Was het die (flamenco-)gitaarvirtuositeit? Dat aparte en heel erg mooie, pakkende en naar de keel grijpende stemgeluid en teksten? Die kleine liedjes met o zo'n dramatische impact, de geest-shockerende muziek? Wel, een combinatie van al die factoren natuurlijk. Wat dacht je? Albert Niland en de 'march of the hungry ghost' die halt hield in O'Fiach Irish pub in Mechelen, deed zelfs het ijzigste en koudste hart zingen! Donderdag 4 november was het genieten van bracht flamenco-gitaarvirtuoos annex singer-songwriter Albert Niland, gratis en voor niets, sfeer, schoonheid én een flinke shot kippenvel (factor 10!) naar Mechelen!
Zoals vaak met Mechelse optredens, vind je mijn volledige verslag op 'Mechelen Blogt', (de foto's zijn van Marc Van Campenhout):
> verslag: "The Hungry Ghost of Albert Niland: Virtuositeit en Kippenvel"
.
zaterdag, november 06, 2010
maandag, november 01, 2010
31/10 - Halloweenfeestje met Alice Cooper
Vergéét would-be shock rockers à la Marilyn Manson. Rammstein zijn watjes. Op Halloweennacht stond ik (eindelijk) oog in oog, of toch ei zo na, met 'the real deal': de enige échte shock rocker alive, levende legende Alice Cooper! 62 jaar is hij ondertussen. En ook al sterft hij regelmatig on scene, hij is vitaler dan ooit en nog steeds erg goed bij stem. Cooper geeft ook in 2010 menig rockband het nakijken en zet een voortreffelijke theatrale rockshow neer, gekruid met een gezonde dosis humor. Op 31 oktober streek hij met zijn Theatre of Death> neer in het Londense Roundhouse. Het werd een Halloweenfeestje om in te lijsten...
De deuren van het legendarische 'The Roundhouse' in London zouden openzwaaien rond 19 uur, maar een uurtje vroeger stonden we al in de rij. Anders dan velen had ik me niet vermomd als zombie of ander lelijk schepsel. De gitzwarte schmink rondom de ogen, 'Alice Cooper-style', moest volstaan. Tijdens het wachten liepen er allerlei griezels rond, die zo uit Michael Jackson's 'Thrillervideoclip' leken weggelopen, om zo wachtenden of zelfs toevallige voorbijgangers af te schrikken/animeren. Eenmaal binnen konden we al meteen de knappe locatie die de Roundhouse is bewonderen, en ik had al zo'n vermoeden dat de akoestiek erg goed zou gaan meevallen.
De deuren van het legendarische 'The Roundhouse' in London zouden openzwaaien rond 19 uur, maar een uurtje vroeger stonden we al in de rij. Anders dan velen had ik me niet vermomd als zombie of ander lelijk schepsel. De gitzwarte schmink rondom de ogen, 'Alice Cooper-style', moest volstaan. Tijdens het wachten liepen er allerlei griezels rond, die zo uit Michael Jackson's 'Thrillervideoclip' leken weggelopen, om zo wachtenden of zelfs toevallige voorbijgangers af te schrikken/animeren. Eenmaal binnen konden we al meteen de knappe locatie die de Roundhouse is bewonderen, en ik had al zo'n vermoeden dat de akoestiek erg goed zou gaan meevallen.
Abonneren op:
Posts (Atom)