Swing 07: ruige rockers en een sensuele schone...

"Swing in Wespelaar, Mark, ge moet dat écht eens meemaken. Kom toch dit jaar zéker eens af!" Ik wou wel, zo'n gratis bluesfestival, ja, dat zou vast wel tof zijn.

Toen ik de website bezocht van Swing, bleek dat niet alleen blueslegende Walter Trout zou aantreden op Swing 2007, en natuurlijk wou ik de man aan het werk zien, maar ook Ana Popovic er zou staan! Ana Popovic! De naam deed meteen een belletje rinkelen. Dat was toch die ferme madam die rockte als hell op Bospop 2000? Juist! Een spetterende show was dat. Toen voor mij de revelatie van dat festival... Het kon nu alleen maar nog beter worden, daarvan was ik overtuigd. Geen twijfel meer mogelijk: ik moést en zou naar Swing gaan!

Ana Popovic en Walter Trout waren dus de voornaamste drijfveren om naar Swing te gaan. Maar ook: "de Gospelmis om 18 uur moogt ge niet missen, Mark. Daarvoor leggen ze het festival stil, de zaterdag!". Ik ben mijn 'raadgever', Bart, dubbel en dik dankbaar: niet alleen voor de Swing-uitnodiging en het plezier dat we samen maakten, maar ook voor die tip de Gospelmis bij te wonen.

Om 17.30 stroomde de kerk van Wespelaar al vol. Een niet alledaags kerkpubliek; in t-shirt en versleten jeans, al dan niet met nodige bierbuik, maar even goed gezinnen en, toch ook; de 'gebruikelijk parochianen'. Om 18 uur zette de Zweed Johan Eliasson, beter gekend als Bottleneck John zijn eerste knappe lied in, daarbij zichzelf begeleidend op akoestische gitaar, en geholpen door een Wespelaars talent op piano. De dienst kon beginnen. De priester legde vaak parallellen tussen 'de boodschap' in de muziek, en die van het woord Gods of linkte de liturgie zelfs aan het Swingfestival. Alleszins de man bracht de eucharistie op wel heel hedendaagse wijze. Als al zijn kerkdiensten op die wijze zijn, zit zijn kerk vast elke week vol, dacht niet ik alleen luidop. Bottleneck John bracht met verve menig spiritual en blues standard waarvan het gekende 'Amazing Grace' een hoogtepunt vormde. En ook een enthousiast "Hallelujah!" kon niet ontbreken. Knap gitaarspel en een warme stem deden de rest. Klasse.

De akoestische set van Bobby Rutlegde (US) met ingetogen blues songs was gekruid met songs van Robert Johnson en Skip James, maar evengoed eigen werk. We hebben hier maar een deel van gezien en gehoord, dus een volwaardig oordeel kan ik hier niet over geven. Er moest ook wat aan de innerlijke mens gedaan worden, nietwaar...

Rond 21.00 zou Miss Ana Popovic aan haar set beginnen. En, ik geef eerlijk toe: méér nog dan naar de top of the bill, blueslegende Walter Trout, keek ik hier naar uit. (Ok, ik beken: eigenlijk kwam ik toch in de éérste plaats voor dit optreden). Mijn hoge verwachtingen werden volledig ingelost. Ana Popovic speelde de pannen van het spreekwoordelijke dak met een stomende blues-rockset. Heel erg funky en o zo zwanger van de zwoele sensualiteit. Ik denk dat ik het tijdens de gig tegen mijn gezelschap een ietjes anders formuleerde: "Pure sex". Muziek waar bij je of letterlijkniet bij stil kan staan, en je in een heel apart soort extase brengt. Wat een stem. Wat een moves, maar vooral... wat een subliem gitaarspel. Genieten!!! Die zuivere gitaarsoli, wat een gitaargodin zeg... Ana speelde ze met zoveel overgave dat je niet wou dat het ooit stopte.

Dat het niet meteen moest ophouden, dat gold voor de hele show. En zo bleek iedereen erover te denken, de roep om bissen was overweldigend. Mocht Popovic niet gebist hebben, er waren wellicht ongelukken gebeurd. Overdrijf ik ? Misschien. Welicht. Alleszins. Popovic, kwam zag en overwon. 'T moet niet altijd Caesar zijn he...

En Markec was zo gelukkig. Dankzij, Bart en de lieve mensen van Swing 2007, mochten we even mee het podium op én ik kreeg de kans enkele plaatjes te schieten van Ana vanop de frontstage. Ja, dat liet ik me geen twee keer zeggen. Die foto's en andere foto's van Swing, vind je op mijn flickr-pagina.

Ik ga vanaf nu de myspace en webstek van Ana Popovic wat nauwgezetter volgen, en zodra "de juffra" nog eens in 't land, of niet ver hier vandaan aantreedt...

Maar, er kwam natuurlijk nog een act. De legendarische Walter Trout en zijn Radicals. Ooit speelde Trout nog met de roemrijke John Mayall & The Bluesbrakers, maar 's mans eigen carrière is ondertussen al minstens even indrukwekkend. Indrukwekkend, dat was ook zijn optreden. De man die aan het begin van de show nog beweerde door wat gezondheidsproblemen niet te kunnen rechtstaan, en het optreden dus zittend startte, stond naar het einde toe vrolijk rechtop te rocken alsof er niets aan de hand was. Wespelaar geneest! We kregen stevige, ongepolijste Blues en rock 'n roll, een Trout in optima forma.

En met Walter Trout & The Radicals zat onze Swing 2007 erop, maar Swing loopt vanavond (zondag 19.08) pas echt op zijn einde. Volgende keer misschien overwegen om drie dagen te gaan naar Swing. Of er een volgende keer komt? Dat zéker. Zelden zulks gezellig gratis festival meegemaakt; niets dan vriendelijke mensen en sfeer alom.

We'll be back !

> mijn foto's van Swing 2007: http://www.flickr.com/photos/markec/sets/72157601537259031/
.