Zondag 15 juni - Nijmegen: Arrow Rock 2008. Voor mij was het een wel zeer aangename manier om mijn verjaardag door te brengen. En dat is op muzikaal gebied in éérste plaats de verdienste van GOTTHARD, die dan misschien niet bijster origineel zijn in wàt ze doen - Whitesnake meets Deep Purple meets Krokus meets AC/DC, maar dat wel allemaal perfect en met verve doen. En wàt een sound. En STEVE LEE moet echt wel een van de meest onderschatte zangers zijn ! Ook een van de weinige performers op Arrow die echt goed bij stem was en alle noten haalde. Op David Coverdale's stem, maar het respect blijft, zit, begrijperlijkerwijze al enige sleet maar het zou hem en zijn briljante muzikanten niet beletten een prachtige show neer te zetten. JOE ELLIOTT's (Deff Leppard) stem was ook niet meer jedat, en de alweer tweede zanger in één jaar tijd van Journey deed net iets te hard zijn best, wat me doet vrezen dat zijn stem niet lang zal meegaan...
GOTTHARD stond garrant voor een zeer knappe set, met uiteraard enkele klassiekers zoals "Top of the World" en "Anytime, Anywhere" alsook "Mountain Mama" en "Mighty Quinn". Maar ook een sublieme versie van Joe South's "Hush" (wellicht nog het bekendst van de cover door Deep Purple, maar ook Gotthard heeft de cover al lang op het repertoire staan). Het gitaarspel an Leo Leoni is echt subliem!!! En ambiance was er zeker en vast ook bij de sympathieke zwitsers...
SETLIST
1. MASTER OF ILLUSION
2. GONE TOO FAR
3. TOP OF THE WORLD
4. LET IT BE
5. HUSH (Joe South)
6. I WONDER
7. MIGHTY QUINN
8. ANYTIME, ANYWHERE
9. MOUNTAIN MAMA
10. THE OSCAR GOES TO
11. LIFT U UP
Omdat we REO SPEEDWAGON slechts vanop afstand konden horen/zien (het klonk zeker niet slecht), toen "Can"t Stop Loving You" weerklonk, stond ik al klaar op de "Open Airrow Stage" voor Gotthard, dus waren de Zwitsere Rockers de eerste band die ik 'echt' zag. En ze zorgden meteen voor een (en misschien wel HET) hoogtepunt!
JOURNEY: één van de namen waar ik enorm benieuwd naar was, en veel van verwachtte stelde toch enigszins teleur. Aan de setlist lag het geenszins en puur muzikaal zat het zeker snor. Maar enorm jammer dat de sound bij Journey niet altijd even goed zat en soms 'gewoon wegdraaide': PA-man ingeslapen? En de nieuwe Filipijnse zanger had best veel podiumpresence, én een stem die erg aan STEVE PERRY deed denken, maar hoe goed ook, vond ik zijn effort net ietsje te geforceerd eigenlijk. Hij perste erg hard om de hoge Perry-noten te halen. Misschien iets té hard zelfs. En ik hoop dat ie zijn stem niet te hard aan het martelen is, zodat ie die stem over pakweg een jaar of vijf nog heeft!...
KANSAS was behoorlijk goed, en eigenlijk beter dan op hun vorige doortocht, maar heb er maar een deel van gezien, want we wilden tijdig naar DEF LEPPARD vertrekken. Maar ik pikte ondermeer nog puike versies mee van "Point of Known Return" en "Dust in The Wind"...
DEFF LEPPARD. Goed van hen eens aan het werk gezien te hebben. En de ambiance was er zeker. De stem van JOE ELLIOTT was nu wel niet je dat, en sommige bronnen zegden me zelfs dat ie redelijk vals zong, al heb ik dat niet zelf vastgesteld. De band bracht ondermeer "Rocket", "Make Love Like A Man", "Armageddon It" en "Let's Get Rocked", maar ook "C'Mon C'Mon" van het jongste album "Songs from the Sparkle Lounge"...
MOTORHEAD en TWISTED SISTER gemist, omdat we al goed vooraan wilden staan bij WHITESNAKE én KISS. Samen met GOTTHARD en Journey de belangrijkste reden(en) om naar Arrow af te zakken voor mij... Gelukkig treedt MOTORHEAD nog steeds erg vaak op, dus er komen nog kansen genoeg om Lemmy & Co nog es aan het werk te zien!
Eigenlijk meer nog dan naar Journey, keek ik uit naar WHITESNAKE. Als DEEP PURPLE-fan, en ook liefhebber van zowel de MK II ('classic line-up met Gillan) als MK III (met Coverdale en Hughes) én Whitesnake-liefhebber was ik erg benieuwd natuurlijk. Ik las ondertussen her een en ander over de 'slechte prestatie' van Coverdale op Arrow Rock. Goed: de man was inderdaad niet 100% goed bij stem, en liet misschien hier en daar een steekje vallen, het weerhield me niet om van dit Whitesnake-optreden te genieten!
Coverdale én zijn huidige Whitesnake-lineup zette een goed concert neer! En we werden getrakteerd op enkele Whitesnake-classics natuurlijk. Helaas géén "Ain't No Love In The Heart of The City", maar wel "In The still Of the Night" (!), "Is This Love", "Love Ain't No Stranger", "Fool For Your Lovin'" én uit het nieuwe album, de sterke setopener "Best Years" (was helaas niet over Coverdale's stem kan gaan!) én "Good To be Bad". En een andere klassebak van formaat was afsluiter "Here I Go Again", waarbij Coverdale "an old friend" op het podium riep. De acte de presence van Ad Vandenberg - met oranje hoed! - was idd. leuk, maar ook niet veel meer dan dat...
De ritmesectie zat prima, en de gitarist was top. De Whitesnake-show mocht er zijn. Enige zwakke schakel was Covedale's stem met momenten. Hopelijk is ie binnenkort op Graspop beter bij stem.SETLIST
1. BEST YEARS
2. FOOL FOR YOUR LOVIN'
3. GOOD TO BE BAD
4. LOVE AIN'T NO STRANGER
5. LAY DOWN YOUR LOVE
6. IS THIS LOVE
7. GUILTY OF LOVE
8.
9. IN THE STILL OF THE NIGHT
10. HERE I GO AGAIN - featuring Adje Vandenberg
NIJMEGEN, ROCK CITY
Op 15 juni was niet Detroit, maar Nijmegen 'Rock City'! Jawel. Met KISS, ook al is Paul Stanley niet altijd even stemvast, en is het een opeenstapeling van kitsch, nog meer kitsch en huizenhoge clichés, was het FEESTEN geblazen. Van zodra, na de intro, de integrale versie van The Who's "Won't Get Fooled Again" voorbij was, het doek viel, ging de Kiss-trein van start. Een wervelende show vol letterlijk en figuurlijk vuurwerk!!! Indrukwekkend, en met een prima setlist !! Goed, dit is geen ingenieuze of ingewikkelde, laat staan intellectualistische muziek. Neen! En er zijn dus zeer zeker betere zangers dan Paul Stanley (tijdens "I Was Made for Lovin' You" liet ie bv. wel wat steken vallen - maar net dààr was er de 'back up' van het publiek). Neen, maar het was wel 200% amusement en hard rock & roll van de bovenste plank. Show is wat verwacht kan worden van Kiss, Show is dan ook wat je krijgt. Larger than life!En zij die KISS afdoen als 'voor mietjes' of 'kitsch' of whatever, ik ben bijna zéker dat zij - indien aanwezig - ook stonden mee te brullen met de vele Kiss-classics!
Voor mij was het de eerste kans die ik had/ en of aangreep om deze band mee te maken, en daar heb ik geen spijt van hoor. Wat een spektakel en wat een lekkere rock & roll ;-)Hoogtepunten: "Hotter Than Hell", "Lick It Up" (met een klein stukje "Won't Get Fooled Again"), "Parasite", "Shout it out Loud", "Black Diamond" en "Love Gun"!
SETLIST
#intro: "Won't Get Fooled Again" (The Who)
1. DEUCE
2. STRUTTER
3. GOT TO CHOSE
4. HOTTER THAN HELL
5. NOTHING TO LOSE
6. C' MON AND LOVE ME
7. PARASITE
8. SHE
9. 100.000 YEARS
10. COLD GIN
11. LET ME GO, ROCK & ROLL
12. BLACK DIAMOND
13. ROCK & ROLL ALL NIGHT
Encores:
14. SHOUT IT OUT LOUD
15. LICKT IT UP
16. I LOVE IT LOUD
17. I WAS MADE FOR LOVIN' YOU
18. LOVE GUN
19. DETROIT ROCK CITY
Wanneer de zoveelste explosies en vuurwerk voorbijwaren, en op het grote scherm "Kiss Thanks You Nijmegen" verscheen, zat Arrow Rock erop. Alsook mijn verjaardag. Jawel. Ondertussen was ik 36 en ik had mijn dag kunnen vullen met Rock & Roll. Toch niet slecht dacht ik zo ;-)
Samengevat:Beste prestatie 'overall': GOTTHARD. Voor mij dé revelatie van Arrow '08! Pakkende, degelijke songs, knappe gitaarsoli, een zeer goede overall sound, en Steve Lee: wat een stem zeg !!!
Beste show, klank en lichtspel, en ideale afsluitter: KISS !
Alle foto's: (c) Markec. Veel meer Arrow Rock-foto's op mijn Flickrpagina. Enjoy!
.
