Circle II Circle zet majestueus Wake of Magellan neer

Het zijn mooie tijden voor Savatage-fans. Nee, er zit nog niet meteen een reunie aan te komen van de symphonische power metal-legende.  Maar Jon Oliva’s Pain tourt met ‘The Hall of The Mountain King 25th Anniversary’, én Circle II Circle doen hetzelfde met ‘The Wake Of Magellan’! Het enige Magellan-concert in de benelux vond plaats in Nederland.  Dus reden vier hongerige Savatage-fans naar de Bosuil in Weert zaterdagavond 11 augustus waar Circle II Circle om middernacht zou spelen.

We hebben het ons niet beklaagd. Wat een show! Eten en drinken! Strak gespeeld en raak. En Zak heeft nog steeds een keel om U tegen te zeggen! De hoge verwachtingen – zeker na die geweldige doortocht in Vosselaar (alweer drie jaar geleden) – werden moeiteloos ingelost.

Bij aankomst nog de laatste tien minuten meegepikt van de Nederlandse progmetalband Day Six. Die tien minuten waren ‘wow’ – progmetal om duimen en vingers bij af te likken - dus jammer dat we niet de  hele set zagen. Een band om te onthouden. De groep die erna speelde was er dan weer een om snel te vergeten: rommelig geluid, veel te luide drums en een zanger die naam niet waardig. De erg jeugdige getalenteerde gitarist maakte wel veel goed.

Een ontdekking was zeker het tsjechische Sebastien die als laatsten voor Circle II Circle mochten spelen. Aan de bindteksten moet hier en daar nog wat gewerkt en er mag best wat meer vaart in de set maar dit klonk geweldig goed. Erg fijne power metal. Sterk songmateriaal en uitstekende muzikanten.

Zanger George Rain heeft een erg aangenaam stemgeluid en kweet zich met verve van zijn taak. De band bracht vooral werk uit het album 'Tears Of White Roses' (2010). Toppers in de set waren zeer zeker de title track en ‘Lake of Dreams’. De band tourt de hele Magellan-tour mee met Circle II Circle. Goede keuze van Zak & co, en het kan Sebastien alleen meer ten goed komen.

Circle II Circle zou pas om middernacht spelen. Toch volgens de timing op de webstek van De Bosuil. De set van Sebastien zat er rond half elf op. En dus vonden we de ‘gap’ van ruim anderhalfuur tussen de laatste noot van Sebastien en de eerste van CIIC nogal vreemd. Maar hier bleek een misverstand in het spel want om 23 uur kwamen Zachary Stevens en de zijnen al het podium opgewandeld. Nu ja, in Zak's geval: gerend!

Die bekende pianopartij! ‘The Ocean’ werd ingezet... Nee, het was niet voor een soundcheck: ze gingen er aan beginnen! Alright! Een toepasselijk, omnipotent en hyperkrachtig ‘Welcome to the Show’ volgde. Wat een sound, wat een versie, nog iets bombastischer dan op het album en... wat een feest. Jawel, het Savatage-feestje was begonnen.

Circle II Circle, in een line up waarover Zachary Stevens zich erg trots en tevreden toonde “it only took me nine years to form THIS band” aldus Stevens, speelde erg strak en vol overgave. Techniciteit én spelplezier golden doorheen de hele CIIC-set met een erg ontspannen Stevens die ook nu regelmatig de tijd nam om te grappen, gekke gezichten te trekken en de conversatie met het publiek aan te gaan.

‘Turns to Me’ werd fenomenaal goed gebracht, subliem was ‘Morning Sun’  – wat een keel heeft Zak toch nog steeds, ooh! -, ‘Warning Sign’ klonk super! ‘Another Way’ verdient ook een uitroepteken: althans dat vinden we toch terug in de notities, and rightly so! ‘Black Jack Guillotine’ klonk lekker vuil en smerig en dat gaat ook op voor ‘Paragons of Innocence’, op het album gezongen door Jon Oliva, maar hier perfect neergezet door Stevens, zonder het scherpe stemgeluid en dito krasse schreeuw van Oliva, maar niet minder in our faces en hard rock' n roll met Zak's 'vollere' stemgeluid!

Even bekomen met instrumental ‘Underture’ en het was tijd voor een majestueuze title track. Wanneer het publiek amper bekomen was van de indrukwekkende versie van ‘The Wake of Magellan’ kondigde Zak een nieuw Circle II Circle-album aan: ‘Seasons Will Fall’. Ja, voor zulk goed nieuws zijn we altijd te vinden. Maar terug de focus op het Savatage-album en een krachtig ‘Anymore’ volgde. Zak stelde de hernieuwde band voor en vervolgde met “the guys don’t need me for this one”. Stevens af en een fenomenaal ‘The Storm’ volgde: genieten van het gitaarwerk van Andy Lee en Bill.

Stevens kwam terug maar met ‘slecht nieuws’, want helaas, was het al tijd voor de laatste greep uit ‘The Wake’, nog een song over uit dat album en een magistraal ‘The Hourglass’ betekende het einde van de main set. Uiteraard wilde het publiek meer en Zak vroeg “do you want to hear a Circle II Circle-song then?” Het antwoord laat zich raden: natuurlijk wilden we dat. Jullie verslaggever riep nog een weinig overmoedig: “no, three, at least!”. Het bleef bij een enorm mooi ‘Watching In Silence’.

Aandringen had geen zin, de band hield het bij deze ene bis. Uit de meegegriste setlist bleek nochtans dat ‘Revelations’ én ‘The Edge of Thorns’ tot de mogelijkheden behoorden. Vooral jammer van ‘Edge of Thorns’! Later zouden we van Andy Lee horen dat de band niet langer mocht spelen. Ook hoorden we toen dat de band verteld was om 23 uur te starten. Lee was verbaasd te horen dat ze op de webstek om middernacht geprogrammeerd stonden...

De doortocht van Circle II Circle geslaagd noemen, is een understatement. Fenomenaal goed was het. De hooggespannen verwachtingen werden, zoals stiekem gehoopt, voor de volle 200% ingelost. En laat nu maar komen dat nieuwe album, en hopelijk ook nieuwe tour. En een stop in onze ‘neck of the woods’ màg hoor, Zak, al is De Bosuil in Weert natuurlijk wel een prima locatie.

Savatage-fans, including Markec en Bill & Zak

En zo zat er een groots concert op, dat kan gaan drummen in het lijstje ‘beste concerten van 2012’. Wedden dat dit concert in de hoge regionen beland?.


Verslag: © Markec
Foto’s: © Rik Bauters - foto Savatage-fans: © Elsie Roymans