Een schitterende setlist, subliem gitaarwerk van Billy Duffy.... Goed drumwerk van Joey Tempesta, bassist Chris Wyse die een revelatie bleek. De nerdy extra gitarist leek niet echt een toevoeging, maar goed: die namen we erbij. Veel ingrediênten alvast voor een geslaagd feestje, maar; 'opperhoofd' Ian Astbury zorgde toch een beetje voor de 'domper op de feestvreugde'...Astbury was aanvankelijk goed bij stem... al leek ie zicht telkens wat in te houden, later zou blijken waarom: vanaf "She Sells Sanctuary, werd pijnlijk duidelijk dat 's mans stem "op" is/was... En zo werden sommige verhoopte hoogtepunten dat nu net niet ... Jammer !!!! Toch was het een goede show: dampende swingende hard rock & roll, al zette dus Astbury's vocale beperkingen dus een domper op de feestvreugde. Close, but no cigar...
De band opende heel overtuigend met SPIRITWALKER (Dreamtime, 1984) om er meteen eener mijner favorieten van mijn favoriete Cult-album tegenaan te gooien: "RAIN" (Love, 1985). Wat zou volgen was een set die deels opgebouwd was rond het nieuwe album "Born Into This" (2007), en deels metname putte uit "Love", "Electric" (1987) en "Sonic Temple" (1989). En ook nog uit "Dreamtime" kregen we ook een geïnspireerd "HORSE NATION". Er waren zeker slechtere setlists denkbaar, en dààr hoort u mij dan ook niet over klagen:
SPIRITWALKER (Dreamtime)
RAIN (Love)
LIL' DEVIL (Electric)
I ASSASIN (Born Into This)
SUN KING (Sonic Temple)
ELECTRIC OCEAN (Electric)
EDIE (CIAO BABY) (Sonic Temple)
HORSE NATION (Dreamtime)
SAVAGES (Born Into This)
SWEET SOUL SISTER (Sonic Temple)
RISE (Beyond Good And Evil)
DIRTY LITTLE ROCKSTAR (Born Into This)
WILD FLOWER (Electric)
SHE SELLS SANCTUARY (Love)
#
PHOENIX (Love)
FIRE WOMAN (Sonic Temple)
LOVE REMOVAL MACHINE (Electric)
Een niet zo lange set dus, ok 17 nummers, maar weet dat de "Electric"-nummers aan de korte kant zijn, 'speeltijd' van 20.45 t/m 22.15. En misschien maar goed ook want méér zat er, wat het vocale gedeelte betreft, vast niet in. Astbury's stem was "op". En zo verwerden de afsluiter "She Sells Sanctuary" en bissen "Fire Woman" en "Love Removal Machine" tot beproeving in plaats van hoogtepunt, met een naar ademhappende Astbury die in plaats van "door te zingen' voor de 'gekapt stro formule' koos. Misschien moet ie voor een aantal nummers de arrangementen (laten) herschrijven zodat ie er nog "aan" kan, anders wordt het écht pijnlijk ... En nochthans in nummers zoals de prachtige ballad "Edie" en "Sweet Soul Sister", waarin ie toch ook moet 'uithalen' was het nog best doenbaar, alhoewel je ook al merkte dat er niet héél veel méér inzat...
En zo stevende een concert dat veelbelovend begon toch een beetje af op een anticlimax, gelukkig nog deels gered door "Phoenix" (van "Love").Niet dat het ons er van weerhouden heeft met volle teugen te genieten van "Spiritwalker", "Horse Nation", "Rain", "Sun King", "Wild Flower" en toch vooral ook "Phoenix". En wellicht was 3/4 van de laaiend enthousiast publiek in de AB zich minder bewust van Astbury's tanende stem.
Denken we even de 'black out' van Ian's stem, vanaf "Sanctuary" wég en je houdt een stomende, kurkdroge en strakke (hard) rock & roll avond over, en dat was natuurlijk ook zo. Maar dat is, ere wie ere toekomt, dan vooral de verdientse van gitarist Billy Duffy, met soli om duimen en vingers bij af te likken "oh boy can he play guitar" en de uitstekende ritmesectie; drummer Joey Tempesta en bassist Chris Wyse... Ok: we zijn niet té streng: Astbury is en blijft natuurlijk een echt podiumbeest en goed entertainer, zo bleek! Maar jammer dus van die blijkbaar erg kwetsbare stem van hem... Stemcoach zoeken Ian? Aan het zuurstofmasker? De lastige 'uithaalsongs' uit de set halen?
Al bij al een fijn avondje rock 'n roll... En voor 3/4 zeer geslaagd. Maar om aan tien op tien te komen: close, but no cigar. Een verdiende 9/10 voor Billy Duffy en een 6/10 voor Ian Astbury, een voldoende dus, maar nipt...Foto's: (c) Franky Bruyneel.
.
