"Daar is de lente, daar is de zon" ... Ja?
"Bijna maar ik denk dat ze weldra zal komen". Ik hoop het. Want ook vandaag gutst de regen met bakken naar beneden, dat daar maar gauw verandering in komt!
zaterdag, mei 07, 2005
Loudon En Luka. Twee keer topklasse!
Loudon Wainwright III, dinsdag 03.05.2005, AB
Luka Bloom, donderdag 05.05.2005, AB
Het lijkt wel 'singer/songwriter' week te zijn in de AB. Deze week kon ik in de Brusselse rocktempel van maar liefst twee optredens genieten, allebei singer/songwriters, de ene uit de US en wat op de country geënt, de andere uit Ierland een meer door de Ierse folkroots geïnspireerd. Ik heb het over Loudon Wainwright III en Luka Bloom.
Loudon Wainwright III, papa van Rufus en Martha, maar vooral begenadigd muzikant, schrijver, humorist, heeft net een nieuwe CD uit genaamd 'Here come the choppers', en die kwam hij natuurlijk aan ons voorstellen dinsdag. Toch zou hij er maar een vijftal nummers uit spelen, en verder vooral putten uit zijn rijke carrière. De One Man Guy deed het helemaal alleen met zijn akoestische gitaar en zijn goede dosis humor. (Wainwright moet zowat de enige Amerikaan zijn die mij kan doen lachen!). We kregen juweeltjes te horen zoals A Hard Day On The Planet, One Man Guy, Red Guitar (op de piano!), Overseas Call, een heuse ode aan de Ukelele, gebracht op.. ukelele.. en ook het even cynische als prachtige Unhappy Birthday ontbrak niet op het appel. Wainwright werd meermaals terug op het podium geroepen en genoot daar zichtbaar van. En rond 22.30 waren de mooie liedjes alweer voorbij.
Wie herinnert zich niet het grappige en vinnige Acoustic Motorbike of de komische interpretatie van LLCool J's I need love? Het zijn wapenfeiten die op naam staan van de Ierse singer/songwriter Luka Bloom die donderdag het mooie weer maakte in de AB. Een tafeltje met bloemmetjes en een akoestische gitaar stonden ons op te wachten bij het binnenkomen van de AB-zaal. En een weinig later was ook Bloom daar. De Ierse bard begon al meteen met een kippenvelmoment en bracht op indrukwekkende wijze de traditional And She Moved Through The Fair, wat sommigen onder u wellicht ook kennen als de herwerking van Simple Minds "Belfast Child". Wat volgde na "And she moved.. " waren vooral prachtige eigen composities, rusige liefdesliedjes, up-tempo songs, steeds afgewisseld met Bloom's fijne gevoel voor humor of ook wel sterk politieke bewust zijn. Grappig was zijn interpretaties van The Cure's In Between Days, en de eerder genoemde Acoustic Motorbike en I Need Love werden ook niet vergeten. Maar héél mooi was de anti-oorlogssong I'm not at war. Na een veel te korte set, was het om 22 uur alweer gedaan.
En zo kon ik op minder dan een week tijd genieten van twee topartiesten, die het alleen moesten hebben van sterke teksten, een goede stem, een gitaar en een flinke dosis humor.
Op de blogspot "bekentenissen van een canard" vind je ook twee verslagen van deze optredens.
Luka Bloom, donderdag 05.05.2005, AB
Het lijkt wel 'singer/songwriter' week te zijn in de AB. Deze week kon ik in de Brusselse rocktempel van maar liefst twee optredens genieten, allebei singer/songwriters, de ene uit de US en wat op de country geënt, de andere uit Ierland een meer door de Ierse folkroots geïnspireerd. Ik heb het over Loudon Wainwright III en Luka Bloom.
Loudon Wainwright III, papa van Rufus en Martha, maar vooral begenadigd muzikant, schrijver, humorist, heeft net een nieuwe CD uit genaamd 'Here come the choppers', en die kwam hij natuurlijk aan ons voorstellen dinsdag. Toch zou hij er maar een vijftal nummers uit spelen, en verder vooral putten uit zijn rijke carrière. De One Man Guy deed het helemaal alleen met zijn akoestische gitaar en zijn goede dosis humor. (Wainwright moet zowat de enige Amerikaan zijn die mij kan doen lachen!). We kregen juweeltjes te horen zoals A Hard Day On The Planet, One Man Guy, Red Guitar (op de piano!), Overseas Call, een heuse ode aan de Ukelele, gebracht op.. ukelele.. en ook het even cynische als prachtige Unhappy Birthday ontbrak niet op het appel. Wainwright werd meermaals terug op het podium geroepen en genoot daar zichtbaar van. En rond 22.30 waren de mooie liedjes alweer voorbij.
Wie herinnert zich niet het grappige en vinnige Acoustic Motorbike of de komische interpretatie van LLCool J's I need love? Het zijn wapenfeiten die op naam staan van de Ierse singer/songwriter Luka Bloom die donderdag het mooie weer maakte in de AB. Een tafeltje met bloemmetjes en een akoestische gitaar stonden ons op te wachten bij het binnenkomen van de AB-zaal. En een weinig later was ook Bloom daar. De Ierse bard begon al meteen met een kippenvelmoment en bracht op indrukwekkende wijze de traditional And She Moved Through The Fair, wat sommigen onder u wellicht ook kennen als de herwerking van Simple Minds "Belfast Child". Wat volgde na "And she moved.. " waren vooral prachtige eigen composities, rusige liefdesliedjes, up-tempo songs, steeds afgewisseld met Bloom's fijne gevoel voor humor of ook wel sterk politieke bewust zijn. Grappig was zijn interpretaties van The Cure's In Between Days, en de eerder genoemde Acoustic Motorbike en I Need Love werden ook niet vergeten. Maar héél mooi was de anti-oorlogssong I'm not at war. Na een veel te korte set, was het om 22 uur alweer gedaan.
En zo kon ik op minder dan een week tijd genieten van twee topartiesten, die het alleen moesten hebben van sterke teksten, een goede stem, een gitaar en een flinke dosis humor.
Op de blogspot "bekentenissen van een canard" vind je ook twee verslagen van deze optredens.
vrijdag, mei 06, 2005
NEUBAUTEN SLAAGT EN ZALFT, OVERWELDIGT EN TRIOMFEERT.
Voor de vierde keer al bestormde het Berlijns Avant-gardistisch collectief EINSTÜRZENDE NEUBAUTEN de AB. En ook nu was het concert in no time uitverkocht. Het zou een heel speciale avond worden, Neubauten viert haar 25ste verjaardag en dat mag in de verf gezet worden. Te gast op het jaarlijkse AB Domino Festival pakte ze gisteren Brussel in en gaven een spetterend daverend overweldigend concert ten beste.
FAMOUS FAILURES:
Toen we in de zaal kwamen konden we al meteen de minder conventionele instrumenten bewonderen die al op het podium opgesteld stonden. En om stipt 20.15 verschenen Bargeld, Hacke, Chudy, Moser, Arbeit en Wednesday op het podium. Einstürzende Neubauten!
Een uitzonderlijke spraakzame Blixa Bargeld verwelkomde de uitverkochte AB. Zelf was hij de tel kwijt van de hoeveelste keer het was dat ze hier aantraden (het was de vierde keer, Blixa!). En vervolgens begon hij het AB publiek te bejubelen, alsof hij iets goed te maken had! Bargeld kondigde het verdere verloop van de avond aan: “we spelen sowieso tot 23.00”. Een eerste deel medan een korte pauze: we nemen allen samen een douche en er is maar één handdoek”, en dan spelen we een tweede deel. Als er dan nog tijd over is komen we nog eens terug...”. Die faillures zouden relatief zijn zou gauw blijken, want in dat eerste deel zaten enkele van hun grootste cult-hits!
YÜ GUNG/ FÜTTER MEIN EGO, één van dé absolute Neubauten anthems, ook alweer uit 1985, opende de schitterende set. Meteen gevolgd door DIE BEFINDIGKEIT DES LANDES (van ‘Silence Is Sexy’). “This next song is on the index of the Vatican, as I have told you the last time we played here, but now that the pope is dead, it’s ok to play it”. .... HAUS DER LÜGE !!! Wat een versie.... “Gott has sich erschossen...”
Toen het even stil was in de zaal weerklonk van ergens in de zaal de kreet ‘Shi Snapp Snappi”. Waarop Blixa: “Ah, YOU composed that? Great, you must be a rich man!”.
Er werd een buizen constructie op het podium gebracht voor de heren percussionisten. En YOUME & MEYOU werd ingezet...
En dan... !!!!
“A song that we never played live before, but we recorded it zomerweer in 1984. But the song ended up so high in the hitlist of our fans, that we sort of “had” to play it. So we rehearsed....
En ja hoor....
We kregen het fantastische Z.N.S. (!!!!!). Hierop had wellicht géén enkele Neubautenfan durven hopen. En wat een versie!!! Inclusief de indrukwekkende percussie op buizen constructies, drums, metalen tonnen, effecten, klokkenspel, Blixa-cries.... subliem!!
Na de dynamiet van ZNS was het weer tijd voor een iets rustiger werkstuk. Dat werd DEAD FRIENDS (PLACE AROUND THE CORNER), uit “Perpetuum Mobile”.
Even sterk als dat ze aan de eerste set begonnen zouden ze ook dit eerste deel afsluiten, en wel met een fenomenaal REDUKT! Net zoals ZNS, YU GUNG, HAUSE DER LÜGE, HEADCLEANER, INTERIMSLIEBENDEN (wat we niet zouden krijgen) en DIE BEFINDIGKEIT DES LANDES één van mijn absolute favorieten!
Na REDUKT was er een korte pauze. Blixa zei wel “20 minutes”, maar na 15 minuten keerden de heren al terug naar de stage. En we zouden in dit tweede deel méér experiment en “exotische” “instrumenten” krijgen: luchtcompressoren, autobanden, regenpijpen, air-cake, ...
COSTARRING WINKELKARRETJES EN LUCHTCOMPRESSOREN
Percussionist Rudolf Moser opende de set met een korte solo op ‘regenpijp blazen’, gevolgd door alweer een hoogtepunt. Een zestemmig a capella gezongen SALAMANDRINA (van de Interim EP, 1993). Later in de song vielen natuurlijk wel de conventionele en minder conventionele percussie-instrumenten in. En ook Bargelds kunstzinnige krijsen waren aanwezig. Zeer knap. Een beetje in dezelfde klankkleur zit SABRINA (I Wish This Could Be Your Colour), dat we meteen daarna kregen. Dan weerom tijd voor een absoluut hoogtepunt het epische werkstuk PERPETUUM MOBILE!!! Ingeleid door Bargeld’s transistorradio, en met een Chuby die goed te keer kon gaan met zijn zijn “air cake”, “turn table powered wind instrument” en luchtcompressor... en beide percussionisten zicht goed uitlevend op hun drumconstructies en metalen pijpen. Een brilliante versie van dit recente Neubauten anthem. Met in de finale een wild rond zich heen molenwiekende Chuby met zijn air cake...
“Now we gonna play some Museum Stretch of very old songs and also some improvisators on very old instruments” zei Bargeld en we kregen inderdaad een soort medley van improvisaties en met als centraal gegeven SEHNSUCHT (uit Halber Mensch) waarbij een hoofdrol was weggelegd voor ... een winkelkarretje! Want ja hoor Andy Chuby demonstreerde dat je ook hier goed percussie effecten mee kan verkrijgen! En Alexander Hacke blies een soort leidingpijp. Ook de Neubauten’s vocale capaciteiten werden optimaal gebruikt, met een bijna Tibetaanse ge “mmmmmm” ;-)
Voorwaar een zeer knap experiment deze “museum stretch”
Ook zeer mooi was SELBSTPORTRET MIT KATER, nog zo’n favoriet van mij. Dit mogen ze gerust bij een van hun volgende bezoekjes combineren met het van Halber Mensch afkomstige ‘TRINKLIED’. Zou wel goed klinken denk ik...
Daarna kregen we een nummer dat ik minder makkelijk kon thuisbrengen, maar ik denk dat het KALTE STERNE moet geweest zijn. In elk geval: kort krachtig en gewoon goed.
Langzaamaan maar zeker werd de finale ingezet van de Neubauten experience.... Blixa stelde de band voor en toen volgde een verpletterend ALLES (van “Silence Is Sexy”). Kijkende op naar het uur wisten we: véél heel lange nummers kunnen er niet meer komen, als we nog op een bis rekenen... alhoewel...
Bargeld legt even het geluid uit van het “little sound” van het “recharging of the aircompressor”, en dat dit al te veel decibel zou zijn voor de concert zaal in Parijs waar ze vandaag (vrijdag 08.04) spelen. Waarna het slotlied dan kregen...
Het wel zeer toepasselijke ICH GEHE JETZT, met prominente rol voor de luchtcompressoren, sloot het indrukwekkende concert af, na een vriendelijke groet, verlieten ze de bühne...
Onder luid gejuich en applaus stonden de heren al vrij snel weer op het podium.
Uit de zaal weerklonk “happy birthday to you”, en een glimlachende Bargeld verbeterde: “Anniversary!”.
Bargeld: “we still have time untill 23.00, so... We are going to play you one piece. It’s a maybe 30 minute long piece which will not be released on an official Neubauten release. It will be the centrepiece of the next Neubauten Supporters CD. Wat volgde was inderdaad een stuk van een dertigtal minuten, waarbij Neubauten alles uit de kast haalde. Dit werd een trip in Neubautenland waarbij we de stilte van “Silence Is sexy” met het geweld van de Neubauten van de beginjaren gecombineerd zagen. De percussionisten konden zich 200% geven (alsof ze dat sowieso al niet deden!), een grote rol voor de vette bas van Hacke, Blixa die zong, sprak, krijste en als extra instrument een linnen doek had die hij dan voor de microfoon stuk scheurde. Zij die het ervoor over hebben en zich op neubauten.org inschrijven, kunnen zich wellicht eigenaar maken van dit werkstuk dat op de supportersCD zal staan.
En toen was het exact 23.00. Hoezo “Deutsche Punklichkeit”? En het was helaas ook ECHT voorbij. Een tevreden Neubautenpubliek, waaronder uw dienaar verliet de zaal, en haastte zich naar de promostand om de net gebrande (minus de bis natuurlijk) aan te schaffen. Dit bleek aanvankelijk nogal chaotisch te verlopen, en ik was even bang te moeten gaan kiezen tussen “trein halen” of “cd kopen en stuck in Brussel”. Maar gelukkig kwam het allemaal in orde, en terwijl ik dit verslagje tip ben ik nog eens van het sublieme concert aan het genieten.
Neubauten kondigt een periode aan van Neubauten stilte en andere projecten. Maar te lang moeten ze voor mijn part niet wachten om nog eens naar Brussel te komen!.
De volledige (correcte) setlijst zou binnen de drie dagen op neubauten.org moeten staan zo beloofde Blixa ons...
Lees ook het uitstekende verslag van mijn kameraad Jeroen op zijn uitstekende blogspot "bekentenissen van een Canard"
FAMOUS FAILURES:
Toen we in de zaal kwamen konden we al meteen de minder conventionele instrumenten bewonderen die al op het podium opgesteld stonden. En om stipt 20.15 verschenen Bargeld, Hacke, Chudy, Moser, Arbeit en Wednesday op het podium. Einstürzende Neubauten!
Een uitzonderlijke spraakzame Blixa Bargeld verwelkomde de uitverkochte AB. Zelf was hij de tel kwijt van de hoeveelste keer het was dat ze hier aantraden (het was de vierde keer, Blixa!). En vervolgens begon hij het AB publiek te bejubelen, alsof hij iets goed te maken had! Bargeld kondigde het verdere verloop van de avond aan: “we spelen sowieso tot 23.00”. Een eerste deel medan een korte pauze: we nemen allen samen een douche en er is maar één handdoek”, en dan spelen we een tweede deel. Als er dan nog tijd over is komen we nog eens terug...”. Die faillures zouden relatief zijn zou gauw blijken, want in dat eerste deel zaten enkele van hun grootste cult-hits!
YÜ GUNG/ FÜTTER MEIN EGO, één van dé absolute Neubauten anthems, ook alweer uit 1985, opende de schitterende set. Meteen gevolgd door DIE BEFINDIGKEIT DES LANDES (van ‘Silence Is Sexy’). “This next song is on the index of the Vatican, as I have told you the last time we played here, but now that the pope is dead, it’s ok to play it”. .... HAUS DER LÜGE !!! Wat een versie.... “Gott has sich erschossen...”
Toen het even stil was in de zaal weerklonk van ergens in de zaal de kreet ‘Shi Snapp Snappi”. Waarop Blixa: “Ah, YOU composed that? Great, you must be a rich man!”.
Er werd een buizen constructie op het podium gebracht voor de heren percussionisten. En YOUME & MEYOU werd ingezet...
En dan... !!!!
“A song that we never played live before, but we recorded it zomerweer in 1984. But the song ended up so high in the hitlist of our fans, that we sort of “had” to play it. So we rehearsed....
En ja hoor....
We kregen het fantastische Z.N.S. (!!!!!). Hierop had wellicht géén enkele Neubautenfan durven hopen. En wat een versie!!! Inclusief de indrukwekkende percussie op buizen constructies, drums, metalen tonnen, effecten, klokkenspel, Blixa-cries.... subliem!!
Na de dynamiet van ZNS was het weer tijd voor een iets rustiger werkstuk. Dat werd DEAD FRIENDS (PLACE AROUND THE CORNER), uit “Perpetuum Mobile”.
Even sterk als dat ze aan de eerste set begonnen zouden ze ook dit eerste deel afsluiten, en wel met een fenomenaal REDUKT! Net zoals ZNS, YU GUNG, HAUSE DER LÜGE, HEADCLEANER, INTERIMSLIEBENDEN (wat we niet zouden krijgen) en DIE BEFINDIGKEIT DES LANDES één van mijn absolute favorieten!
Na REDUKT was er een korte pauze. Blixa zei wel “20 minutes”, maar na 15 minuten keerden de heren al terug naar de stage. En we zouden in dit tweede deel méér experiment en “exotische” “instrumenten” krijgen: luchtcompressoren, autobanden, regenpijpen, air-cake, ...
COSTARRING WINKELKARRETJES EN LUCHTCOMPRESSOREN
Percussionist Rudolf Moser opende de set met een korte solo op ‘regenpijp blazen’, gevolgd door alweer een hoogtepunt. Een zestemmig a capella gezongen SALAMANDRINA (van de Interim EP, 1993). Later in de song vielen natuurlijk wel de conventionele en minder conventionele percussie-instrumenten in. En ook Bargelds kunstzinnige krijsen waren aanwezig. Zeer knap. Een beetje in dezelfde klankkleur zit SABRINA (I Wish This Could Be Your Colour), dat we meteen daarna kregen. Dan weerom tijd voor een absoluut hoogtepunt het epische werkstuk PERPETUUM MOBILE!!! Ingeleid door Bargeld’s transistorradio, en met een Chuby die goed te keer kon gaan met zijn zijn “air cake”, “turn table powered wind instrument” en luchtcompressor... en beide percussionisten zicht goed uitlevend op hun drumconstructies en metalen pijpen. Een brilliante versie van dit recente Neubauten anthem. Met in de finale een wild rond zich heen molenwiekende Chuby met zijn air cake...
“Now we gonna play some Museum Stretch of very old songs and also some improvisators on very old instruments” zei Bargeld en we kregen inderdaad een soort medley van improvisaties en met als centraal gegeven SEHNSUCHT (uit Halber Mensch) waarbij een hoofdrol was weggelegd voor ... een winkelkarretje! Want ja hoor Andy Chuby demonstreerde dat je ook hier goed percussie effecten mee kan verkrijgen! En Alexander Hacke blies een soort leidingpijp. Ook de Neubauten’s vocale capaciteiten werden optimaal gebruikt, met een bijna Tibetaanse ge “mmmmmm” ;-)
Voorwaar een zeer knap experiment deze “museum stretch”
Ook zeer mooi was SELBSTPORTRET MIT KATER, nog zo’n favoriet van mij. Dit mogen ze gerust bij een van hun volgende bezoekjes combineren met het van Halber Mensch afkomstige ‘TRINKLIED’. Zou wel goed klinken denk ik...
Daarna kregen we een nummer dat ik minder makkelijk kon thuisbrengen, maar ik denk dat het KALTE STERNE moet geweest zijn. In elk geval: kort krachtig en gewoon goed.
Langzaamaan maar zeker werd de finale ingezet van de Neubauten experience.... Blixa stelde de band voor en toen volgde een verpletterend ALLES (van “Silence Is Sexy”). Kijkende op naar het uur wisten we: véél heel lange nummers kunnen er niet meer komen, als we nog op een bis rekenen... alhoewel...
Bargeld legt even het geluid uit van het “little sound” van het “recharging of the aircompressor”, en dat dit al te veel decibel zou zijn voor de concert zaal in Parijs waar ze vandaag (vrijdag 08.04) spelen. Waarna het slotlied dan kregen...
Het wel zeer toepasselijke ICH GEHE JETZT, met prominente rol voor de luchtcompressoren, sloot het indrukwekkende concert af, na een vriendelijke groet, verlieten ze de bühne...
Onder luid gejuich en applaus stonden de heren al vrij snel weer op het podium.
Uit de zaal weerklonk “happy birthday to you”, en een glimlachende Bargeld verbeterde: “Anniversary!”.
Bargeld: “we still have time untill 23.00, so... We are going to play you one piece. It’s a maybe 30 minute long piece which will not be released on an official Neubauten release. It will be the centrepiece of the next Neubauten Supporters CD. Wat volgde was inderdaad een stuk van een dertigtal minuten, waarbij Neubauten alles uit de kast haalde. Dit werd een trip in Neubautenland waarbij we de stilte van “Silence Is sexy” met het geweld van de Neubauten van de beginjaren gecombineerd zagen. De percussionisten konden zich 200% geven (alsof ze dat sowieso al niet deden!), een grote rol voor de vette bas van Hacke, Blixa die zong, sprak, krijste en als extra instrument een linnen doek had die hij dan voor de microfoon stuk scheurde. Zij die het ervoor over hebben en zich op neubauten.org inschrijven, kunnen zich wellicht eigenaar maken van dit werkstuk dat op de supportersCD zal staan.
En toen was het exact 23.00. Hoezo “Deutsche Punklichkeit”? En het was helaas ook ECHT voorbij. Een tevreden Neubautenpubliek, waaronder uw dienaar verliet de zaal, en haastte zich naar de promostand om de net gebrande (minus de bis natuurlijk) aan te schaffen. Dit bleek aanvankelijk nogal chaotisch te verlopen, en ik was even bang te moeten gaan kiezen tussen “trein halen” of “cd kopen en stuck in Brussel”. Maar gelukkig kwam het allemaal in orde, en terwijl ik dit verslagje tip ben ik nog eens van het sublieme concert aan het genieten.
Neubauten kondigt een periode aan van Neubauten stilte en andere projecten. Maar te lang moeten ze voor mijn part niet wachten om nog eens naar Brussel te komen!.
De volledige (correcte) setlijst zou binnen de drie dagen op neubauten.org moeten staan zo beloofde Blixa ons...
Lees ook het uitstekende verslag van mijn kameraad Jeroen op zijn uitstekende blogspot "bekentenissen van een Canard"
the markec files - V 1.2
Als Simple Minds fan moest het er ooit eens van komen hier iets rond te doen. Voor ik het goed en wel besefte was ik voorzitter van de Belgische Simple Minds fanclub. We zijn nu al meer dan twee jaar bezig en hebben er al tal van activiteiten opzitten inbegrepen een fantastisch festivalweekend in Aalst, Tienen en Lokeren heel onlangs. Op sparkle.be lees je er meer over...
Welkom bij "The Markec Files"
Het is er dan toch van gekomen. Mijn eigen blog. Was eigenlijk begonnen aan een webstek. (www.markec.be), maar omdat het mij aan tijd ontbreekt om die volledig up to date te houden, en het hier toch voornamelijk de bedoeling is om af en toe eens iets in de wereld te sturen, dacht ik: "misschien is een blog wel handiger!". Die webstek verdwijnt binnenkort dus, en deze blog neemt het over dan.
Als Simple Minds fan moest het er ooit eens van komen hier iets rond te doen. Voor ik het goed en wel besefte was ik voorzitter van de Belgische Simple Minds fanclub. We zijn nu al meer dan twee jaar bezig en hebben er al tal van activiteiten opzitten inbegrepen een fantastisch festivalweekend in Aalst, Tienen en Lokeren heel onlangs. Op sparkle.be lees je er meer over...
Mijn bijdragen aan het socio-culturele leven zie je dan weer op www.vtbvabmechelen.be alsook www.vtbvabprovincieantwerpen.org, respectievelijk de webstek van de Mechelse VTB-VAB afdeling waar ik secretaris ben en insta voor tijdschrift en webstek, en de webstek van de provincie Antwerpen.
Abonneren op:
Posts (Atom)