Who Knows Where The Time Goes...

Cultuurcentrum Mechelen dook in het recente artistieke verleden van Mechelen, en stootte op een generatie kunstenaars die zich in de jaren '60 verzamelden en afzette tegen het Mechelse cultuurbeleid. De tentoonstelling 'Niet van gisteren' presenteert het recente werk van beeldende kunstenaars die tussen '45 en '75 debuteerden en vandaag nog steeds actief zijn.

Tijdens de 'vernissage' annex opening van deze knappe tentoonstelling, zondag 24 oktober, was er behalve voor de beeldende kunstenaars ook aandacht voor een aantal muzikale exponenten van de periode '45 - '75. En zo waren ook Sjarel 'Bizjoe' Van den Bergh, jazz-gitarist Willy Donny en percussionist en ritmemeester Chris Joris van de partij.

In het auditorium van het cultuurcentrum gaven ze elk een mini-concertje weg, gratis en voor niks. Sjarel deed het alleen, Willy Donny en Chris Joris werden bijgestaan door fluitist/klarinetist André Donny, wereldberoemd Mechels saxofonist Frank Vaganée en bassist Jos Machteld.

Sjarel Van den Bergh opende sterk met een liedje van Sandy Denny, een beklijvende versie van 'Who Knows Where The Time Goes'. "Toepasselijk op vandaag", zei Sjarel. Niemand die hem ongelijk gaf. Sjarel haalde herinneringen op aan de tijd van Café de Herten Aas, toen het 'officieuze culturele centrum', en verzekerde ons dat hij, als er al eens wat gerookt werd, goed opgevoed als hij was, altijd keurig zijn sigaretten uitdoofde in een asbak. En toen zette hij het alom gekende 'Woodstock' in, niet in de wellicht gekendste versie van Crosby, Stills, Nash & Young, maar een een goede benadering van het originele lied van Joni Mitchell.

En dan: "Op algemeen verzoek, ga ik nu stemmen" zei Sjarel en vertelde ons het verhaal van een Picasso-quote die hij op iemands Facebook-pagina las: "To draw you must close your eyes and sing". Mooi! Sjarel vervolgde: "Bij mij moogt ge dat omdraaien. En ik heb al veel schoon dinges gezien zenne...". En Sjarel zette zijn alomgekende Bizjoe-classic in, jawel: 'Rijden'. Zo mooi!

Na een korte toespraak van schepen Frank Nobels mochten we Jazzgitarist Willy Donny op het podium verwelkomen. Wie de foto' zag in het boekwerk 'Niet van gisteren' (zie verder), zag dat Donny niet erg veel veranderd is, ja, ouder geworden dat wel. Maar muzikanten worden nooit echt oud, of ? Donny's gitaarspel was alleszins nog super. En het was dan ook genieten van de Django Rheinhardt-classic waarmee hij aanving en ook 'Caravan' van Juan Tizol was erg knap, met ook een pluim voor klarinetist André Donny!

Anne Van de Voorde richtte een welgemeend dankwoordje aan alle deelnemende kunstenaars en iedereen die meewerkte, en Anne stond erop iedereen te vernoemen, al dan niet met een grappige commentaar eraan gekoppeld...

En toen was het alweer tijd voor het laatste optreden. Dat was de mooie samenwerking tussen percussionist Chris Joris, saxofonist Frank Vaganée en bassist Jos Machteld. Elkeen kreeg natuurlijk ruimschoots de kans even knap te soleren maar ook de som der delen, samenspel, tussen deze topmuzikanten klonk fantastisch...

Na dit auditief genot kon er volop visueel genoten worden met vele huidige werken van de kunstenaarsgroep van 'Niet van Gisteren'. Een expo die een echte aanrader is trouwens. Ze loopt nog tot 19 december in het Cultuurcentrum Mechelen. Toegang is gratis.

Verslag & foto's: (c) Markec

> Lees ook het uitgebreid sfeerverslag op 'Mechelen Blogt'.
> Meer info over ''Niet van Gisteren' je op de webstek van Cultuurcentrum Mechelen.
.