The Scene; het waren/zijn jeugdhelden van me. Dat blijven ze ook wel. Maar of die helden het allemaal nog wel ménen? Hun uitstekende nieuwe CD "Liefde op Doorreis" ontlokt een spontaan en enthousiast "ja!". Het futloze optreden van gisteren, vrijdag 28 mei, doet echter anders vermoeden.We kregen een zeer goede setlist en puur muzikaal/ muziek-technisch valt er weinig aan te merken (op hun meegebrachte "special guest" na dan) maar wààr is de magie en het heilige vuur gebleven?
Wat ik gisteren in de Roma zag, was vooral een band die soms heel hard probeerde The Scene te zijn, àls ze al probeerde, maar daar op bijna geen enkel moment in slaagde. De enige die er nog steeds volledig voor gààt is voorman Thé Lau die misschien toch maar zijn solo-carièrre moet afstoffen, hij kan bassiste Emilie Blom Van Assendelft ook meenemen want zij lijkt er ook nog zin in te hebben.
Begrijp me niet verkeerd: ik hoorde geen valse noten, de muzikanten kunnen het zeer zeker nog, maar enthousiasme, spelplezier, vuur, magie, ... nee dat heb ik niet kunnen ontdekken gisteren. De tour heet, net als de CD, "Liefde op Doorreis", ja, ze zijn op doorreis en haspelen, een weliswaar knappe, setlist - met nieuw werk en oude krakers - af. Het is lelijk om te zeggen, maar ik had een sterk vermoeden dat in hoofde van sommige bandleden "take the money and run" speelde. Zonde.
De show begon met een wat rommelig Breek de Ban dat live wel wat steviger uit de verf komt dan op CD en dus best geslaagd is als opener, maar jammer dat het vooral een 'soundcheckfuntie' had, want het geluid zat duidelijk nog niet helemaal goed en zo was het tweede nummer in de set, Geloof eigenlijk de echte setopener... Maar ondertussen viel dus al wel op dat er van de eerder aangehaalde magie en het heilige vuur weinig sprake was.
Blauw kwam best wel vroeg in de set en klonk.. erh.. lauw. Het was natuurlijk wel fijn om knappe nummers zoals Nachttrein, het reeds vermelde Geloof, Rauw, Hees en Teder, Open, vooral het mooie Vrouw (van "Liefde op Doorreis") dat Thé haast alleen zong en daarmee voor een van de schaarse hoogtepunten zorgde samen met een uitmuntend Rigoureus.
Op gegeven moment kondigt Thé met veel poeha een speciale gast aan. Ene Roos. Niemand in de zaal leek ooit al van haar gehoord te hebben. En was dat maar zo gebleven! Wat opzoekwerk leert me dat het om Roosbeef gaat, blijkbaar 'hip' in Nederland. Maar je vraagt je af waarom! Muzikaal kon ik de bijdrage van dit meisje niet echt noemen laat staan dat dit een meerwaarde voor kon bieden! Mijn oren doen nog pijn! Wàt Thé Lau in haar ziet wéét ik niet, wat ze op dat podium stond te doen ook niet. Zingen was het alleszins niet! Twee nummers lang (Meisjes, Gouden Ketting) moesten we het kattengejank van dit meisje ondergaan. En alsof het nog niet erg genoeg was, mocht ze ook nog komen meekwelen in Iedereen is van de Wereld, tijdens de bisronde.Thé Lau zingt en klinkt nog steeds Rauw, Hees en Teder, maar jammer dat het optreden iets te doorzichtig op 'auto pilot' draaide en zonde van het Roosbeef-dieptepunt. Rigoureus kan dus niet gelden als omschrijving van dit lauwe concert.
> SETLIST
(Roosbeef)/ Breek de ban/ Geloof/ Nachttrein/ Atlanta/ Vier seizoenen/ Rauw, hees, teder/ Meisjes/ Gouden Ketting (Roosbeef)/ Vrouw/ Blauw/ Samen/ S.E.X./ Volle maan/ Rigoureus/ Liefde/ Paradijs/ Open
Bis:
Sterven op de planken/ Iedereen is van de wereld
foto's: (c) Bart Schelkens
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten