"Resistance is futile. We are Laibach. And you will be assimilated". Het Sloveense collectief Laibach walste maandag 10 maart 'Het Depot' in Leuven genadeloos plat, er was géén ontkomen aan. Met een ijzersterke potige setlist met alles van 'Spectre' (2014) en een kleine greep uit recent en heel oud werk, met zelfs 'Brat Moj' en 'Ti, Ki Izzivas'.
In our faces, imminente impact, bij momenten uitermate dansbaar, willen of niet! Laibach nam Leuven in. En het publiek liet zich gewillig inlijven. Bijna twee uur lang.
Echt ontoegankelijke avant-garde maakt het collectief niet meer de laatste jaren, getuige albums zoals ‘NATO’, ‘Kapital’, 'WAT', ‘Volk’ en ook het nieuwe album ‘Spectre’, maar het militante en miliaristische karakter, de strakke industrial en de logheid bleven. Het flirten met een symboliek die we best niet te serieus nemen ook. Al vraagt een mens zich soms af in welke mate sommige ‘volgelingen’ meegaan in het concept.
De band stelde maandag 'Spectre' voor, het nieuwe album, dat erg melodieus en toegankelijk, annex dansbaar klinkt maar met typische Laibach-signatuur. Laibach begon met Kraftwerk-stiptheid aan de set. De indrukwekkende en imponerende Laibach-sound kwam uit synthesizers en computers, bediend door Mina Spiler, Luka Jamnik en Saso Vollmaier, aangevuld met zenuwachtige en loeiharde percussie van Janez Gabric. Met telkens die grafkelderdiepe en kamerbrede vocalen van Milan Fras. De heldere zang van Mina Spiler vormde een mooi contrast en toevoeging aan de vocals van Fras en aan de bandsound. De straffe projecties werden verzorgd door Ivan Novak.
“Europe is falling apart”. Met ‘Eurovision’ uit het nieuwe album was de toon meteen gezet. Meteen ook een eerste hoogtepunt. En heel ‘Spectre’ zit erg knap in elkaar; in de live-format is het allemaal nog een pak strakker en intenser. Spectre werd integraal op ons afgevuurd. Met een omnipotent en hectisch ‘Eat Liver!’ met een geweldige Mina Spiler. En hoé mooi zingt ze wel niet in ‘Koran’?!
Erg leuk is ‘Whistleblowers’, de nieuwe single, gefloten intro incluis. De beste Spectre-songs hield Laibach voor het laatst, een onontkoombaar ‘No History’ gevolgd door het niet mis te verstane ‘Resistance is Futile’, een echte Laibach-classic (ja, nu al) mét alle typische ingrediënten.
Na de Spectre-songs werd er ‘Intermezzo’ op het scherm geprojecteerd. Het bleek pauze te zijn. Een klein kwartier later al werd een aftellen geprojecteerd op het scherm, waarop “and now for something completely different” weerklonk. Het was tijd voor ‘ouder’ werk.
‘Brat Moj’ uit het debuut ‘Laibach’ (1985) was subliem; logge avant-garde-Laibach-proza om U tegen te zeggen. En de hedendaagse incarnatie van ‘Ti, Ki Izzivas’ (Nova Akropola, 1986) was ook erg sterk. Met ‘B-Mashina’ werd teruggegrepen naar ‘WAT’ (2003). Een erg mooi door Mina gezongen ‘Under the Iron Sky’ (uit de ‘Iron Sky’-soundtrack) volgde. Met ‘Leben – Tod’ (Opus Dei, 1987) was het tijd voor het betere beuk- en het ‘ja!’ en ‘nein!’ meescandeerwerk. ‘Warme Lederhaut’ is een cover van The Normal, maar deed eerder aan D.A.F. denken. De hilarische ‘Ballad of a Thin Man’ (Bob Dylan) en 'See That My Grave Is Kept Clean' (Blind Lemon Jefferson) vormden het sluitstuk.
Sterke doortocht van de Slovenen, en een pak overtuigender dan hun (korte) doortocht op Bimfest, vier jaar geleden. Het nieuwe album is een aanrader trouwens. ‘Spectre’ (2014) is uit bij Mute en verkrijgbaar op CD en vinyl, je kunt ook een deluxe-versie bestellen met bonustraks én Spectre-partijboekje (!)
Setlist:
Eurovision / Walk With Me / Americana / We Are Millions and Millions Are One / Eat Liver! / Bosanova / Koran / Whistleblowers / No History / Resistance is Futile // Brat Moj / Ti, Kilzzivas / B Mashina / Under the Iron Sky / Leben - Tod / Warme Lederhaut (The Normal) / Ballad of a Thin Man (Bob Dylan) / See That My Grave Is Kept Clean (Blind Lemon Jefferson) // Bis: Love on the Beat (Serge Gainsbourg)/ Tanz Mit Laibach.
> Beluister het Spotify-lijstje met alle songs uit de setlist (behalve 'See that my Grave is kept clean').
Tekst & foto’s: © Markec
In our faces, imminente impact, bij momenten uitermate dansbaar, willen of niet! Laibach nam Leuven in. En het publiek liet zich gewillig inlijven. Bijna twee uur lang.
Echt ontoegankelijke avant-garde maakt het collectief niet meer de laatste jaren, getuige albums zoals ‘NATO’, ‘Kapital’, 'WAT', ‘Volk’ en ook het nieuwe album ‘Spectre’, maar het militante en miliaristische karakter, de strakke industrial en de logheid bleven. Het flirten met een symboliek die we best niet te serieus nemen ook. Al vraagt een mens zich soms af in welke mate sommige ‘volgelingen’ meegaan in het concept.
De band stelde maandag 'Spectre' voor, het nieuwe album, dat erg melodieus en toegankelijk, annex dansbaar klinkt maar met typische Laibach-signatuur. Laibach begon met Kraftwerk-stiptheid aan de set. De indrukwekkende en imponerende Laibach-sound kwam uit synthesizers en computers, bediend door Mina Spiler, Luka Jamnik en Saso Vollmaier, aangevuld met zenuwachtige en loeiharde percussie van Janez Gabric. Met telkens die grafkelderdiepe en kamerbrede vocalen van Milan Fras. De heldere zang van Mina Spiler vormde een mooi contrast en toevoeging aan de vocals van Fras en aan de bandsound. De straffe projecties werden verzorgd door Ivan Novak.
“Europe is falling apart”. Met ‘Eurovision’ uit het nieuwe album was de toon meteen gezet. Meteen ook een eerste hoogtepunt. En heel ‘Spectre’ zit erg knap in elkaar; in de live-format is het allemaal nog een pak strakker en intenser. Spectre werd integraal op ons afgevuurd. Met een omnipotent en hectisch ‘Eat Liver!’ met een geweldige Mina Spiler. En hoé mooi zingt ze wel niet in ‘Koran’?!
Erg leuk is ‘Whistleblowers’, de nieuwe single, gefloten intro incluis. De beste Spectre-songs hield Laibach voor het laatst, een onontkoombaar ‘No History’ gevolgd door het niet mis te verstane ‘Resistance is Futile’, een echte Laibach-classic (ja, nu al) mét alle typische ingrediënten.
Na de Spectre-songs werd er ‘Intermezzo’ op het scherm geprojecteerd. Het bleek pauze te zijn. Een klein kwartier later al werd een aftellen geprojecteerd op het scherm, waarop “and now for something completely different” weerklonk. Het was tijd voor ‘ouder’ werk.
‘Brat Moj’ uit het debuut ‘Laibach’ (1985) was subliem; logge avant-garde-Laibach-proza om U tegen te zeggen. En de hedendaagse incarnatie van ‘Ti, Ki Izzivas’ (Nova Akropola, 1986) was ook erg sterk. Met ‘B-Mashina’ werd teruggegrepen naar ‘WAT’ (2003). Een erg mooi door Mina gezongen ‘Under the Iron Sky’ (uit de ‘Iron Sky’-soundtrack) volgde. Met ‘Leben – Tod’ (Opus Dei, 1987) was het tijd voor het betere beuk- en het ‘ja!’ en ‘nein!’ meescandeerwerk. ‘Warme Lederhaut’ is een cover van The Normal, maar deed eerder aan D.A.F. denken. De hilarische ‘Ballad of a Thin Man’ (Bob Dylan) en 'See That My Grave Is Kept Clean' (Blind Lemon Jefferson) vormden het sluitstuk.
-
Laibach kwam slechts een keer terug en pakte de zaal in een met een aardige cover van Serge Gainsbourg ‘Love on the Beat’(ja!), gevolgd door een hyper dansbaar ‘Tanz Mit Laibach’. Géén ‘Das Spiel ist Aus’ als afsluiter dus, maar om 23 uur was het 'spel wel uit'. Sterke doortocht van de Slovenen, en een pak overtuigender dan hun (korte) doortocht op Bimfest, vier jaar geleden. Het nieuwe album is een aanrader trouwens. ‘Spectre’ (2014) is uit bij Mute en verkrijgbaar op CD en vinyl, je kunt ook een deluxe-versie bestellen met bonustraks én Spectre-partijboekje (!)
Setlist:
Eurovision / Walk With Me / Americana / We Are Millions and Millions Are One / Eat Liver! / Bosanova / Koran / Whistleblowers / No History / Resistance is Futile // Brat Moj / Ti, Kilzzivas / B Mashina / Under the Iron Sky / Leben - Tod / Warme Lederhaut (The Normal) / Ballad of a Thin Man (Bob Dylan) / See That My Grave Is Kept Clean (Blind Lemon Jefferson) // Bis: Love on the Beat (Serge Gainsbourg)/ Tanz Mit Laibach.
> Beluister het Spotify-lijstje met alle songs uit de setlist (behalve 'See that my Grave is kept clean').
Tekst & foto’s: © Markec
Geen opmerkingen:
Een reactie posten