip die naar de naam Black Country Communion luistert, de eerste band voor Hughes sinds Deep Purple. Vier top muzikanten bij elkaar, veel ervaring op het podium dus. En een overdosis bezieling zo bleek. Was het goed? Neen, het was geweldig – oh yearh!
En een feest dat was het: vanaf de eerste noot van 'Black Country' tot aan de laatste noten van 'Burn'. Wat een powertrip.
Openen met 'Black Country' was dus een erg goede zet. Meteen de vlam in de pan. En ook 'One Last Soul' klonk bijzonder potig en potent maar het eerste hoogtepunt was zeer zeker 'Crossfire'. Een groove om U tegen te zeggen en Glenn Hughes die hier, en niet voor't laatst schittert en zijn naam als 'the voice of rock' nog eens waarmaakt. En dan moest het fantastische 'Beggarman' nog komen: what a treat!
Doorheen de set bleek hoe goed het viertal op elkaar ingespeeld is. De hechte bandsound stond als een huis. Leuk waren ook de vele knipogen, zoals wanneer Bonham papa's drumpartij van Led Zeppelin's 'When The Levee Breaks' – ooit nog 'gejat' door Beastie Boys (Rhymin and Stealin') – inzette en er toch een Black Country Communion-song zou volgen, of Sherinian die aan het eind van 'Sweet Sista Jane' The Who's 'Won't Get Fooled Again' deed weerklinken. Top!
“We made two records in one year. Yes we're that type of band. We don't wait five years”, aldus Glenn Hughes. Het tekent de grote graagte van de heren. En live vertolkte zich dat in een superstrakke sound met enorm veel spelplezier. En de heren waren goedgemutst, zeker Hughes “We love you Belgium, I know I do”.
Alleen al om de sublieme vertolking te horen van 'Song of Yesterday' had je moéten afzakken naar het Rivierenhof. Dit was echt kippenvel: en bij mijn concertgezel zag ik dat kippenvel letterlijk. Die prachtige gitaarsoli van Joe Bonamassa, die geweldige keel van Glenn. En er zou nog zo'n moment komen: een weinig later toen de band 'Cold' bracht: “A goodbye to a friend I couldn't say goodbye to”, aldus Hughes. Ook dan genieten én kippenvel.
Ook heel sterk waren de nieuwe songs 'Save Me' en 'I Can See Your Spirit' – pure Deep Purple MK III-IV. Een ander hoogtepunt was zeer zeker de Joe Bonamassa-song 'The Ballad of John Henry'. Wat Bonamassa deed in de Konigin Elisabethzaal met deze song was al lichtjes fantastisch. Nu was de poeier zo mogelijk nog straffer, in de Black Country Communion-versie klinkt deze topsong eens zo sterk.
'The Outsider' en vooral 'Sista Jane' waren ballenbrekers, extreem funky, superstrak en o zo lekker. Al bleken ze het einde van de set in te luiden.
“Are you ready?”, vroeg Glenn Hughes wanneer ze terugkwamen voor de bisronde. Natuurlijk waren we klaar. En een ijzersterk en strak 'Man in the Middle' weerklonk. En Deurne ging finaal uit zijn dak wanneer Deep Purple's 'Burn' werd ingezet. Dat Hughes het refrein vooral door ons liet zingen – niet dat wij zulke goede zangers zijn - wijst er misschien op dat zelfs 'the Voice of Rock' niet meer àlle hoge noten aan kan, of misschien spaarde ie zijn stem wel even. Feit blijft dat Hughes toch één van die weinige rockvocalisten van zijn generatie is die doorgaans met weinig moeite alle hoge noten nog méér dan goed haalt.
De funky power trip die Black Country Communion is, raasde voorbij met een rotvaart. Wat een ervaring zeg... What a journey. Zeer sterk en veel te kort natuurlijk. We mogen hopen dat Hughes, Bonham, Sherinian en Bonamassa nog lang samen muziek blijven maken: magische momenten verzekerd!
> Setlist:
Black Country/ One Last Soul/ Crossfire/ Beggarman/ Faithless/ Song of Yesterday/ Save me/ I Can See Your Spirit/ Cold/ The Ballad of John Henry/ The Outsider/ The Great Divide/ Sista Jane
Encore:
Man in the Middle/ Burn
tekst: (c) Markec
foto's: (c) Jany Claeskens - the Top of Music
Geen opmerkingen:
Een reactie posten