Het was een ware traktatie: een avondvullend programma, met 'highlights' uit het debuut "International Daylight", en de live-premiere van het integrale nieuwe meesterwerk, "Actors In A Play"...
Ietsje voor achten kwamen we aan in CC De Roos. We kwamen er al gauw bekende gezichten tegen: prog- en symfofans van binnen- en buitenland, familie & sympathisanten van M!ndgames, de 'collega-muzikanten' van Ghiribizzi, Beyond The Labyrinth en TMP, de Prog-Nose kern, mensen van Prog-Resiste en Progwereld... ze waren er allemaal.. Menig 'Cristal Alken' werd genuttigd en er werd natuurlijk aardig wat bijgekletst. En tijdens dat bijkletsen bleek ook al snel dat iedereen ongeloofelijk benieuwd was naar die nieuwe M!ndgames CD. Want dààr waren we uiteindelijk allen voor gekomen. De verwachtingen waren dus hoog gespannen...
Rond 21.00 was het dan zover. De zaallichten doofden, en het spektakel kon beginnen.
M!NDGAMES bracht eerst een set met wat zij zelf de 'highlights' noemden van hun schitterende debuut 'International Daylight' (2003).
We kregen achtereenvolgens FACTORY OF ILLUSIONS, MENTAL ARGUE en majestueze epic (17 minuten) SELLING THE MOON, afsluiter van 'International Daylight' en ook van de eerste set.Uitstekende songkeuze uit "International Daylight", en zeker "Selling The Moon", sowieso al een favoriet van mij, dus ja best tevreden daarmee.
Het was meteen al duidelijk: de heren staan scherp, en we werden nogmaals herinnerd aan de schoonheid en inventiviteit van International Daylight.... de nieuwsgierigheid naar de nieuwe nummers werd er alleen maar groter om...
ACTORS IN A PLAY: 6 verhalen, 6 bedrijven... 1 groot opus
Na een korte pauze was dan het 'echte grote moment' aangebroken: het live debuut van Actors In A Play, het nieuwe verhaal van M!NDGAMES, over de verschillende karakters en figuren die in het spel aan bod komen, een koning die zijn macht ziet slinken, de "piano man" die de hele wereld voor het lapje houdt maar dan zelf door de mand valt, over een standbeeld dat er genoeg van heeft en van zijn sokkel wandelt...
Een intro om u tegen te zeggen, een heerlijke gitaarpartij om van te smullen, begeleid door zalige keys... met dan een symfonisch klavierfestijn, en vervolgens duel tussen gitaar en klavieren, ... een schitterend samenspel tussen toetsen, gitaar, bas en drum dat dan na een dikke minuten aangevuld wordt met het prachtige stemgeluid van Bart Schram... Het eerste bedrijf: THE BENEFIT OF ANXIETY, En wat een bedrijf. Een waar symfofestijn met veel ruimte voor het prachtige gitaarspel van Rudy Van Der Veken, de dromerige kamerbrede toetsen van Tom Truyers. Die ongeloofelijke heerlijke stem van Bart Schram die alle hoogten lijkt aan te kunnen. "For The Meaning of my life..." een refrein dat aardig meezingt, en dat binnen een complexe song. Pure klasse!
Al tijdens dit eerste 'actors' nummer bleek hoe goed de bandleden op elkaar ingespeeld zijn, en vooral wat een spelplezier ze aan de dag leggen, vergeten we hierbij zeker niet de ritme sectie: de drumpartijen van Benny Petak en het knappe baswerk van Eric Van Dormael. Eric, Rudy, Tom, Benny en Bart: als je ze op het podium ziet staan, dan zie je stuk voor stuk uitstekende muzikanten die er zelf volop in plezier in hebben en geloven in hun zaak: het resultaat is symfonische muziek van zelden gezien hoog niveau...
Het tweede bedrijf dan. DRAMATIS PERSONA, dat door Bart wordt ingeleid als "het verhaal over Andreas Grassl, de Duitser die in 2005 op mysterieuze wijze verdwaald geraakte in de straten van Kent, en die totaal niets van zijn identiteit prijs gaf, maandelang niet sprak, om dan later volledig door de mand te vallen".
Bij aanvang van de song waan je je letterlijk in het theater, door de muzikale aanpak, in operette stijl, met Bart die het verhaal aanvangt "A man is wandering through the streets of Kent...", waarop de song zich verder prachtig ontwikkelt, met weerom een perfect huwelijk tussen alle actoren, in dit geval de muziek en muzikanten. Ook deze song is een waar feest voor elke symfo-fan...
Voor zover voorgaande songs dat al niet waren, is THE STATUE dat zeker ook, of zelfs nog méér: een absoluut hoogtepunt!. Dit derde bedrijf in "Actors In A Play" gaat over een standbeeld dat zijn eigen verhaal vertelt en van sokkel komt... een orgeltje... dan een kerkorgel... het thema wordt gespeeld... daarna nog meer heerlijk toetsengeweld.. Tom Truyers kan zich hier op schitterende wijze uitleven, en een dikke twee minuten ook drums en bas.. om dan een weerom knappe gitaarpartij te krijgen van Rudy Van Der Veken..vier, vijf minuten instrumentaal genot, van toetsen, gitaar, bas,drums.. en dan Bart die invalt, met weerom zijn typische stemgeluid... en het verhaal ontwikkelt zich.. alweer een indrukwekkende song, met veel variatie...
Al de hele avond was ons opgevallen dat er voor het podium op een platformpje "iets stond" met een grote zwarte doek erover... welnu: de apotheose van "The Statue" zou rap onthuld worden. Bart trok het zwarte doek weg van.... THE STATUE! waarop dit standbeeld naar boven gebracht werd.
The Statue. Prachtige song met een schitterende tekst, het verhaal over standbeelden die geplaatst worden voor mensen die gerespecteerd (dienen te) worden of werden. Maar ook over maatschappelijke verschuivingen, het omverwerpen van regimes.. en standbeelden.. ik moest hierbij ook meteen denken aan "(Tearing Down The) Icons" van Beyond The Labyrinth...
Ik wist het al gisteren. Deze song heeft het allemaal... het verhaal, de muzikale genialiteit, de virtuositeit... en alhoewel ik kan zeggen dat het hele "Actors in a play" verhaal niets dan hoogtepunten bevat, is dit misschien toch wel mijn ultieme favoriet. Het was alleszins zo gisteren... en nu ik de CD voor een derde keer beluister, terwijl ik dit episteltje schrijf, wordt dit alleen maar bevestigd...
Voor act 4 "creeeren we een meer intieme hoekje" zei Bart Schram, en we kregen een akoestisch hoogstandje: SAGGITARIUS. Mooi... zo mooi.... "Time will change your point of view... if you will carry on... look much further than the place where you stand...."
De combinatie akoestische gitaren met de sfeervolle toetsen op de achtergrond, met op bepaald moment zelfs wat 'klavecimbel' (!), de weerom knappe vocalen van Bart, de blokfluit...
Ik moest dit keer geen setlijst opschrijven, vermits we die kregen in het programma, bij het binnenkomen: maar ik schreef wel ondermeer op een papiertje: "The Statue" en "Saggitarius". Alsof ik zou kunnen vergeten hoe prachtig ik deze hoogtepunten onder de hoogtepunten wel vond!
WEG MET DE KONING, LEVE DE KONING?!
En dan was het tijd voor de song die sommigen onder ons, samen met The Benefit of Anxiety, al kenden van de recente M!ndgames live-ervaringen, en wat mij betreft steeds een der absolute hoogtepunten van de avond: ROYALTY IN JEOPARDY, de schitterende epic over de slinkende macht van de koning "Times change, values fade out/ Those were the days they called me your highness/ now I'm just a formality".
Een song die gezien de politieke actualiteit in dit land, die vandaag de dag wel heel erg toepasselijk en relevant klinkt.
Het spreekt vanzelf dat ook deze song op mijn papiertje stond, als 'hoogtepunt der hoogtepunten'. Selling The Moon van set 1 trouwens ook.
ROYALTY IN JEOPARDY heeft een schitterende gitaarmotiefje dat meegaat in het strakke ritme, en vergetenwe vooral niet de weerom heerlijke keyboardescapades en landschappen van Tom Truyers. Wie heeft er Clive Nolan of Oliver en Rick Wakeman nodig, als we Tom Truyers hebben? ;-)O ja... Rudy Van Der Veken speelt ook hier weer schitterend gitaar!
Benny Petak en Eric Van Dormael zorgen weerom dat het geheel goed strak en hecht blijft. Klasse. Dat woord heb ik al wel eerder gebruikt in dit review denk ik... maar.... Terecht!
ROYALTY IN JEOPARDY is natuurlijk ook de song met dé act. Bart Schram die tijdens het instrumentale gedeelte van de song van het podium verdween, om vervolgens weer te verschijnen achteraan, boven in de zaal, gehuld in koningsmantel en gekroond, vanwaar hij dukaten naar "het plebs" gooide... Daarna kwam de Koning naar beneden en gaf ook ons nederige onderdanen een aantal (chocolade) dukaten, welke dankbaar in ontvangst werden genomen... (mmm!)
Wat een majestueus heerlijk symfo-nummer toch!!! Jongens, jongens...
En dan was het al tijd voor het laatste bedrijf: eindigen in schoonheid is altijd een goede zaak: het laat de toeschouwer achter met een gevoel van grote tevredenheid, alsook.. honger naar meer. En dat is gezond. Welnu, dat dééd M!NDGAMES dan ook met BOTH SIDES OF THE SHOW dat zowat de 'grande finale' is van Actors In A Play.M!NDGAMES. ....... Meesterlijk .......Majestueus .......Fantastisch
Adembenemend.
Grootse Klasse.. en dan overdrijf ik nog niet eens!
Kijk. Dus toch een verslag. En ik gisteren maar iedereen kondig maken: "ik kan hier niets over schrijven, er zijn gewoon géén woorden voor.. zoooo goed is het.. sprakeloos ben ik". (al was ik zo sprakeloos dan ook weer niet bij de vrienden op café die ik al tot Mindgames aan het "bekeren" was!). Goed, ik heb het dan toch maar geprobeerd. En het werd meer dan "..."
De Vlaamse progscene mag weerom zijn borst nat maken. Opnieuw werd bewezen welke wereldklasse we in huis hebben: Ghiribizzi, Beyond The Labyrinth en het geldt zeer zeker ook voor deze M!NDGAMES. Zoals iemand me gisteren nog zei "dit is van wereldklasse". Of zoals ik al schertsend, maar eigenlijk toch ook wel gemeend, zei tegen Eric 'M!ndgames' Van Dormael: "... binnenkort staan jullie in Vorst Nationaal". Waarop Eric: "als we eens in den AB staan zal ik ook al blij zijn". Laat ons het hopen! Ik zal er dan zeker ook zijn ;-)
Voor de volledigheid, de setlist:
Set # 1: International Daylight ('the highlights'):
1. FACTORY OF ILLUSIONS
2. MENTAL ARGUE
3. SELLING THE MOON
Set # 2: Actors In A Play
4. THE BENEFIT OF ANXIETY
5. DRAMATIS PERSONA
6. THE STATUE
7. SAGITTARIUS
8. ROYALTY IN JEOPARDY
9. BOTH SIDES OF THE SHOW
Mijn ' absolute hoogtepunten':
- Selling The Moon
- The Statue
- Saggitarius
- Royalty In Jeopardy
M!NDGAMES werd/ wordt, zeker in de recensies van het debuut 'International Daylight" wel eens vergeleken met Yes, Pink Floyd en Genesis. En deze elementen, invloeden zijn natuurlijk ontegensprekelijk aanwezig, maar als ik het schitterende live optreden van gisteren beschouw, de CD beluister, stel ik toch in de eerste plaats ook vast dat deze groep een eigen typische "Mindgames sound" ontwikkeld heeft die ik alleen maar zo en niet anders kan omschrijven! Trouwens, ze kunnen zonder moeite naast de groten hun mannetje staan. Top kwaliteit van eigen bodem waar we best trots op mogen zijn!
Bij het beluisteren van "Actors In A Play" (de CD) moest ik een aantal keren denken aan het recente Arena project "Peppers Ghost", vooral omwille vanwege de thematiek dan. En met name "Opera Fanatica", waarin er ook rol van de koning is "the king is dead so worship me", en ook omwille van het theatrale karakter/thematiek van beide albums. Maar eerlijk gezegd vind ik dat M!ndgames dan beter geslaagd is in het opzet..
Zorg dat u als de bliksem naar www.mindgames.be surft en bestél "Actors In A Play". Doén. Nu! Het moest al gebeurd zijn. U zal het u niet beklagen. U haalt pure klasse in huis!!
[foto's in dit artikel Mindgames/ Prog-Nose vzw ]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten