Foto: Stijn SwinnenAfgelopen zaterdag (04.08) vergezelde ik Stijn naar Antwerpen. Het doel: de optredens van Anymotion en A'petown in het Venezolaanse café A Mi Manera. Stijn, goed bekend met Anymotion, ging er filmen en foto's maken, ik ging graag mee, want benieuwd naar met name Anymotion, waar Stijn het al over gehad had. En ik had ook al een en ander kunnen beluisteren op de "MySpace" van de band.
Toen we A Mi Manera binnenkwamen was Anymotion volop aan de soundcheck bezig, en dat klonk alvast veelbelovend. Lang zouden we niet moeten wachten, nog geen halfuur later mocht de band eraan beginnen. "Ons eerste nummer heet Cocktail", zei Charlotte - in een andere band en op dit optreden zangeres, maar eigenlijk drummer van de band. 'Cocktail' bleek meteen een wel heel erg aanstekelijk nummer te zijn: toffe melodie, leuke meezinger en als u het mij vraagt: een instant hit. Breng dit op single uit en succes verzekerd! Twee dagen later zit ik nog te "shooby dooby shooby doowah-en " annex na te genieten!
Maar ook wat volgen zou was bijzonder goed, zeg maar gerust een zeer lekkere cocktail van knappe popsongs in de vorm van vooral eigen werk en twee fijne covers. Met favorieten van ondergetekende (ja, nu al), behalve het eerder genoemde 'Cocktail', 'Everywhere We Go Now' en 'The More The Less'.
Toetseniste Kaat zette een voor mij wel heel bekend intro'tje in. "Héh!!!!!". Ik werd een weinig euforisch: Anymotion bracht een ronduit sublieme versie van 'Gone Daddy Gone', een nummer van Violent Femmes (1982), maar wellicht bekender in de versie van Gnarls Barkley (2006). De band kende misschien zélf de versie van Violent Femmes niet, maar hun versie komt alleszins vrij goed in de buurt van het origineel. Al mag ik zeggen dat het stemgeluid van Charlotte zoetgevooisder - en zeg maar gerust aangenamer - is dan dat van 'opper-Femmes' Gordon Gano. Een echt hoogtepunt van de set, deze méér dan geslaagde cover. Puik werk!
'Stand-in drummer' Matthias, die drumde in de plaats van Charlotte, die nu voor de gelegenheid zong, speelde heel strak en alsof hij altijd al met de band gespeeld had. Dat hij ter elfder ure gecont(r)acteerd werd was géénszins te merken. Klasse! Maar, vergeten we zeker niet het fraaie toetsenwerk van Kaat, het knappe baswerk van Mike, en dat heerlijke gitaarspel van Michael, die zich zaterdag tweemaal mocht bewijzen, want ook bij A'petown speelt hij gitaar.
De band is op zoek naar een (nieuwe) zangeres. Zaterdag nam Charlotte dus de zangpartijen voor haar rekening. En, als u het mij vraagt: met Charlotte hébben ze al een prima zangeres 'in huis'. Ernaar gevraagd, antwoordde Charlotte me "Ja, zingen doe ik al in een andere groep (Y'on), hier wil ik me vooral met het drummen bezig houden". Of ze dan niet én kan drummen én zingen: "technisch nogal moeilijk". Er zijn natuurlijk wel bekende drummers/zangers, maar dat het idd. niet simpel is, lijkt me wel vrij logisch...
Goed, hopelijk vinden ze een zangeres die minstens zo goed als Charlotte zingt !
Anymotion, is een groep met veel toekomst, zeker als het aan mij ligt. Een meer dan aangename kennismaking met deze jonge muzikanten uit Ekeren. Ben van plan dit gezelschap te blijven volgen. 't Smaakte naar meer !!
# SETLIST:
1. Cocktail
2. Blue Balloon
3. Everywhere we go now
4. Sunburn (Muse)
5. Annie
6. Wake-up Call
7. Gone daddy gone (Violent Femmes)
8. The more the less
9. Chaos in Paradise
Na een korte pauze, waarin we even verkoeling zochten buiten - net een ietsje minder warm dan binnen, - was het tijd voor A'petown. Ook zij zetten een sterke set neer. Waar Anymoton het meer op pop en rock hadden gemunt, waren er bij A'petown ook een flinke dosis grooves bij. De geluidsproblemen, vooral aan het begin van de set, kon het enthousiasme van de heren en jongedame niet temperen. Hun versie van Eurythmics' 'Sweet Dreams' was zeer leuk, en van hén kan ik een nummer als 'Hero', nu nog net verdragen, zolang ze me Mariah Carey zélf maar niet voorschotelen. De Oasis-mix vond ik iets minder, maar daar speelt mijn Oasis-afkeer mij wellicht parten.
Het gitaarspel van Michael kwam ietsje béter naar voor dan bij Anymotion, al is dat natuurlijk detailkritiek. Zangeres Sarah kwam soms nog een tikkeltje te onzeker over, maar de geluidsprobleempjes hebben hier zeker wel mee schuld aan. Het stemgeluid mocht er zeker zijn en ook hier spreken we van een band met het nodige (groei)potentieel.
De die-hardfans op de eerste rij smeekten om een bisnummer. Maar dat kwam er niet. Of toch? Anymotion-basist Mike sprong het podium op en gaf, begeleid door A'petown een erh.. hilarische en ultrakorte interpretatie van "Broeder Jacob" mét Ekerse tongval ten beste. Lachen!
Na afloop van de avond vol aanstormend talent nog even nagepraat, en na een weinig gerstenat tevreden weer Mechelenwaarts teruggekeerd. Ondertussen zit ik dus nog altijd met shooby dooby shooby doowah "Cocktail" en ook "Gone Daddy Gone" in mijn hoofd.
Er zijn ergere dingen, nietwaar?!
Foto's in dit artikel: Stijn Swinnen
Anymotion: http://www.myspace.com/anymotionmusic
A'petown: http://www.myspace.com/apetownband
.
Toen we A Mi Manera binnenkwamen was Anymotion volop aan de soundcheck bezig, en dat klonk alvast veelbelovend. Lang zouden we niet moeten wachten, nog geen halfuur later mocht de band eraan beginnen. "Ons eerste nummer heet Cocktail", zei Charlotte - in een andere band en op dit optreden zangeres, maar eigenlijk drummer van de band. 'Cocktail' bleek meteen een wel heel erg aanstekelijk nummer te zijn: toffe melodie, leuke meezinger en als u het mij vraagt: een instant hit. Breng dit op single uit en succes verzekerd! Twee dagen later zit ik nog te "shooby dooby shooby doowah-en " annex na te genieten!
Maar ook wat volgen zou was bijzonder goed, zeg maar gerust een zeer lekkere cocktail van knappe popsongs in de vorm van vooral eigen werk en twee fijne covers. Met favorieten van ondergetekende (ja, nu al), behalve het eerder genoemde 'Cocktail', 'Everywhere We Go Now' en 'The More The Less'.
Toetseniste Kaat zette een voor mij wel heel bekend intro'tje in. "Héh!!!!!". Ik werd een weinig euforisch: Anymotion bracht een ronduit sublieme versie van 'Gone Daddy Gone', een nummer van Violent Femmes (1982), maar wellicht bekender in de versie van Gnarls Barkley (2006). De band kende misschien zélf de versie van Violent Femmes niet, maar hun versie komt alleszins vrij goed in de buurt van het origineel. Al mag ik zeggen dat het stemgeluid van Charlotte zoetgevooisder - en zeg maar gerust aangenamer - is dan dat van 'opper-Femmes' Gordon Gano. Een echt hoogtepunt van de set, deze méér dan geslaagde cover. Puik werk!
'Stand-in drummer' Matthias, die drumde in de plaats van Charlotte, die nu voor de gelegenheid zong, speelde heel strak en alsof hij altijd al met de band gespeeld had. Dat hij ter elfder ure gecont(r)acteerd werd was géénszins te merken. Klasse! Maar, vergeten we zeker niet het fraaie toetsenwerk van Kaat, het knappe baswerk van Mike, en dat heerlijke gitaarspel van Michael, die zich zaterdag tweemaal mocht bewijzen, want ook bij A'petown speelt hij gitaar.
De band is op zoek naar een (nieuwe) zangeres. Zaterdag nam Charlotte dus de zangpartijen voor haar rekening. En, als u het mij vraagt: met Charlotte hébben ze al een prima zangeres 'in huis'. Ernaar gevraagd, antwoordde Charlotte me "Ja, zingen doe ik al in een andere groep (Y'on), hier wil ik me vooral met het drummen bezig houden". Of ze dan niet én kan drummen én zingen: "technisch nogal moeilijk". Er zijn natuurlijk wel bekende drummers/zangers, maar dat het idd. niet simpel is, lijkt me wel vrij logisch...Goed, hopelijk vinden ze een zangeres die minstens zo goed als Charlotte zingt !
Anymotion, is een groep met veel toekomst, zeker als het aan mij ligt. Een meer dan aangename kennismaking met deze jonge muzikanten uit Ekeren. Ben van plan dit gezelschap te blijven volgen. 't Smaakte naar meer !!
# SETLIST:
1. Cocktail
2. Blue Balloon
3. Everywhere we go now
4. Sunburn (Muse)
5. Annie
6. Wake-up Call
7. Gone daddy gone (Violent Femmes)
8. The more the less
9. Chaos in Paradise
Na een korte pauze, waarin we even verkoeling zochten buiten - net een ietsje minder warm dan binnen, - was het tijd voor A'petown. Ook zij zetten een sterke set neer. Waar Anymoton het meer op pop en rock hadden gemunt, waren er bij A'petown ook een flinke dosis grooves bij. De geluidsproblemen, vooral aan het begin van de set, kon het enthousiasme van de heren en jongedame niet temperen. Hun versie van Eurythmics' 'Sweet Dreams' was zeer leuk, en van hén kan ik een nummer als 'Hero', nu nog net verdragen, zolang ze me Mariah Carey zélf maar niet voorschotelen. De Oasis-mix vond ik iets minder, maar daar speelt mijn Oasis-afkeer mij wellicht parten.
Het gitaarspel van Michael kwam ietsje béter naar voor dan bij Anymotion, al is dat natuurlijk detailkritiek. Zangeres Sarah kwam soms nog een tikkeltje te onzeker over, maar de geluidsprobleempjes hebben hier zeker wel mee schuld aan. Het stemgeluid mocht er zeker zijn en ook hier spreken we van een band met het nodige (groei)potentieel.
De die-hardfans op de eerste rij smeekten om een bisnummer. Maar dat kwam er niet. Of toch? Anymotion-basist Mike sprong het podium op en gaf, begeleid door A'petown een erh.. hilarische en ultrakorte interpretatie van "Broeder Jacob" mét Ekerse tongval ten beste. Lachen!
Na afloop van de avond vol aanstormend talent nog even nagepraat, en na een weinig gerstenat tevreden weer Mechelenwaarts teruggekeerd. Ondertussen zit ik dus nog altijd met shooby dooby shooby doowah "Cocktail" en ook "Gone Daddy Gone" in mijn hoofd.
Er zijn ergere dingen, nietwaar?!
Foto's in dit artikel: Stijn Swinnen
Anymotion: http://www.myspace.com/anymotionmusic
A'petown: http://www.myspace.com/apetownband
.
