Woensdag 4 april toefde Markec in de bevreemdende wereld van OM. De band rond bassist Al Cisneros (ex-Sleep) speelde voor een goedgevulde AB Club. Het werd een aparte ervaring. Een trip zeg maar en eentje die toch wel de nodige inspanning, bereidheid en concentratie vroeg. Een heuse onderdompeling; Bezwerend, loom en log, strak en intens en érg luid. Een transcendente duistere ervaring aka trip middels zeven epische nummers. De baspartijen waren niét voor gevoelige maagjes...
Die baspartijen van Cisneros voélde tot diep je in je maag, zo intens. Emil Amos (Grails) verzorgde de al even luide als strakke percussie. De minimale sound werd aangevuld met subtiele gitaarpartijen van een huurling wiens naam ons onbekend is. De ijzingwekkende zang van Cisneros droeg bij tot het onheilspellende en donkere geluid van OM, een soort huwelijk tussen drones en doom metal zeg maar.
Voor humor, laat staan communicatie of interactie met het publiek was geen ruimte. Behalve dan toen Cisneros zich boos maakte op een fan. “Get Out!”, en ook na veelvuldige excuses van de fan in kwestie: “I Said Get Out”. Uiteindelijk werd de set toch hervat zonder dat de toeschouwer in kwestie de zaal moest verlaten en Cisneros droog meldde “Sorry for the interuption”. O ja, toch nog communicatie toen Cisneros zei dat er een nieuw album op stapel staat maar er aan toevoegde “for those who care”. Niet echt een vrolijke Frans, die Al.
Het optreden duurde dus slechts een klein uurtje, met zeven slepende composities recht uit de diepste krochten van de hel. of zo klonk dat toch ongeveer. De intense trip was plots voorbij en er was niemand die om een bisronde vroeg. Al bleek dat ook niet iets waar Cisneros & Co zin in hadden. Vraag is ook of het echt langer moést duren, want dit was toch wel behoorlijk zware kost. Knap, dat wel, indrukwekkend ook. Maar niet iets om elke dag naar te luisteren, tenzij je over een ijzeren maag en dito uithoudingsvermogen beschikt.
verslag: © Markec
Die baspartijen van Cisneros voélde tot diep je in je maag, zo intens. Emil Amos (Grails) verzorgde de al even luide als strakke percussie. De minimale sound werd aangevuld met subtiele gitaarpartijen van een huurling wiens naam ons onbekend is. De ijzingwekkende zang van Cisneros droeg bij tot het onheilspellende en donkere geluid van OM, een soort huwelijk tussen drones en doom metal zeg maar.
Voor humor, laat staan communicatie of interactie met het publiek was geen ruimte. Behalve dan toen Cisneros zich boos maakte op een fan. “Get Out!”, en ook na veelvuldige excuses van de fan in kwestie: “I Said Get Out”. Uiteindelijk werd de set toch hervat zonder dat de toeschouwer in kwestie de zaal moest verlaten en Cisneros droog meldde “Sorry for the interuption”. O ja, toch nog communicatie toen Cisneros zei dat er een nieuw album op stapel staat maar er aan toevoegde “for those who care”. Niet echt een vrolijke Frans, die Al.
Het optreden duurde dus slechts een klein uurtje, met zeven slepende composities recht uit de diepste krochten van de hel. of zo klonk dat toch ongeveer. De intense trip was plots voorbij en er was niemand die om een bisronde vroeg. Al bleek dat ook niet iets waar Cisneros & Co zin in hadden. Vraag is ook of het echt langer moést duren, want dit was toch wel behoorlijk zware kost. Knap, dat wel, indrukwekkend ook. Maar niet iets om elke dag naar te luisteren, tenzij je over een ijzeren maag en dito uithoudingsvermogen beschikt.
verslag: © Markec
3 opmerkingen:
Kort maar krachtig concert....
De derde man bij Om was Robert Aiki Aubrey Lowe die een ambient/drone/post-rock solo project onder de naam Lichens heeft.
Bedankt Walvis ;-))
Een reactie posten