Wat en mooi afscheid... Tien jaar schoonheid werden zondagnamiddag in grandeur afgesloten. Urban Trad is niet meer, maar leve Urban Trad.
"Waarom treuren, laat ons er een feest van maken" had Yves Barbieux zelf gezegd bij aanvang van het concert. En een feest dat was het! We konden zingend, swingend, feestend het succesverhaal afsluiten. Het is mooi geweest die voorbije tien jaar. Het spetterende afscheid was dat ook.
En het eind is ook een begin, want er is nu POLK, het nieuwe project van Barbieux, Soetkin Collier heeft een nieuwe CD uit, ook Philip Masure weet voorlopig nog wat doen, Dirk Naessens heeft zijn Carmine, Véronica Codésal doet lustig verder met haar Ialma! En ook de andere bandleden zijn zeker niet aan het eind van hun latijn...
Bovengenoemde projecten/acts waren van de partij, zondagnamiddag; Urban Trad+ dus. Ialma bracht enkele nummers samen met Urban Trad, Polk speelde meteen na het Urban Trad-optreden in de Foyer. Voordien had Carmine (van Dirk Naessens) het feest geopend. En Soetkin Collier stelde, samen met Tom Theuns, Urban Trad-collega Sophie Caves en Didier François haar nieuwe CD 'Reiseiland' voor.
Slechts vijf nieuwe liedjes (en eentje van de vorige cd) maar voldoende om te overtuigen dat het tweede album een juweeltje is. Genieten van Soetkins mooie stem, de sterke teksten... de unieke sound van François' Nyckellharpa. Tom Theuns op gitaar en stem en Sophie Cavez op viool en harmonica lieten zich van hun beste kant horen... Een veel te kort optreden, maar gelukkig zouden we Soetkin een halfuurtje later opnieuw mogen horen, samen met Veronica Codésal bij Urban Trad, waar beide dames de meeste vocalen verzorgen.
> Setlist Soetkin Collier:
Ranchirez / Nereus en de Zeenimf / Terwijl de dood op me wacht / Zonder Jou / Vier Seizoenen // Heen en weer / Hiin
Het laatste Feest...
In alle discretie kwamen Philippe Masure en Yves Barbieux op en ze zetten meteen het eerste erg mooie muziekstuk in. Eén na één verschenen de andere muzikanten ten tonele. Yves begroette de overvolle AB en het laatste feest barstte volledig lost. Al vroeg in de set kregen we 'Sans Garde Fou. Soetkin Collier enVéronica Codesal allebei in bloedvorm... Mooi! Eén van de gasten was accordeonist Didier Laloy die band voor enkele nummers vervoegde en zijn grootse kunnen mocht tonen.
'Hedningarden, 'Keroua' zaten uiteraard in de set, en behoorden bij de hoogtepunten, wat zeker ook geldt voor 'The Roses' en 'Medina' ... Kippenvel bij 'Fields of Deeley... het 'obligate' Sanomi klonk geweldig... Overschot van ambiance wanneer Veronica's collega's van Ialma het gezelschap vervoegden voor nog meer muzikaal vuurwerk. Van vuurwerk gesproken, en ambiance: 'Scottiche de la Tête': genadeloos swingend en zo aanstekelijk! Met assistentie van N'faly Kouyate (Afro Celt System, Dunyakan) en diens harpaandoende instrument... Subliem! Eigenlijk was dit het soor optreden waar je moeilijk kunt over schrijven: een beleving die je moet ondergaan om het tenvolle te vatten...
De Urban Trad-show was zoals de evolutie van de band de voorbije jaar: erg gevarieerd, altijd boeiend en origineel - vol sfeer, good vibes en grooves. En heel veel schoonheid... Na tien jaar Urban Trad zit het er nu helaas echt finaal op.
Wat een finale! En het stiekem hopen op een 'come back' kan beginnen...
verslag: © Markec
"Waarom treuren, laat ons er een feest van maken" had Yves Barbieux zelf gezegd bij aanvang van het concert. En een feest dat was het! We konden zingend, swingend, feestend het succesverhaal afsluiten. Het is mooi geweest die voorbije tien jaar. Het spetterende afscheid was dat ook.
En het eind is ook een begin, want er is nu POLK, het nieuwe project van Barbieux, Soetkin Collier heeft een nieuwe CD uit, ook Philip Masure weet voorlopig nog wat doen, Dirk Naessens heeft zijn Carmine, Véronica Codésal doet lustig verder met haar Ialma! En ook de andere bandleden zijn zeker niet aan het eind van hun latijn...
Bovengenoemde projecten/acts waren van de partij, zondagnamiddag; Urban Trad+ dus. Ialma bracht enkele nummers samen met Urban Trad, Polk speelde meteen na het Urban Trad-optreden in de Foyer. Voordien had Carmine (van Dirk Naessens) het feest geopend. En Soetkin Collier stelde, samen met Tom Theuns, Urban Trad-collega Sophie Caves en Didier François haar nieuwe CD 'Reiseiland' voor.
Slechts vijf nieuwe liedjes (en eentje van de vorige cd) maar voldoende om te overtuigen dat het tweede album een juweeltje is. Genieten van Soetkins mooie stem, de sterke teksten... de unieke sound van François' Nyckellharpa. Tom Theuns op gitaar en stem en Sophie Cavez op viool en harmonica lieten zich van hun beste kant horen... Een veel te kort optreden, maar gelukkig zouden we Soetkin een halfuurtje later opnieuw mogen horen, samen met Veronica Codésal bij Urban Trad, waar beide dames de meeste vocalen verzorgen.
> Setlist Soetkin Collier:
Ranchirez / Nereus en de Zeenimf / Terwijl de dood op me wacht / Zonder Jou / Vier Seizoenen // Heen en weer / Hiin
Het laatste Feest...
In alle discretie kwamen Philippe Masure en Yves Barbieux op en ze zetten meteen het eerste erg mooie muziekstuk in. Eén na één verschenen de andere muzikanten ten tonele. Yves begroette de overvolle AB en het laatste feest barstte volledig lost. Al vroeg in de set kregen we 'Sans Garde Fou. Soetkin Collier enVéronica Codesal allebei in bloedvorm... Mooi! Eén van de gasten was accordeonist Didier Laloy die band voor enkele nummers vervoegde en zijn grootse kunnen mocht tonen.
'Hedningarden, 'Keroua' zaten uiteraard in de set, en behoorden bij de hoogtepunten, wat zeker ook geldt voor 'The Roses' en 'Medina' ... Kippenvel bij 'Fields of Deeley... het 'obligate' Sanomi klonk geweldig... Overschot van ambiance wanneer Veronica's collega's van Ialma het gezelschap vervoegden voor nog meer muzikaal vuurwerk. Van vuurwerk gesproken, en ambiance: 'Scottiche de la Tête': genadeloos swingend en zo aanstekelijk! Met assistentie van N'faly Kouyate (Afro Celt System, Dunyakan) en diens harpaandoende instrument... Subliem! Eigenlijk was dit het soor optreden waar je moeilijk kunt over schrijven: een beleving die je moet ondergaan om het tenvolle te vatten...
De Urban Trad-show was zoals de evolutie van de band de voorbije jaar: erg gevarieerd, altijd boeiend en origineel - vol sfeer, good vibes en grooves. En heel veel schoonheid... Na tien jaar Urban Trad zit het er nu helaas echt finaal op.
Wat een finale! En het stiekem hopen op een 'come back' kan beginnen...
verslag: © Markec
Geen opmerkingen:
Een reactie posten