Nu waren er twee podia, waarvan dat kleinere, "second stage", blijkbaar vooral bestond uit bands uit eigenland en/of veelal het hier meestal Death Metal bands betrof. Van deze groepen kan ik jullie weinig te vertellen, want het meeste hebben we er van - al dan niet bewust - gemist...
Ik heb het in dit verslagje dus enkel over de bands op de 'main stage':
TOMORROW'S EVE zou normaliter openen om 11.10, maar door dat SAVAGE CIRCUS hun tour hadden afgezegd werd er wat geschoven op de affiche, en zo stond Tomorrow"s Eve om 13.30 op het podium, hun plaats als opener werd ingenomen door nieuwe toevoeging aan de affiche: TEMPESTA (CH). En deze TEMPESTA viel verre van tegen.... strakke stevige, groovy hard rock 'n roll met ballen... niks meer niks minder, niet wereldschokkend of uitmuntend in originaliteit, maar wel gewoon goed: een uitstekende power trip... Met een zanger met een al even uitstekende strot... soms deed die strot een beetje denken aan James Hetfield in zijn beste momenten... Een zeer overtuigend optreden voor een dan nog zo goed als lege Oktoberhalle...
AFTER ALL (B) - niet gezien, maar buiten hoorden we het wel en dan hoorden we vooral snare drum een heel veel drukdoenerige muziek, of het eerste gehoor een soort van een iets te zenuwachtige power metal.... Maar goed een echt oordeel kan ik niet geven, wegens niet gezien...
TOMORROW'S EVE (D); om die reden waren we al van bij aanvang present op Pestpop, eens aangekomen zou dan blijken dat de band dus pas om 13.30 zou spelen, - we hadden dus eigenlijk wat langer kunnen slapen - gelukkig viel Tempesta ook heel goed mee (zie hoger). De show van Tomorrow's Eve was erg goed, conventionele, goede metal zonder franjes met een zeer energieke zanger die er overduidelijk veel zin in had.... Helaas: ook dan nog voor een amper gevulde zaal.... Een aangename eerste kennismaking met deze band....
ELIS (LI)
Eén van de optredens - naast de Savatage-familie natuurlijk - waar ik enorm naar uitkeek was dat van Elis. Zeker ook omdat ik ze nog niet live had kunnen bewonderen, en ze nu ook hun nieuwe zangeres zouden voorstellen. Elis wordt steevast in het Gothic Metal genre gesitueerd. En ik vind dat deze band daar bij de absolute top behoren, en integenstelling tot - wat mij betreft: helaas - heel wat Gothic-bands is één van de troeven van Elis (net als 'ons eigen Sengir' trouwens) dat de zang erg zuiver is, en geen would-be operagedoe à la Epica en andere After Forevers, dat is nu net het soort Gothc Metal dat ik toch liever mijd. Dus de hoop was dat de nieuwe stem van Elis ook in de goede traditie verder ging. De nieuwe stem van Elis heet Sandra Schleret. Op haar schouders rust de zware taak om de veel te vroeg overleden Sabine Dünser te vervangen. En lukt dat? Ik vond van wel! Ze is natuurlijk 'geen tweede Sabine', maar ook Sandra heeft een zeer aangenaam stemgeluid. Net zoals Sabine kan ze met haar stem veel kanten op, hoog zingen zonder te forceren, of te vervallen in would-be operagedoe.... En de overal-live-sound zat zeer goed.
Mijn (hoge) verwachtingen mbt Elis werden zeker ingevuld. Helemaal in de wolken met hun prima album "Griefshire" (nog met Sabine Dünser) was ik erg benieuwd naar hoe een en ander zich live zou vertalen. Heel erg goed dus, er werd heel goed gemusiceerd Sandra Schleret was een zeer aangename verschijning voor het oor, maar zeer zeker ook voor het oog. Sandra bewoog zich lenig als een kat over het podium en zong de songs met enorm veel overtuiging. Alleen is er nog wat werk aan haar bindteksten. Het is echt niet nodig om na elk nummer in een verkavelingsengels "thank you so much" uit te roepen, hoe dankbaar je ook bent ;-) Nog een klein puntje van kritiek: daar waar synths gebruikt worden in de nummers, kwamen die nu helaas van een 'tape'. Waarom geen keyboardspeler 'van vlees en bloed' meenemen? Dat zorgt m.i. toch voor een beter en voller geluid...
Op de setlist o.m.:
SEIT DEM ANBEGINN DER ZEIT / SHOW ME THE WAY (schitterend!) / PHOENIX FROM THE ASHES / DER LETZTE TAG / TALES FROM HEAVEN AND HELL / A NEW DECADE / THE BURNING
ELIS was wat mij betreft een eerste hoogtepunt van de tweede Pestpopdag...
Dat het publiek van Pestpop zowat uit 3/4 (ok, misschien iets minder) Savatage-fans bestond, was goed af te leiden uit de vele Savatage-t-shirts, naast T-shirts van Circle II Circle en Jon Oliva's Pain. Het eerste grote moment van de dag, voor die Savatage-fans, was er om 16.00 toen de voormalige Savatage gitarist (1987 t/m 1990, vanaf 1995 t/m 2002) CHRIS CAFFERY (USA) het podium opkwam en meteen voor het tweede hoogtepunt van de dag zou zorgen! CAFFERY bleek in topform en verwende het publiek met zijn o zo typische gitaarspel. "I know you guys are expecting some Savatage stuff, but I'll leave that to Mr. Jon Oliva later on today" maakte Caffery meteen duidelijk. Dat hij zélf nog enkele cameo's zou gaan doen met zijn andere Savatage helden vertelde hij er nog niet bij toen.... En Oliva moet toen ergens in de buurt van het podium gestaan hebben, want Caffery zei ook nog "and there he is Mr. Oliva". Geen Savatage-songs dus, maar wel een prima set met veel werk uit zijn recentste album "Pins & Needles".
Dat CAFFERY een meester-gitarist is, dat wisten we al, dat man ook redelijk kan zingen konden we afleiden uit diens albums, maar live bracht hij het er op het vocale gebied ook zeker erg goed vanaf... Ok, het is geen Zachary Stevens of Jon Oliva, maar zijn stem is zeker in orde...
Caffery, duidelijk goed gemutst, bleek te denken dat het enige woord om het publiek aan op te zwepen het woord "beer" was.. Welnu, het bleek wonderwel te werken daar in Wieze... Hij toonde zich ook zeer bezorgd om zijn publiek: "jullie hebben toch genoeg bier"?
De prima, maar veel te korte set, bevatte o.m.:
REACH OUT AND TORMENT AGAIN / CHAINED / THE TIME / FADE INTO THE X / ABANDONED ...
En... een prachtige intstrumental: een nummer van de Michael Schenker Group waarbij we een gitaarspel kregen om duimen en vingers bij af te likken... WOW !
Ook in de setlist, en aangekondigd door Caffery als ".... not Savatage, but am going to do something different, a song which is one of my all time favourites" : een verpletterende, sublieme uitvoering van Black Sabbath's SYMPTOM OF THE UNIVERSE" (van Sabotage, 1975). Jawadde !!!!
Fantastisch!
Caffery liet ons nog achter met de nodige wensen "enjoy JON OLIVA and CIRCLE II CIRCLE, if Mr. Stevens can get off his lazy ass that is" .... en dan... "BEEER!!!"
KOTIPELTO (FIN) heb ik gemist, dan stond ik buiten de halle van het zonnetje te genieten, druk na te praten over het uitstekende optreden van CHRIS CAFFERY, samen met vrienden luidop dromende van een SAVATAGE-mini-reunie later op de dag, aangezien zowel Zachary Stevens, Chris Caffery als Jon Oliva die dag aanwezig waren, verder vooruitkijkende naar optredens van CIRCLE II CIRCLE en natuurlijk JON OLIVA'S PAIN die daags voordien nog beloofde om de integrale 'STREETS' te zullen brengen: vraag bij ons natuurlijk : mét of zonder Stevens en Caffery.... En zo hadden we nog verhopingen/ vragen, maar die zouden later al dan niet beantwoord worden.... Wat ik - buiten - van Kotipelto horen kon, klonk zeker niet slecht, maar een oordeel vellen kan ik niet..
Nu het bijna de beurt was aan CIRCLE II CIRCLE bleek er toch - eindelijk - wat meer volk toe te stromen naar de Oktoberhalle, maar nog steeds geen grote massa. Lag het aan het goede weer? Zijn de namen op de affiche te onbekend bij de niet-Savatage aanhangers? Ontbrak er nog een grote(re) / bekendere naam? Ik weet het niet... Alleszins: de afwezigen hadden kilometers ongelijk, Pestpop '07 was een editie van wel zeer hoge kwaliteit. Dat wist ik al rond de vooravond, met net Chris Caffery achter de rug, en daags voordien de uitstekende akoestische set van Jon Oliva, en dan moesten de knallers van CIRCLE II CIRCLE en JON OLIVA'S PAIN nog komen!!!
Van knallers gesproken...
Het Savatage-feestje annex verwenpartij kon verder gaan....
Zodra de grote doek met daarop de bandnaam en titel van het nieuwe album (Burden of Truth) viel werd het - nu toch al wat talrijkere - publiek zenuwachtig... En ja, daar stonden ze, de heren van CIRCLE II CIRCLE (USA), een intro werd ingezet en ZACHARY STEVENS kwam letterlijk het podium opgerend om vervolgens een super dynamische set neer te zetten waarbij het het publiek geen seconde met rust zou laten: "let me see those hands!"!
CIRCLE II CIRCLE is de enige telg van de Savatage-family waarvan ik nog geen noot music op voorhand gehoord had, de kennismaking gebeurde dus "nu". En wat een kennismaking. De nummers die gebracht werden uit het album "Burden of Truth" - dat ik nadien uiteraard ook aanschafte - stonden als huis, wat ook geldt voor de rest van songs in de set. CIIC speelde erg strak en stevig, en de sound doet denken aan erh.. Savatage.. maar is dat vreemd? Zoals mijn kameraad Wim het gisteren nog mooi zei: voor Stevens was Circle II Circle het logische vervolg op Savatage.
Wat een keel heeft die Zachary Stevens toch.. Jongens jongens! En dan zeggen dat de heren, zoals Stevens ons vertelde, al 15 dagen on-ondebroken on the road waren! Ja, hij zag er moe uit, maar neen dat hield hem en de zijnen niet tegen om er een ferme melodieuze lap op te geven!!!! Eén van de superkelen van Savatage, net zoals Jon Oliva een weinig later: in topform !
O, en het moet gezegd: de solo-gitarist van Circle II Circle mag ook een aparte vermelding krijgen: wat een gitaarspel annex soli ! Met zijn tanden speelde de man op een bepaald moment zelfs gitaar. Je moet het maar doen...
Sprak ik niet van Savatage-feestje? Jawel! Ook bij Circle II Circle, want .. We werden in de set ook getrakteerd met SAVATAGE tracks!!! Er werd geput uit het "Edge of Thorns" album met 'FOLLOW ME', 'LABYRINTHS' en 'CONVERSATION PIECE' (!!!) en van "Handful of Rain" kregen we een verpletterende versie van 'TAUNTED COBRAS'....
En....
Als spetterende finale werd ene CHRIS CAFFERY op het podium geroepen, en ja hoor... samen brachten de heren 'EDGE OF THORNS'... de kers op de taart! Kippenvel !!!!
En dan.... wat mij betreft: de eigelijke absolute onbetwiste Headliner van de affiche....
JON OLIVA'S PAIN (USA)
Zou het nu gaan gebeuren?
Een kleine Savatage-reunie? Of toch niet....
Zouden de heren mekaar uitvoerig gesproken hebben 'backstage'?....
....
Het grote Tage Mahal (oliva's vorige CD) doek hing er nog... je hoorde druk soundchecken... voor de eerste keer die dag bleek er veel meer volk in de zaal te zijn, toch: nog steeds geen massa..... Maar het SAVATAGE-LEGION was er natuurlijk wél.. en zij - waaronder ondergetekende - werden ongeduldig... en dan ging het doek naar omlaag.... John Zahner, Kevin Rothney, Christopher Kinder, Shane French en Matt Laporte wandelden rustig het podium op, en een weinig later... de volumineuze frontman, onder luid applaus onthaald: JON OLIVA....
Met veel vuurwerk werd meteen ingezet met een oeroude SAVATAGE-classic, door alle kelen meegebruld: 'WARRIORS' (van 'Power of the Night'), meteen gevolgd met het IJzersterke "SIRENS" !!!!! Fantastisch, schitterend.... en nog een pak superlatieven x2, maar ik moet er nog wat bewaren voor de overige songs in de set ;-)
Na de twee ouder Savatage-krakers, nam Oliva pas het woord, en.. hij herbevestigde zijn belofte van vrijdag: "rightaway we are going to do the whole STREETS album". Hallelujah !!! "but first some songs of our new album"..... En we kregen knallende versies van "MANIACAL RENDERINGS", "THE EVIL BESIDE YOU" en "TIMELESS FLIGHT" (!!!) Dat laatste nummer blijkt Oliva's favoriet op het album te zijn, en werd opgedragen aan betreurde en nog steeds door Jon erg gemiste broer Chris.
En dan was het tijd voor de beloofde uitvoering van het STREETS-album ! Sublieme versies van zowat alle songs van STREETS...... gebracht met o zo veel overtuiging... Er één song uitpikken als hoogepunt is zo moeilijk, want de volledige set was o zo prachtig... Met een Jon Oliva wiens stem alsmaar beter lijkt te worden, zacht, vol en warm in de rustige stukken, en lekker smerige in de wildere stukken..... Maar goed dan toch enkele uitschieters van de sublieme Streets-verwennerij:
"Tonight he grins again" en "Strange Reality" maar ook "If I Go Away"- kippenvel !!!!
"Ghost in the Ruins" - dynamiet !!!
"Somewhere in Time/ Believe" - hoe kan het ook anders!!!! Super-kippenvel..
Ook nu weer was HET kippenvel annex meezing-moment BELIEVE.... genieten met de grote G, maar dat geldt dus voor de hele show van JOP !!
Matt Laporte bewees, net als gisteren in de akoestische set, een meer dan prima gitarist te zijn... en de hele PAIN bracht het "Streets" album op sublieme wijze....
Na "STREETS" bracht Oliva nog de openingstrack van zijn nieuwe album: "THROUGH THE EYES OF THE KING", dat dit stuk eigenlijk een soort sequel op "Hall of the Mountain King" is, had ik al verhoopt/ vermoed, maar werd nu door Oliva bevestigd: "... and the King is very mad!"....
Tussen de nummers door was er ruimte te over voor Jon om gekke bekken te trekken, maar zelf werd hij ook niet gespaard van de nodigde grappen: zo kwam er plots iemand in zijn ondergoed het podium opgelopen met een drankje voor JON ( met of zonder Jagermeister, zoals gisteren, vroeg ik me af ), dan weer was het Chris Caffery die datzelfde podium opkwam en Jon iets kwam brengen....
Van een verhoopte "Savatage-reunie" met Caffery & Stevens kwam helaas niets in huis...maar..... Wie werd voor de sublieme afsluiter op het podium geroepen? Juist: CHRIS CAFFERY. En wat was die afsluiter?
"THE HALL OF THE MOUNTAIN KING" !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! (genoeg uitroeptekens???)
Dit was zo geweldig !!!
En Jon Oliva die Chris Caffery over het bolletje aait, een dikke knuffel geeft... aandoenlijk....
Setlist van Jon Oliva's Pain:
WARRIORS
SIRENS
MANIACAL RENDERINGS
THE EVIL BESIDE YOU
TIMELESS FLIGHT
STREETS
JESUS SAVES
TONIGHT HE GRINS AGAIN
STRANGE REALITY
A LITTLE TOO FAR
NEW YORK CITY DON'T MEAN NOTHING
IF I GO AWAY
GHOST IN THE RUINS
AGONY AND ECSTASY / HEAL MY SOUL
SOMEWHERE IN TIME
BELIEVE
THROUGH THE EYES OF THE KING
HALL OF THE MOUNTAIN KING - met Caffery
Niet alleen de Savatage-songs waren subliem, de songs van Oliva's sterke plaat "Maniacal Renderings" bewijzen ook live echte knallers te zijn....
En op Pestpop hoorde ik toch weer geruchten (opnieuw) opduiken over een mogelijke Savatage-tour.... en misschien hébben de heren wel backstage een en ander bekokstoofd... laat het ons hopen ?!!!!! We zullen zien en (on)geduldig afwachten.....
Voor MY DYING BRIDE (UK) zijn we uiteindelijk niet gebleven, al had ik die wel eens aan het werk willen zien.. Maar het was mooi geweest en de vermoeidheid begon toe te slaan.. Zodus, rustig terug naar Mechelen... Maar hopelijk speelde MDB niet voor een lege halle, want velen deden hetzelfde als ons: vertrekken......My Dying Bride: daarover schrijft hopelijk misschien iemand anders nog wel een stukje?
Pestpop 2007: een meer dan geslaagde editie, alleen hoop ik dat de organisatoren uit de kosten komen, want een overrompeling was het niet.....
Wat een prachtig weekend was het toch... mooi gevuld met o zo veel mooie muziek... ik ben nog aan het bekomen en aan het nagenieten ;-))
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten