vrijdag, juni 08, 2007

Grootse klasse van een grote meneer: Joe Jackson

Een concert van Joe Jackson is altijd een belevenis. Ik zag deze creatieve muzikale duizendpoot nu al enkele keren aan het werk. Telkens volledig anders, steeds was het lichtjes fantastisch. Die ene keer met een soort "greatest hits-set" in de ArenbergSchouwburg, in 2001 was het de indrukwekkende "Night & Day" performance in de K. Elizabethzaal, dan weer het vitale punkrockoptreden met de 'Vol 4. tour' (line up van Look Sharp, Beat Crazy...) in "La Laiterie" in Straatsburg, en nu was de man dus terug, in een bijna volle Koningin Elizabethzaal in Antwerpen, met heel binnenkort een nieuw album uit, dààr mochten we veelvuldig van proeven, maar enkele van 's mans klassiekers kwamen ook ruimschoots aan bod.

Ietsje over 21 uur begon meneer Jackson, zichzelf begeleidend op de piano en bijgestaan door bassist Graham Maybe en drummer Dave Houghton, aan een set om vingers en duimen bij af te likken...

Naar mijn peroonlijke smaak een bijna perfect setlist. Bijna want ik had ook nog graag "Beat Crazy", "Be My Number Two", "Real Men" en iets uit 'Big World' gehoord, maar wat ons nu voorgeschoteld kregen was dus minstens zo goed.

Joe Jackson - was het de door hem zo geprezen warme thee die ie dronk - was klaarblijkelijk, ondanks een al lange tour in de kleren, in optima forma. Zijn stem was goed intact, zijn gevoel voor humor stond op scherp en het enthousiasme - hoe doé je dat na al zo lang touren? - sprong eraf. Ingredienten genoeg in huis dus voor een pracht van een optreden dus. Veel mooie liedjes, en je wou dat het nooit voorbij ging. Toen de laatste noot van "A Slow Song" nog nazinderde waren we dankbaar, meer dan voldaan, en tegelijk: "sh**, het is al gedaan!".

De set een "greatest hits" noemen zou oneerbiedig zijn. Want, ook al putte Jackson inderdaad uit enkele van zijn beste albums, van jukebox-gedrag kan je hem moeilijk beschuldigen, getuige ook de vele songs die nog niet eens opgenomen zijn die wij al live in premère mochten horen: jaja, een nieuw album is op komst, en ik kan u dus melden: de songs klinken bijzonder goed !

Dit was de sublieme setlist:
1. STEPPING OUT
2. ANOTHER WORLD
3. CITIZEN SANE (new song)
4. RUSH ACROSS THE ROAD (new song)
5. GOIN' DOWNTOWN
6. KING PLEASURE TIME (new song)
7. ON YOUR RADIO
8. SO LOW (new song)
9. IT'S DIFFERENT FOR GIRLS
10. WASTED TIME (new song)
11. CHINA TOWN
12. DIRTY MARTINI
13. IN BETWEENIES (Ian Dury & The Blockheads)
14. GOOD BAD BOY (new song)
15. YOU CAN'T GET WHAT YOU WANT (TILL YOU KNOW WHAT YOU WANT)
16. ONE MORE TIME

#encore
17. DIRTY LOVE (Frank Zappa)
18. IS SHE REALLY GOING OUT WITH HIM?
19. A SLOW SONG

Veel uit "Night & Day" dus, aangevuld met ander fraais van 'smans goedgevulde repertoire en niet te vergeten de fantastische covers van Frank Zappa's "Dirty Love" en Ian Dury's "Inbetweenies".

Persoonlijke hoogtepunten waren zeker "One More Time", "A Slow Song", "It's Different for Girls", "On Your Radio" en "So Low"...

En... Jackson komt terug, met een nieuw album en nieuwe tour, hij speelt dan "the other new songs, which we didn't play today" zo beloofde ie ons
.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Joe Jackson triomfeert voor eigen Parochie

Het is hemelvaartdagavond 2007. Het Utrechtse Vredenburg is uitverkocht en met enige geruststelling zie ik dat het volle huis wordt bemenst door veertigers. Het wordt dus een concert voor eigen parochie. Op het podium staat een vrouw te zingen, ben even haar naam kwijt. Ze past moeiteloos in het rijtje van Michelle Shocked, Tanika Tikaram en Rory Block. Wel aardig maar niet bijzonder, dus dan maar een biertje halen voor één van de aangeschafte oranje munten voor 2 euro het stuk, ook hier heeft de muntendwang toegeslagen.

Dave Hougton en Graham Maybe lopen het podium op en nemen plaats achter drums en bas en uit hun vertraagde slipstream komt Joe Jackson.. Hij neemt plaats achter zijn piano en voegt zich met zijn akkoorden in de reeds ingezette tonen door zijn kompanen. Steppin out ontpopt zich in een slowversie en wordt na 1 minuut opgenomen in de up-tempoversie en daarna weer slow. Niet wachten op applaus maar de eerste vier nummers worden strak na elkaar gespeeld. Een prachtige versie van Another World wordt opgevolgd door twee nieuwe nummers “too tough”en “Citizen Saint” (waren reeds eerder te horen in A’dam/ Paradiso juli 2006). Jackson kondigt aan over enkele weken de studio in te gaan voor een nieuw album/CD. En vervolgens laat hij het derde nieuwe nummer “Drunk Song” horen. “Cancer” van Night and Day volgt met daaropvolgend het straight gespeelde “On Your Radio”met de prachtige baslijnen van Maybe. Het publiek, trouwe parochianen, komt al zo nu en dan, schokkend overeind.

De drummer en bassist verdwijnen van het podium en de Jackson is alleen met zijn publiek. Hoe je het ook wendt of keert, je kunt zien dat hij houdt van zijn trouwe aanhang in dit kikkerlandje. Een hoogtepunt ontpopt zich als hij de splinternieuwe ballad “Solo” speelt over de pro’s en cons van het alleen zijn. Vervolgens komt de mooiste uitvoering die ik tot nu toe heb gehoord van “Different for girls” (Logical advice get’s you in a whirl). Wederom een nieuw nummer van zijn nieuwe te maken album en daarna het door mij en Abel veel gezongen nummer in New York “China Town” afgewisseld met weer een nieuw nummer. Bij China Town zijn Maybe en Hougton overigens weer aangeschoven.

Een briljante “take it like a man” van Volume 4 knettert door de betonnen bak die Vredenburg heet en het publiek is definitief opgeveerd. Helaas volgt het matige “You can’t get what you want” van de CD Body and Soul en dan volgt het enige nummer van de hele avond dat in zijn originele versie wordt vertolkt en laatste song van deze gig. Het nummer komt recht binnen in mijn hart en de zaal staat inmiddels op zijn kop. Het is zijn allereerste nummer op zijn allereerste LP > “One more time”. De toegift begint met een voor mij onbekende, weinig inspirerende, cover. Om de boel af te serveren komt “Is she really going out with him” wat de parochie in de “sing-along”stand brengt en tot slot het meeslepende Slow Song.

Jackson krijgt van mij voor dit optreden een dikke 8. Het was veel beter dan Paradiso 2006 en met de eenvoud van drie muzikanten heeft hij zijn staalkaart van stijlen weer aan zijn volgelingen in mooie, vaak nieuwe, composities voorgeschoteld. Gezien de vele nieuwe nummers speelde hij niet op veilig en nam risico. Zijn nieuwe album wordt goed want de helft heeft hij reeds laten horen en dat belooft veel.

Jackson maakte een diepe buiging naar zijn parochianen, gaf de zegen, en slenterde slungelig weer de catacomben in..

Edward Neering 18 mei 2007

Webmaster zei

Hier een nieuw verslag van concert Joe Jackson op 21 juni 2009

22 juni 2009

Joe Jackson velt virus

Voor het eerst naar de nieuwe concertzaal “Vredenburg Leidsche Rijn”, een deprimerende reis met bus 28 vanaf Utrecht Centraal. De zaal blijkt een soort omgebouwde oranje fabriekshal op een industrieterrein langs de snelweg te zijn en als een muziekdoos in gebruik.

Het publiek blijkt massaal tussen de 45 en 60 jaar te zijn. Keurig gekleed en opgedoft voor een avondje uit Ik vraag me af hoe ze er hebben uitgezien in 1980 toen Jackson op 21 maart in een op zijn kopgekeerde Amsterdamse Jaap Edenhal het legendarische Veronica Countdownconcert gaf waar hij zelf de hoofdact werd ten koste van “the Knack”(My Gerona), met Pinkpop dat jaar tevergeefs een greep naar de new wave macht deed en op 15 december 1980 het memorabele afscheidsconcert gaf in het oude Vredenburg, (I don’t wanna be like that opdroeg aan de vertrekkende drummer Dave Hougton). Vredenburg was toen net zo nieuw als deze zaal.

Het onvermijdelijke voorprogramma houdt de boel nog even op maar uiteindelijk komt de JJ-line-up op de buhne met Graham Maybe op basgitaar en Dave Hougton (weer terug sinds de CD “Volume 4” op drums. Jackson achter de piano en natuurlijk de zang. De opnening was veelbelovend met weer een nieuw arrangement/versie van Another World van Night and Day uit 1982. De Jan Janssen van de popmuziek vervolgde met 2 nummers van zijn nieuwe CD “Rain”. To tough en Citenzen Sane gingen hopeloos ten onder aan een te hard en verkeerd afgesteld geluid, jammer dus. Ook was al te horen dat Jackson het met zijn stem niet altijd haalde. De basdrive versie van Fools in love volgde van de live CD “Summer in the city” onderbroken door het het “Four your Love” van de Yardbirds. Een schitterende uitvoering met een inmiddels weer strakgezet geluid. Jackson kucht en blaft achter de piano en richt zich tot het publiek met de mededeling dat hij is getroffen door een “horrible virus”. Het seniorenpubliek reageert met ach en wee als ouders die hun kind troosten. Jackson had overwogen om het concert af te blazen maar toch gekozen om te spelen. Zelf dacht ik nog even dat wij (Abel en ik) recht hebben op een “virusvrij concert” voor de neergelegde 80 euro. Het uptempo en pakkende nummer “Stranger than fiction” volgt met daarachter het mindere Downtown , beide nummers van Laughter and Lust uit 1991. Sunday Papers in een fabelachtige nieuwe basversie van Look Sharp volgde. Wat dat betreft laat Jackson zijn publiek nooit in de steek. De slowsessie werd gevuld met het depressieve maar mooie nummer So Low van “Rain” (2008) en “Be my number two” van Body and Soul uit 1983. Met nog wat nummers van “Rain” komt Dave Hougton er plotsklaps in met de orginele ram maar raak versie van “On your radio”. Heerlijk knallen met de oude band. Een ouderwets gevoel komt op en natuurlijk komt de hoogpriester met “Is she really going out with him” en ook dit keer staan alle volgelingen op en zingen uit volle borst mee. De toegift is een nummer van Duke Ellington (zijn nieuwe CD wordt een “Duke Ellington project” en de oranje muziekdoos wordt uiteindelijk getrakteerd op een meeslepende “Slow Song” van zijn gitaarloze album Night and Day uit 1982.

Desgevraagd vertelde Abel (groot fan van de Red Hot Chili Peppers) dat hij het concert een dikke 7 gaf. Niet slecht, dacht ik nog, terwijl ikzelf op een acht en half uitkwam. Het verschil tussen kenner en volger zal er altijd blijven. Jackson overwon zijn virus. Ik blijf overigens vinden dat zijn publiek recht heeft op een virusvrij concert. Mij benieuwen wat hij met de mexicaanse griep doet!!!?

Edward Neering