Dinsdag 8 mei trokken we nog eens naar Vosselaar, in de Biebob zou The Haunted , die we eerder dit jaar moesten missen, revanche nemen ... The Haunted deed wat van hen verwacht/ verhoopt werd: een stevig feestje bouwen, uitpakken met een sterk en dynamisch optreden. Al was dat wel erg kort, maar goed.
De zweden moesten het voor een halfvolle Biebob zien te redden, het leek wel of de interesse voor de support acts groter was...
THE HAUNTED speelde erg strak, en vol overgave. Live klinkt het allemaal smeriger, rauwer en gemener dan op de albums, en daar hadden we niks op tegen. De combinatie van thrash en melodic death metal leek live vooral toch vooral over te hellen naar de laatste categorie.
Ik hoopte dat de heren "The Flood" en "The Medication" en als het even kon ook "The Fallout". Ik zou op mijn wenken bediend worden...
De band opende met een supersneltreinversie van "The Flood", meteen gevolgd door "The Medication", beiden van het nieuwe album "The Dead Eye". Later zouden ook nog "The Drowning" en, ja hoor: "The Fallout" uit dat album volgen. Verder op de set ondermeer: "99", "Absymal", "In Vein" en "D.O.A."...
Een hoogtepunt was toch wel "The Fallout" waarin zanger Peter Dolving, de screams en ruige zang mooi combineert met 'cleane' vocals. Ook daar is ie goed in., en hij mag dat eigenlijk wel eens meer doen...
Al bij al was het een wel heel erg korte set: iets meer dan een uurtje, en tot mijn verbazing: géén bisnummers...
Maar een goed optreden, dat wel. Niet de show van het jaar, en ik had er wel erg naar uitgekeken, en ik verwachtte een iets grotere 'impact', maar het was gewoon goed.
.
donderdag, mei 10, 2007
zondag, mei 06, 2007
L.A. GUNS: Dirty Ass Sleaze Rock 'N Roll !
Met zijn achten waren we gisteren, verdeeld over twee wagens: allen naar het verre Verviers om de legendarische L.A. GUNS aan het werk te zien!
Wélke L.A. GUNS hoor ik sommigen zich afvragen... Er zijn momenteel namelijk twee bands die onder de naam L.A. GUNS actief zijn...
In de 'oerversie' van L.A. GUNS, opgericht door Tracii Guns zat op een blauwe maandag ook nog ene Axl Rose (de bandnaam Guns 'n Roses komt trouwens van de samentrekking van de bands "Hollywood Rose" en "L.A. Guns"), maar dat is een ander verhaal....
Beide huidige bands komen voort uit de 'orignele' L.A. GUNS.
Er zijn:
- L.A. Guns met de originele drummer Steve Riley (line up: zanger Phil Lewis, gitarist Stacey Blades, bassist Adam Hamilton en drummer Steve Riley)
Alsook...
- L.A. GUNS met oprichter Tracii Guns in de gelederen, ook wel "Paul Black's L.A. GUNS" genoemd, een ging eerst door het leven als de "Tracii Guns Band". Omdat in deze line up de meeste "originele L.A. GUNS-leden" zitten, en ook wel omwille en met name van Tracii, beschouwen de meeste fans deze L.A. GUNS als de 'ware'.... Huidige Line up van deze versie van L.A. GUNS: Paul Black (zang), Jeremy Guns (bass), Chad Stewart (drum) and uiteraard Tracii Guns (gitaar). Zanger Paul Mars Black zat ook in de originele L.A. GUNS-line-up, samen met Tracii, maar 'vertrok' voor het eerste album af was...
Om deze L.A. GUNS draaide het gisteren... De boodschap was: Tracii Guns aan het werk te zien en te genieten van hun zo karakteristieke Sleaze Rock.... De 'andere' Guns hebben erg goede zanger, maar deze Guns hebben Tracii !!! Want hoe sympathiek ook, hoe'n goede entertainer ook, als zanger stelt Paul Black nu zoveel niet voor...
POINTERS HEAD (D)
Aangekomen in Verviers, namen we eerst de tijd voor een terrasje en een frisse pint, daarna stapten we naar The Spirit of '66. We pikten de Duitse support act Pointers Head nog mee, en ergerderen ons blauw - ik vooral dan - aan de uitsluitend Duitstalige bindteksten en hun blijkbaar massaal meegebrachtte arrogante fans. En muzikaal? Tja, veel viel er niet te rapen: dertien in een dozijn hardrocksongs, wat rommelig gitaarwerk en erg vlakke zang. Maar de Duitse fans stonden zich uit te leven alsof hun leven er vanaf hing.
L.A. GUNS (USA)
We waren natuurlijk gekomen voor L.A. GUNS en hun kenmerkende Sleaze Rock, of zoals het zelf stellen op hun webstek ( http://www.lagunslive.com/) "Straightup Dirty Ass Rock 'n Roll' !
"You Can't Always Get What You Want" (Rolling Stones) zou L.A. GUNS tijdens hun set brengen, en dat klopt, we kregen natuurlijk niet de Oer-L.A. GUNS te zien, maar we kregen wel een zeer overtuigende en lekker smerig rockende (Paul Black's) L.A. GUNS voorgeschoteld. They - Om het te zeggen met eent ADAM BOMB-nummer: - "Rock Like Fuck" !
Het was vooral genieten van het o zo zuivere en enorm knappe gitaarspel van Tracii Guns ! Jongens toch, Guns gitaar zien spelen, van die hemelse klanken genieten, hoe zalig kan Rock "n Roll zijn? Guns, deed me qua uiterlijk wat denken aan Keith Richards, met dat verschil, dat hij er toch nog wat beter uitziet (of minder slecht?) en nog véél meer rock 'n roll in- en uitademt dan Richards....
De band speelde enorm sterk en strak, met toch wel een extra vermelding voor drummer Chad Stewart: zijn korte intermezzo, bij de eerste bis waar hij AC/DC's T.N.T. vertolkte, en Paul Black achter het drumstel zat: Wow! Waarom kan Chad niet alle vocalen voor zijn rekening nemen, was de spontane reflex die we hadden! Wat een stem zeg. En Paul Black, die trouwens als drummer begon, drumde ook niet slecht...
Ja, dat brengt ons bij wat Black bij de Guns nu doet: zingen. Wel, een zeer sterk zanger is de man niet, en dat is dan toch ook wel de zwakte van deze L.A. GUNS: de vocals, vergeleken met Phil Lewis, die bij de andere Guns de vocalen voor zijn rekening neemt, is de zang van Black toch wat mager. Maar goed, Paul Black deed natuurlijk wel zijn best en kweet zich toch zo goed mogelijk van zijn taak. De rock 'n roll attitude was alvast geen probleem: ambiance brengen en het publiek entertainen ook niet, alleen de zelfverheerlijking, toen hij bij de bis als enige het podium betrad eerst en zelf stond te scanderen "Paul Black Paul Black Paul Black !!", tja, dat was er wat over ....
De set was vooral gebaseerd op de eerste L.A. GUNS albums, aangevuld met hier en daar een niet onverdienstelijke cover.... Op de selist ondermeer: toppers als "Sex Action", "Bitch is Back", "One Way Ticket" en "Over The Edge"
L.A. GUNS nam je mee in een sleazy rock sneltrein trip, een trein waar je niet van wilde afstappen, maar helaas moest dat na de bissen wel, want een tweede keer kwamen ze niet meer terug: met andere woorden: "mooie liedjes duren niet lang". Het was wat mij betreft dus véél te snel voorbij...
Als L.A. Guns nog eens in onze contreien touren wil ik er zeker terug bij zijn: een 100% garantie voor een fijn avondje sleazy rock 'n roll ... Rock On' !
.
Wélke L.A. GUNS hoor ik sommigen zich afvragen... Er zijn momenteel namelijk twee bands die onder de naam L.A. GUNS actief zijn...In de 'oerversie' van L.A. GUNS, opgericht door Tracii Guns zat op een blauwe maandag ook nog ene Axl Rose (de bandnaam Guns 'n Roses komt trouwens van de samentrekking van de bands "Hollywood Rose" en "L.A. Guns"), maar dat is een ander verhaal....
Beide huidige bands komen voort uit de 'orignele' L.A. GUNS.
Er zijn:
- L.A. Guns met de originele drummer Steve Riley (line up: zanger Phil Lewis, gitarist Stacey Blades, bassist Adam Hamilton en drummer Steve Riley)
Alsook...
- L.A. GUNS met oprichter Tracii Guns in de gelederen, ook wel "Paul Black's L.A. GUNS" genoemd, een ging eerst door het leven als de "Tracii Guns Band". Omdat in deze line up de meeste "originele L.A. GUNS-leden" zitten, en ook wel omwille en met name van Tracii, beschouwen de meeste fans deze L.A. GUNS als de 'ware'.... Huidige Line up van deze versie van L.A. GUNS: Paul Black (zang), Jeremy Guns (bass), Chad Stewart (drum) and uiteraard Tracii Guns (gitaar). Zanger Paul Mars Black zat ook in de originele L.A. GUNS-line-up, samen met Tracii, maar 'vertrok' voor het eerste album af was...
Om deze L.A. GUNS draaide het gisteren... De boodschap was: Tracii Guns aan het werk te zien en te genieten van hun zo karakteristieke Sleaze Rock.... De 'andere' Guns hebben erg goede zanger, maar deze Guns hebben Tracii !!! Want hoe sympathiek ook, hoe'n goede entertainer ook, als zanger stelt Paul Black nu zoveel niet voor...
POINTERS HEAD (D)
Aangekomen in Verviers, namen we eerst de tijd voor een terrasje en een frisse pint, daarna stapten we naar The Spirit of '66. We pikten de Duitse support act Pointers Head nog mee, en ergerderen ons blauw - ik vooral dan - aan de uitsluitend Duitstalige bindteksten en hun blijkbaar massaal meegebrachtte arrogante fans. En muzikaal? Tja, veel viel er niet te rapen: dertien in een dozijn hardrocksongs, wat rommelig gitaarwerk en erg vlakke zang. Maar de Duitse fans stonden zich uit te leven alsof hun leven er vanaf hing.
L.A. GUNS (USA)
We waren natuurlijk gekomen voor L.A. GUNS en hun kenmerkende Sleaze Rock, of zoals het zelf stellen op hun webstek ( http://www.lagunslive.com/) "Straightup Dirty Ass Rock 'n Roll' !
"You Can't Always Get What You Want" (Rolling Stones) zou L.A. GUNS tijdens hun set brengen, en dat klopt, we kregen natuurlijk niet de Oer-L.A. GUNS te zien, maar we kregen wel een zeer overtuigende en lekker smerig rockende (Paul Black's) L.A. GUNS voorgeschoteld. They - Om het te zeggen met eent ADAM BOMB-nummer: - "Rock Like Fuck" !
Het was vooral genieten van het o zo zuivere en enorm knappe gitaarspel van Tracii Guns ! Jongens toch, Guns gitaar zien spelen, van die hemelse klanken genieten, hoe zalig kan Rock "n Roll zijn? Guns, deed me qua uiterlijk wat denken aan Keith Richards, met dat verschil, dat hij er toch nog wat beter uitziet (of minder slecht?) en nog véél meer rock 'n roll in- en uitademt dan Richards....
De band speelde enorm sterk en strak, met toch wel een extra vermelding voor drummer Chad Stewart: zijn korte intermezzo, bij de eerste bis waar hij AC/DC's T.N.T. vertolkte, en Paul Black achter het drumstel zat: Wow! Waarom kan Chad niet alle vocalen voor zijn rekening nemen, was de spontane reflex die we hadden! Wat een stem zeg. En Paul Black, die trouwens als drummer begon, drumde ook niet slecht...
Ja, dat brengt ons bij wat Black bij de Guns nu doet: zingen. Wel, een zeer sterk zanger is de man niet, en dat is dan toch ook wel de zwakte van deze L.A. GUNS: de vocals, vergeleken met Phil Lewis, die bij de andere Guns de vocalen voor zijn rekening neemt, is de zang van Black toch wat mager. Maar goed, Paul Black deed natuurlijk wel zijn best en kweet zich toch zo goed mogelijk van zijn taak. De rock 'n roll attitude was alvast geen probleem: ambiance brengen en het publiek entertainen ook niet, alleen de zelfverheerlijking, toen hij bij de bis als enige het podium betrad eerst en zelf stond te scanderen "Paul Black Paul Black Paul Black !!", tja, dat was er wat over ....
De set was vooral gebaseerd op de eerste L.A. GUNS albums, aangevuld met hier en daar een niet onverdienstelijke cover.... Op de selist ondermeer: toppers als "Sex Action", "Bitch is Back", "One Way Ticket" en "Over The Edge"
L.A. GUNS nam je mee in een sleazy rock sneltrein trip, een trein waar je niet van wilde afstappen, maar helaas moest dat na de bissen wel, want een tweede keer kwamen ze niet meer terug: met andere woorden: "mooie liedjes duren niet lang". Het was wat mij betreft dus véél te snel voorbij...
Als L.A. Guns nog eens in onze contreien touren wil ik er zeker terug bij zijn: een 100% garantie voor een fijn avondje sleazy rock 'n roll ... Rock On' !
.
Abonneren op:
Posts (Atom)