Ian Siegal doet meer dan zomaar ‘
de blues spelen en zingen’, nee het stroomt door zijn aderen, de Britse bluesman
ademt blues. In augustus stond Siegal op een broeierig hete zaterdag op het
podium van Swing Wespelaar een straf optreden weg te geven. Eén dat naar véél meer smaakte. Siegal beloofde toen een snelle terugkeer, maar dan met een andere band.
Siegal hield woord en speelde op
donderdag 15 november met
The Mississipi Mudbloods een
stevig en
soms bijzonder ‘funky’ concertje in
Muziekcentrum Trix in Borgerhout.
Potige blues, grooves , rock ’n roll en veel soul...
Ook nu wist Ian Siegal te bekoren met zijn
warme en tegelijk rauwe, doorrookte stemgeluid vol ‘soul’ en dat
geweldige (slide-)gitaarspel. En Siegal’s begeleiders waren niet van de minsten want zowat de beste spelers uit de hedendaagse bluesscene;
Cody Dickinson (
North Mississippi Allstars),
Luther Dickinson (
North Mississippi Allstars,
The Black Crowes) en
Carwyn Ellis, samen ‘
The Mississippi Mudbloods’. Wie kan rekenen, wéét gewoon dat het resultaat van deze optelsom niet kan tegenvallen. We kregen dan ook
een meer dan krachtige mix van hill country blues en southern rock. Het was een waar genot om de muzikanten aan het werk te zien en vooral horen, met behalve individueel sterke musici, een
geweldig totaalgeluid.
Ian Siegal en zijn ‘
dream team’ grossierden in
zompige Delta blues,
pure rock ’n roll, en
geweldige grooves, mét soul. Zowat het volledige nieuwe album, ‘
Candy Store Kid’, kwam aan bod in de setlist en die nummers klonken twee keer zo krachtig live. Maar ook het album ‘
The Skinny’ werd regelmatig en niet zonder succes bezocht. Met ‘
Kingfish’ werd overtuigend geopend, ‘
Studd Spider’, misschien wel dé sterkste song uit ‘
The Skinny’ (2011), was meteen een eerste schot in de roos en hoogtepunt in de set met een geweldige aanstekelijke groove en knappe gitaarpartijen. Het lekker lang uitgesponnen ‘
I’m A Train’ kreeg zulke drive mee dat je je daadwerkelijk op een trein waande. “
Do You Wanna Party?” vroeg Ian en nog voor iemand daarop had geantwoord, zetten Siegal & The Mississippi Mudbloods een bijzonder swingend ‘
Picnic Jam’ (
The Skinny) in waarin de net gestelde vraag regelmatig herhaald werd. Op gegeven moment maakte Siegal een bruggetje naar
Destiny’s Child’s ‘
Bootylicious’ dat zo een
fiks ‘eerherstel’ kreeg. Het paste perfect in de geweldige groove van ‘Picnic Jam’.
Met ‘
Bayou Country’ en daarna ‘
The Fear’ werd teruggekeerd naar het jongste album en we leerden dat ‘The Fear’ “
aanvankelijk voor ‘The Skinny’ bedoeld was, maar daar niet op paste”. Aldus Siegal. Alleszins goed dat het nummer toch zijn plaats vond want een sterke song. ‘
Hard Pressed (What Da Fuzz)’ klonk een weinig subliem. De song kreeg een
groove en funky vibe mee
om U tegen te zeggen. En alsof dat nog niet genoeg was werd het verweven met
Prince’s ‘
Gett Off’. Jawel! Dat truukje had Siegal op Wespelaar ook al eens uitgehaald maar dat kon ons niet deren. ‘
Hard Pressed/ Get Off’ stond garant voor goede sfeer en het plaatsen van menig danspasje onder de toeschouwers.
Met het meesterlijke, dreigende en onheilspellende ‘
She Got The Devil In Her/ I Got To Try You’ werd teruggegrepen naar het album ‘
Meat & Potatoes’ (2005). Rauw, donker en duister en de volle acht minuten genieten! Dit is een song die we
Triggerfinger ook nog wel zien coveren. Misschien lezen ze wel mee?
Luther Dickinson mocht de vocalen verzorgen voor ‘
Bang Bang Lulu’,
een dertien in een dozijn rock ’n roll nummer dat verder weinig potten
brak. Storen deed het niet, en Luther kan goed zingen maar we hadden dan
toch nog liever een straffe blues rocker uit Siegal’s oeuvre gehoord.
Maar met even bluesy als funky ‘
So Much Trouble’ en het potige ‘
Loose Canon’, beiden van ‘
Candy Store Kid’, werden we opnieuw op onze wenken bediend. ‘
Kingdom Dome’ (Broadside, 2009) luidde de finale in en een swingend ‘
Moonshine Minnie’ bleek helaas de afsluiter van de main set.
Siegal en de zijnen waren gelukkig makkelijk te overtuigen tot een bisronde. Daarin brachten ze eerst een sterk ‘
Dirt Road – Call Me The Wolf’, gevolgd door ‘
Take a Walk in the Wilderness’ (Broadside). Om klokslag 23.30 zat het er helaas écht op. Einde van een fijne avond met een
uitstekende mix van blues, southern rock en rock ’n roll, met Siegal’s warme, some rauwe stemgeluid en knappe (slide-)gitaar werk, bijgestaan door muzikanten die tot de de crème de la crème behoren. Ook nu smaakte het naar nog veel meer. Er werd ons ingefluisterd dat Siegal wel vaker in onze contreien toeft: in de gaten houden dus, die concertagenda’s!
SET:
Kingfish / Studd Spider / I Am The Train / Picnic Jam (+ ‘Bootylicious’) / Bayou Country / The Fear / Hard Pressed (What Da Fuzz) (+ Get Off) / She Got The Devil In Her – I Gotta Try You / Bang Ban Lulu / So Much Trouble / Loose Cannon / Kingdom Come / Moonshine Minnie
BIS: Dirt Road - Call Me The Wolf/ Take A Walk in the Wilderness
Tekst & foto’s: © Markec
[foto's van Swing Wespelaar, 18.08.12]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten