Manisch Intens, Intiem Subtiel: Nick Cave & The Bad Seeds dingen naar titel 'Concert van het Jaar'

Nick Cave in bloedvorm - foto: © thodorismartkou.com (@ Primaverra Sound)

 Een voortreffelijke King Ink, samen met zijn Bad Seeds, die eigenlijk 'excellent Seeds' zijn, dong naar de titel 'concert van het jaar', maandag 18 november 2013 in de Antwerpse Lotto Arena. Al is nog niets beslist en het jaar nog niet om. Maar dat Nick Cave & The Bad Seeds een fenomenaal goed concert weggaven, staat als een paal boven water.

Nick Cave kronkelde als een lenige zwarte kat over het podium en toonde zich als uitmuntend performer, crooner en rocker en was enorm goed bij stem. Dat was wel eens anders. Want, laten we eerlijk zijn zo goéd Cave nu klonk, zo slecht was het vroeger soms. Hoe Warren Ellis als een bezetene gitaar en viool hanteert is duivels geniaal en ook de andere Bad Seeds musiceerden sterk.

Het was aardig toeven in 'Jubilee Street' en genieten, alsook van die andere nieuwe parels 'Mermaids', 'Wide Lovely Eyes' en vooral 'Push The Sky Away'. We werden verwend met een kletterend, ongenadig, van dramatiek zwangere magistraal 'Stagger Lee', luide revolverschoten incluis. Er was géén ontkomen aan, de poorten van de hel waaiden wijd open. Kletterend harde regen die een onheilspellend 'Tupelo' - blues from straight out of hell- inluidde.

"Let me tell you about a girl" en jawel: een schitterend bezeten en broeierig 'From Her To Eternity' verpletterde Antwerpen. Het met doodsverachting gebrachte, nog nazinderende 'The Mercy Seat', was in our 'motherfuckin' faces', een al even spannend als subliem  'Higgs Boson Blues' maakte ons murw.

Cave de crooner blonk  uit met  een bloedmooi 'God is in the House' - brr, kippenvel! - en een al even pakkend 'People Ain't No Good' en pakte uit met een ronduit prachtig 'West Country Girl',  En dan hadden we het nog niet over die sterke versie van 'The Weeping Song' en het o zo mooie 'Love Letter', ...

Een concert dat van A tot Z aan mekaar hing met niets dan hoogtepunten. Zo'n concert waar je eigenlijk niet kunt over schrijven: je komt superlatieven te kort! "Ja, het was goed!" is dan ook het understatement van het jaar. Nee, het was subliem !

Setlist: We No U Who R / Jubilee Street / Tupelo / Red Right Hand / Mermaids / The Weeping Song / From Her To Eternity / West Country Girl / People Ain't No Good / Love Letter / Wide Lovely Eyes / Higgs Boson Blues / The Mercy Seat / Stagger Lee / Push The Sky Away

Bis: God is in the House / Papa Won't Leave You, Henry / Into My Arms

> De studioversies van de gebrachte nummers vind je in dit spotifylijstje: Nick Cave & The Bad Seeds: Setlist 181113

tekst:  © Markec

foto:  © Thodorismarkou.com