Het allesbehalve tragische vijftal stààt live nog steeds als een huis. Wat ik schreef bij hun vorige doortocht in de AB (2007) gold nu ook: niet goed, wel fantastisch! Met een weerom goedgemutste, immer hyperkinetische en knettergekke Gordon Downie die ook nu, net als de andere bandleden, in topform verkeerde. The Hip zorgde voor vuurwerk met een weerom memorabel concert. Vanaf opener 'New Orleans is Sinking' tot en met afsluiter 'Grace, Too'. Daartussen niets dan knappe Hip 'n Roll!
Tijdens het fijne rock 'n' roll-, of zoals gezegd; Hip 'n Rollfeestje, kon je aan Gordon Downie's grimassen en lichaamstaal 'lezen' waar de songs overgingen, want hij beeldde die uit op alle mogelijke (hyperkinetische) manieren. Vermoeiend? Nee, hoor: vermakelijk amusant en hip..
Een sterke setlist waarin natuurlijk het recente album We Are The Same (2009) aan bod kwam, en verder o.m. werk uit Phantom Power (1998) en ook nu weer, uit Trouble At The Henhouse (1996) in de set. Je hoort mij niet klagen dat mijn favoriet Hip-album goed vertegenwoordigd was.
Goed gelachen met Downie's gekdoenerij, waaronder de klassiekers 'creatief met zakdoek' en 'gevecht met microfoonstandaard' en genoten van 's mans onuitputtelijk inzet, gedrevenheid en prima stemgeluid. De 'We Are The Same-tour' duurt nu toch al een tijdje maar van metaalmoeheid géén sprake! Nee, op het podium stond een band die in bloedvorm is! The Hip is dé liveband bij uitstek: nog steeds en steeds weer. Topklasse! Met stuk voor stuk geweldige versies van de vele Hip-gems!
Hoogtepunten waren zeer zeker opener 'New Orleans is Sinking', het van 'We Are The Same' afkomstige 'The Depression Suite', 'Morning Moon' en 'Coffee Girl' van datzelfde album. En dan die geweldige versie van'It's A Good Life If You Don't Weaken', de powerpop van 'Poets', het immer sublieme 'Springtime In Vienna' en, natuurlijk... 'Grace, Too '...
Maar eigenlijk kan ik evengoed andere songs opsommen, zoals bijvoorbeeld die knappe akoestische versie van 'Thomson Girl' waarmee de tweede set opende, of het geweldige 'Fiddler's Green' ...
En ook de powerhouse die 'Family Band' is, gebracht in de bisronde en door Downie opgedragen aan het publiek: "you passed the test, you're now members of ... our... Family Band!" En een stomende versie volgde...
De setlist varieerde ook nu weer flink van de vorige concerten van deze tour. Eigenlijk zou je gerust meerdere concerten van één Hiptour kunnen doen, want niet één avond is dezelfde.
> SETLIST
NEW ORLEANS IS SINKING (Up To Here, 1989)
THE DEPRESSION SUITE: (We Are The Same, 2009)
a) The Rock
b) New Orleans World
c) Don't You Wanna See How it Ends?
FIREWORKS (Phantom Power, 1998)
IT'S A GOOD LIFE IF YOU DON'T WEAKEN (In Violet Light, 2002)
COURAGE (Fully Completely, 1992)
MORNING MOON (We Are The Same, 2009)
FULLY COMPLETELY (Fully Completely, 1992)
COFFEE GIRL (We Are The Same, 2009)
POETS (Phantom Power, 1998)
LOVE IS A FIRST (We Are The Same, 2009)
THOMPSON GIRL (Phantom Power, 1998)
THE LAST RECLUSE (We Are The Same, 2009)
FIDDLER'S GREEN (Road Apples, 1991)
GIFT SHOP (Trouble At The Henhouse, 1996)
AHEAD BY A CENTURY (Trouble At The Henhouse, 1996)
IN VIEW (World Container, 2007)
SPRINGTIME IN VIENNA (Trouble At The Henhouse, 1996)
BOBCAYGEON (Phantom Power, 1998)
NAUTICAL DISASTER (Day For Night, 1994)
MY MUSIC @ WORK (Music @ Work, 2000)
#encore:
FAMILY BAND (World Container, 2007)
GRACE, TOO (Day For Night, 1994)
Wat een subliem concert weerom zeg. Al had ik niet anders verwacht, gezien alle voorgaande topervaringen. De lat lag dus ook nu erg hoog, het zou goéd zijn. Wel, het wàs niet alleen enorm goed, maar, zoals eerder geschreven: fantastisch! En misschien speelt het feit dat The Hip enorm graag naar de AB komt ook wel mee? Downie benadrukte alleszins hoé grààg ze wel in de AB spelen en bedankte iedereen uitvoerig...
Als de AB het begrepen heeft, programmeren ze dit geweldige vijftal, zo gauw de kans zich voordoet opnieuw! I'll be there!
verslag & foto's: (c) Markec
Meer foto's van dit concert in de 'set' op mijn flickr-photostream.
..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten