Hét concert van 2009? Ik moet niet meer twijfelen. De concerten die voor de eerste plaats aan het dingen waren, zullen sowieso die strijd op de tweede en derde plaats mogen uitvechten. Het concert van het jaar vond gisteren (14.10) plaats in de AB. Dankjewel Steven Wilson, Richard Barbieri, Colin Edwin en Gavin Harrison. En niet te vergeten live-gitarist John Wesley. Dankjewel Porcupine Tree!
Het werd een subliem concert met een heel erg goede setlist, met de integrale vertolking van The Incident (ca. 55 mnuten) een fenomenale versie van Anesthetize en mét als afsluiter één van mijn absolute favoriete PT-nummers: Trains!
Gitaarlegende Robert Fripp (King Crimson, Sylvian/Fripp,...) mocht de avond openen. Hij deed dat voor een - dan nog - halflege/halfvolle zaal. Het merendeel van de aanwezigen had weinig tot geen aandacht voor de gitaarlegende, wat an sich best wel jammer is. Maar, afgezien van het feit dat weerom duidelijk werd wat een knap gitarist Fripp is, echt boeiend kon ik het halfuur durende gitaarsoundscape nu ook niet echt noemen. Ik zou haast van het woord 'vervelend' durven gewagen. Alleszins was het niet 'wervelend'. King Crimson vind ik geweldig alsook Fripps werk met David Sylvian én Porcupine Tree maar dit was duidelijk niet echt aan me besteed. Knap gitaarspel, mooie gitaarklank ook, maar het leek nergens toe te leiden...
Stipt om 20.20 uur, zoals voorzien in de 'timing' betraden Steven Wilson, blootvoets zoals gewoonlijk, en de zijnen het podium daarbij luid toegejuicht door het ondertussen voltallige publiek. De band zette meteen een superkrachtig 'Occam's Razor in. En meteen was de toon gezet: een uiterst vitaal, krachtig en stevig, strak Porcupine Tree dat van plan leek iedereen van zijn sokken te blazen, wat naar mijn bescheiden mening volledig gelukt is...
Na deze opener van formaat sprak Steven Wilson het publiek toe en kondige hij aan The Incident (CD1 van het nieuwe album/epic van 55 minuten), waarvan we dus al 'Occam Razor' kregen, volledig te zullen brengen en daarna wat 'old stuff'. Dat bleek een geweldig idee, want we kregen dus een ronduit subliem "Incident-concert" plus een geweldige, eigenzinnige greep uit die 'old stuff'...
Wanneer 'The Blind House' werd ingezet, leek het even fout te gaan door een technische storing. Maar geen probleem de band hernam en zorgde meteen voor een eerste hoogtepunt van de set.
Wie het nieuwe album ként, weet dat het hier om voortreffelijke songs gaat en dat er heel wat stevig werk, met prachtige vocals en geweldig gitaarwerk inzit. En live blijkt dit dus fenomenaal goed te zijn. Niet dat dat me volledig verbaasde, gezien Porcupine Tree een geweldig goede liveband is. Verdere hoogtepunten in de Incident-set waren zeer zeker 'Time Flies', 'The Incident' (de song, binnen de epic) met de massaal meegezongen lijnen 'I want to be loved' en 'Your Unpleasant Family. Toeval of niet, maar genoemde songs waren ook al favorieten van me in hun albumversies... O ja... en die knappe finale: 'I Drive The Hearse.
De groep nam een korte pauze van tien minuten om terug te keren voor die 'old stuff'. Alsof het nog nodig was om ons ervan te overtuigen dat we 'het concert van het jaar' meemaakten, werden we getrakteerd op een nu nog nazinderend 'The Start Of Something Beautiful'. Amai. Daarna kondigde Wilson een song te zullen spelen die de band al een poosje niet meer live had gebracht. En zo werden we verwend met het livedebuut op deze tour van het geweldige 'Stars Die'. Geen gemiste start!
Maar het kan nog straffer, want een fenomenale versie van 'Anesthetize', wat mij betreft, ook al is de song nog betrekkelijk 'jong' (2007 - uit Fear of A Blank Planet) nu al een absolute Porcupine Tree-classic, volgde!!!
Er werd nog even teruggekeerd naar het nieuwe album (cd 2) met 'Remember Me Lover'.... mooi! Vervolgens werd een uitstapje gemaakt naar 'In Absentia' met het zeer potige 'Strip The Soul' en vervolgens '.3' en met 'Mother and Child Divided' werd in stijl afgesloten.... Het was dan kwart over tien en we hadden dus al een OORGASME mogen beleven van bijna twee uur...
Maar Porcupine Tree kwam nog even terug. En wel om ons in te pakken met een overweldigende versie van 'The Sound of Muzak - maar 'muzak' was deze geweldige avond met Porcupine Tree allerminst - én om iedereen bij zijn nekvel te grijpen met een uitgesponnen semi-akoestische kippenvelversie van het immer geniale 'Trains'.
Voor zover de band al niet voor 'eigen parochie' preekte, hebben ze er zeker nieuwe zieltje bijgewonnen. En de reeds overtuigden hadden alleszins géén reden om van hun geloof te vallen. Zoveel is zeker!
SETLIST PORCUPINE TREE:
1. THE INCIDENT (The Incident)
a) Occam's Razor
b) The Blind House
c) Great Expectations
d) Kneel and Disconnect
e) Drawing the Line
f) The Incident
g) Your Unpleasant Family
h) The Yellow Windows of the Evening Train
i) Time Flies
j) Degree Zero of Liberty
k) Octane Twisted
l) The Séance
m) Circle of Manias
n) I Drive the Hearse
*10 minute break*
2. THE START OF SOMETHING BEAUTIFUL (Dead Wing)
3. STARS DIE (The Sky Moves Sideways)
4. ANESTHETIZE (Fear Of A Blank Planet)
5. REMEMBER ME LOVER (The Incident)
6. STRIP THE SOUL (In Absentia)
7. .3 (in Absentia)
8. MOTHER AND CHILD DIVIDED (Deadwing)
**encore**
9. THE SOUND OF MUZAK (In Absentia)
10. TRAINS (In Absentia)
Subliem optreden. Glasheldere klank, sfeer, geweldige muzikanten en een fantastische songkeuze: een perfecte avond. Jawel, Porcupine Tree zorgde voor hét concert van 2009.
Hallelujah!
.
Het werd een subliem concert met een heel erg goede setlist, met de integrale vertolking van The Incident (ca. 55 mnuten) een fenomenale versie van Anesthetize en mét als afsluiter één van mijn absolute favoriete PT-nummers: Trains!
Gitaarlegende Robert Fripp (King Crimson, Sylvian/Fripp,...) mocht de avond openen. Hij deed dat voor een - dan nog - halflege/halfvolle zaal. Het merendeel van de aanwezigen had weinig tot geen aandacht voor de gitaarlegende, wat an sich best wel jammer is. Maar, afgezien van het feit dat weerom duidelijk werd wat een knap gitarist Fripp is, echt boeiend kon ik het halfuur durende gitaarsoundscape nu ook niet echt noemen. Ik zou haast van het woord 'vervelend' durven gewagen. Alleszins was het niet 'wervelend'. King Crimson vind ik geweldig alsook Fripps werk met David Sylvian én Porcupine Tree maar dit was duidelijk niet echt aan me besteed. Knap gitaarspel, mooie gitaarklank ook, maar het leek nergens toe te leiden...
Stipt om 20.20 uur, zoals voorzien in de 'timing' betraden Steven Wilson, blootvoets zoals gewoonlijk, en de zijnen het podium daarbij luid toegejuicht door het ondertussen voltallige publiek. De band zette meteen een superkrachtig 'Occam's Razor in. En meteen was de toon gezet: een uiterst vitaal, krachtig en stevig, strak Porcupine Tree dat van plan leek iedereen van zijn sokken te blazen, wat naar mijn bescheiden mening volledig gelukt is...
Na deze opener van formaat sprak Steven Wilson het publiek toe en kondige hij aan The Incident (CD1 van het nieuwe album/epic van 55 minuten), waarvan we dus al 'Occam Razor' kregen, volledig te zullen brengen en daarna wat 'old stuff'. Dat bleek een geweldig idee, want we kregen dus een ronduit subliem "Incident-concert" plus een geweldige, eigenzinnige greep uit die 'old stuff'...
Wanneer 'The Blind House' werd ingezet, leek het even fout te gaan door een technische storing. Maar geen probleem de band hernam en zorgde meteen voor een eerste hoogtepunt van de set.
Wie het nieuwe album ként, weet dat het hier om voortreffelijke songs gaat en dat er heel wat stevig werk, met prachtige vocals en geweldig gitaarwerk inzit. En live blijkt dit dus fenomenaal goed te zijn. Niet dat dat me volledig verbaasde, gezien Porcupine Tree een geweldig goede liveband is. Verdere hoogtepunten in de Incident-set waren zeer zeker 'Time Flies', 'The Incident' (de song, binnen de epic) met de massaal meegezongen lijnen 'I want to be loved' en 'Your Unpleasant Family. Toeval of niet, maar genoemde songs waren ook al favorieten van me in hun albumversies... O ja... en die knappe finale: 'I Drive The Hearse.
De groep nam een korte pauze van tien minuten om terug te keren voor die 'old stuff'. Alsof het nog nodig was om ons ervan te overtuigen dat we 'het concert van het jaar' meemaakten, werden we getrakteerd op een nu nog nazinderend 'The Start Of Something Beautiful'. Amai. Daarna kondigde Wilson een song te zullen spelen die de band al een poosje niet meer live had gebracht. En zo werden we verwend met het livedebuut op deze tour van het geweldige 'Stars Die'. Geen gemiste start!
Maar het kan nog straffer, want een fenomenale versie van 'Anesthetize', wat mij betreft, ook al is de song nog betrekkelijk 'jong' (2007 - uit Fear of A Blank Planet) nu al een absolute Porcupine Tree-classic, volgde!!!
Er werd nog even teruggekeerd naar het nieuwe album (cd 2) met 'Remember Me Lover'.... mooi! Vervolgens werd een uitstapje gemaakt naar 'In Absentia' met het zeer potige 'Strip The Soul' en vervolgens '.3' en met 'Mother and Child Divided' werd in stijl afgesloten.... Het was dan kwart over tien en we hadden dus al een OORGASME mogen beleven van bijna twee uur...
Maar Porcupine Tree kwam nog even terug. En wel om ons in te pakken met een overweldigende versie van 'The Sound of Muzak - maar 'muzak' was deze geweldige avond met Porcupine Tree allerminst - én om iedereen bij zijn nekvel te grijpen met een uitgesponnen semi-akoestische kippenvelversie van het immer geniale 'Trains'.
Voor zover de band al niet voor 'eigen parochie' preekte, hebben ze er zeker nieuwe zieltje bijgewonnen. En de reeds overtuigden hadden alleszins géén reden om van hun geloof te vallen. Zoveel is zeker!
SETLIST PORCUPINE TREE:
1. THE INCIDENT (The Incident)
a) Occam's Razor
b) The Blind House
c) Great Expectations
d) Kneel and Disconnect
e) Drawing the Line
f) The Incident
g) Your Unpleasant Family
h) The Yellow Windows of the Evening Train
i) Time Flies
j) Degree Zero of Liberty
k) Octane Twisted
l) The Séance
m) Circle of Manias
n) I Drive the Hearse
*10 minute break*
2. THE START OF SOMETHING BEAUTIFUL (Dead Wing)
3. STARS DIE (The Sky Moves Sideways)
4. ANESTHETIZE (Fear Of A Blank Planet)
5. REMEMBER ME LOVER (The Incident)
6. STRIP THE SOUL (In Absentia)
7. .3 (in Absentia)
8. MOTHER AND CHILD DIVIDED (Deadwing)
**encore**
9. THE SOUND OF MUZAK (In Absentia)
10. TRAINS (In Absentia)
Subliem optreden. Glasheldere klank, sfeer, geweldige muzikanten en een fantastische songkeuze: een perfecte avond. Jawel, Porcupine Tree zorgde voor hét concert van 2009.
Hallelujah!
.
1 opmerking:
hehe met aandacht gelezen! Tijd om Stupid Dream nog eens boven te halen!!
Merci, mooie review trouwens en geeft zin om the Incident in huis te halen!!
Een reactie posten