Het concert van The Sisters Of Mercy op 22 april was uitverkocht in no time. En spijt dat ik had van naast een ticket gegrepen te hebben. Gelukkig werd een extra show geregeld op 11 mei, daarvoor leek de ticketverkoop heel wat minder hard te gaan, zelfs gisteren, de dag van het concert waren er nog tickets te krijgen. Met mijn ticket al op zak voor 11 mei las ik meteen na het optreden in april toch wel erg zorgwekkende negatieve commentaren. Met een bang hartje trok ik dus naar de AB gisteren...
Eldritch & co zouden pas aan hun concert beginnen om 21.00. Eerst was het aan de band BLUTCH om de zaal, dan nog halfleeg, op te warmen. "Nous sommes Blutch. Nous sommes Belges", klonk het. De set begon veelbelovend met een instrumentaal harde en strakke song die me spontaan aan de vroegere SWANS deed denken. Maar... wat volgde was een halfuur hemeltergende teringherrie... een drummer die zou solliciteren voor houthakker, dan nog een idioot die zjjn gitaar mishandelde, een bassist die we soms hoorden, en de "zanger" (what's in a name) die de keuze duidelijk nog niet gemaakt had tussen "screamo schreeuwer" en "death metal grunter". Ik denk dat ze hem in géén van beide genres graag zien komen.. heel strakke, logge sound.. met zang/ schreeuw/ gebrul dat nergens naar toe ging.. en jammerlijke lIJdensweg van een veel te lang halfuur!!!! Doelloos geram en gedram - jammer dan ...
Naarmate we de klok van 21 uur naderden begon de zaal dan toch langzaamaan vol te lopen..... [ moest ik geweten hebben welke teringherrie "blutch" brengen zou, ik zou ook niet voor 21 uur de zaal binnengegaan zijn!! ]
SISTERS IN THE MIST - ELDRITCH DEFINITIEF HET NOORDEN KWIJT?
Rond 21.00 ontplooide zich een heus rookgordijn.. En niet veel later stonden daar silhouetten die THE SISTERS OF MERCY bleken te zijn. Tenminste als je goed keek doorheen het rookgordijn zag je gestalten va Eldritch en de zijnen. Anno 2006 zijn dat Andrew Eldritch (vocals), Doctor Avalanche (Drums & Synths), Nurse (de man die drumcomputer Dr. Avalanche bedient), Chris Catalyst (guitar en backing vocals) en Ben Christo (guitar en backing vocals).
Edritch & co openden met CRASH & BURN - één van de vele nummers die ze vaak live brengen, maar die nog steeds geen studioversie kennen (laatste album dateert alweer van 1991. Ja!). Ik kende het nummer al van de live-bootlegs. Een sterk nummer, maar zo flets en vlak gebracht. Als de opener van een concert al niet overtuigd. Eldritch was nauwelijks te horen, zingen kon je het niet noemen. We hoorden wat gewauwel en flarden van zijn o zo typerende grafstem. Maar het zou nog erger worden. Zelfs de drumbeat van DR. AVALANCHE, klonk eerder klef.
Als tweede song volgde RIBBONS, wat bij mij een aha erlebnis opriep, en me hoopvol stemde. Je hoorde al wat meer flarden stemgeluid van de opperzuster. Ook met WILL I DREAM, dezelfde problemen. Je hoorde iets wat in de verte op zang leek, verstaan deed je niets. De melodieën kon je in de nogal slordige geluidsbrij min of meer ontwaren. Zien deed je nog niks, maar dat zou ook niet meer of amper gebeuren, ja veel spots en rook, daaraan geen gebrek.
Bij FLOOD I (een van de betere songs uit "Floodland" - 1987) leek Eldritch er door te komen en bij momenten klonk het zelfs goed. Maar tijdens ON THE WIRE was het alweer kommer en kwel...
De setlistkeuze van THE SISTERS was gedurfd, en allerminst voospelbaar, géén greatest hits dus. Zo slaagden ze erin zo goed als niets van "First And Last And Always", behalve dan het titelnummer, te spelen, en zelfs een kraker zoals Temple Of Love achterwege te laten - wat veel fans boos maakte, zo zou ik achteraf horen. Wel nummers zoals "SUMMER" (tenminste dat meende ik in de geluidsbrij toch te herkennen), "WE ARE THE SAME SUZANNE" te spelen, die eigenlijk nog nooit gereleased werden maar enkel te vinden zijn op Live-bootlegs.... en dat vind ik op zich een pluspunt, wan die nummers staan er allemaal. Alleen niet gisteren. Want jongens wat een zootje.. Wazige, slordige versies... met een Eldritch die klonk of ie kilometers verder stond.
In de huidige line-up van THE SISTERS OF MERCY blijkt uitgerekend spilfiguur ANDREW ELDRITCH de zwakste schakel te zijn... zijn vocals komen er amper door en als je al iets hoort is het vooral galm.
Er waren kleine lichtpuntjes.
Zo waren de versies van GIVING GROUND (The Sisterhood), DOMINION/ MOTHER RUSSIA en FIRST AND LAST AND ALWAYS en vooral LUCRETIA MY REFLECTION en ALICE alsook een deel van FLOOD I verdienstelijk, Eldritch dan zelfs verstaanbaar en hoorbaar, en de zaal tot meezingen bewogen. Wat al minder lukte met een wel heel erg rommelig ANACONDA.
Bij de rustige songs zoals SOMETHING FAST en I WAS WRONG werd nog pijnlijker duidelijk dat er op zijn minst iets mis is met de stem van Andrew Eldritch. Een beetje professional met respect voor zijn fans zou dan concerten uitstellen en die stem verzorgen, maar dat is wellicht 's mans laatste zorg: respect voor de fans. Getuige ook de nul-interactie met het publiek.
Toen na "FIRST AND LAST AND ALWAYS" de band al een eerste maal van het podium vertrok, dacht ik "wablief? Nu al aan de bisnummers beginnen". En ja, om stipt 22.20 was het vet al van de soep en floepten, na een wel heel rommelige versie van VISION THING de zaallichten al aan. Een dik uurtje dus. Enkele (cult-) klassiekers er in sneltempo slordig doorgejaagd.. met zang die soms amper als zodanig te herkennen was, en vooral héél veel rook... Vraag me dus niet hoe Eldritch er tegenwoordig uit ziet, noch zijn huidige bandleden.. ik zou het niet weten. En hoe het klonk? Tja.
De weinige "aha-momenten" waren er toen een bekende "classic" werd ingezet, maar die resulteerden al snel in "oei" en "ach", alsook "tja" toen dat dan weer als een pudding in mekaar zakte. Wat maakt dat ik niet zo goed weet of ik een volgende keer opnieuw 35 euro neertel voor een volgende doortocht van THE SISTERS.
Een paar maanden geleden speelde die andere Newwave/ Postpunk iconen en generatiegenoten van Eldricth & co in de AB..... BAUHAUS... Maar o jongens.. wat een verschil... de strakke, kristalheldere sound toen.. de o zo zuivere vocals van Peter Murphy... het staat in schril contrast met het WAZIGE en inspirarieloze concert van THE SISTERS OF MERCY gisteren. Eldritch is duidelijk de weg kwijt. Misschien zet ie beter zijn zonnebril eens af ...
>> SETLIST
CRASH AND BURN
RIBBONS
WILL I DREAM?
FLOOD I
ON THE WIRE
WE ARE THE SAME SUZANNE
GIVING GROUND
SUMMER
DOMINON / MOTHER RUSSIA
ROMEO DOWN
WAR ON DRUGS
ALICE (1993)
ANACONDA
NEVERLAND (a fragment)
I WAS WRONG
FIRST AND LAST AND ALWAYS
#encore 1
SOMETHING FAST
LUCRETIA MY REFLECTION
# encore 2
(instrumental)
VISION THING
Goed. Ik héb een van mijn jeugdidolen gezien. Nou nee. Niet gezien. Gehoord.. en dan nog. Wat een teleurstelling.
Eldritch & co zouden pas aan hun concert beginnen om 21.00. Eerst was het aan de band BLUTCH om de zaal, dan nog halfleeg, op te warmen. "Nous sommes Blutch. Nous sommes Belges", klonk het. De set begon veelbelovend met een instrumentaal harde en strakke song die me spontaan aan de vroegere SWANS deed denken. Maar... wat volgde was een halfuur hemeltergende teringherrie... een drummer die zou solliciteren voor houthakker, dan nog een idioot die zjjn gitaar mishandelde, een bassist die we soms hoorden, en de "zanger" (what's in a name) die de keuze duidelijk nog niet gemaakt had tussen "screamo schreeuwer" en "death metal grunter". Ik denk dat ze hem in géén van beide genres graag zien komen.. heel strakke, logge sound.. met zang/ schreeuw/ gebrul dat nergens naar toe ging.. en jammerlijke lIJdensweg van een veel te lang halfuur!!!! Doelloos geram en gedram - jammer dan ...
Naarmate we de klok van 21 uur naderden begon de zaal dan toch langzaamaan vol te lopen..... [ moest ik geweten hebben welke teringherrie "blutch" brengen zou, ik zou ook niet voor 21 uur de zaal binnengegaan zijn!! ]
SISTERS IN THE MIST - ELDRITCH DEFINITIEF HET NOORDEN KWIJT?
Rond 21.00 ontplooide zich een heus rookgordijn.. En niet veel later stonden daar silhouetten die THE SISTERS OF MERCY bleken te zijn. Tenminste als je goed keek doorheen het rookgordijn zag je gestalten va Eldritch en de zijnen. Anno 2006 zijn dat Andrew Eldritch (vocals), Doctor Avalanche (Drums & Synths), Nurse (de man die drumcomputer Dr. Avalanche bedient), Chris Catalyst (guitar en backing vocals) en Ben Christo (guitar en backing vocals).
Edritch & co openden met CRASH & BURN - één van de vele nummers die ze vaak live brengen, maar die nog steeds geen studioversie kennen (laatste album dateert alweer van 1991. Ja!). Ik kende het nummer al van de live-bootlegs. Een sterk nummer, maar zo flets en vlak gebracht. Als de opener van een concert al niet overtuigd. Eldritch was nauwelijks te horen, zingen kon je het niet noemen. We hoorden wat gewauwel en flarden van zijn o zo typerende grafstem. Maar het zou nog erger worden. Zelfs de drumbeat van DR. AVALANCHE, klonk eerder klef.
Als tweede song volgde RIBBONS, wat bij mij een aha erlebnis opriep, en me hoopvol stemde. Je hoorde al wat meer flarden stemgeluid van de opperzuster. Ook met WILL I DREAM, dezelfde problemen. Je hoorde iets wat in de verte op zang leek, verstaan deed je niets. De melodieën kon je in de nogal slordige geluidsbrij min of meer ontwaren. Zien deed je nog niks, maar dat zou ook niet meer of amper gebeuren, ja veel spots en rook, daaraan geen gebrek.
Bij FLOOD I (een van de betere songs uit "Floodland" - 1987) leek Eldritch er door te komen en bij momenten klonk het zelfs goed. Maar tijdens ON THE WIRE was het alweer kommer en kwel...
De setlistkeuze van THE SISTERS was gedurfd, en allerminst voospelbaar, géén greatest hits dus. Zo slaagden ze erin zo goed als niets van "First And Last And Always", behalve dan het titelnummer, te spelen, en zelfs een kraker zoals Temple Of Love achterwege te laten - wat veel fans boos maakte, zo zou ik achteraf horen. Wel nummers zoals "SUMMER" (tenminste dat meende ik in de geluidsbrij toch te herkennen), "WE ARE THE SAME SUZANNE" te spelen, die eigenlijk nog nooit gereleased werden maar enkel te vinden zijn op Live-bootlegs.... en dat vind ik op zich een pluspunt, wan die nummers staan er allemaal. Alleen niet gisteren. Want jongens wat een zootje.. Wazige, slordige versies... met een Eldritch die klonk of ie kilometers verder stond.
In de huidige line-up van THE SISTERS OF MERCY blijkt uitgerekend spilfiguur ANDREW ELDRITCH de zwakste schakel te zijn... zijn vocals komen er amper door en als je al iets hoort is het vooral galm.Er waren kleine lichtpuntjes.
Zo waren de versies van GIVING GROUND (The Sisterhood), DOMINION/ MOTHER RUSSIA en FIRST AND LAST AND ALWAYS en vooral LUCRETIA MY REFLECTION en ALICE alsook een deel van FLOOD I verdienstelijk, Eldritch dan zelfs verstaanbaar en hoorbaar, en de zaal tot meezingen bewogen. Wat al minder lukte met een wel heel erg rommelig ANACONDA.
Bij de rustige songs zoals SOMETHING FAST en I WAS WRONG werd nog pijnlijker duidelijk dat er op zijn minst iets mis is met de stem van Andrew Eldritch. Een beetje professional met respect voor zijn fans zou dan concerten uitstellen en die stem verzorgen, maar dat is wellicht 's mans laatste zorg: respect voor de fans. Getuige ook de nul-interactie met het publiek.
Toen na "FIRST AND LAST AND ALWAYS" de band al een eerste maal van het podium vertrok, dacht ik "wablief? Nu al aan de bisnummers beginnen". En ja, om stipt 22.20 was het vet al van de soep en floepten, na een wel heel rommelige versie van VISION THING de zaallichten al aan. Een dik uurtje dus. Enkele (cult-) klassiekers er in sneltempo slordig doorgejaagd.. met zang die soms amper als zodanig te herkennen was, en vooral héél veel rook... Vraag me dus niet hoe Eldritch er tegenwoordig uit ziet, noch zijn huidige bandleden.. ik zou het niet weten. En hoe het klonk? Tja.
De weinige "aha-momenten" waren er toen een bekende "classic" werd ingezet, maar die resulteerden al snel in "oei" en "ach", alsook "tja" toen dat dan weer als een pudding in mekaar zakte. Wat maakt dat ik niet zo goed weet of ik een volgende keer opnieuw 35 euro neertel voor een volgende doortocht van THE SISTERS.
Een paar maanden geleden speelde die andere Newwave/ Postpunk iconen en generatiegenoten van Eldricth & co in de AB..... BAUHAUS... Maar o jongens.. wat een verschil... de strakke, kristalheldere sound toen.. de o zo zuivere vocals van Peter Murphy... het staat in schril contrast met het WAZIGE en inspirarieloze concert van THE SISTERS OF MERCY gisteren. Eldritch is duidelijk de weg kwijt. Misschien zet ie beter zijn zonnebril eens af ...
>> SETLIST
CRASH AND BURN
RIBBONS
WILL I DREAM?
FLOOD I
ON THE WIRE
WE ARE THE SAME SUZANNE
GIVING GROUND
SUMMER
DOMINON / MOTHER RUSSIA
ROMEO DOWN
WAR ON DRUGS
ALICE (1993)
ANACONDA
NEVERLAND (a fragment)
I WAS WRONG
FIRST AND LAST AND ALWAYS
#encore 1
SOMETHING FAST
LUCRETIA MY REFLECTION
# encore 2
(instrumental)
VISION THING
Goed. Ik héb een van mijn jeugdidolen gezien. Nou nee. Niet gezien. Gehoord.. en dan nog. Wat een teleurstelling.
2 opmerkingen:
Wie weet heeft gewoon een Sister-cover band opgetreden, maar heb je dat door dat rookgordijn niet gezien ;-)
Wel, Jeroen... uiteindelijk klinkt dat helemaal zo gek niet.. Zo wauwelen als Eldritch deed... anyone can do it... en of nu hij of iemand anders zich achter een rookgordijn verborg...
Alhoewel... op de - zeldzame - momenten dat 's mans stem er duidelijker door kwam, was het wel onmiskenbaar DE o zo archetypische grafstem zoals geen ander die imiteren kan....
Tja...
Een reactie posten