De trein is altijd een beetje reizen. Een al wat oudere slogan van de NMBS. Ik maak er soms van "de trein is altijd een beetje lijden". Nu ja, maakte moet ik zeggen, want vooral vroeger was dat zo. Dat deed ik vooral toen ik nog dagelijks met de trein naar het werk pendelde. Maar er is de laatste jaren wel véél verbeterd aangaande stiptheid en andere problemen op het spoor.
Maar, soms kan het toch nog wel eens tegenvallen. Zo-ook gisteren. 'k Had net enkele zeer ontspannende dagen doorgebracht in de Zwitserse Alpen, en verliet - nu ja, de trein: de IRIS -
Basel om 16.20 uur om omstreeks 23.00 in Mechelen te arriveren. Een zeer voorspoedige reis werd het, niet te druk, en gelukkig werkte de airco, want met die hitte... Een voorspoedige reis, dat wil zeggen toch tot in Namen. Wanneer je dat lange stuk tussen Luxemburg en Namen (via Aarlen) voorbij bent, wéét je... bijna in Brussel; de afstand Namen-Brussel is nu niet zo ver meer. Goed. We rijden het station van Namen buiten en opeens, in "the middle of nowhere", rond de klok van 22 uur, stopt de trein. Vijf minuten gingen voorbij. "Vreemd", dacht ik. Vijf minuten werden tien, vijftien minuten. Mensen in de trein begonnen te morren, zich zaken af te vragen. Twintig minuten... Vijfentwintig minuten.... stonden we nu al stil en: radiostilte. Iedereen die rondkeek, naar mekaar, mopperde en allemaal met dezelfde vraag: "
wat is er in Godsnaam aan de hand, en mogen we dat misschien ook wéten?"
En ja, dan toch, we stonden al een vol halfuur stil: COMMUNICATIE! De conducteur vertelde ons dat er een technische panne was. De locomotief was stuk! Er moest een 'nieuwe' komen uit Gembloux. Dat zou nog een halfuurtje kunnen duren, en "
zodra die locomotief er is kunnen we misschien een kwartier later vertrekken" klonk het. Een aantal mensen begon spontaan (groen) te lachen, en iemand zei "
bienvenue en Belgique". Niet eens zo'n rare opmerking, want - zo liet ik me vertellen - het is wel eens eerder voorgevallen dat een Belgische locomotief op dat traject de geest gaf (zoals u weet wordt bij een internationale trein in elk land een andere locomotief eraan gekoppeld).
Het zou dus nog een tijdje wachten worden in een ondertussen toch wel warme trein, de airco werkte niet nu de trein volledig stil stond, wachten, niet op Godot, maar op die "nieuwe" locomoief. Tja. Niet leuk. Maar goed we
wisten nu eindelijk waar we aan toe waren. Nu ja, "we": de Franstaligen en Nederlandstaligen toch want hij had het niet in het Duits of Engels omgeroepen. Wel vreemd in een INTERNATIONALE TREIN - tenminste; denk ik dan. De Duitstaligen hadden blijkbaar toch al één en ander uit de context begrepen, en die Amerikaanse reiziger heb ik dan maar even tewoord gestaan. De jongen was meteen een pak geruster...
Goed. De locmotief kwam er inderdaad ongeveer een halfuur later. Maar het zou nog bijna een halfuur duren eer we konden vertrekken. Ondertussen begon menigeen, waaronder uw diennaar, zich zorgen te maken over hun verbindingen vanuit Brussel. Ondertussen was het al 23.40. Als je weet dat de laatste trein naar Mechelen vanuit Brussel om 23.55 gaat... Er werd beloofd aan de reizigers dat men zijn uiterste best ging doen om iedereen 'tijdig' thuis te krijgen. De conducteur kwam ook in de trein aan elkeen vragen naar waar hij/zij nog door moest reizen.
Een weinig later werd omgeroepen dat mensen voor Leuven en Antwerpen een Taxi werd aangeboden aan het station van Brussel Noord. Een trein voor de richting Gent zou nog wachten. En reizigers voor Hamburg en Amsterdam, Rotterdam werden een hotel aangeboden door de Nmbs. En Mechelen? Daar werd niet over gerept.
Dus bij het binnenrijden van Brussel Noord vroeg ik aan de conducteur: en Mechelen?
"
Ah meneer, dat is geen probleem he. De trein naar Antwerpen wacht op ons, op hetzelfde perron!". Meteen toch een geruststelling voor mij. Mooi! "
Maar", zo repliceerde ik, "
dat had u dan best wel ook omgeroepen". "
Heeft mijn collega dat dan niet gedaan?. Sorry daarvoor meneer". Nu ja, kan gebeuren. De man deed natuurlijk ook maar zijn best... en wist niet meer waar zijn hoofd stond met al die mensen met vele vragen...
Goed, om 0.14 stopt de trein in Brussel Noord, ik spurt de trein uit - niet handig met die baggage - recht de boemeltrein (van 23.55 dus) in... veel boze gezichten daar; zo van "
dat is één van die mensen waardoor wij zolang moesten wachten om te kunnen vertrekken", zo leek het wel.... ;-)
Uiteindelijk heeft het spoorpersoneel correcten adequaat gehandeld. Iedereen geraakte thuis of kreeg een goed alternatief aangeboden. Alleen:
die communicatie! Reizigers een halfuur in onwetenheid laten zitten in een warme trein (de airco stond toen ook niet meer aan)
dat doe je niet!! Nu ja, dat vind ik.. maar wie ben ik?
De
DUVEL daarna op het teras van de Boesj aan het Station in Mechelen maakte véél goed.... en zoals ik toen al zei: eigenlijk had ik ook wel op kosten van de Spoorwegen eens een nachtje in een Brussels hotel willen doorbrengen... alhoewel...
En die vakantie in Zwitserland? Ja, daar kom in nog wel op terug...
Minister van Jeugd en Sport Bert Anciaux (Spirit) komt tot hoogst opmerkelijke voorstellen met dit warme weer. Op zijn weblog biedt Anciaux een 'ingenieuse' (ahum) oplossing voor geluidsoverlast en wil de luchthaven van Zaventem sluiten, de luchthaven te verplaatsen (naar waar meneer Anciaux?) en er één van Europa’s mooiste sportsites bouwen. Hij wil er dan de Olympische Spelen organiseren. Tja...
