Maskesmachine gijzelt, Laïs redt en rockt

Foto: [c] Jeronimo's Eye

En blij dat ik was toen ik het nieuws vernam. 'Laïs in de stadsschouwburg in Mechelen'. Na eerst een klein vreugdedansje gemaakt, bestelde ik snel tickets! Vrijdag 8 februari was het dan zover, een avond met Laïs! Tenminste, dat dacht ik. Er bleek ook nog een voorprogramma te zijn. An sich is dat géén probleem. Maar...

MASKESMACHINE

"Men" - wie "men" dan ook moge zijn - besloot om als 'support' een gedrocht dat naar de naam "Maskesmachine" luistert, te programmeren. 'Prettig gestoord' beloofde het boekje van het CC. Nu, hou het maar gewoon op 'gestoord'! Een aanslag op oren en zenuwen en dat velen dat zo ervoeren getuigden de lauwe tot ronduit negatieve reacties in de zaal, de algehele verontwaardiging nadien in de 'foyer' en zij die gewoon vertrokken zijn, ... Gelukkig zou Läis, voor zij die de marteling doorstaan hadden toch, véél, om niet te zeggen alles, goed maken.

'Was het dan ZO slecht?' hoor ik u al vragen. Toch wel. Twee meisjes gehuld in iets wat voor kleding moet doorgaan, een bassist en een gitarist die het hele optreden lang in het donker moesten blijven staan (en wellicht wel goede muzikanten zijn maar dat niet mogen tonen!). Maar goed dat is dan nog maar de "vorm". Maar dan, de inhoud. Erh. Inhoud zei u? Wélke inhoud?
Vooraleer op te komen tergde dit gezelschap de zaal met een minuten lange dreunende drone, om dan - eens eindelijk opgekomen - aan een DVD-opstelling te gaan prutsen, en wat onzinnige dingen tegen mekaar te brabbelen, en dan vervolgens ons te trakteren (nu ja) op een of ander would-be danske - of was het toch gymnastiek voor beginners?.

Maar goed, het ergste moest nog komen. Jawel: melodiën die daar in de verste verte niet op leken, maar wat veel erger is: beide dames die in een soort Verkavelingsvlaams - soms zelfs verstaanbaar, het moet gezegd - het publiek gijzelden met hun hemeltergende stemgeluid, dat naar alle kanten behalve 'ergens heen' leek te gaan, zonder enige zin voor melodie of muzikaliteit! Nee, zingen kon je dit bezwaarlijk noemen. Ergerlijke klanken uitbraken veeleer... En als het dan al af en toe wat op zingen leek, was het steevast goed vals.

Ik heb niets tegen experimentele muziek, niets tegen avant-garde en no-wave of noise... Kom maar eens in mijn platen- en CD-kast kijken. Maar voor de mensen van Maskesmachine maak ik graag een uitzondering en treed ik het liedje van De Nieuwe Snaar bij, waar Jan de Smet zingt: "ik moet niet hebben van moderne muziek". Heel, even, jawel, heel even maar, was er een lichtpuntje en dreigde een liedje zowaar leuk te worden (stel je voor!), maar dat maakten de dames zelf maar al te gretig gauw weer ongedaan.

Iets zegt me dat deze meiskes heel graag zoals Deerhoof en Akron/Family zouden willen klinken. Maar de verschillen zijn nog heel groot, en als ze heel erg hun best doen maken ze misschien wel eens iets wat op een zwak moment van bovengenoemde namen kàn lijken. Misschien...

Tijdens de pauze: en geloof me, daar was zowat iedereen aan toe nà Maskesmachine, hoorde ik overal rondom mij slechts één ding: grote verontwaardiging. Terug in de zaal gekomen, bleken heel wat mensen de zaal verlaten te hebben om daar niet meer naar terug te keren, heel erg jammer, want het zou eindelijk toch nog een muzikale avond gaan worden!!! Dit kan toch niet de bedoeling geweest zijn????

LAÏS EN DE AVOND WAS GERED...
Vreemd, Laïs in de o zo prachtige stadsschouwburg en toch zovele lege plaatsen nog. Eén reden kent u ondertussen, maar ik vernam ook dat het concert niet uitverkocht was. Misschien speelde de 'Krokusvakantie' (dan zijn laatste dag ingegaan) daarbij mee? De meisjes en hun prima begeleiders lieten het allemaal niet aan hun hart komen, en brachten een zeer fijne set, vooral - hoe kan het ook anders - toegespitst op hun recentste CD, 'The Ladies' Second Song'.

Nathalie, Annelies en Jorunn zagen er verrukkelijk uit in hun blauwe jurkjes (die ze later voor sexy zwarte kleedjes zouden inruilen.......)

Er werd net zoals bij de cd-voorstelling in de AB (27/09) gestart met het 'donkere' LEDA EN DE ZWAAN, het prachtige sfeervolle lied over Agamemnon (en erh Leda en de Zwaan dus). Hier werd de luisteraar die nog geen noot gehoord had van de nieuwe plaat nog enigszins met een erg vertrouwd geluid beloond, maar later op de avond zou ook meer dan ooit blijken dat Laïs anno 2008 meer dan ooit swingt en rockt, met een verfrissend nieuw en gedurfd geluid ....

Foto: [c] Jeronimo's Eye

Het ingetogen TUMBLING met zijn knappe vocalen en heel erg bescheiden electro-pop vleugje, heeft iets, en kon me al veel beter overtuigen dan in september. Maar toch liever PANDORA dat rustig opbouwt, aanvankelijk er ingetogen is, en gaandeweg meer funky wordt en dan naar het einde toe in beste post rock-traditie wat uitzwermt in prachtige (elektrische) gitaarklanken: en het mag voor mij zelfs nog ietsje meer zijn, flink ge-injecteerd met Mogwai!

Maar dan zou een van mijn favoriete nummers van de nieuwe plaat volgen; het jazzy en swingende - en tevens: onweerstaanbare -THE WILD SWANS AT THE COOLE (The Woodlands). Heel erg overtuigend gebracht en nadat Jorunn ons nog even inlichtte over het nieuwe album en de grote invloed van ene Yates, kregen we al een tweede hoogtepunt van de set te horen. De titelsong: THE LADY'S SECOND SONG. Wooww! Ik had heel veel zin om uit volle borst mee te zingen, maar dat wilde ik mijn mede-concertgangers bij nader inzien toch niet aandoen... Wat een knap nummer is dit toch zeg ! Wat een briljante opbouw en wat een killer-chorus "lord have mercy, lord have mercy upon us..;". (nu ben ik toch nog aan meezingen, maar u hoort dat gelukkig niet!)

De single "JOSKESONG", ondertussen ben ik van dat liedje, dat ik eerst maar 'zo zo' vond (ja, het is best wennen aan de nieuwe Lais-sound: toegegeven!), toch wel wat gaan houden. Een zeer leuk catchy nummer... En dat bleek de zaal ook te vinden, want een opmerkelijk fenomeen... het applaus groeide in de loop van de set aan, en als ik me niet vergis begon die 'verheviging' met deze JOSKESONG..

ASTRONAUT (van Spinvis), met een vermelding voor Eric De Jong (Spinvis dus) "die speciaal voor onze stemmen de song herarrangeerde", volgde. De tekst blijft schitterend en de stemmen van Annelies, Jorunn en Nathalie lijken dan ook als voorbestemd voor deze song. Al vond ik dat er in de schouwburg bij deze interpretatie best nog wat meer schwung mocht inztiten, voorwaar toch: heel mooi !!!

Foto: [c] Jeronimo's Eye

Het werd opeens veel intiemer toen de dames zich comfortabel dicht bij mekaar zetten, vooraan op het podium en volledig a capella en zonder enige versterking een heel erg mooi lied brachten, het door hen op muziek gezette gedicht van Hafid Bouazza; "WEER VERLIEFD", daarbij enkel begeleid door duimharp. Fantastisch! Een brok in de keel bij het genieten van zoveel mooie stemmenpracht.

LAIS MEETS SWANS & NO WAVE
'Contrast moet er zijn', moeten de dames gedacht hebben. Na hun korte a capella intermezzo gingen ze af, en de drummer gaf van jetje alsof zijn leven er vanaf hing. Wat zou volgen: niemand wist het. Maar je kon een of andere No Wave, Noise, Shockrock of Metalsong verwachtten. Het drumgeweld, steeds een beetje meer versterkt door de andere instrumenten werd alsmaar heviger, en eens onze vocalisten weerom op het podium stonden, zou de song ten volle losbarsten in een soort van LAÏS meets the SWANS (!). En dat is voor deze SWANS-liefhebber géén bezwaar. Echt waar. Heel even dacht ik hier een soort van SWANS met dan wel "drie Jarboe's" in plaats van één Michael Gira en één Jarboe aan de vocalen te zien... (Jarboe: zangers van The Swans). En: zo is er weer een zwanenverwijzing bij dit Laïs-project.

Het nummer zelf? We hebben het over Nico's "ALL THAT IS MY OWN"!!! Hier dus een ongeloofelijke straffe, strakke en loeiharde song, waar je in de verste verte niet meer kan inbeelden dat dit ook "de meiskes" waren van "houdt uw kanneke proper dianneke"..... Tijdens deze song gingen de dames ook elkeen naar de op het podium aanwezige dieren. Jorunn ging bij het konijn zitten, Annelies vervoegde zich bij de zwaan en Nathalie koos het aangeklede paard als maatje....

NI VANDAAG; de vrolijke onzin of net harde realiteit, de electro-pop à la Vive La Fète, maar dan honderd keer beter (eat your heart out Els Pynnoo, deze dames kunnen namelijk wél zingen) zou volgen ... fantastisch..... "ik zien u zo graag ik zien u zo graag, maar ni vandaag"...
Daarna kondigde Nathalie "een Heksenlied" aan en we kregen het al even gekke als geniale en stevige ITEM-SORTILEGIUM voorgeschoteld. Niet zo hard zoals in de AB Club in september, maar toch duivels en hels genoeg om helemaal in de sfeer te komen. Lais rocks !

Annelies: "Spiegeltje, Spiegeltje aan de wand, wie is de mooiste van het land..." en BEFORE THE WORLD WAS MADE (Mirror Mirror) zou volgen. Mooi, mmmoooiiii !!! Maar - zo mogelijk - nog véél mooier: A CLYMENE wat er net na volgde.

Foto: [c] Jeronimo's Eye

Na A CLYMENE volgden nog twee heel mooie liedjes, die ik helaas niet kan benoemen (nieuw werk, covers?). En Annelies ons maar plagen: "ge moogt meezingen" en ons pogen wijs te maken: "den tekst ligt onder uwe stoel!".

Met LEDA AND THE SWAN en een uitmuntend WITTE BIJ werd in stijl de set besloten, maar niet zonder eerst de band voorgesteld te hebben, en zoals verwacht (en toch ook terecht) volgde dat door een luid applaus. Luid en lang genoeg om de band opnieuw op het podium te krijgen ;-)

In de "toegevoegde tijd" kregen we nog SERENADE PORTUGESE, het van "Douce Victime" afkomstige MARIE MADELEINE en ....een pareltje van Khaled, de fantastische wereldmuziekpop die BABOUR is, ook in dit leuke Laïs-jasje!

Maar dan was het helaas echt gedaan, want tot mijn grote verbazing applaudiseerde Mechelen niet massaal en gingen dan ook de zaallichten aan. Maar goed het was dan ook al half twaalf....

Of hoe na de gijzeling en aanslag op de goede smaak, de ultieme redding volgde...

-
Foto's bij dit artikel zijn van de hand van "Jeronimo's Eye" (c) , niet van het optreden in Mechelen, maar van de Handelsbeurs-show (Gent), van dezelfde tour. Gelieve eerst Jeronimo te contacteren indien je een van zijn foto's wenst te gebruiken.
..