The Bats Have Left The Belltower: Subliem BAUHAUS in AB (05.02.06)

Het eerste concerthoogtepunt van 2006 is een feit. BAUHAUS ! Amaai...

Hun eerste doortocht in ons land sinds hun optreden in 1998 in de Brielpoort in Deinze. Toen dé veelbelovende comeback. Een prachtige "Ressurection 98 tour", één nieuwe opname (Severence: een cover van Dead Can Dance), een 'plichtmatige' verzamel CD ('Crackle') en beloftes voor een nieuw album verder werd het opnieuw oorverdovend stil.

Maar nu, anno 2006 lijkt het écht menens. Opnieuw tourt BAUHAUS door Europa met de "Near the Atmosphere tour" die van start ging eind vorig jaar in de states. En er zou nu toch écht sprake zijn van een nieuw album.

In 98 was ik er ook bij in de Brielpoort. Toen mijn eerste "Bauhaus live ervaring", en zwaar onder de indruk. Kon Bauhaus dat fantastisch optreden van toen nog overtreffen?

Het antwoord is.. JA !

Voor de ongeduldigen: hieronder eerst de setlijst. Voor de anderen: scroll down en probeer over de setlist te kijken als je "verrast" wil worden ;-)

1. BURNING FROM THE INSIDE
2. IN THE FLAT FIELD
3. GOD IN AN ALCOVE
4. IN FEAR OF FEAR
5. TERROR COUPLE KILLS COLONEL
6. SWING THE HEARTACHE
7. SHE'S IN PARTIES
8. THE PASSION OF LOVERS
9. SILENT HEDGES
10. KICK IN THE EYE
11. HOLLOW HILLS
12. ROSE GARDEN FUNERAL OF SORES
13. STIGMATA MARTYR
14. HAIR OF THE DOG
15. DARK ENTRIES
________________________________
# encore 1
16. ALL THAT WE EVER WANTED WAS EVERYTHING
17. SEVERENCE (van Dead Can Dance)
18. TRANSMISSION (Joy Division)
_________________________________
# encore 2
19. TELEGRAM SAM (Marc Bolan)
20. ZIGGY STARDUST (Bowie)
________________________________
#encore 3
21. BELLA LUGOSI'S DEAD


VLEERMUIZEN ZIJN TERUG
Dit maandenlang op voorhand uitverkochte concert in de AB overtrof echt de stoutste verwachtingen. Ongeloofelijk. Fantastisch.

Daniel Ash (guitar), David J (bass), Kevin Haskins (drum) en Peter Murphy (vocals) dat was en dat is Bauhaus, toen en nu...

Het publiek dat naast al wat conventionelere geklede veertigers en vijftigers bestond, alsook overjarige 30+ jongeren gehuld in zwart leer, lange zwarte jassen, kettingen allerhande, en niet te vergeten de soms hoge punkkapsels, telde evenzeer enkele jonge snaken, zeg maar de "gothic scene" van nu, die ook wel de Postpunk, Newwave en gothic en het vleermuizengedoe in de oerbezieling van Bauhaus kunnen smaken... en mensen die het, zoals ik simpeler hielden qua dresscode: "all in black" ;-)

[jaja, soms hou ik met zulke zaken rekening.. en de newwaver in mij staat soms nog eens op ook he]

Maar goed, wie er ook allemaal aanwezig waren en hoe ze er dan we mochten uitzien: het waren bovenal mensen met duidelijk een goede muzieksmaak.. behalve misschien dan die twee dames achter mij die het nodig vonden om tijdens rustige nummers even een praatje met elkaar te slaan..

Bauhaus, dat is niet alleen steengoede muziek en oerdegelijk liveperformance. Bauhaus dat is ook theater. Destijds in Deinze, wou ik liefst zo dicht mogelijk bij het podium staan.. Deze keer wou ik zeker zijn ook alles visueel te kunnen beleven, dus koos ik voor een zitje boven in de knusse zeteltjes. Het geluid bleek daar trouwens super te zijn ook.

Om 20.40 uur, na de gebruikelijke enerverende 'wacht muziek, of zeg maar: muzak', was het dan eindelijk HET moment... de lichten doofden... en we kregen een lange drone sound te horen... die alsmaar intenser en intenser werd... en plots.. plots zagen we op het pikzwarte donkere podium de spotlight gericht op guitarist Daniel Ash die meteen inzette, en ja hoor.. we herkenden het allemaal van de eerste noot: BURNING FROM THE INSIDE, het titelnummer van wat voor de groep in 1984 het einde betekende. En dus op die ene song na (Severence, 1998) dus het recentste werk van Bauhaus. Nadat eerst de spot enkel op Ash gericht werd, kwam er geleidelijk meer licht, en daar zat/ stond hij dan.. half nog in het donker op een platformpje (hij zou er pas afkomen voor het tweede nummer)..

Peter Murphy.

"I open my eyes, and stare at the floor, and now I don't see you anymore"..... nu konden we geleidelijk aan ook de andere muzikanten bewonderen, en het nummer ontplofte in zijn volle glorie.. met een Peter Murphy die duidelijk nog niets aan threatrale talenten, maar belangrijker nog vocaal talent ingeboet heeft, en een band die superstrak en kristalzuiver speelt. Het zou het begin blijken van een prachtconcert...

Ruimte om de ademen kreeg de Bauhaus-fan amper, want dit concert was simpelweg een grote opeenstapeling van hoogtepunten. Na de ijzersterke start met Burning From The Inside, was eerst IN THE FLATFIELD - schitterend, en de zaal werd zowat knettergek! en daarna GOD IN AN ALCOVE aan de beurt... knappe potige versies, die, ook al stammen ze uit begin jaren '80 nog okselfris klonken! Zei ik u al dat er bij een Bauhaus show ook veel te ZIEN is? Peter Murphy kroop tijdens GOD IN AN ALCOVE ergens in een hoekje vooraan van het podium ... u weet wel "God In an alcove"....

Daniel Ash, niet voor één muzikaal gat te vangen, klom op het platformpje, en zette op saxofoon IN FEAR OF FEAR in, oftwel: funk volgens het boek van Bauhaus. Wat een lekker swingende versie!

Een wat mijn betreft wat onverwacht nummer op de setlist, maar niet minder welkom, was TERROR COUPLE KILLING COLONEL. Zeer mooi, en weerom met de nodige dramatiek gebracht... SWING THE HEARTACHE volgde...

Jammer wel dat tijdens de eerste drie nummers het geluid niet altijd goed zat.. De muziek stond in verhouding met de zang te luid. Maar dat werd gelukkig snel bijgestuurd...

Als zevende nummer in de set kregen we al een grote publieksfavoriet, en misschien ook hun enige min of meer bekende nummer (of toch 'bekend bij een groter publiek') cadeau, en een cadeau was het want wàt een versie: SHE'S IN PARTIES !!!!!!!! De 'special effects by lunatics and freaks' mochten er zijn !!!!

THE PASSION OF LOVERS volgde in een iet of wat 'akoestischere en melodieuze' versie dan ik gewend was, zij het wel in hezelfde gejaagde tempo van de moederversie. Maar zeer goed natuurlijk. Net als met voorganger SHE'S IN PARTIES, en menig ander nummer tijdens de avond: een zeer vrolijk meezingende AB-Bauhaus-publiek...

Tijd voor een rustigere song moeten de heren gedacht hebben. En ja hoor: we kregen een subliem SILENT HEDGES. Met nogmaals een 'showcase' van hoe goed die stem van Murphy toch is, en ook hier Ash die de akoestische gitaar omgord... Mooi.. Mooi... . Alleen, meneer Daniel Ash: leg me nu eens uit hoe je dat doet: akoestische giaar spelen, terwijl we op de achtergrond ook een elektrische gitaar hoorde meedoen?
Een tape-je gebruikt? Een mystery gitarist achter de stage verstopt? Hmm.

'Nu mag er gedanst worden', bleek de boodschap.. Neen, we kregen niet het nummer "Dancing", maar wel een van de absolute Bauhaus-classics: KICK IN THE EYE !!!!!!! Wat een versie!!!

Het eerste kippenvelmoment dan. Meteen ook het eerste kippenvel-concert-moment voor mij van 2006. Schrijf het in uw agenda: Kippenvel-Concert-Moment 2006 nummer één: 5 februari 2006:

HOLLOW HILLS !!!!!!!!!!!!!!!! Echt waar: ik overdrijf niet als ik u vertel dat ik het letterlijk er koud van kreeg, op een bepaald moment kropen de koude rillingen me over het lijft, en zat er een kropje in de keel. Kijk: dat noem ik nu eens mooie momenten bij concerten ... Oh, u gelooft me niet: vraag het aan de man die naast me zat.. als u die kan opsporen natuurlijk... In HOLLOW HILLS wordt weerom o zo duidelijk wat een prachtige stem Peter Murphy heeft.. Klasse. Als er ooit een verzamelaar uit komt "Bauhaus, The Ballads", MOET deze er gewoon op...; brrrr... Weet u wat: terwijl ik deze woorden schrijf: ik heb het terug zitten: kippenvel!

Net zoals "Terror Couple.." een voor mij onverwachte maar uiterst welkome gast op de setlist: ROSE GARDEN FUNERAL OF SORES !!! Met een Murphy die op het einde van een der bandleden, ik denk dat het David J. was dan ook een boeketje "Roses" kreeg...

Murphy nam er één roos uit stak die in zijn hemd, zodat deze eruit kwam "piepen"... ging, gewapend met de microfoonstandaard in Jezus-aan-het-kruis-houding staan, waarbij zijn gespreide armen met als verlenging die microfoonstandaard duidelijk dat "kruis" symboliseerden,... Er kwam rood licht over Murphy en ja hoor Bauhaus zette STIGMATA MARTYR in... en dat in een ultra lange stevige versie!!! Fantastisch..

Aan het einde van Stigmata smeet Murphy het hele boeketje rosen in het publiek... lief he

HAIR OF THE DOG, dat daarna werd ingezet was misschien het enige nummer dat nu niet bepaald zo super was.. en zelf had ik bijvoorbeeld dan liever DOUBLE DARE of SANITY ASSASIN, die we deze avond niet kregen, in de plaats gehad.. maar goed. Een verdienstelijke versie van HAIR OF THE DOG was het. Dat wel.

Meteen toen het nummer ingezet werd en ik het herkende, bekroop me het gevoel.."aie, de afsluiter.. we zitten al aan de bissen..." -maar in de eerste plaats ook: WAAUW... Fantastisch!- DARK ENTRIES! KILLERVERSIE !!!!! En iedereen uit zijn dak! Natuurlijk!

Ja, het was zover inderdaad: Band af. Onder overdonderend applaus. Om dan terug te komen voor de bisrondes....

Totnogtoe kwam de setlist exact overeen met diegene die ik al op het Net gezien had van de Amerikaanse tour. En enerzijds hoopte ik: misschien zit er bij de bisnummers wat meer variatie, en wie weet een verrassing, maar anderzijds: als ze ook hier BELLA LUGOSI'S DEAD maar spelen, dé enige echte absolute Bauhaus-cult-klassieker...

Bauhaus liet de zaal toch wel een poosje wachten om dan triomfantelijk terug te keren voor eerst ALL THAT WE EVER WANTED WAS EVERYTHING. Voorwaar een zeer mooie verrassing... weerom een wat rustiger nummer, Superversie! En ALL WE EVER WANTED van de dit concert was redelijk bezig aan het beantwoord te worden..

En dan kregen we het epische SEVERENCE cadeau. [De enige 'nieuwe opname' die in 1998 gemaakt worden, en oorspronkelijk uitgebracht en geschreven door DEAD CAN DANCE. De enige bestaande "Bauhaus studioversie" hiervan staat als bonus op de "Gotham", de in '98 uitgebrachte live CD.]

SEVERENCE was zonder enige twijfel één van DE hoogtepunten van de avond... knap hoe dit nummer rusitig opbouw, en dan compleet ontploft. En weerom: tjonge, die vocale prestaties van Murphy!!

DE VERRASSING VAN DE AVOND moest nog komen: metéén na Severence.... 'radio... lost transmission'.... Inderdaad. Bauhaus bracht op bijzonder eervolle wijze hulde aan JOY DIVISION!!! TRANSMISSION !!!!! Heb nooit het geluk gehad om Joy Division live te zien, maar ik denk dat Ian Curtis, vanuit de hemel of hel, tevreden mag zijn met deze versie. En ook dàt bezorgde mij Kippenvel...

BAUHAUS verliet weer de stage, om nogmaals terug te keren, en wat ze nu deden, lag dan weer terug wat in de lijn van de verwachtingen - getuige vorige tour, setlists van deze tour - twee klassebakken, van twee grote meneren die Bauhaus zo danig goed brengt dat ze voor het origineel niet moeten onderdoen: TELEGRAM SAM (Marc Bolan/ T-Rex) en ZIGGY STARDUST (David Bowie). De Ziggy Stardust van vanavond was een loeiharde superversie... de AB werd net niet afgebroken... brilliant... Na Ziggy: Bauhaus af, om nog maar één keer terug te komen on stage ...

Een concert van BAUHAUS is niet compleet zonder die ene Cultsong, waar toch ook iedereen stiekem op hoopte en op wachtte.. onze gebeden zouden aanhoord worden...

Ja hoor... de band verscheen weer ten tonele... met een Peter Murphy geheel gehuld in rode cape.. en dan weten de meesten onder ons hoe laat het is....

Jawel!!!

Natuurlijk!!!!

BELLA LUGOSI'S DEAD..... of hoe een sowieso al fantastisch en adembenemend concert afsluiten met een absoluut muzikaal orgasme !!!!! Mama mia!! Het nummer dat ik Deinze niet meer kon smaken, omdat ik een trein moest halen (die ik uiteindelijk nooit halen zou!!)... nu voor mij volledig te genieten in alle glorie.. ook hier kippenvel.. hoe mooi dit nummer toch in mekaar zit.. mooi opgebouwd, met weerom een knappe vocale prestatie van Murphy, met het zuivere percussie werk van Kevin Haskins.. en natuurlijk DE PODIUM ACT van Murphy, die met zijn cape de nodige zwierige bewegingen maakte en zo sprekend op vleermuis leek.


"The Bats have left the belltower/ the victims have been bled/ red velvet lines in the black box..."


Ja, en dan was het echt echt gedaan... het was dan 22.30 ... Helaas!

Mijn absolute hoogtepunten van de avond, die eigenlijk ook in zijn geheel een hoogtepunt was:

* BURNING FROM THE INSIDE
* HOLLOW HILLS
* STIGMATA MARTYR
* DARK ENTRIES
* SEVERANCE
* TRANSMISSION
* BELLA LUGOSI'S DEAD

Hopelijk KOMT die nieuwe plaat er nu.. En ook: moeten we niet weer 6 of 8 jaar of langer wachten om de heren nog eens aan het werk te zien....