Het is altijd geweldig om een van je muzikale helden te kunnen live zien... en het is dan ook altijd fiks aftellen geblazen tot het moment eindelijk daar is. Als die held je dan, naar goede gewoonte, niet teleurstelt en je omver blaast met een geweldig concert, waarom dan klagen? Behalve: 'verdorie, 't is alweer voorbij!'.
Eén van die muzikale helden van mij is
NEIL YOUNG. En Neil heeft zijn fans de laatste tijd eigenlijk best wel verwend. Vorig jaar het
sublieme concert in de Stadsschouwburg in Antwerpen, een potige set, datzelfde jaar op
Rock Werchter. En nu kwam ie alweer. Zaterdag 6 juni was the place to be het Antwerpse Sportpaleis.
De
'09 tour zou het jongste album "
Fork In The Road" promoten zou je denken. Maar, misschien was dat net niet de bedoeling en wou Young eerder het eerste deel van zijn imposante "
Archives" promoten? (verschenen op 2 juni). Feit is dat van "
Fork In The Road" géén enkele song gespeeld werd, zaterdag in Antwerpen. Niet iedereen zal dat héél erg gevonden hebben. Het is, toegegeven niet meteen 's mans sterkste album en who cares als je een
killer-setlist krijgt met niets dan toppers? Trouwens, Neil Young doet trouwens meestal gewoon zijn zin (
op sommige van de 'Fork In The Road Tour' gigs speelde ie trouwens wel een tweetal songs van het nieuwe album).
Het opmerkelijk was ook dat het een set was in de beste
CRAZY HORSEtraditie. Maar dan zonder Crazy Horse. Neil Youngs
Electric Band speelde met verve de o zo typische epische en/of potige rocksongs van Young, vaak bekend in die onsterfelijke versies van Crazy Horse. Neil Young zelf was bijzonder goed op dreef en bewees nog maar eens dat hij er als 63jarige nog altijd toe doet. En Hoe. Te oud voor rock & Roll? Neil nog lang niet!!
Vanaf setopener '
Love And Only Love' was het overduidelijk: Young en de zijnen speelden met een enorme gedrevenheid. Dat typische stemgeluid waar nog lang geen sleet op lijkt te zitten. Dat o zo aparte, typische, fantastische en unieke gierende, grauwe, spannende, manische gitaarspel van Young. Hoe Young zijn gitaar be- en mishandeld zoals geen ander dat kan... Young ging tekeer als een sjamaan en die gitaarmuren waren weerom fenomenaal. Menig jong '
overhypet' groepje kan nog een lesje leren van de '
ouwe rocker'.
De setlist bevatte dus heel wat rockers, en er kwamen flink wat songs uit '
Ragged Glory' (1990) en verder '
Zuma', '
Rust Never Sleeps', '
Everybody Knows this Is Nowhere'. Met ondermeer dus toppers zoals '
Cortez The Killer', '
Cinnamon Girl', '
Hey Hey, My My' en '
Pocahontas'. Maar ook het debuut ('
Neil Young') werd niet ongemoeid gelaten met '
I've Been Waiting For You' en van '
Freedom' kregen we een fenomenale versie van '
Rocking In The Free World' dat de set afsloot en wat mij betreft tot een van de hoogtepunten van de show behoorde.
Maar er was ook tijd voor
akoestische absoluut mooie momenten. Met '
Heart Of Gold', '
Comes A Time', '
Old Man' en zeker ook '
Don't Let It Bring You Down'. Maar vergeten we ook niet '
Going Back'. Het akoestisch momentum was een mooie oase van rust en zelfs kippenvel tussen al het (welgekomen) gitaargeweld...
Het enige echt 'recente nummer' in de set was het mooie '
Spirit Road' dat van '
Chrome Dreams II' (2007) komt.
Hoogtepunten? Voor mij zeer zeker '
Pocahontas', '
Cortez the Killer', '
Hey Hey, My My', opener '
Love and Only Love', '
Don't let it Bring You Down' en '
Rocking In The Free World'. Maar ook de classic '
Like A Hurricane' dat we als (enige) bis kregen.
Ok. Het was, naar Neil Youngnormen dan toch, een "
best of" zou je kunnen zeggen. Maar wie maalde erom: 't was wel een geweldige setlist, vol vuur en dynamiek en pure power...
Wat ook knap was, was het voorprogramma. Niemand minder dan onze '
Vlaamse Neil Young', Tom Van Laere,
ADMIRAL FREEBEE mocht de zaal opwarmen. Dat bleek geen probleem. Want de Neil Youngfans konden de muziek van de Admiraal zeker smaken. Knap gedaan van Tom. En ook al kreeg ie maar een halfuurtje, 't was ferm. Het ideale voorprogramma voor Neil Young dus...
> SETLIST ADMIRAL FREEBEE:
1.
EVER PRESENT (Admiral Freebee)
2.
OH DARKNESS (Songs)
3.
RECIPE FOR DISASTER (Songs)
4.
LIVING FOR THE WEEKEND (Wild Dreams And New Beginnings)
5.
GET OUT OF TOWN (Admiral Freebee)
6.
RAGS AND RUN (Admiral Freebee)
> SETLIST NEIL YOUNG:1.
LOVE AND ONLY LOVE (Ragged Glory)
2.
HEY HEY, MY MY (Rust Never Sleeps)
3.
EVERYBODY KNOWS THIS IS NOWHERE (Everybody Knows This Is Nowhere)
4.
POCAHONTAS (Rust Never Sleeps)
5.
SPIRIT ROAD (Chrome Dreams II)
6.
CORTEZ THE KILLER (Zuma)
5.
CINNAMON GIRL (Everybody Knows This Is Nowhere)
6.
MOTHER EARTH (Ragged Glory)
7.
DON'T LET IT BRING YOU DOWN (After The Goldrush)
8.
GOING BACK (Comes A Time)
9.
HEART OF GOLD (Harvest)
10.
COMES A TIME (Comes A Time)
11.
OLD MAN (Harvest)
12.
MANSION ON THE HILL (Ragged Glory)
13.
I'VE BEEN WAITING FOR YOU (Neil Young)
14.
ROCKIN' IN THE FREE WORLD (Freedom)
Bis
15.
LIKE A HURRICANE (American Stars 'n' Bars)
Ja, het was een zeer fijne afspraak met de rock & roll, zaterdag 6 Juni! Dank u Neil, dank u Tom...
Het concert van Neil Young was dus weerom enorm goed. Dat Neil Young af en toe een minder album maakt ('
Fork in The Road') het is niet zo erg. Ook helden maken fouten. Maar zolang hij live op dit hoge niveau blijft presteren, hoor je mij alvast niet klagen!
Foto's: (c) Jany Claeskens /
http://www.thetopofmusic.be.
