Ik werd bijna gek toen ik bij de bekendmaking van het programma van het Culturele Seizoen in Mechelen (in juli) zag dat op het lijstje ELLIOTT MURPHY prijkte. ELLIOT MURPHY!!! Dé Elliott Murphy. In "mijn" Mechelen?!! WOWOWOW. Gelukkig als een kind was ik. Meteen tickets besteld uiteraard, (en zelfs verontwaardigd dat er nog niet meer plaatsen verkocht waren...) En het aftellen kon beginnen...Bwab
Murphy is "een all time favorite" singer/songwriters & performers! En hij mag gerust in het rijtje Neil Young, Bruce Springsteen, Tom Petty, Bwab Dylan genoemd worden hoor.... Allééndie andere kerels zijn vrij bekend, Murphy niet, of toch in meer beperkte mate. Eigenlijk een groot onrecht, want de man schrijft minstens even goede songs.
Als puber zag ik Elliott Murphy op De Dijlefeesten in Mechelen. Veel later zou ik echter pas "echt" met Murphy kennis maken, en daarna was ik natuurlijk verkocht. Zag hem al enkele keren aan het werk, voor 't laatst op 12 maart 2005 in de AB, met een optreden waar (gelukkig!) geen eind leek aan te komen, en dat nog steeds niet uit mijn geheugen is weg te branden: wat een memorabele avond was dat! Enfin, nu dus opnieuw Murphy-time in "mijn eigenste Mechelen" ... Hallelujah!
De pluche zeteltjes van de Stadsschouwburg boezemde me aanvankelijk wel wat wantrouwen in: zitten bij een Elliott Murphy show. Nou, nee! Ik zag dat niet echt zitten... Maar, geen paniek, want Eliott zou ons al gauw zelf aanmoedigen om vooral niet te blijven zitten ;)
Murphy had de ondertussen haast onafscheidelijke Olivier Durand meegebracht, die héél mooie dingen doet op gitaar... en verder bassist Laurent Pardo en drummer Alan Fatras, die "gewoon goed" waren..
Het viertal, maar dus toch vooral Durand & een immer goedlachse Murphy speelde een zeer energieke set, met heel veel aandacht voor het recente album "Coming Home Again" (2006) en zelfs ruimte voor een song in sneak-preview voor het in maart 2008 te verschijnen nieuwe album! Géén "A Change Will Come" of "Just a Story of America", maar wél andere 'klassebakken' zoals "The Last of The Rock Stars", "Diamonds by the Yard", "Green River" en natuurlijk "Rock ballad".
De pluche zeteltjes stonden eigenlijk wat in de weg, zo hoorde ik zelfs een oudere dame zeggen op de rij voor mij: "waarom nu zitten, ik wil kunnen shaken!". Dat deed ze ook hoor. En zowat heel de zaal. Nadat we een eerste keer recht stonden met zijn allen (eindelijk dacht ik) zou dat ook min of meer zo blijven voor de rest van de show...
En die show, die was, dus - ik had ook niet anders verhoopt - echt wel fantastisch... met, zoals we van Murphy gewend zijn, een opeenstapeling van hoogtepunten. Dat gitaarwerk van Durand... dat spelplezier van Durand, Murphy & Co.. die publieksinteractie.. maar vooral en toch niet onbelangrijk: bovenal; de immer prachtige SONGS!!
Zoals gezegd niets dan hoogtepunten dus, en niet een nummer dat minder klonk. Het geldt zeker en vast ook voor de vele recentere songs die gebracht werden. Vanop mijn plaatsje op de tweede rij was het genieten met de grote G en 't was een feestje dat niet had moeten ophouden...
Maar heel apart was ongetwijfeld het laatste nummer waarbij alle muzikanten helemaal vooraan op het podium, 'super unplugged', zonder microfoontoestanden de zaal bespeelden.. Fantastisch. Ook grappig hoe de Alan Fatras, behalve de percussie op mini-trommeltje verzorgde met zijn mond een heuse trompet solo weg gaf, Laurent Pardo bedankte weliswaar voor de door Elliott gevraagde mondelinge sax-solo: "erh.. Non!" ;-)
# SETLIST
1. MAKING FRIENDS WITH THE DEAD (Coming Home Again)
2. 40 DAYS AND 40 NIGHTS (Coming Home Again)
3. SONNY
4. GREEN RIVER
5. PNEUMONIA ALLEY (Coming Home Again)
6. TERRAPLANE BLUES (van Robert Johnson)
7. CANARIES IN THE MIND (Coming Home Again)
8. YOU NEVER KNOW YOU'RE IN FOR
9. LAST OF THE ROCK STARS / TWIST & SHOUT
10. EURO TOUR
11. ON ELVIS PRESLEY'S BIRTHDAY
12. LOST & LONELY (voor het nieuwe album)
13. A TOUCH OF KINDNESS (Coming Home Again)
14. I WANT TO TALK TO YOU
15. DIAMONDS BY THE YARD
***
16. LA WOMAN/ BABY PLEASE DON'T GO/
***
17. SOMETHING LIKE STEVE McQUEEN
18. COME ON LOUANN
***
19. ROCK BALLAD
***
20. AS GOOD AS (Coming Home Again)
Het was dus weerom fenomenaal. Helaas speelde hij niet zo lang als onlangs in The Spirit of 66 waar hij 4 uur(!) speelde: 42 songs!!!!! ECHT WAAR! (was er helaas, ja HELAAS verdorie! 4 uur! zelf niet bij, maar mijn bron is betrouwbaar)
Maar goed, die 3 uur in de AB toen was ook al een belevenis, en gisteren speelde ie toch ook een kleine 2 uur en 30 minuten ;-)
Leuk was ook Murphy & Band eerst nog even te ontmoeten in d'Afspraak, hij had blijkbaar t zelfde idee als Jeroen (check ook zijn review) en ik gehad: eerst een lekker hapke eten bij Tim & Svintha. Gelijk hadden ze. 't is er goed ook!
Toen ik hem na afloop van het concert mijn net verworven CD liet tekenen wist hij nog te melden over d'Afspraak: "nice waitress too!"... (ja, dames, ik wéét het: mannen, he!!!)
En op mijn vraag wanneer ie terug naar het land kwam: "maybe we'll do something in March". Klinkt logisch: dan komt de nieuwe plaat uit he... En, hij verjaart dan ook weer, dus... erh, "hallo, AB?" CAN'T WAIT !
Terug naar gisteren. Een avond om in te lijsten. En er moet al veel gebeuren om het te doen veranderen, maar wat mij betreft: het concert van het jaar !
Zet deze man aub snel terug op een Vlaams of Waals podium!!!! AUB!! PLIEEES!!
1
