In the presence of DREAM THEATER: Geniaal!

Gisterenavond (04.10.07) hield de 'Dream Theater Constant Motion-trein' halt in Antwerpen. En dat zouden we geweten hebben. Jongens toch! Fantastisch zeg.... subliem optreden... en, zoals we van DT gewoon zijn, een schitterende setlist...

Wat zijn de heren weerom in bloedvorm... James La Brie zingt béter dan ooit, zelfs in die hoge noten waar het vroeger al wel eens mis durfde gaan... de gitaarsoli van John Petrucci waren om te sterven: zoooo mooi.... Mike Portnoy is nog steeds een drumgod en geboren publieksmenner en de toetsentapijten van Jordan Rhodes waren om duimen en vingers bij af te likken. En het stevig strakke baswerk van John Myung vergeten we natuurlijk ook niet !

SYMPHONY of CACOPHONY X ?
De helden van de avond; Dream Theater zouden pas aan hun triomftocht beginnen om 21.15 uur. Eerst was het tijd voor de powermetal van Symphony X. Een tegenvaller helaas: het geluid was niet super en de vocalen van Russel Allen, vielen nogal tegen. Bij 'Paradise Lost', titeltrack van het nieuwe album, en eigenlijk al een favoriet van ondergetekende in wording, viel het nog het meest op hoe zwak de vocalen waren. Jammer. En nog wat dat geluid betreft, er was weinig plaats voor subtiliteit. Je hoorde bijgevolg vooral veel drums, bassen en flarden van Allen's stem. Zo was er van een 'symphony' weinig spraken, je zou zelfs kunnen zeggen: "het leek eerder op Cacophony X"

De nogal pijnlijk mislukte poging om het publiek beter te laten interageren zullen we Allen maar vergeven zeker? "They told me you guys rock, Germans: they rock, Frenchies they rock, but.." Enz. Misschien lag het niet echt aan ons, meneer Allen, maar aan jullie eerder vlakke performance?. "Come on, help us to save Heavy Metal or even better Rock 'n Roll!".
Huh?
Maar goed, ik gun het gezelschap het voordeel van de twijfel en probeer ze een volgende keer wel eens opnieuw uit..

CONSTANT MOTION IN THE PRESENCE OF DREAM THEATER!
21.15 zou Dream Theater eraan beginnen dus. Maar om 21.08 doofden de zaallichten al... Visuals ! Het DREAM THEATER logo: en het publiek, waaronder uw dienaar, werd gek... Nog een aantal visuals van artwork van voorgaande DT-albums, met dan "Systematic Chaos" geprojecteerd. De bombastische muziek van "Also Sprach Zarathustra", en de heren verschenen op het podium. "Yearh!"

Op het podium, behalve de genieën van DT, enkele reusachtige mieren, het 'Systematic Chaos verkeerslicht' was er ook, alsook het verbodsbord met het DT logo erin...

CONSTANT MOTION werd ingezet en de sfeer zat er meteen in. En mijn verwachtingen/ verhopingen kwamen al stantepede uit - het zou ook voor de andere 'Chaos-nummers' bewezen worden: live staan die nummers niet alleen als een huis, ze klinken zelfs nog veel beter! PANIC ATTACK (Octavarium) volgde en bleek perfect te passen achter zijn Chaos-voorganger; de heren wéten hoe een setlist in mekaar te steken! Zoveel is duidelijk.

En dan was het, wat mij betreft alleszins, tijd voor een eerste absolute hoogtepunt, annex aangename verrassing; een sublieme versie van SCARRED (Awake). Jongens, genieten zeg. LaBrie's stem optimaal, de wisselwerking tussen alle DT-leden ideaal. Wat is dit toch een fantastisch nummer en in zijn live-jasje is't fenomenaal...

Sprak ik van een 'eerste absolute hoogtepunt'? Het tweede volgde er meteen op! Ja, een wel heel knappe performance van SURROUNDED (Images And Words), in een Extended-versie, dus een veel langer feest dan de gebruikelijke vijf-minuten albumversie! Met, rara, de nodige ruimte voor improvisaties. Klasse! En ook hier: genieten van LaBrie's vocals ... Nu heb ik deze prachtsong al wel vaker live mogen meemaken, maar dit moet toch wel de beste versie totnogtoe zijn.

SURROUNDED werd gevolgd door een fenomenale gitaarsolo van John Petrucci, mét flarden erin uit het Pink Floyd-epos "The Wall", maar.. er was nog iets herkenbaars.. ja, "ik kén dat toch, is het niet..." en toen zong LaBrie "your daddy took a raincheck..". SUGAR MICE ! Marillion! Een van mijn top 10 favoriete-bands die citeert uit een van top 10 albums allertijden (Clutching At Straws, 1987). How Cool is that?!

Tijd om nog eens te testen hoe goed 'Systematic Chaos' al gekend was bij het publiek? THE DARK ETERNAL NIGHT werd alleszins uit menig kelen meegezongen. En wat een super-smerige mokerslag-versie ! Duivelhandjes en vuistjes in de lucht...

En, alsof het zo hoort, er perfect achter passend, volgde HOME (Scenes From A Memory), uiteraard ook goed meegezongen door het enthousiaste DT-publiek, en gevolgd door die knappe Rhodes-solo "THE DANCE OF ETERNITY"...

Ook "Six Degrees of Inner Turbulence" werd niet vergeten, en daaruit kwam meteen dan ook het derde hoogtepunt van de avond: MISUNDERSTOOD. Wow! Slik. Amai.
Nog nooit klonk "If I seem super human, I must have been misunderstood" en ook "How can I feel abandoned even when the world surrounds me" zo overtuigend. En inderdaad: "how can you feel abandoned, DT": het publiek omarmde de band alleszins, zoveel is duidelijk! En. Goh... MISUNDERSTOOD: zo'n sterke Lyrics, dank u meneer Petrucci!

En dan. Ik hàd er stiekem wel op gehoopt, en ik dacht ook vooraf: "waarom niet, op de vorige tour speelde ze 'Octavarium' (24.00) in zijn geheel". En.. YES!
We kregen IN THE PRESENCE OF ENEMIES pt 1 én 2, samen goed voor 25 minuten! Ongeloofelijk.. Fantastisch... Wat een apotheose zeg. En al vind ik doorgaans "PT 2" iets meer punch hebben dan PT 1, live, gebracht als één geheel werkte beiden delen perfect. Al vind ik "The Heretic And The Dark Master" (PT2 - III) toch nog het meest fantastische van het geheel..

Met een perfecte en majestueuze uitvoering van "IN THE PRESENCE OF ENEMIES 1 & 2" kwam helaas een einde aan het DREAM THEATER FEESTJE, of toch bijna. De heren kwamen nog een keer terug en brachten ons een wel zeer aparte DT-Medley. Apart in de zin van de songkeuzes, en hoe ze die verwerkten; de zogeheten "MEDLEY WILCOX" bevatte (flarden van) TRIAL OF TEARS (Falling into the Infinity), FINALLY FREE (Scenes from a Memory), LEARNING TO LIVE (Images and Words), IN THE NAME OF GOD (Train of Thought) en OCTAVARIUM (Octavarium).

In de medley vormde LEARNING TO LIVE eerder het muzikale cement, van TRIAL OF TEARS kregen we "I. IT'S RAINING" met LaBrie die de tekst even aanpaste: "It's raining on the streets of Antwerp City". En ik blij, want laat het nu net een nummer/compositie zijn die ik al lang live wilde horen!. Als ideale afsluiter van de medley was er het stukje "V. RAZOR'S EDGE", het sluitstuk van het epos "OCTAVARIUM" op het gelijknamige album.

Een prachtig einde van een fenomenaal goed optreden, maar dat einde had van mij nog even op zich mogen laten wachten. Ook al hebben de heren een dikke twee uur gespeeld, voor mij mocht het nog uren doorgaan!

Nu is het dus wachten op een volgende afspraak met Dream Theater. Ik kijk er nu al naar uit !

SETLIST:
1. CONSTANT MOTION (Systematic Chaos)
2. PANIC ATTACK (Octavarium)
3. SCARRED (Awake)
4. SURROUNDED extended (Images and Words)
5. PETTRUCI SOLO feat. "Comfortably Numb" (The Wall, Pink Floyd) / SUGAR MICE (Clutching At Straws, Marillion)
6. THE DARK ETERNAL NIGHT (Systematic Chaos)
7. HOME / THE DANCE OF ETERINTY / ONE LAST TIME (Scenes From A Memory)
8. MISUNDERSTOOD (Six Degrees of Inner Turbulence)
9. IN THE PRESENCE OF ENEMIES - PART 1 (Systematic Chaos)
10. IN THE PRESENCE OF ENEMIES - PART 2 (Systematic Chaos)

# Encore
11. MEDLEY WILCOX:
- Trial Of Tears - I. It's Raining (Falling Into Infinity)
- Finally Free (Scenes from a Memory)
- Learning to Live (Images and Words)
- In The Name of God (Train of Thought)
- Octavarium - Razor's Edge (Octavarium)

Het moet de vijfde of zesde keer zijn dat ik deze topband live kon meemaken, en het was zeker een van de betere keren, misschien zelfs de beste?! Ja, misschien was het zelfs nog beter dan hun Octavarium/ Anniversary-doortocht in Vorst. Alleszins, in mijn concert top 10 van 2007 zal deze avond héél erg hoog scoren...

Prachtige foto's bij dit artikel: Danny Focke
.