Een wonderkind van 65 met de vitaliteit van een jongeling van 30 die zijn 'Wilde Jaren' beleeft. Het is misschien wat overdreven, maar toch. Op Boudewijn de Groot lijken, op zijn grijze haren na dan, de jaren géén vat te hebben. Met de 'Wilde Jaren-tour' is hij al sinds september 2009 op de baan en het afsluitende optreden is pas gepland voor eind mei 2010. Na veertig afwisselende succesvolle en wat stillere jaren op de planken en in de studio gaat het , sinds het album 'Een Nieuwe Herfst' uit '96 erg hard voor Boudewijn. Meer dan ooit Terug van (nooit helemaal) weggeweest. De Groot is de laatste jaren haast constant 'on the road' in Nederland en Vlaanderen, nu met 'Wilde Jaren' dus .Al ruim een jaar op voorhand had ik mijn ticketje op zak voor het concert in de Koningin Elisabethzaal in Antwerpen van 26 maart en toen later bleek dat hij ook, een week vroeger - op 13 maart, de AB zou aandoen, twijfelde ik géén seconde: ook hier moést ik bij zijn. En zo zag ik op korte tijd twee uitstekende doortochten van de Nederlandse held: Boudewijn de Groot.
De twee concerten hadden ei zo na hetzelfde verloop en setlist, maar belangrijker: beide avonden waren van erg hoog niveau, met misschien de beste geluidskwaliteit in Brussel en de meeste 'ambiance' in Antwerpen. Maar genieten dat deed ik op beide avonden!
Met 'Wilde Jaren' put de Groot uit zijn rijke carrière zonder te vervallen in een pure 'greatest hits-set'. Het werd een aantrekkelijke mix van bekende en minder bekende oudere nummers, heel wat recent werk en ook enkele gloednieuwe nummers. De avond startte met enkel Boudewijn en zijn gitaar die de erg prille nummers 'Noordzee' en 'Woningnood' bracht. En goh, wat is die tekst van dit nummer nog steeds/opnieuw brandend actueel... Daarna stelde Boudewijn ons voor aan zijn vrienden en kwam de band op met ook nu 'oudgedienden' ex-Doe Maar muzikanten Ernst Jansz (piano, accordeon) en Jan Hendriks (gitaar) alsook Monique Lansdorp (viool), aangevuld met Åke Danielson (synthesizer) en 'onze' Bert Embrechts (basgitaar). Samen brengen ze dan een geweldig 'Vrienden van Vroeger'. Ook de Charles Aznavour-interpretatie van Une Enfant de Seize Ans, 'Meisje van Zestien' dus ontbrak niet en meteen daarna werd ik op mijn wenken bediend met een van mijn all time favourite de Groot-songs: 'Naast Jou'. Dankje, Bou!
Boudewijn vertelt ons een en ander over Lennaert Nijghs amoureuze avonturen en een knap 'Ballade van de Vriendinnen voor één Nacht' volgde. Tijd dan voor een eerste absoluut hoogtepunt annex-kippenvelmoment. Ik had het alleszins écht koud tijdens 'Het Land van Koning Jan'. Kwam het door het gedurfde thema, de o zo mooie tekst of gewoon Boudewijns warme stem? Met 'Verdronken Vlinder' komt één van de weinige echt 'greatest hits' aan bod en daarna wordt teruggegrepen 'Nacht en Ontij' (1968) waarbij de Groot opbiecht van Lennaerts oorspronkelijke tekst vooral de titel overgehouden te hebben en het mystieke 'Anaes Nu' volgt.
En dan is het tijd voor een ode aan Haarlem en 'Het Spaarne' dat daar stroomt, zoals het altijd zal blijven stromen. Daarna is het tijd om mee te zingen; met 'Malle Babbe' gaan we de korte pauze in.
Het grootse ontroerende verhaal van 'De Vondeling van Ameland' is de majestueuze start van het tweede deel; een geweldige tekst van Freek de Jonghe, in een sublieme vertolking van Boudewijn die hier heel goed demonstreert dat ie beter zingt dan ooit. Klasse. Daarna is het tijd voor een 'Indonesië-drieluik' zoals Boudewijn dat zelf aankondigt; met een beklijvende versie van 'Moeder', over Boudewijns moeder die ie nooit gekend heeft gevolgd door twee nieuwe nummers 'Ik Ben Een Zoon' dat over zijn vader gaat en 'Achter Glas' dat over zijn beide ouders gaat die hem aanstaren vanuit de fotokadertjes, achter glas. Ernst Jansz, die, meer nog dan Boudewijn, Indonesische roots heeft, brengt aansluitend 'De Ballade van Nina Bobo'. Ernst heeft ooit al beter gezongen (zeker ten tijde van Doe Maar) herinner ik me en een heel sterk nummer is het niet echt, wel een heel mooie tekst.
'De Metamorfose', ook een nieuw lied, grootse arrangementen, geweldige sfeer. Hopelijk neemt Bou dit snel op voor een eerstvolgend album. Met 'Spelende Meisjes' (de enige keuze uit het recentse album 'Lage Landen', 2007) schept Boudewijn een beeld van de nog onbezorgde jeugdige Turkse, Surinaamse en autochtone meisjes die "nog gewoon met elkaar spelen". In Brussel wordt dit voorafgegaan met een sneer aan Geert Wilders: "Nederland is wat verwilderd".
Een stad beschrijven die je eigenlijk nooit écht gezien hebt, je moet het maar doen. Lennaert kon dat en Boudewijn zingt met o zoveel overtuiging 'Berlijn'; wie al wél in Berlijn was, herkent meteen een en ander. Dit nummer prijkt net als 'Het Land van Koning Jan' en 'De Vondeling van Ameland' op 'Het Eiland in de Verte' (2004) en is van een even hoog niveau. Na 'Berlijn' zet Boudewijn 'Parijs, Berlijn, Madrid' in. Een leuke link. We blijven dan bij hetzelfde album (Hoe Sterk is de Eenzame Fietser) met 'De Reiziger'. En dit luidt de finale in. Die wordt besloten met het alombekende maar onverslijtbare en immer knappe 'Testament'.
Boudewijn komt gelukkig nog terug voor een korte bisronde. En tijdens deze tour brengt hij dan telkens een nummer dat een verzoekje is van een van de fans. In Brussel begint hij de bisronde met een adembenemend mooie vertolking van 'Avond', in Antwerpen was dat het potige 'Terug van Weggeweest', fijn! Brussel én Antwerpen krijgen het vinnig gezongen oudje 'Vrijgezel' en met 'De Ballade van de Onsterfelijkheid' wordt op frivole wijze definitief besloten.
SETLIST 13.03 & 26.03
Noordzee/ Woningnood / Vrienden van Vroeger/ Meisje van Zestien / Naast Jou / Ballade van de Vriendinnnen van één nacht/ Het land van Koning Jan / Verdronken Vlinder / Aenas Nu / Het Spaarne / Malle Babbe // De Vondeling van Ameland / Moeder / Ik Ben Een Zoon/ Achter Glas / De ballade van Nina bobo (door Ernst Jansz) / De Metamorfose / Spelende Meisjes / Berlijn / Parijs, Berlijn, Madrid / De Reiziger / Testament
BIS:
Avond (Brussel) - Terug van Weggeweest (Antwerpen) / Vrijgezel / De Ballade van Onsterfelijkheid.
Boudewijn wordt op 20 mei 66, maar aan pensioen moet de Nederlandse held wat mij betreft nog lang niet denken. Niet dat ik me zorgen maak: de Groot zou aan een nieuw album werken, en laten we hopen dat ook daarna weer een tour volgt...
Foto: Boudewijn in de AB - (c) Rick Vink
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten