Tragisch? Hip? De canadese formatie rond hyeperkinetische frontman Gordon Downie voldoet eigenlijk aan geen van beide benamingen, tragisch zijn ze niet, hip, behoudens enkele (bescheiden) hitsingles en een trouwe fanbase (ook wel "The Hip Club" genaamd), waaronder uw diennaar, ook niet echt. Wél: immer geïnspireerd en gewoon steengoed. Maar geef toe een bandnaam als The Tragically Hip. Tragisch Hip: 't is een geniale vondst en 't klinkt best wel rock 'n roll. De hippe heren zijn ondertussen alweer een flinke 24 jaar bezig, en nog steeds gaan ze er voor: fully completely! Hun eigen devies "it's a good life if you don't weaken" (een nummer van "In Violet Light, 2002") lijkt wonderwel op hen van toepassing.
En zo bleek ook afgelopen vrijdag in de AB. Want ja, eindelijk kwamen de heren nog eens naar Brussel. En net zoals hun vorige passages was ik erbij. Was het goed?. Nee, eigenlijk niet. Het was fantastisch !
Sinds Werchter '93 (of was het 94, dat kan ook) ten tijde van "Fully Completely", volg ik deze band, en ik was er dan ook als de kippen bij toen ik vernam dat The Hip naar de AB zou komen. En The Hip maakte opnieuw hun goede live-reputatie waar. Ik had dan ook niet anders verwacht! We kregen een ijzersterke en sublieme set, met vooral hoogtepunten. Een ideale mix van oud en nieuw werk ook!
Gordon Downie. Het is nog steeds dezelfde prettig gestoorde hyperkineet. Zijn overbeweeglijheid, die best vergezeld wordt van de waarschuwing: "don't try this at home", lijkt met de jaren alleen maar erger te worden. Downie's moves mochten er weerom zijn, zijn gevecht met de microfoonstandaard of ook: "creatief met zakdoek"; lachen! Al ging het natuurlijk vooral om de muziek. Ook die was meer dan in orde!
De tijd lijkt op The Tragically Hip geen vat te hebben. Ze zijn zoals een goede wijn en worden beter met de jaren, zeker wat betreft hun live-performances. Het gitaarspel van Paul en Rob, de strakke drums en bass van Jonny en Gord en natuurlijk het o zo karakteristieke en toch wel aparte stemgeluid van Gordon.... al 24 jaar een prima combinatie en garantie voor intelligente rock'n roll. Zo-ook vrijdag. Het was echt genieten. Daarvoor zorgde natuurlijk ook de prima setlist.
Het nieuwe album, "World Container", dat enorm fris klinkt en een heel stuk beter dan zijn teleurstellende voorganger ("In Between Evolution"), kwam met 6 songs goed aan bod in de setlist, en de nieuwe songs bewezen er ook live te staan als een huis. "The Lonely End of the Rink" (World Container) blijkt ook een perfecte opener te zijn. Dat er ook geput werd uit recente albums zoals "In Violet Light" - met een sublieme versie van "It's a good life if you don't weaken" - en "Music @ Work"; "My Music @ Work", deed me veel plezier, evenals het feit dat ze "In Between Evolution", wat mij betreft hun zwakste wapenfeit, onaangeroerd lieten. Feest ook om prachtige versies te horen van "Ahead by a century" en "Springtime in Vienna", beiden afkomstig van mijn favoriete album "Trouble at the henhouse"!
En The Hip zou The Hip niet zijn als het publiek ook niet getrakteerd werd met "Fully Completely", "Grace, Too", "Courage", en "At the Hundredth meridian". Maar de voor mij echte grote verrassing waren toch wel "New Orleans Is Sinking", dat in zijn briljante uitvoering een der hoogtepunten van de set vormde, én een stomend "Blow at high dough", beiden van "Up to here" (1989).
Dat de AB niet uitverkocht was is an sich onbegrijpelijk, maar goed, niet iederen kan goede smaak hebben zeker? Zij die er wel waren wéten, net als ik, dat het een absoluut feest was. Zeventien songs genieten !! En, ook wel no rest for the wicked, gedreven op de power van Gordon Downie, werd er lustig meegezongen en bewogen !!
Hoogtepunten waren, wat mij betreft: "It's a good life if you don't weaken", "My Music @ Work", "The Lonely End of the Rink" "New Orleans is Sinking" en "Blow At High Dough"....
Maar helaas, aan een set vol hoogtepunten zou (veel te) snel een einde komen, en zo was het rond half elf helaas al over and done. Beste tragisch hippe heren, kom aub gauw een keer terug naar Brussel. En rap eh, mannen ;-) Het prima optreden smaakte naar méér.
Zo, nu nog eens de prima nieuwe CD "World Container (2007)" opzetten, genieten, en terugdenken aan dat prima opreden van vrijdag!
> De Hip SETLIJST:
1. THE LONELY END OF THE RINK (World Container, 2007)
2. MY MUSIC @ WORK (Music @ Work, 2000)
3. GRACE, TOO (Day For Night, 1994)
4. IT'S A GOOD LIFE IF YOU DON'T WEAKEN (In Violet Light, 2002)
5. IN VIEW (World Container)
6. AHEAD BY A CENTURY (Trouble At The Henhouse, 1996)
7. YER NOT THE OCEAN (World Container, 2007)
8. COURAGE (Fully Completely, 1992)
9. WORLD CONTAINER (World Container, 2007)
10. SPRINGTIME IN VIENNA (Trouble At The Henhouse, 1996)
11. AT THE HUNDREDTH MERIDIAN (Fully Completely, 1992)
12. BOBCAYGEON (Panthom Power, 1998)
13. THE KIDS DON'T GET IT (World Container, 2007)
14. FULLY COMPLETELY (Fully Completely, 1992)
15. NEW ORLEANS IS SINKING (Up To Here, 1989)
# encores:
16. FAMILY BAND (World Container, 2007)
17. BLOW AT HIGH DOUGH (Up To here, 1989)
.
3 opmerkingen:
Wederom knap geschreven.
Ik kijk al uit naar je verslag van het concert waar we volgende week samen naartoe gaan.
Voor deze band heb ik ook "een zwak" (of hoe zeg je dat?)...
Al is dat nog niet tot uiting gekomen in mijn CD-kastje. Tijd om er eens iets aan te doen!
Ola, kom geheel toevallig op deze blog. Maar de muzikale interesses zijn opvallend gelijk. Je hebt een nieuwe lezer, ik link je meteen!
Een reactie posten