Hail Hail Rock 'n Roll! Het was weer super, zaterdag 20 augustus 2011, op Wespelaar Swing! De dirty delta blues van Cashman, ene met hesp of ene met kaas en Big Bill, de sexy en rauwe heavy soul rock van Saint Jude en Mr. Garland Jeffreys...
Wellicht door de (te) hoog gekoesterde verwachtingen viel me Krissy Matthews Band een beetje tegen. Stuk voor stuk goede muzikanten, daar niet van, maar het optreden had een hoog "kijk mama zonder handen"-gehalte. Er werd heel erg druk gemusiceerd en gesoleerd, alle ritmes en trukjes werden uit de kast gehaald. Maar dat levert nog niet noodzakelijk goede songs of een goed optreden op natuurlijk. "Moet beter kunnen" denk ik dan. Dus bij eerstvolgende gelegenheid geef ik de heren een nieuwe kans.
Om de Leuvense levende legende Big Bill eens aan het werk te zien, ja daar wilde ik zeker ook wel voor naar Wespelaar afreizen. Big Bill & Friends brachten een fraaie bloemlezing uit de muzikale loopbaan van Big Bill, gecombineerd met een paar puike covers. Met eerlijke bluesnummers in't Leuvens, andere in het Engels. Natuurlijk was daar ook "Ene met Hesp of Ene Met Kaas" bij, of wat had je nu gedacht? En dat Big Bill het nog kan, was duidelijk...
Een eerste hoogtepunt wat mij betreft was de 'smerige' en smeuige delta blues van Cashman. Die doffe en heldere gitaar, de diepe vocals. En dan die uitstekende begeleiding van Stan Street op drum & mondharmonica. Maar twee man te zien op het podium en toch was de sound vet en vol, en lekker rauw... Gimme some more!
Lightnin' Guy zonder 'zieke' Mighty Gators, maar met andere uitstekende muzikanten bacht een moedige combinatie van hedendaagse en roots blues en er mocht al eens "show verkocht" worden, ze kwamen er mee weg, ook al omdat het muzikaal ook allemaal goed klopte... Néé, het zijn géén Amerikanen, maar rasechte Vlamingen, vér weg van Mississippi maar de "feel" is er.
Dé revelatie aka ontdekking van de dag - wat mij betreft zéker - was Saint Jude. Misschien niet echt 'blues pur sang", maar zeker toch met voldoende links naar het genre en volop ervan doordrongen, en dus goed op zijn plaats voor Wespelaar Swing. Het Britse vijftal bracht rauwe, sexy, bluesy rock 'n roll met heel soul én power! Van power gesproken: of er gerockt werd? You bet !!
En dan dat superieure stemgeluid van zangeres Lynne Jackaman: wow! Soms hees, en heel erg rauw tot ruig dan weer bitterzoet. En wat een overgave zeg... Jackaman geeft zich volledig tijdens een show, zo bleek... Maar het geldt zeker ook voor de andere bandleden.
Daarna de CD gekocht, laten signeren zelfs - en ik ben dus verkocht. En nu is het volop nagenieten geblazen....
'Hail Hail Rock 'n Roll' en hail to duivel-doet-al Garland Jeffreys! Geen pure 'blues act', al zit blues natuurlijk ook in 't repertoire. Ook reggae, pop, funk, en veel soul... het werkt allemaal bij Jeffreys en het klinkt geweldig. En wat een geweldig perfomer blijkt deze man te zijn zeg... Op zijn achtenzestigste nog super vitaal en heel erg goed bij stem! En het was een groot genot om naar deze man te kijken en luisteren. Sympathieker kan haast niet...
Don't Call Me Buckwheat, I'm Alive, Christine, 96 Tears .. ze passeerden allen de revue... dat en meer natuurlijk. En in de staart van de set zat ook Hail Hail Rock 'n Roll of wat dacht je? En Matador hield Jeffreys achter de hand als allerlaatste bis..
.
Grote meneer die Garland Jeffreys. En ik moet me dringend wat meer in de man zijn werk gaan verdiepen !
En zo zat er alweer een fijne dag Swing Wespelaar op! En volgend jaar ga ik zéker terug: wie weet wat moois er dan te ontdekken valt...
verslag & foto's: © Markec
Geen opmerkingen:
Een reactie posten