Akoestische wurggreep...

Een akoestisch optreden van THE STRANGLERS en dan nog in een stadsschouwburg met zitplaatsen. Het leek geruime tijd even waarschijnlijk als Eddy Wally die een Death Metal plaat uitbrengt (hopelijk breng ik de brave man nu niet op ideeën!). In 1977 zou het hoogst ondenkbaar geweest zijn, maar anno 2007 later touren The Men In Black langs culturele centra met een akoestische greep uit ruim dertig jaar muziek. Zo-ook gisterenavond (22.11) in de Mechelse stadsschouwburg. The Stranglers - Unplugged dus. En hoe!

The Men In Black grasduinden door dertig jaar Stranglersgeschiedenis. Ze deden dat met een uitstekende setlist. Op het appél, tongue-in-cheek pop die ze in de jaren '80 maakten zoals "Always The Sun" en "Strange Little Girl", maar even goed oer-oude punkrock-klassiekers zoals "(Get a) Grip (On Yourself)" en "No More Heroes" en zelfs "Princess of the Streets". En voor alle songs gold: het unplugged-jasje paste perfect.

Wil gerust bekennen: ik maakte haast een vreugdedansje toen ik vernam, enkele maanden terug, dat The Men In Black in de Stadsschouwburg zouden spelen (ja, ook Elliott Murphy had me dat al 'gelapt'). Ik had alleen zoiets van: "hmm... The Stranglers: unplugged?". Zeker met enkele van hun heel energieke en stevige live-shows nog vers in mijn geheugen, de glorieuze doortocht op Maanrock (2002) inbegrepen, was ik wel heel benieuwd hoe dat dan wel mocht klinken.

Maar er was nog iets. Heel benieuwd was ik ook naar hoe The Stranglers, anno 2007, na het vertrek van zanger Paul Roberts, zouden klinken. Roberts was de voorbije 16 jaar de bands energieke frontman en podiumbeest pur sang. Een waardig opvolger voor de bands originele en best bekende zanger Hugh Cornwell (van 1977 t/m 1990). De band besloten géén nieuwe vocalist te zoeken. Jean-Jacques Burnell en Baz Warne nemen nu de zangpartijen voor hun rekening. Tja, ik keek met gemengde gevoelens naar de avond uit; uiteraard lichtjes extatisch, want THE Stranglers kwamen naar Mechelen, maar ook met vraagtekens, want zonder de vitale vocalist Paul Roberts. En ook: kunnen Burnell en Warne eigenlijk wel zingen?

Mijn zorg was ongegrond. Ze kunnen wel degelijk zingen. JJ en Baz namen afwisselend en soms samen de zangpartijen voor hun rekening. Bij JJ viel me op hoe dicht ie soms in de buurt kwam van de stem van Hugh Cornwell, en Baz. Dat is een echte revelatie! Wat een mooie stem heeft die man zeg. Het is duidelijk: The Stranglers hebben geen nieuwe zanger nodig, ze hebben er twee uitstekende kelen aan boord.

Het was een heel ontspannen optreden, met, tot mijn grote vreugde, geen al te voorspelbare setlist. Er werd duidelijk ook gekeken naar de meest geschikte nummers voor de unplugged-behandeling, alhoewel. De 'rockers' klonken ook fantastisch in hun akoestische jasje. En zo werd ook een andere zorg snel weggenomen: Stranglers unplugged: it rocks!

Ontspannen optreden zei ik? Ja! Zeker ook met de grapjes van JJ en Baz tussen de nummers door. De heren waren duidelijk ook op de hoogte van de politieke toestand in dit land. " it's really the first time that we play in a country without a government". Fantastic!", merkte JJ op. Er waren de diverse pogingen van Baz om "Stadsschouwburg" uit te spreken. Blijven oefenen Baz! JJ en Baz stelden het publiek ook gerust over de dronken Britse fans die blijkbaar de hele tour meevolgen: "they just make a lot of noise, they won't harm you, just give them a pint....".

Het publiek was aanvankelijk wat mak (op die Britse drinkebroers na dan, alsook, met momenten ondergetekende), maar dat zou na de pauze wel beteren. Nochthans de set bevatte ook wel enkele (misschien niet genoeg?) crowd-pleasers zoals "Always The Sun", toch wel meegezongen door de zaal, en hoe kan het ook anders: "Golden Brown". En als afsluiter: "No More Heroes"!

Hoogtepunten waren toch wel met name "Don't Bring Harry" (we weten nu dat "Harry", Brits slang is voor Heroïne, en meteen begrijp ik de tekst beter, dankjewel voor de uitleg, JJ), "Spectre Of Love", "European Female", "North Winds", de prachtige versie van "Walk On By" en het 'stokoude' "English Towns". Maar zeker ook: "Princess Of The Streets" en "Old Codger", met Baz op mondharmonica...

Jammer dat tijdens de eerste helft van de show het geluid niet altijd goed afgeregeld was, en zo verdronken de anders zo zalige keyboard-partijen van Dave Greenfield in een geluidsbrij bij "Golden Brown", uitgerekend een nummer waar die keys zo belangrijk zijn. Dat werd gelukkig goed gemaakt met ondermeer "Walk On By" (in de tweede helft) waar dat typische orgeltje al even belangrijk is.

Maar, The Stranglers: Unplugged. Ze stààn er. JJ en Baz op akoestische gitaar & vocals, die fantastische keys van Greenfield, het strakke drumwerk van Jet Black en de prima songs uit dertig jaar muziekgeschiedenis. Een garantie voor een fijn avondje met The Men In Black.

The Men In Black waren, gisteren:
Jean-Jacques Burnell (acoustic guitar/ vocal)
Baz Warne (acoustic guitar/ vocal)
David Greenfield (keyboards)
Jet Black (drums)
+ Neil Sparks (percussion)

SETLIST:

1. INSTEAD OF THIS ("96 Tears" Single, 1990)
2. LONG BLACK VEIL (Norfolk Coast, 2004)
3. DUTCH MOON (Norfolk Coast, 2004)
4. THE EUROPEAN FEMALE (IN CELEBRATION OF) (Feline, 1983)
5. PRINCESS OF THE STREETS (Rattus Norvegicus, 1977)
6. STRANGE LITTLE GIRL (The Collection 1977-1982, 1982)
7. ALWAYS THE SUN (Dreamtime, 1987)
8. IN THE END (Coupe de Grace, 1998)
9. ENGLISH TOWNS (No More Heroes, 1977)
10. SOUTHERN MOUNTAINS (Stranglers In The Night, 1993)
11. GOLDEN BROWN (La Folie, 1981)
=
pauze
=
12. SPECTRE OF LOVE (Suite XVI, 2006)
13. (GET A) GRIP (OF YOURSELF) (Rattus Norvegicus, 1977)
14. DON'T BRING HARRY (La Folie, 1981)
15. CRUEL GARDEN (1981)
16. NEVER TO LOOK BACK ("10", 1990)
17. NORTH WINDS (Aural Sculpture, 1984)
18. I HATE YOU (Suite XVI, 2006)
19. OLD CODGER (Black And White, 1978)
20. SANFTE KUSS (Norfolk Coast, 2004)
*
Bis:
21. WALK ON BY (B. Bacharach/ Dave) (1978)
22. NO MORE HEROES (No More Heroes, 1977)

Na het enthousiast meebrullen "no more heroes anymore, no more heroes anymore" bleek helaas dat het écht al gedaan was. Mooie liedjes duren niet lang? zoiets!

Het werd nog extra gezellig na het optreden, met vrienden die ik tijdens, voor en na de show getroffen had, en samen met, jawel: de Britse fans. D'Hanekeef deed wellicht gouden zaken...

En The Stranglers? Dat ze maar snel terugkomen, en het mag ook voor een 'elektrische' show zijn deze keer ...

[ Foto's: foto: (c) Daniela Dom ]
.