Een lijstje maken met de beste concerten van 2007, en vooral dan de volgorde (alleen van mijn top 3 brengen ze me absoluut niet af, die is overduidelijk) is echt moeilijk. Immers: ik heb een heel pak concertjes bezocht. Maar niet alleen dat, ik voel me verwend in 2007. Want het was op concertgebied een echt feest. Zovele goede, hoogstaande concerten!
Toch een poging tot een top 30. Dertig? Jawel. En, ik zag er nog een pak meer (!). De concerten waarvan een verslag bestaat op deze blog zijn aanklikbaar. En dat zijn ze bijna allemaal...
1. BLACKFIELD - 18.02, Biebob, Vosselaar
2. SOETKIN COLLIER QUARTET - 05.07, The Music Village, Brussel
3. DEADSOUL TRIBE - 02.12, Biebob, Vosselaar
4. JON OLIVA'S PAIN - 21.04, Oktoberhallen, Wieze
5. DREAM THEATER - 04.10, Lotto Arena, Antwerpen
6. THE SCABS - 07.09, AB, Brussel
7. PAIN OF SALVATION - 04.03, Biebob, Vosselaar
8. MARILLION - 01.05, 013, Tilburg (NL)
9. ARENA - 02.06, De Boerderij, Zoetermeer
10. MICHAEL GIRA - 11.10, AB Club, Brussel
11. ANA POPOVIC BAND - 19.08, Wespelaar Swing
12. ANNIHILATOR - 29.04, AB, Brussel
13. ELLIOTT MURPHY - 17.11, Stadsschouwburg, Mechelen
14. THE TRAGICALLY HIP - 30.09, AB, Brussel
15. LUKA BLOOM - 03.11, Cactus, Brugge
16. VRIJDAG - 18.05, SoFa, Grote Markt, Mechelen
17. THE STRANGLERS UNPLUGGED - 22.11,Stadsschouwburg, Mechelen
18. THE WHO - 08.06, Lotto Arena, Antwerpen
19. ROGER WATERS - 26.04, Sportpaleis, Antwerpen
20. JOE JACKSON - 07.06, Koningin Elizabethzaal
21. BOUDEWIJN DE GROOT - 02.12, Kon. Elisabethzaal, Antwerpen
22. SLINT - 23.03, AB, Brussel
23. SWINNEN - 25.08, Maanrock, Botermarkt, Mechelen
24. ANYMOTION - 04.08, A Mi Manera, Antwerpen
25. LANA LANE & ROCKET SCIENTISTS - 10.04, Biebob, Vosselaar
26. LA GUNS - 06.05, The Spirit of 66, Verviers
27. THE HAUNTED - 08.05, Biebob, Vosseaar
28. LAÏS - 28.09, AB Club, Brussel
29. THE DUBLINERS - 07.10, Kon. Elisabethzaal, Antwerpen
30. CARNIVORE - 13.12, Muziekodroom, Hasselt
Enorm genoten dit jaar, en weinig écht 'slechte' zaken gezien, behalve dan sommige voorprogramma's en dat stukje Vive La Fête en helaas de 'full show' van The Crab Four op Maanrock...
Mijn muzikale hart is blij, want ook de concertagenda voor 2008 ziet er niet slecht uit !
.
maandag, december 31, 2007
zaterdag, december 29, 2007
Ambiance met Belgian Asociality op... 28/12 (!)
Belgian Asociality @ "De Rots"in hartje Antwerpen. De mannen zijn 20 jaar bezig, maar ze rocken nog altijd als de be(e)sten... 't werd een fijn feestje, gisteren (28.12) in "De Rots", ja, op "onozel kinderen". Toeval?
Het concert van het jaar was het zeker niet. Slecht evenmin. Gewoon een goede gig met veel ambiance (en Jupiler, of wat had u gedacht: we're talking 'bout BA, right?!) en prima setlist:
- STAGEDIVE
- EUROSONGSHOW
- AMBETANTE TANTE
- DE GEFRUSTREERDE AUTOMOBILIST
- DIE VAN ONS (een nieuw nummer)
- BOERDERIE (inclusief "sla hem pa! aaaaaaah...")
- MORREGEN
- FEASTY BOYS
- VAGINAAL SCHANDAAL
- WESTERN
- FRAK AAN!
- JUPILER REGGAE
- BOMPA PUNK
- WODKA
- HET IS GEDAAN
- VAN DE SELLE EN DE JO
- SPANJE
- 2 (nieuw nummer)
- MIEP MIEP !
- EXTREMISTEN
- VAN MIJN ERF
- IRON MÄDCHEN HEIDI
- KEERBERGEN
- SIGARET
- NON, NON RIEN VA CHANGER
- GOE WEER
Met andere woorden: zowat de hele carrière passeerde de revue, van elke Asociality-plaat werd wel wat gespeeld... Ondergetekende heeft zich nog eens goed laten gaan, goe meegezongen en goe gelachen ;-)
Wel vreemd om een punkgroepken te zien in een café waar voornamelijk Metalheads rondlopen, maar die bleken er toch wel pap van te lusten. En zo bleek je bij punk evengoed te kunnen "moshen" als te "pogo'en" ;-)
Enfin: 20 jaar Belgian Asociality. De tijd vliegt. Alleszins, Marc Vosté en co, kunnen 't nog altijd; verantwoord 't zwijn uithangen...
Op naar de volgende 20 jaar Pretpunk ;-)
.
Het concert van het jaar was het zeker niet. Slecht evenmin. Gewoon een goede gig met veel ambiance (en Jupiler, of wat had u gedacht: we're talking 'bout BA, right?!) en prima setlist:
- STAGEDIVE
- EUROSONGSHOW
- AMBETANTE TANTE
- DE GEFRUSTREERDE AUTOMOBILIST
- DIE VAN ONS (een nieuw nummer)
- BOERDERIE (inclusief "sla hem pa! aaaaaaah...")
- MORREGEN
- FEASTY BOYS
- VAGINAAL SCHANDAAL
- WESTERN
- FRAK AAN!
- JUPILER REGGAE
- BOMPA PUNK
- WODKA
- HET IS GEDAAN
- VAN DE SELLE EN DE JO
- SPANJE
- 2 (nieuw nummer)
- MIEP MIEP !
- EXTREMISTEN
- VAN MIJN ERF
- IRON MÄDCHEN HEIDI
- KEERBERGEN
- SIGARET
- NON, NON RIEN VA CHANGER
- GOE WEER
Met andere woorden: zowat de hele carrière passeerde de revue, van elke Asociality-plaat werd wel wat gespeeld... Ondergetekende heeft zich nog eens goed laten gaan, goe meegezongen en goe gelachen ;-)
Wel vreemd om een punkgroepken te zien in een café waar voornamelijk Metalheads rondlopen, maar die bleken er toch wel pap van te lusten. En zo bleek je bij punk evengoed te kunnen "moshen" als te "pogo'en" ;-)
Enfin: 20 jaar Belgian Asociality. De tijd vliegt. Alleszins, Marc Vosté en co, kunnen 't nog altijd; verantwoord 't zwijn uithangen...
Op naar de volgende 20 jaar Pretpunk ;-)
.
vrijdag, december 14, 2007
CARNIVORE: 100% amusement, 0 % Subtiliteit ;-)
De koningen de wansmaak regeerden gisteren in Hasselt. PETER STEELE (ook bekend van Type O Negative natuurlijk) die de draad terug opgepikt heeft bij CARNIVORE, streek neer in de Muziekodroom in Hasselt....
Na het voorprogramma (Raging Speedhorn - een wat ongelukkig huwelijk tussen screamo, hardcore en metalcore) leek het wachten wel eindeloos te zijn.... met behalve de uistekende DANZIG-songs die door de boxen knalde, af en toe irritante "Efteling-papier-hier-geluidjes" en zelfs hoempapa-muziek, die het wachten soms tot een kwelling maakte....
Totdat het dan toch zover gekomen bleek te zijn... volledig over the top bombastische intromuziek, en daar kwamen de mannen van Carnivore.... allen in uniform: rood t-shirt en beschilderd gezicht... Peter Steele: jongens, wat is dat toch een reus.... Een nummer werd ingezet, en meteen weer afgebroken: "Thank you, Goodnight!"...
En af... ??? !!!!
Een weinig later kwamen de heren terug om er echt aan te beginnen. Compromisloos, zonder genade, hard, traag, loodzwaar en ontdaan van elke nuance of fijngevoelighied.... maar het werkte en zou een goed optreden opleveren...
CARNIVORE bracht dan weer snelle thrashmetal, dan ging het weer haast richting punk om vervolgens toch meer de Type-O-Negative richting op te gaan. Het publiek lustte er pap van en er werd ook een flink potje gemoshed....
Het zat erg strak allemaal, met als enige (belangrijke) minpunt het feit dat het in het begin wel erg rommelig overkwam en Steele's stem niet de hele tijd je dat bleek te zijn, maar halverwege de set leek dat probleem opgelost en was dat dan ook weer even snel vergeven en vergeten.. (hm, waarom schrijf ik het dan? Tja..)
Bij de hoogtepunten van de set hoort zeer zeker de cover van HELTER SKELTER (Lennon/ McCartney), en natuurlijk, hoe kan het ook anders: "this is a song that made us very popular in Germany" - "JEZUS HITLER" - we waren dan al wel in de bisronde, en de heren waren nu verschenen in bebloedde slagersschort . En ook "SEX & VIOLENCE" mocht niet op de set ontbreken natuurlijk...
Tijdens de finale werden bebloedde (of wat daar voor door moest gaan) verbandjes in de zaal gekatapulteerd.... Ja, héél fijnzinnig allemaal...
CARNIVORE. Het was een trip, een aparte trip, dat wel... Niet alles klonk even geniaal, laat staan origineel, en de drumsolo hoefde wat mij betreft al helemaal niet, maar het was wel een vermakelijk optreden met enkele uitschieters... zeker niet het concert van het jaar, wel gewoon goed....
En.. verder kijk ik toch vooral uit om TYPE O NEGATIVE eens aan het werk te zien (die kans heb namelijk nog niet gehad/ genomen ). Eigenlijk was Steele nog braaf... die fles wijn die ie mee op het podium nam, was niet eens halfleeg gedronken.... ;-)
Zo... mijn concertseizoen zit er bijna op.... 28 december nog BELGIAN ASOCIALITY in De Rots (Antwerpen), misschien komt er nog wel iets bij - maar ik betwijfel het...
.
En op naar 2008 dan voor een nieuw concertjaar...
Na het voorprogramma (Raging Speedhorn - een wat ongelukkig huwelijk tussen screamo, hardcore en metalcore) leek het wachten wel eindeloos te zijn.... met behalve de uistekende DANZIG-songs die door de boxen knalde, af en toe irritante "Efteling-papier-hier-geluidjes" en zelfs hoempapa-muziek, die het wachten soms tot een kwelling maakte....Totdat het dan toch zover gekomen bleek te zijn... volledig over the top bombastische intromuziek, en daar kwamen de mannen van Carnivore.... allen in uniform: rood t-shirt en beschilderd gezicht... Peter Steele: jongens, wat is dat toch een reus.... Een nummer werd ingezet, en meteen weer afgebroken: "Thank you, Goodnight!"...
En af... ??? !!!!
Een weinig later kwamen de heren terug om er echt aan te beginnen. Compromisloos, zonder genade, hard, traag, loodzwaar en ontdaan van elke nuance of fijngevoelighied.... maar het werkte en zou een goed optreden opleveren...
CARNIVORE bracht dan weer snelle thrashmetal, dan ging het weer haast richting punk om vervolgens toch meer de Type-O-Negative richting op te gaan. Het publiek lustte er pap van en er werd ook een flink potje gemoshed....
Het zat erg strak allemaal, met als enige (belangrijke) minpunt het feit dat het in het begin wel erg rommelig overkwam en Steele's stem niet de hele tijd je dat bleek te zijn, maar halverwege de set leek dat probleem opgelost en was dat dan ook weer even snel vergeven en vergeten.. (hm, waarom schrijf ik het dan? Tja..)
Bij de hoogtepunten van de set hoort zeer zeker de cover van HELTER SKELTER (Lennon/ McCartney), en natuurlijk, hoe kan het ook anders: "this is a song that made us very popular in Germany" - "JEZUS HITLER" - we waren dan al wel in de bisronde, en de heren waren nu verschenen in bebloedde slagersschort . En ook "SEX & VIOLENCE" mocht niet op de set ontbreken natuurlijk...
Tijdens de finale werden bebloedde (of wat daar voor door moest gaan) verbandjes in de zaal gekatapulteerd.... Ja, héél fijnzinnig allemaal...
CARNIVORE. Het was een trip, een aparte trip, dat wel... Niet alles klonk even geniaal, laat staan origineel, en de drumsolo hoefde wat mij betreft al helemaal niet, maar het was wel een vermakelijk optreden met enkele uitschieters... zeker niet het concert van het jaar, wel gewoon goed....
En.. verder kijk ik toch vooral uit om TYPE O NEGATIVE eens aan het werk te zien (die kans heb namelijk nog niet gehad/ genomen ). Eigenlijk was Steele nog braaf... die fles wijn die ie mee op het podium nam, was niet eens halfleeg gedronken.... ;-)
Zo... mijn concertseizoen zit er bijna op.... 28 december nog BELGIAN ASOCIALITY in De Rots (Antwerpen), misschien komt er nog wel iets bij - maar ik betwijfel het...
.
En op naar 2008 dan voor een nieuw concertjaar...
dinsdag, december 11, 2007
Fijn feestje, en weerom géén R'n B
De derde editie van "No R'N B This Time!" (za 8 december) bleek een succes. Een pak meer volk als op de vorige twee edities en minstens evenveel ambiance. De vele toffe reacties en ons eigen enthousiasme plaveien de weg naar editie 4 ! Joepie! En ook: dankjewel, gewaardeerd publiek!
Ondermeer op de playlist van dj moon* (enfin, ondermeer: 't zijn ze bijna allemaal denk ik...) prijkten volgende liedjes:- Waltz In Black (The Stranglers) (als intro op de eerste set)
- Waterfront (Simple Minds)
- Love Like Blood (Killing Joke)
- The Walk (The Cure)
- Don't Go (Yazoo)
- Smalltown Boy (Bronski Beat)
- Popmuzik (M)
- Fade to Grey (Visage)
- Safety Dance (Men Without Hats)
- Big In Japan (Alphaville)
- Death Disco (Arbeid Adelt)
- A.G.N.E.S. (1000 Ohm)
- No Shuffle (Front 242)
- Sleeper in Metropolis (Anne Clark)
- Coitus Interuptus (Fad Gadget)
- The Fashion Party (Neon Judgement)
- Lena Lena (2Belgen)
- New Gold Dream 12" Remix (Simple Minds)
- Just can't Get Enough - Schizo Mix (Depeche Mode)
- Spike Jones (Telex)
- Temple of Love (Sisters of Mercy)
- Baby Turns Blue (Virgin Prunes)
- The Passion of Lovers (Bauhaus)
- I Will Follow - Live (U2)
- She Sells Sanctuary (The Cult)
- An End Has A Start (The Editors)
- Love Will Tear Us Apart (Joy Division)
- No More Heroes (The Stranglers)
- Rock over Belgium (The Kids)
- Pretty Vacant (Sex Pistols)
- Two Pints of lager and a packet of crips please (Splodgenessabounds)
- Hangin' On The Telephone (Blondie)
- Pick It Up (The Employees)
- Papa's Got a Brand New Pigbag (Pigbag)
- I Can't get you outta of my head on a Blue Monday (Kylie Minogue/ New Order)
- Love Missile F1-11 (Sigue Sigue Sputnik)
- My Sharona (The Knack)
- Undercover of the Night (Rolling Stones)
- Like A Virgin (Lords of the New Church)
- Boys Don't Cry (The Cure)
- Oh La La La - 12" version (TC Matic)
- (Shit, ik Ben) Verliefd op Sandra Kim (Bange Konijnen)
- Teenage Kicks (The Undertones)
- Screamager (Therapy?)
- Smells Like Teen Spirit (Nirvana)
- Song2 (Blur)
- Debaser (Pixies)
- Unbelievable (EMF)
- Crazy (Gnarls Barkley)
- Love Spreads (Stone Roses)
- Alice (Sisters Of Mercy)
- Firestarter (The Prodigy)
- Taste In Men (Placebo)
- Putain Putain (TC Matic)
- This Is Not A Love Song (PIL)
- ...
dj tairrie B speelde ondermeer :- Paranoid (Black Sabbath)
- Highway to Hell (AC/ DC)
- Smoke on the Water (Deep Purple)
- Black Betty (Ram Jam)
- The Jean Genie (David Bowie)
- (You Gotta) Fight For Your Right (To Party) - Beastie Boys
- ...
- Galvanize (Chemical Brothers)
- Blue Monday (New Order)
- Our Darkness (Anne Clark)
- Tragedy For You (Front 242)
- ...
Maar ook Sepultura, Queens Of The Stone Age en The Haunted kwamen voorbij !
De laatste song die gespeeld werd was MACHINE HEAD's "Davidan"... stevig eindigen noemen ze dat...
Foto's in dit artikeltje zijn van de hand van Marc Van Campenhout, waarvoor dank! Voor meer foto-impressies van de fuif kan je hier terecht. Enjoy!dj tairrie B & dj moon* danken de fuifbeesten voor hun aanwezigheid, en hopen hen, alsook de 'afwezigen, die zoals gewoonlijk ongelijk hadden', zeker (terug) te zien op de volgende editie...
Wij kunnen alvast niet wachten.. en jij?
.
maandag, december 03, 2007
Prachtige slaapliedjes van DEADSOUL TRIBE
k had best wel uitgekeken naar, wat mij betreft dé eigenlijke headliner gisteren, DEADSOUL TRIBE... En na de lofbetuigingen, was ook wel nieuwsgierig naar AUTUMN. Van THE OLD DEAD TREE had ik eerlijk gezegd nog nooit gehoord, en achteraf bekeken ga ik ze misschien ook maar verder vergeten...
AUTUMN stelde geenszins teleur, al mag zangeres Nienke de Jong,haar kennis van de taalgebieden in dit land wel eens bijschaven. Natuurlijk spreken we allen Nederlands, in Vlaanderen, (allez, dat zou toch moeten) juffrouw ;-) Maar goed.. zelfs in deze tijden van communautaire spanningen: een kniesoor die erom maalt! Want, het gaat natuurlijk om de MUZIEK. En die muziek was dik in orde vond ik. "Ge gaat dat zeker goed vinden Mark, en béter dan DELAIN"... De voorspelling kwam uit. Dit is dus duidelijk wél mijn ding. En niet alleen omdat ik meteen gecharmeerd was door de mooie Verschijning die de zangeres is ;-)))
Ook omdat het meiske een prachtige keel heeft. Dit waren pretentieloze maar oerdegelijke (Goth) hardrock songs. 't Klonk bijzonder strak en goed en ik ga me zeker ook eens in hun CD-werk verdiepen.
DE SLAAPLIEDJES VAN DEADSOUL TRIBE
Daarvoor kamen we dus in de eerste plaats. Via mijn makker, Leslie deze band (samen met SIEGES EVEN trouwens) leren kennen. Ik ben hem daar dankbaar voor! De kennismaking kwam er met de sublieme CD "A Murder of Crows". Toen ik destijds die CD hoorde, ging ook het belletje rinkelen ... die stem (Devon Graves)! Ja die had ik al gehoord op AYREON's "Human Equation".
Dat het LIVE goed ging zijn dat hoopte ik. Dat het subliem zou zijn, nee dat kon ik niet verhopen. Want, subliem dat was het!!! Wat een fantastische mooie stem heeft Devon Graves toch, en wat een bereik zeg... en wat een podiumpresence zeg! Fantastisch gewoon... En 'smans heerlijke gitaarspel, en zijn dwarsfluit intermezzi niet te vergeten... En wat dan te denken van het zalige drumwerk van Adel Moustaffa ... De songs, waren allemaal ook zo goed. Zo sterk. Wat een optreden. En blij dat ik was dat ze ook "SOME THINGS YOU CAN'T RETURN" brachten, wat ik een wereldnummer vind....
We kregen natuurlijk ook werk uit de nieuwe CD "Lullaby for the Devil" te horen, klonk meer dan in orde... Wel bijzonder jammer dat het optreden zo ultrakort was.. althans het léék toch zeker zo..
Na het optreden heb ik mijn portefeuille/ bankrekening een serieus infarct bezorgd, maar mijn muziekhart veel vreugde: want zowat de hele in de Biebob en Metalzone beschikbare backcatalogue van DEADSOUL TRIBE aangeschaft, én de nieuwe CD natuurlijk én ook een zeer mooi t-shirt...
RARE SOEP VAN THE OLD DEAD TREE
Door de aankopen en even een en ander te gaan wegleggen in de wagen, maar net op tijd terug voor THE OLD DEAD TREE. Wat ik hier van vond ? Echt slecht zeker niet. Maar of ik het "goed" kon noemen... Probleem dat ik had: het klonk als een "we kunnen wel goed koken, maar een recept gebruiken we niet, en we gooien dus maar vanalles in de pot en we zien dan wel hoe en of het smaakt". Een veelheid aan stijlen, variatie, .. het is nu in principe iets waar ik absoluut NIETS tegen kàn hebben, maar het soepje van THE OLD DEAD TREE smaakte me toch niet zo heel goed.... ik heb ze niet uitgespuugd, maar zou ze niet meteen nog bestellen....
Maar sommige ingredienten mochten er zeker zijn, en zo herinner ik me tegen Leslie te zeggen op gegeven moment: "wat een geweldig nummer!", maar voor het merendeel van het optreden werd ik er eigenlijk vooral zenuwachtig van. En ik hoorde gisteren dat ze wel eens met Opeth vergeleken zouden worden? Hm, sorry maar Opeth speelt toch twee divisies hoger hoor !
Een andere song die ik me herinner goed te vinden heette denk ik "It's The same for everyone" (van hun eerste plaat gewijd aan de zelfmoord van een vriend, zo las ik nadien).
De zanger's stem bij de cleane vocals vond ik best te pruimen, en het gegrunt stoorde me niet echt, maar ik vond het meestal helemaal niet nodig, en er zijn zovele betere grunters ook...
Misschien smaak ik TODT toch nog wel eens als ze hun soepje bijkruiden? ;-)))
Maar al bij al:
Een fijne avond in de Biebob, waar eigenlijk véél te weinig volk was, maar goed het was natuurlijk wel zondag.... Jammer dat DEADSOUL TRIBE niet de HEADLINER was !
En heel erg leuk van nog een aantal mensen weer eens te zien...
AUTUMN stelde geenszins teleur, al mag zangeres Nienke de Jong,haar kennis van de taalgebieden in dit land wel eens bijschaven. Natuurlijk spreken we allen Nederlands, in Vlaanderen, (allez, dat zou toch moeten) juffrouw ;-) Maar goed.. zelfs in deze tijden van communautaire spanningen: een kniesoor die erom maalt! Want, het gaat natuurlijk om de MUZIEK. En die muziek was dik in orde vond ik. "Ge gaat dat zeker goed vinden Mark, en béter dan DELAIN"... De voorspelling kwam uit. Dit is dus duidelijk wél mijn ding. En niet alleen omdat ik meteen gecharmeerd was door de mooie Verschijning die de zangeres is ;-)))
Ook omdat het meiske een prachtige keel heeft. Dit waren pretentieloze maar oerdegelijke (Goth) hardrock songs. 't Klonk bijzonder strak en goed en ik ga me zeker ook eens in hun CD-werk verdiepen.
DE SLAAPLIEDJES VAN DEADSOUL TRIBE
Daarvoor kamen we dus in de eerste plaats. Via mijn makker, Leslie deze band (samen met SIEGES EVEN trouwens) leren kennen. Ik ben hem daar dankbaar voor! De kennismaking kwam er met de sublieme CD "A Murder of Crows". Toen ik destijds die CD hoorde, ging ook het belletje rinkelen ... die stem (Devon Graves)! Ja die had ik al gehoord op AYREON's "Human Equation".
Dat het LIVE goed ging zijn dat hoopte ik. Dat het subliem zou zijn, nee dat kon ik niet verhopen. Want, subliem dat was het!!! Wat een fantastische mooie stem heeft Devon Graves toch, en wat een bereik zeg... en wat een podiumpresence zeg! Fantastisch gewoon... En 'smans heerlijke gitaarspel, en zijn dwarsfluit intermezzi niet te vergeten... En wat dan te denken van het zalige drumwerk van Adel Moustaffa ... De songs, waren allemaal ook zo goed. Zo sterk. Wat een optreden. En blij dat ik was dat ze ook "SOME THINGS YOU CAN'T RETURN" brachten, wat ik een wereldnummer vind....
We kregen natuurlijk ook werk uit de nieuwe CD "Lullaby for the Devil" te horen, klonk meer dan in orde... Wel bijzonder jammer dat het optreden zo ultrakort was.. althans het léék toch zeker zo..
Na het optreden heb ik mijn portefeuille/ bankrekening een serieus infarct bezorgd, maar mijn muziekhart veel vreugde: want zowat de hele in de Biebob en Metalzone beschikbare backcatalogue van DEADSOUL TRIBE aangeschaft, én de nieuwe CD natuurlijk én ook een zeer mooi t-shirt...
RARE SOEP VAN THE OLD DEAD TREE
Door de aankopen en even een en ander te gaan wegleggen in de wagen, maar net op tijd terug voor THE OLD DEAD TREE. Wat ik hier van vond ? Echt slecht zeker niet. Maar of ik het "goed" kon noemen... Probleem dat ik had: het klonk als een "we kunnen wel goed koken, maar een recept gebruiken we niet, en we gooien dus maar vanalles in de pot en we zien dan wel hoe en of het smaakt". Een veelheid aan stijlen, variatie, .. het is nu in principe iets waar ik absoluut NIETS tegen kàn hebben, maar het soepje van THE OLD DEAD TREE smaakte me toch niet zo heel goed.... ik heb ze niet uitgespuugd, maar zou ze niet meteen nog bestellen....
Maar sommige ingredienten mochten er zeker zijn, en zo herinner ik me tegen Leslie te zeggen op gegeven moment: "wat een geweldig nummer!", maar voor het merendeel van het optreden werd ik er eigenlijk vooral zenuwachtig van. En ik hoorde gisteren dat ze wel eens met Opeth vergeleken zouden worden? Hm, sorry maar Opeth speelt toch twee divisies hoger hoor !
Een andere song die ik me herinner goed te vinden heette denk ik "It's The same for everyone" (van hun eerste plaat gewijd aan de zelfmoord van een vriend, zo las ik nadien).
De zanger's stem bij de cleane vocals vond ik best te pruimen, en het gegrunt stoorde me niet echt, maar ik vond het meestal helemaal niet nodig, en er zijn zovele betere grunters ook...
Misschien smaak ik TODT toch nog wel eens als ze hun soepje bijkruiden? ;-)))
Maar al bij al:
Een fijne avond in de Biebob, waar eigenlijk véél te weinig volk was, maar goed het was natuurlijk wel zondag.... Jammer dat DEADSOUL TRIBE niet de HEADLINER was !
En heel erg leuk van nog een aantal mensen weer eens te zien...
donderdag, november 29, 2007
No R'n B This Time - Part III
Na de twee vorige succesvolle edities kon het niet uitblijven, we (dj Tairrie b & dj moon* aka ondergetekende) doen het zelf ook veel te graag. So here it is: NO R'N B THIS TIME - Part 3!
Wees welkom! Het kost je maar € 2.
Place to be: Boesjkelder
Mocht je een verzoekje willen plaatsen: berichtje op onze party-blog: of een mailtje naar c-moon@telenet.be .
#
Wees welkom! Het kost je maar € 2.
Place to be: Boesjkelder
Mocht je een verzoekje willen plaatsen: berichtje op onze party-blog: of een mailtje naar c-moon@telenet.be .
#
dinsdag, november 27, 2007
GEZOCHT: MIJN Fiets ;-(
Als u een fiets ziet van het merk Granville, met verder specificaties: Citybike, kleur: Grijs - Zwart, vooraan onder stuur: geel witte sticker met gestilleerde Vlaamse leeuw; achteraan op spatbord onder licht: schildje zwitserland... dat is "de mijne". (zie ook foto)
Contacteer me dan aub: markec@telenet.be
De kans dat ik mijn fiets terugzie is natuurlijk klein, of onbestaande....Ik doe ook aangifte: al is het maar voor de statistieken...
En verder: mijn portemonnee is dra weer wat lichter, want ik heb uiteraard opnieuw een fiets nodig. Of misschien moet ik er ook een 'nemen'?
#
vrijdag, november 23, 2007
Akoestische wurggreep...
Een akoestisch optreden van THE STRANGLERS en dan nog in een stadsschouwburg met zitplaatsen. Het leek geruime tijd even waarschijnlijk als Eddy Wally die een Death Metal plaat uitbrengt (hopelijk breng ik de brave man nu niet op ideeën!). In 1977 zou het hoogst ondenkbaar geweest zijn, maar anno 2007 later touren The Men In Black langs culturele centra met een akoestische greep uit ruim dertig jaar muziek. Zo-ook gisterenavond (22.11) in de Mechelse stadsschouwburg. The Stranglers - Unplugged dus. En hoe!The Men In Black grasduinden door dertig jaar Stranglersgeschiedenis. Ze deden dat met een uitstekende setlist. Op het appél, tongue-in-cheek pop die ze in de jaren '80 maakten zoals "Always The Sun" en "Strange Little Girl", maar even goed oer-oude punkrock-klassiekers zoals "(Get a) Grip (On Yourself)" en "No More Heroes" en zelfs "Princess of the Streets". En voor alle songs gold: het unplugged-jasje paste perfect.
Wil gerust bekennen: ik maakte haast een vreugdedansje toen ik vernam, enkele maanden terug, dat The Men In Black in de Stadsschouwburg zouden spelen (ja, ook Elliott Murphy had me dat al 'gelapt'). Ik had alleen zoiets van: "hmm... The Stranglers: unplugged?". Zeker met enkele van hun heel energieke en stevige live-shows nog vers in mijn geheugen, de glorieuze doortocht op Maanrock (2002) inbegrepen, was ik wel heel benieuwd hoe dat dan wel mocht klinken.Maar er was nog iets. Heel benieuwd was ik ook naar hoe The Stranglers, anno 2007, na het vertrek van zanger Paul Roberts, zouden klinken. Roberts was de voorbije 16 jaar de bands energieke frontman en podiumbeest pur sang. Een waardig opvolger voor de bands originele en best bekende zanger Hugh Cornwell (van 1977 t/m 1990). De band besloten géén nieuwe vocalist te zoeken. Jean-Jacques Burnell en Baz Warne nemen nu de zangpartijen voor hun rekening. Tja, ik keek met gemengde gevoelens naar de avond uit; uiteraard lichtjes extatisch, want THE Stranglers kwamen naar Mechelen, maar ook met vraagtekens, want zonder de vitale vocalist Paul Roberts. En ook: kunnen Burnell en Warne eigenlijk wel zingen?
Mijn zorg was ongegrond. Ze kunnen wel degelijk zingen. JJ en Baz namen afwisselend en soms samen de zangpartijen voor hun rekening. Bij JJ viel me op hoe dicht ie soms in de buurt kwam van de stem van Hugh Cornwell, en Baz. Dat is een echte revelatie! Wat een mooie stem heeft die man zeg. Het is duidelijk: The Stranglers hebben geen nieuwe zanger nodig, ze hebben er twee uitstekende kelen aan boord.
Het was een heel ontspannen optreden, met, tot mijn grote vreugde, geen al te voorspelbare setlist. Er werd duidelijk ook gekeken naar de meest geschikte nummers voor de unplugged-behandeling, alhoewel. De 'rockers' klonken ook fantastisch in hun akoestische jasje. En zo werd ook een andere zorg snel weggenomen: Stranglers unplugged: it rocks!
Ontspannen optreden zei ik? Ja! Zeker ook met de grapjes van JJ en Baz tussen de nummers door. De heren waren duidelijk ook op de hoogte van de politieke toestand in dit land. " it's really the first time that we play in a country without a government". Fantastic!", merkte JJ op. Er waren de diverse pogingen van Baz om "Stadsschouwburg" uit te spreken. Blijven oefenen Baz! JJ en Baz stelden het publiek ook gerust over de dronken Britse fans die blijkbaar de hele tour meevolgen: "they just make a lot of noise, they won't harm you, just give them a pint....".
Het publiek was aanvankelijk wat mak (op die Britse drinkebroers na dan, alsook, met momenten ondergetekende), maar dat zou na de pauze wel beteren. Nochthans de set bevatte ook wel enkele (misschien niet genoeg?) crowd-pleasers zoals "Always The Sun", toch wel meegezongen door de zaal, en hoe kan het ook anders: "Golden Brown". En als afsluiter: "No More Heroes"!
Hoogtepunten waren toch wel met name "Don't Bring Harry" (we weten nu dat "Harry", Brits slang is voor Heroïne, en meteen begrijp ik de tekst beter, dankjewel voor de uitleg, JJ), "Spectre Of Love", "European Female", "North Winds", de prachtige versie van "Walk On By" en het 'stokoude' "English Towns". Maar zeker ook: "Princess Of The Streets" en "Old Codger", met Baz op mondharmonica...
Jammer dat tijdens de eerste helft van de show het geluid niet altijd goed afgeregeld was, en zo verdronken de anders zo zalige keyboard-partijen van Dave Greenfield in een geluidsbrij bij "Golden Brown", uitgerekend een nummer waar die keys zo belangrijk zijn. Dat werd gelukkig goed gemaakt met ondermeer "Walk On By" (in de tweede helft) waar dat typische orgeltje al even belangrijk is.Maar, The Stranglers: Unplugged. Ze stààn er. JJ en Baz op akoestische gitaar & vocals, die fantastische keys van Greenfield, het strakke drumwerk van Jet Black en de prima songs uit dertig jaar muziekgeschiedenis. Een garantie voor een fijn avondje met The Men In Black.
The Men In Black waren, gisteren:
Jean-Jacques Burnell (acoustic guitar/ vocal)
Baz Warne (acoustic guitar/ vocal)
David Greenfield (keyboards)
Jet Black (drums)
+ Neil Sparks (percussion)
SETLIST:
1. INSTEAD OF THIS ("96 Tears" Single, 1990)
2. LONG BLACK VEIL (Norfolk Coast, 2004)
3. DUTCH MOON (Norfolk Coast, 2004)
4. THE EUROPEAN FEMALE (IN CELEBRATION OF) (Feline, 1983)
5. PRINCESS OF THE STREETS (Rattus Norvegicus, 1977)
6. STRANGE LITTLE GIRL (The Collection 1977-1982, 1982)
7. ALWAYS THE SUN (Dreamtime, 1987)
8. IN THE END (Coupe de Grace, 1998)
9. ENGLISH TOWNS (No More Heroes, 1977)
10. SOUTHERN MOUNTAINS (Stranglers In The Night, 1993)
11. GOLDEN BROWN (La Folie, 1981)
=
pauze
=
12. SPECTRE OF LOVE (Suite XVI, 2006)
13. (GET A) GRIP (OF YOURSELF) (Rattus Norvegicus, 1977)
14. DON'T BRING HARRY (La Folie, 1981)
15. CRUEL GARDEN (1981)
16. NEVER TO LOOK BACK ("10", 1990)
17. NORTH WINDS (Aural Sculpture, 1984)
18. I HATE YOU (Suite XVI, 2006)
19. OLD CODGER (Black And White, 1978)
20. SANFTE KUSS (Norfolk Coast, 2004)
*
Bis:
21. WALK ON BY (B. Bacharach/ Dave) (1978)
22. NO MORE HEROES (No More Heroes, 1977)
Na het enthousiast meebrullen "no more heroes anymore, no more heroes anymore" bleek helaas dat het écht al gedaan was. Mooie liedjes duren niet lang? zoiets!
Het werd nog extra gezellig na het optreden, met vrienden die ik tijdens, voor en na de show getroffen had, en samen met, jawel: de Britse fans. D'Hanekeef deed wellicht gouden zaken...En The Stranglers? Dat ze maar snel terugkomen, en het mag ook voor een 'elektrische' show zijn deze keer ...
[ Foto's: foto: (c) Daniela Dom ]
.
zaterdag, november 17, 2007
Elliott Murphy: Coming home again (in Mechelen!)
Ik werd bijna gek toen ik bij de bekendmaking van het programma van het Culturele Seizoen in Mechelen (in juli) zag dat op het lijstje ELLIOTT MURPHY prijkte. ELLIOT MURPHY!!! Dé Elliott Murphy. In "mijn" Mechelen?!! WOWOWOW. Gelukkig als een kind was ik. Meteen tickets besteld uiteraard, (en zelfs verontwaardigd dat er nog niet meer plaatsen verkocht waren...) En het aftellen kon beginnen...Bwab
Murphy is "een all time favorite" singer/songwriters & performers! En hij mag gerust in het rijtje Neil Young, Bruce Springsteen, Tom Petty, Bwab Dylan genoemd worden hoor.... Allééndie andere kerels zijn vrij bekend, Murphy niet, of toch in meer beperkte mate. Eigenlijk een groot onrecht, want de man schrijft minstens even goede songs.
Als puber zag ik Elliott Murphy op De Dijlefeesten in Mechelen. Veel later zou ik echter pas "echt" met Murphy kennis maken, en daarna was ik natuurlijk verkocht. Zag hem al enkele keren aan het werk, voor 't laatst op 12 maart 2005 in de AB, met een optreden waar (gelukkig!) geen eind leek aan te komen, en dat nog steeds niet uit mijn geheugen is weg te branden: wat een memorabele avond was dat! Enfin, nu dus opnieuw Murphy-time in "mijn eigenste Mechelen" ... Hallelujah!
De pluche zeteltjes van de Stadsschouwburg boezemde me aanvankelijk wel wat wantrouwen in: zitten bij een Elliott Murphy show. Nou, nee! Ik zag dat niet echt zitten... Maar, geen paniek, want Eliott zou ons al gauw zelf aanmoedigen om vooral niet te blijven zitten ;)
Murphy had de ondertussen haast onafscheidelijke Olivier Durand meegebracht, die héél mooie dingen doet op gitaar... en verder bassist Laurent Pardo en drummer Alan Fatras, die "gewoon goed" waren..
Het viertal, maar dus toch vooral Durand & een immer goedlachse Murphy speelde een zeer energieke set, met heel veel aandacht voor het recente album "Coming Home Again" (2006) en zelfs ruimte voor een song in sneak-preview voor het in maart 2008 te verschijnen nieuwe album! Géén "A Change Will Come" of "Just a Story of America", maar wél andere 'klassebakken' zoals "The Last of The Rock Stars", "Diamonds by the Yard", "Green River" en natuurlijk "Rock ballad".
De pluche zeteltjes stonden eigenlijk wat in de weg, zo hoorde ik zelfs een oudere dame zeggen op de rij voor mij: "waarom nu zitten, ik wil kunnen shaken!". Dat deed ze ook hoor. En zowat heel de zaal. Nadat we een eerste keer recht stonden met zijn allen (eindelijk dacht ik) zou dat ook min of meer zo blijven voor de rest van de show...
En die show, die was, dus - ik had ook niet anders verhoopt - echt wel fantastisch... met, zoals we van Murphy gewend zijn, een opeenstapeling van hoogtepunten. Dat gitaarwerk van Durand... dat spelplezier van Durand, Murphy & Co.. die publieksinteractie.. maar vooral en toch niet onbelangrijk: bovenal; de immer prachtige SONGS!!
Zoals gezegd niets dan hoogtepunten dus, en niet een nummer dat minder klonk. Het geldt zeker en vast ook voor de vele recentere songs die gebracht werden. Vanop mijn plaatsje op de tweede rij was het genieten met de grote G en 't was een feestje dat niet had moeten ophouden...
Maar heel apart was ongetwijfeld het laatste nummer waarbij alle muzikanten helemaal vooraan op het podium, 'super unplugged', zonder microfoontoestanden de zaal bespeelden.. Fantastisch. Ook grappig hoe de Alan Fatras, behalve de percussie op mini-trommeltje verzorgde met zijn mond een heuse trompet solo weg gaf, Laurent Pardo bedankte weliswaar voor de door Elliott gevraagde mondelinge sax-solo: "erh.. Non!" ;-)
# SETLIST
1. MAKING FRIENDS WITH THE DEAD (Coming Home Again)
2. 40 DAYS AND 40 NIGHTS (Coming Home Again)
3. SONNY
4. GREEN RIVER
5. PNEUMONIA ALLEY (Coming Home Again)
6. TERRAPLANE BLUES (van Robert Johnson)
7. CANARIES IN THE MIND (Coming Home Again)
8. YOU NEVER KNOW YOU'RE IN FOR
9. LAST OF THE ROCK STARS / TWIST & SHOUT
10. EURO TOUR
11. ON ELVIS PRESLEY'S BIRTHDAY
12. LOST & LONELY (voor het nieuwe album)
13. A TOUCH OF KINDNESS (Coming Home Again)
14. I WANT TO TALK TO YOU
15. DIAMONDS BY THE YARD
***
16. LA WOMAN/ BABY PLEASE DON'T GO/
***
17. SOMETHING LIKE STEVE McQUEEN
18. COME ON LOUANN
***
19. ROCK BALLAD
***
20. AS GOOD AS (Coming Home Again)
Het was dus weerom fenomenaal. Helaas speelde hij niet zo lang als onlangs in The Spirit of 66 waar hij 4 uur(!) speelde: 42 songs!!!!! ECHT WAAR! (was er helaas, ja HELAAS verdorie! 4 uur! zelf niet bij, maar mijn bron is betrouwbaar)
Maar goed, die 3 uur in de AB toen was ook al een belevenis, en gisteren speelde ie toch ook een kleine 2 uur en 30 minuten ;-)
Leuk was ook Murphy & Band eerst nog even te ontmoeten in d'Afspraak, hij had blijkbaar t zelfde idee als Jeroen (check ook zijn review) en ik gehad: eerst een lekker hapke eten bij Tim & Svintha. Gelijk hadden ze. 't is er goed ook!
Toen ik hem na afloop van het concert mijn net verworven CD liet tekenen wist hij nog te melden over d'Afspraak: "nice waitress too!"... (ja, dames, ik wéét het: mannen, he!!!)
En op mijn vraag wanneer ie terug naar het land kwam: "maybe we'll do something in March". Klinkt logisch: dan komt de nieuwe plaat uit he... En, hij verjaart dan ook weer, dus... erh, "hallo, AB?" CAN'T WAIT !
Terug naar gisteren. Een avond om in te lijsten. En er moet al veel gebeuren om het te doen veranderen, maar wat mij betreft: het concert van het jaar !
Zet deze man aub snel terug op een Vlaams of Waals podium!!!! AUB!! PLIEEES!!
1
zaterdag, november 03, 2007
Edelmetaal: Annihilator & Iced Earth
Gisterenavond (02.11.07), voor de tweede keer dit jaar, kunnen genieten van thrashkoningen Annihilator! En net als enkele maanden terug Brussel, speelde King of the kill, Jeff Waters de pannen van het dak, dit keer als opener voor Iced Earth.
Kameraad Leslie vroeg me enkele maanden geleden al eens "ga je niet mee naar Iced Earth, in Hof ter Lo, begin november". Maar vermits ik niet zo vertrouwd ben met de muziek van die band, en het sowieso al een drukke concertperiode zou worden, paste ik. Maar, hij ging me wel eens wat van Iced Earth meegeven, ik zou dat wellicht wel weten te apprecieren. Maar het zou niet die actie zijn die me alsnog over de streep zou trekken. Maar, toen een tijdje terug bleek dat niet Dark Tranquillity, maar wél Annihilator, de support zou verzorgen, was het zo klaar als een klontje: dààr zou ik bij zijn! Ook al blijf ik dan nog op mijn honger als ze als headliner te zien, dit wilde ik niet missen...
Iced Earth had niet één, maar twee support acts meegebracht op tour. Behalve Annihilator werd ook het Finse Turisas mee aan boord genomen. De drievuldigheid was gisteren aan het sluitstuk toe van haar Europese tour. Vanaf morgen (04.11) gaat Iced Earth de baan op in het voorprogramma van niemand minder dan Heaven & Hell.
Turisas. Gehuld in berenvellen en voorzien van een dikke pel schmink/ verf betraden de Finnen het podium. Het gezelschap bracht ons een dik halfuur bombastische, weinig subtiele en al even voorspelbare symfo-folk-viking-metal, of hoe noem je zoiets, hoogzwanger aan rock'n roll clichés. Ook de hoempapa was nooit ver weg, en we misten enkele nog van die reuze grote stenen bekers gevuld met gerstenat (!). Slecht was dit niet echt, en vermakelijk zeker, maar of ik het er nu warm of koud van kreeg: nee, niet echt...
Tijd voor een biertje, even bijkletsen, en dan tijdig naar terug de zaal in, we wilden natuurlijk wel op een goed plaatsje staan om van Annihilator te genieten. Toen we de zaal binnenkwamen hing het grote "Annihilator METAL"-doek er al. Plots doofden de zaallichten en weerklonk "Play that funky music white boy" ... "WTF?", juist! Je zag Turisas en technici over het podium huppelen. Lachen! De muziek stopte. Zaallichten bleven uit. En ja hoor. Daar kwamen ze. Jeff Waters, David Padden & Co. Yearh!
Annihilator opende sterk en strak met "King of the Kill", van het gelijknamige album, om dan daarna twee salvo's van het album "Metal" op ons lost te laten; "Operation Annihilation" en "Clown Parade", dat ze in Brussel ook brachtten. Daarna een trip down memory metal-lane met klassebakken zoals "Set the World on Fire", "W.T.Y.D." en "Never, Neverland". We kregen ook een sublieme en extra ruige, vuile versie te horen van "Phantasmagoria" en uiteraard werd er stijlvol afgesloten met "Crystal Ann/ Alice in Hell". Jongens, wat is die David Padden toch een fantastisch zanger, en ook de hoge noten kan de man probleemloos aan. Zoals ik al schreef in mijn review van het AB-concert, hou deze man aan boord aub. Trouwens, gisteren, en dat was in Brussel minder het geval dacht ik, nam Waters ook hehoorlijk wat van de vocals voor zijn rekening. Behalve een prachtgitarist (en songschrijver) blijkt de man ook een benadigd zanger. En zei ik prachtgitarist? Het was natuurlijk absoluut genieten van Waters' gitaarspel, en een echt plezier om de man 'bezig te zien'. Klasse.
Een schitterende setlist, prima uitvoeringen. De band klinkt ongeloofelijk strak en het is daarom ook zonde dat we het weerom met maar acht songs moesten stellen, het smaakte naar zo veel meer. Waters liet ons verstaan dra terug te komen. Laten we hopen dat dat zo is, en liefst als headliner. I'll be there !
Na het sublieme Annihilator-optreden, het tweede al in nog geen jaar tijd, even de zaal uit, t-shirtje kopen, pintje drinken, en op tijd terug naar binnen voor de hoofdact.
> SETLIST ANNIHILATOR:
1. KING OF THE KILL (King Of The Kill
2. OPERATION ANNIHILATION (Metal)
3. CLOWN PARADE (Metal)
4. SET THE WORLD ON FIRE (Set The World On Fire)
5. W.T.Y.D. (Alice In Hell)
6. NEVER, NEVERLAND (Never, Neverland)
7. PHANTASMAGORIA (Never, Neverland)
8. CRYSTAL ANN/ ALISON HELL (Alice in Hell)
Met ICED EARTH bleek het een aangename kennismaking. De band speelde een zeer stomende set van toch bijna 2 uur. Vooral de hele oude nummers en het werk uit het nieuwe album bleek mij het meeste te kunnen bekoren. De mix van Power Metal, Thrash & NWOBHM hééft wel iets, I like it! Al heb ik zo mijn bedenkingen/ reserves bij de Rob Halford-achtige stem van zanger Tim Owens, maar goed: ik ben dan ook geen Judas Priestfan... Het was aanvankelijk toch wel wennen aan Owens' stemgeluid. Al neemt dat niet weg dat de man een 'superstrot' met groot bereik heeft... Respect!
Na het optreden was er nog even tijd voor een Guiness in Kelly's Pub, om vervolgens de laaste trein richting Brussel te nemen. Straks doen we opnieuw een concertje, zij het van een heel andere orde: Luka Bloom.
.
Kameraad Leslie vroeg me enkele maanden geleden al eens "ga je niet mee naar Iced Earth, in Hof ter Lo, begin november". Maar vermits ik niet zo vertrouwd ben met de muziek van die band, en het sowieso al een drukke concertperiode zou worden, paste ik. Maar, hij ging me wel eens wat van Iced Earth meegeven, ik zou dat wellicht wel weten te apprecieren. Maar het zou niet die actie zijn die me alsnog over de streep zou trekken. Maar, toen een tijdje terug bleek dat niet Dark Tranquillity, maar wél Annihilator, de support zou verzorgen, was het zo klaar als een klontje: dààr zou ik bij zijn! Ook al blijf ik dan nog op mijn honger als ze als headliner te zien, dit wilde ik niet missen...
Iced Earth had niet één, maar twee support acts meegebracht op tour. Behalve Annihilator werd ook het Finse Turisas mee aan boord genomen. De drievuldigheid was gisteren aan het sluitstuk toe van haar Europese tour. Vanaf morgen (04.11) gaat Iced Earth de baan op in het voorprogramma van niemand minder dan Heaven & Hell.
Turisas. Gehuld in berenvellen en voorzien van een dikke pel schmink/ verf betraden de Finnen het podium. Het gezelschap bracht ons een dik halfuur bombastische, weinig subtiele en al even voorspelbare symfo-folk-viking-metal, of hoe noem je zoiets, hoogzwanger aan rock'n roll clichés. Ook de hoempapa was nooit ver weg, en we misten enkele nog van die reuze grote stenen bekers gevuld met gerstenat (!). Slecht was dit niet echt, en vermakelijk zeker, maar of ik het er nu warm of koud van kreeg: nee, niet echt...
Tijd voor een biertje, even bijkletsen, en dan tijdig naar terug de zaal in, we wilden natuurlijk wel op een goed plaatsje staan om van Annihilator te genieten. Toen we de zaal binnenkwamen hing het grote "Annihilator METAL"-doek er al. Plots doofden de zaallichten en weerklonk "Play that funky music white boy" ... "WTF?", juist! Je zag Turisas en technici over het podium huppelen. Lachen! De muziek stopte. Zaallichten bleven uit. En ja hoor. Daar kwamen ze. Jeff Waters, David Padden & Co. Yearh!
Annihilator opende sterk en strak met "King of the Kill", van het gelijknamige album, om dan daarna twee salvo's van het album "Metal" op ons lost te laten; "Operation Annihilation" en "Clown Parade", dat ze in Brussel ook brachtten. Daarna een trip down memory metal-lane met klassebakken zoals "Set the World on Fire", "W.T.Y.D." en "Never, Neverland". We kregen ook een sublieme en extra ruige, vuile versie te horen van "Phantasmagoria" en uiteraard werd er stijlvol afgesloten met "Crystal Ann/ Alice in Hell". Jongens, wat is die David Padden toch een fantastisch zanger, en ook de hoge noten kan de man probleemloos aan. Zoals ik al schreef in mijn review van het AB-concert, hou deze man aan boord aub. Trouwens, gisteren, en dat was in Brussel minder het geval dacht ik, nam Waters ook hehoorlijk wat van de vocals voor zijn rekening. Behalve een prachtgitarist (en songschrijver) blijkt de man ook een benadigd zanger. En zei ik prachtgitarist? Het was natuurlijk absoluut genieten van Waters' gitaarspel, en een echt plezier om de man 'bezig te zien'. Klasse.
Een schitterende setlist, prima uitvoeringen. De band klinkt ongeloofelijk strak en het is daarom ook zonde dat we het weerom met maar acht songs moesten stellen, het smaakte naar zo veel meer. Waters liet ons verstaan dra terug te komen. Laten we hopen dat dat zo is, en liefst als headliner. I'll be there !
Na het sublieme Annihilator-optreden, het tweede al in nog geen jaar tijd, even de zaal uit, t-shirtje kopen, pintje drinken, en op tijd terug naar binnen voor de hoofdact.
> SETLIST ANNIHILATOR:
1. KING OF THE KILL (King Of The Kill
2. OPERATION ANNIHILATION (Metal)
3. CLOWN PARADE (Metal)
4. SET THE WORLD ON FIRE (Set The World On Fire)
5. W.T.Y.D. (Alice In Hell)
6. NEVER, NEVERLAND (Never, Neverland)
7. PHANTASMAGORIA (Never, Neverland)
8. CRYSTAL ANN/ ALISON HELL (Alice in Hell)
Met ICED EARTH bleek het een aangename kennismaking. De band speelde een zeer stomende set van toch bijna 2 uur. Vooral de hele oude nummers en het werk uit het nieuwe album bleek mij het meeste te kunnen bekoren. De mix van Power Metal, Thrash & NWOBHM hééft wel iets, I like it! Al heb ik zo mijn bedenkingen/ reserves bij de Rob Halford-achtige stem van zanger Tim Owens, maar goed: ik ben dan ook geen Judas Priestfan... Het was aanvankelijk toch wel wennen aan Owens' stemgeluid. Al neemt dat niet weg dat de man een 'superstrot' met groot bereik heeft... Respect!
Na het optreden was er nog even tijd voor een Guiness in Kelly's Pub, om vervolgens de laaste trein richting Brussel te nemen. Straks doen we opnieuw een concertje, zij het van een heel andere orde: Luka Bloom.
.
dinsdag, oktober 16, 2007
Geniale Gira, Mooie Marissa
Een denderende donderdagavond (11.10.07) was het. Terwijl beneden in de grote AB-zaal Ani di Franco speelde, genoot ondergetekende, samen met Jeroen boven in de veel 'intiemere' en ook knusse AB CLUB van een avondje met Ray Raposa (aka CASTANETS), Marissa Nadler en... MICHAEL GIRA, u weet wel ooit nog dé stem en het brein van de No-Wavefomatie The SWANS , maar ondertussen al minstens zo bekend als de man achter Angels of Light oftewel zijn nieuwe muzikale speeltuin, gekruid met een flinke dosis neo-folk en vér weg van het vroege Swanswerk al komt de zwargalligheid ook hier soms nog flink naar boven. En Gira is ook de platenbaas van Young God records, met ondermeer het geniale gekke Akron/ Family onder contract, en Angels of Light natuurlijk ...
Gira zou er pas aan beginnen om 22.00, eerst mochten Castanets (Ray Raposa) en Marissa Nadler dus hun 'ding' doen. Ray Raposa: Slecht was het zeker niet, maar de set was wel heel erg kort..... De man zingt folky aandoende liedjes, al doet ie dat wel onder begeleiding van de elektrische gitaar. Een apart stemgeluid, dat in het begin wel even wennen was. Leuk waren de flarden Nick Cave's die voorbijkwamen. Zo werden "When I First Came To Town" en "City of Refuge" vakkundig in de set verwerkt.
Een schijnbaar wel erg onzekere Marissa Nadler (later zou blijken dat ze ziek was ocharme) deed me erh.. 'smelten'. Ja, ok; ik geef toe, 't is een schoon meiske, maar dat was niet de reden... Wat een mooie engelachtige stem zeg !!! Fantastisch... ik ben verkocht! En het wat onwennige gedoe, het foutlopen van de cover "Chelsea Hotel" (Leonard Cohen) vergeef ik haar met plezier !
Ook gecoverd, en op fantastische wijze, Bruce Springsteen's "I'm On Fire" en Leonard Cohen's (ja hij weer) "Hey, That's No Way To Say Goodbye" sloot de set af. Natuurlijk bracht Nadler ook liedjes uit eigen werk. Of wat had u gedacht? En dat eigen werk wil bijgevolg wel eens gaan verkennen. Voor mij een méér dan aangename kennismaking met dit mooie meiske mét het engelengeluid !
En zeggen dat ik eigenlijk voor Michael Gira, kwam. Een mens zou 't haast vergeten.
Om 21.50 begon Gira eraan en om 22.50 was 't alweer voorbij. Maar het werd een zeer intens uur met 'enkel Gira' en zijn akoestische gitaar (wat ook Nadler gold, de avond was een akoestisch gebeuren ttz. Castanets had wel de elektrische gitaar omgord, maar speelde "minimaal" erop!). 'Enkel Gira'; het is natuurlijk een groot understatement, want juister is: GIRA MET ZIJN ONGELOOFELIJKE STEM en dito bereik !!!! Dan weer heel diep klinkend vanuit de diepste kelders waar vanalles verborgen licht waar we best geen weet van hebben, dan weer zijn longen uitschreeuwend. Ik kan begrijpen dat de man het op een uur volhoudt

We werden vergast op een zeer sterke set met Gira/ Angels Of Light-songs zoals "Lena's Song", "My Sister Said", "Nations"- zaalig!!, "Rose To Los Angeles" , maar ook SWANS-klassiekers (!) zoals "I am the Sun", waarmee hij opende, "She Lives!" en het magistrale "Failure". Waauw.! En, nee: een failure was het optreden allerminst!
THE SWANS heb ik helaas nooit live gezien, maar dat korte uurtje met meneer GIRA maakte toch al een en ander goed! Prachtig ..... En lekker donker en moody.... Kort en héél erg goed !
Eindelijk, na al die jaren, dus de "live doop" (voor mij dan toch) van Michael Gira... én kennismaking met Marissa Nadler... voor beiden geldt: absoluut voor herhaling vatbaar !!!
SETLIST MICHAEL GIRA:
I. I AM THE SUN (SWANS, The Great Annihilator)
2. PROMISE OF WATER
3. NATIONS
4. MY BROTHER'S MAN
5. LENA'S SONG
6. FAILURE (SWANS, White Light from the Mouth of Infinity)
7. SHE LIVES! (SWANS, The Great Annihilator)
8. DESTROYER
9. MY SISTER SAID
10. SOMETIMES I DREAM I'M HURTING YOU
11. ROSE TO LOS ANGELES
[ Foto's: Markec ]
.
vrijdag, oktober 05, 2007
In the presence of DREAM THEATER: Geniaal!
Gisterenavond (04.10.07) hield de 'Dream Theater Constant Motion-trein' halt in Antwerpen. En dat zouden we geweten hebben. Jongens toch! Fantastisch zeg.... subliem optreden... en, zoals we van DT gewoon zijn, een schitterende setlist...Wat zijn de heren weerom in bloedvorm... James La Brie zingt béter dan ooit, zelfs in die hoge noten waar het vroeger al wel eens mis durfde gaan... de gitaarsoli van John Petrucci waren om te sterven: zoooo mooi.... Mike Portnoy is nog steeds een drumgod en geboren publieksmenner en de toetsentapijten van Jordan Rhodes waren om duimen en vingers bij af te likken. En het stevig strakke baswerk van John Myung vergeten we natuurlijk ook niet !
SYMPHONY of CACOPHONY X ?
De helden van de avond; Dream Theater zouden pas aan hun triomftocht beginnen om 21.15 uur. Eerst was het tijd voor de powermetal van Symphony X. Een tegenvaller helaas: het geluid was niet super en de vocalen van Russel Allen, vielen nogal tegen. Bij 'Paradise Lost', titeltrack van het nieuwe album, en eigenlijk al een favoriet van ondergetekende in wording, viel het nog het meest op hoe zwak de vocalen waren. Jammer. En nog wat dat geluid betreft, er was weinig plaats voor subtiliteit. Je hoorde bijgevolg vooral veel drums, bassen en flarden van Allen's stem. Zo was er van een 'symphony' weinig spraken, je zou zelfs kunnen zeggen: "het leek eerder op Cacophony X"
De nogal pijnlijk mislukte poging om het publiek beter te laten interageren zullen we Allen maar vergeven zeker? "They told me you guys rock, Germans: they rock, Frenchies they rock, but.." Enz. Misschien lag het niet echt aan ons, meneer Allen, maar aan jullie eerder vlakke performance?. "Come on, help us to save Heavy Metal or even better Rock 'n Roll!".
Huh?
Maar goed, ik gun het gezelschap het voordeel van de twijfel en probeer ze een volgende keer wel eens opnieuw uit..
CONSTANT MOTION IN THE PRESENCE OF DREAM THEATER!
21.15 zou Dream Theater eraan beginnen dus. Maar om 21.08 doofden de zaallichten al... Visuals ! Het DREAM THEATER logo: en het publiek, waaronder uw dienaar, werd gek... Nog een aantal visuals van artwork van voorgaande DT-albums, met dan "Systematic Chaos" geprojecteerd. De bombastische muziek van "Also Sprach Zarathustra", en de heren verschenen op het podium. "Yearh!"
Op het podium, behalve de genieën van DT, enkele reusachtige mieren, het 'Systematic Chaos verkeerslicht' was er ook, alsook het verbodsbord met het DT logo erin...
CONSTANT MOTION werd ingezet en de sfeer zat er meteen in. En mijn verwachtingen/ verhopingen kwamen al stantepede uit - het zou ook voor de andere 'Chaos-nummers' bewezen worden: live staan die nummers niet alleen als een huis, ze klinken zelfs nog veel beter! PANIC ATTACK (Octavarium) volgde en bleek perfect te passen achter zijn Chaos-voorganger; de heren wéten hoe een setlist in mekaar te steken! Zoveel is duidelijk.En dan was het, wat mij betreft alleszins, tijd voor een eerste absolute hoogtepunt, annex aangename verrassing; een sublieme versie van SCARRED (Awake). Jongens, genieten zeg. LaBrie's stem optimaal, de wisselwerking tussen alle DT-leden ideaal. Wat is dit toch een fantastisch nummer en in zijn live-jasje is't fenomenaal...
Sprak ik van een 'eerste absolute hoogtepunt'? Het tweede volgde er meteen op! Ja, een wel heel knappe performance van SURROUNDED (Images And Words), in een Extended-versie, dus een veel langer feest dan de gebruikelijke vijf-minuten albumversie! Met, rara, de nodige ruimte voor improvisaties. Klasse! En ook hier: genieten van LaBrie's vocals ... Nu heb ik deze prachtsong al wel vaker live mogen meemaken, maar dit moet toch wel de beste versie totnogtoe zijn.
SURROUNDED werd gevolgd door een fenomenale gitaarsolo van John Petrucci, mét flarden erin uit het Pink Floyd-epos "The Wall", maar.. er was nog iets herkenbaars.. ja, "ik kén dat toch, is het niet..." en toen zong LaBrie "your daddy took a raincheck..". SUGAR MICE ! Marillion! Een van mijn top 10 favoriete-bands die citeert uit een van top 10 albums allertijden (Clutching At Straws, 1987). How Cool is that?!
Tijd om nog eens te testen hoe goed 'Systematic Chaos' al gekend was bij het publiek? THE DARK ETERNAL NIGHT werd alleszins uit menig kelen meegezongen. En wat een super-smerige mokerslag-versie ! Duivelhandjes en vuistjes in de lucht...En, alsof het zo hoort, er perfect achter passend, volgde HOME (Scenes From A Memory), uiteraard ook goed meegezongen door het enthousiaste DT-publiek, en gevolgd door die knappe Rhodes-solo "THE DANCE OF ETERNITY"...
Ook "Six Degrees of Inner Turbulence" werd niet vergeten, en daaruit kwam meteen dan ook het derde hoogtepunt van de avond: MISUNDERSTOOD. Wow! Slik. Amai.
Nog nooit klonk "If I seem super human, I must have been misunderstood" en ook "How can I feel abandoned even when the world surrounds me" zo overtuigend. En inderdaad: "how can you feel abandoned, DT": het publiek omarmde de band alleszins, zoveel is duidelijk! En. Goh... MISUNDERSTOOD: zo'n sterke Lyrics, dank u meneer Petrucci!
En dan. Ik hàd er stiekem wel op gehoopt, en ik dacht ook vooraf: "waarom niet, op de vorige tour speelde ze 'Octavarium' (24.00) in zijn geheel". En.. YES!We kregen IN THE PRESENCE OF ENEMIES pt 1 én 2, samen goed voor 25 minuten! Ongeloofelijk.. Fantastisch... Wat een apotheose zeg. En al vind ik doorgaans "PT 2" iets meer punch hebben dan PT 1, live, gebracht als één geheel werkte beiden delen perfect. Al vind ik "The Heretic And The Dark Master" (PT2 - III) toch nog het meest fantastische van het geheel..
Met een perfecte en majestueuze uitvoering van "IN THE PRESENCE OF ENEMIES 1 & 2" kwam helaas een einde aan het DREAM THEATER FEESTJE, of toch bijna. De heren kwamen nog een keer terug en brachten ons een wel zeer aparte DT-Medley. Apart in de zin van de songkeuzes, en hoe ze die verwerkten; de zogeheten "MEDLEY WILCOX" bevatte (flarden van) TRIAL OF TEARS (Falling into the Infinity), FINALLY FREE (Scenes from a Memory), LEARNING TO LIVE (Images and Words), IN THE NAME OF GOD (Train of Thought) en OCTAVARIUM (Octavarium).
In de medley vormde LEARNING TO LIVE eerder het muzikale cement, van TRIAL OF TEARS kregen we "I. IT'S RAINING" met LaBrie die de tekst even aanpaste: "It's raining on the streets of Antwerp City". En ik blij, want laat het nu net een nummer/compositie zijn die ik al lang live wilde horen!. Als ideale afsluiter van de medley was er het stukje "V. RAZOR'S EDGE", het sluitstuk van het epos "OCTAVARIUM" op het gelijknamige album.
Een prachtig einde van een fenomenaal goed optreden, maar dat einde had van mij nog even op zich mogen laten wachten. Ook al hebben de heren een dikke twee uur gespeeld, voor mij mocht het nog uren doorgaan!Nu is het dus wachten op een volgende afspraak met Dream Theater. Ik kijk er nu al naar uit !
SETLIST:
1. CONSTANT MOTION (Systematic Chaos)
2. PANIC ATTACK (Octavarium)
3. SCARRED (Awake)
4. SURROUNDED extended (Images and Words)
5. PETTRUCI SOLO feat. "Comfortably Numb" (The Wall, Pink Floyd) / SUGAR MICE (Clutching At Straws, Marillion)
6. THE DARK ETERNAL NIGHT (Systematic Chaos)
7. HOME / THE DANCE OF ETERINTY / ONE LAST TIME (Scenes From A Memory)
8. MISUNDERSTOOD (Six Degrees of Inner Turbulence)
9. IN THE PRESENCE OF ENEMIES - PART 1 (Systematic Chaos)
10. IN THE PRESENCE OF ENEMIES - PART 2 (Systematic Chaos)
# Encore
11. MEDLEY WILCOX:
- Trial Of Tears - I. It's Raining (Falling Into Infinity)
- Finally Free (Scenes from a Memory)
- Learning to Live (Images and Words)
- In The Name of God (Train of Thought)
- Octavarium - Razor's Edge (Octavarium)
Het moet de vijfde of zesde keer zijn dat ik deze topband live kon meemaken, en het was zeker een van de betere keren, misschien zelfs de beste?! Ja, misschien was het zelfs nog beter dan hun Octavarium/ Anniversary-doortocht in Vorst. Alleszins, in mijn concert top 10 van 2007 zal deze avond héél erg hoog scoren...
Prachtige foto's bij dit artikel: Danny Focke
.
zondag, september 30, 2007
Hyperkinetisch Rock 'n Roll feestje met 'The Hip' !
Tragisch? Hip? De canadese formatie rond hyeperkinetische frontman Gordon Downie voldoet eigenlijk aan geen van beide benamingen, tragisch zijn ze niet, hip, behoudens enkele (bescheiden) hitsingles en een trouwe fanbase (ook wel "The Hip Club" genaamd), waaronder uw diennaar, ook niet echt. Wél: immer geïnspireerd en gewoon steengoed. Maar geef toe een bandnaam als The Tragically Hip. Tragisch Hip: 't is een geniale vondst en 't klinkt best wel rock 'n roll. De hippe heren zijn ondertussen alweer een flinke 24 jaar bezig, en nog steeds gaan ze er voor: fully completely! Hun eigen devies "it's a good life if you don't weaken" (een nummer van "In Violet Light, 2002") lijkt wonderwel op hen van toepassing.
En zo bleek ook afgelopen vrijdag in de AB. Want ja, eindelijk kwamen de heren nog eens naar Brussel. En net zoals hun vorige passages was ik erbij. Was het goed?. Nee, eigenlijk niet. Het was fantastisch !
Sinds Werchter '93 (of was het 94, dat kan ook) ten tijde van "Fully Completely", volg ik deze band, en ik was er dan ook als de kippen bij toen ik vernam dat The Hip naar de AB zou komen. En The Hip maakte opnieuw hun goede live-reputatie waar. Ik had dan ook niet anders verwacht! We kregen een ijzersterke en sublieme set, met vooral hoogtepunten. Een ideale mix van oud en nieuw werk ook!
Gordon Downie. Het is nog steeds dezelfde prettig gestoorde hyperkineet. Zijn overbeweeglijheid, die best vergezeld wordt van de waarschuwing: "don't try this at home", lijkt met de jaren alleen maar erger te worden. Downie's moves mochten er weerom zijn, zijn gevecht met de microfoonstandaard of ook: "creatief met zakdoek"; lachen! Al ging het natuurlijk vooral om de muziek. Ook die was meer dan in orde!
De tijd lijkt op The Tragically Hip geen vat te hebben. Ze zijn zoals een goede wijn en worden beter met de jaren, zeker wat betreft hun live-performances. Het gitaarspel van Paul en Rob, de strakke drums en bass van Jonny en Gord en natuurlijk het o zo karakteristieke en toch wel aparte stemgeluid van Gordon.... al 24 jaar een prima combinatie en garantie voor intelligente rock'n roll. Zo-ook vrijdag. Het was echt genieten. Daarvoor zorgde natuurlijk ook de prima setlist.
Het nieuwe album, "World Container", dat enorm fris klinkt en een heel stuk beter dan zijn teleurstellende voorganger ("In Between Evolution"), kwam met 6 songs goed aan bod in de setlist, en de nieuwe songs bewezen er ook live te staan als een huis. "The Lonely End of the Rink" (World Container) blijkt ook een perfecte opener te zijn. Dat er ook geput werd uit recente albums zoals "In Violet Light" - met een sublieme versie van "It's a good life if you don't weaken" - en "Music @ Work"; "My Music @ Work", deed me veel plezier, evenals het feit dat ze "In Between Evolution", wat mij betreft hun zwakste wapenfeit, onaangeroerd lieten. Feest ook om prachtige versies te horen van "Ahead by a century" en "Springtime in Vienna", beiden afkomstig van mijn favoriete album "Trouble at the henhouse"!
En The Hip zou The Hip niet zijn als het publiek ook niet getrakteerd werd met "Fully Completely", "Grace, Too", "Courage", en "At the Hundredth meridian". Maar de voor mij echte grote verrassing waren toch wel "New Orleans Is Sinking", dat in zijn briljante uitvoering een der hoogtepunten van de set vormde, én een stomend "Blow at high dough", beiden van "Up to here" (1989).
Dat de AB niet uitverkocht was is an sich onbegrijpelijk, maar goed, niet iederen kan goede smaak hebben zeker? Zij die er wel waren wéten, net als ik, dat het een absoluut feest was. Zeventien songs genieten !! En, ook wel no rest for the wicked, gedreven op de power van Gordon Downie, werd er lustig meegezongen en bewogen !!
Hoogtepunten waren, wat mij betreft: "It's a good life if you don't weaken", "My Music @ Work", "The Lonely End of the Rink" "New Orleans is Sinking" en "Blow At High Dough"....
Maar helaas, aan een set vol hoogtepunten zou (veel te) snel een einde komen, en zo was het rond half elf helaas al over and done. Beste tragisch hippe heren, kom aub gauw een keer terug naar Brussel. En rap eh, mannen ;-) Het prima optreden smaakte naar méér.
Zo, nu nog eens de prima nieuwe CD "World Container (2007)" opzetten, genieten, en terugdenken aan dat prima opreden van vrijdag!
> De Hip SETLIJST:
1. THE LONELY END OF THE RINK (World Container, 2007)
2. MY MUSIC @ WORK (Music @ Work, 2000)
3. GRACE, TOO (Day For Night, 1994)
4. IT'S A GOOD LIFE IF YOU DON'T WEAKEN (In Violet Light, 2002)
5. IN VIEW (World Container)
6. AHEAD BY A CENTURY (Trouble At The Henhouse, 1996)
7. YER NOT THE OCEAN (World Container, 2007)
8. COURAGE (Fully Completely, 1992)
9. WORLD CONTAINER (World Container, 2007)
10. SPRINGTIME IN VIENNA (Trouble At The Henhouse, 1996)
11. AT THE HUNDREDTH MERIDIAN (Fully Completely, 1992)
12. BOBCAYGEON (Panthom Power, 1998)
13. THE KIDS DON'T GET IT (World Container, 2007)
14. FULLY COMPLETELY (Fully Completely, 1992)
15. NEW ORLEANS IS SINKING (Up To Here, 1989)
# encores:
16. FAMILY BAND (World Container, 2007)
17. BLOW AT HIGH DOUGH (Up To here, 1989)
.
En zo bleek ook afgelopen vrijdag in de AB. Want ja, eindelijk kwamen de heren nog eens naar Brussel. En net zoals hun vorige passages was ik erbij. Was het goed?. Nee, eigenlijk niet. Het was fantastisch !
Sinds Werchter '93 (of was het 94, dat kan ook) ten tijde van "Fully Completely", volg ik deze band, en ik was er dan ook als de kippen bij toen ik vernam dat The Hip naar de AB zou komen. En The Hip maakte opnieuw hun goede live-reputatie waar. Ik had dan ook niet anders verwacht! We kregen een ijzersterke en sublieme set, met vooral hoogtepunten. Een ideale mix van oud en nieuw werk ook!
Gordon Downie. Het is nog steeds dezelfde prettig gestoorde hyperkineet. Zijn overbeweeglijheid, die best vergezeld wordt van de waarschuwing: "don't try this at home", lijkt met de jaren alleen maar erger te worden. Downie's moves mochten er weerom zijn, zijn gevecht met de microfoonstandaard of ook: "creatief met zakdoek"; lachen! Al ging het natuurlijk vooral om de muziek. Ook die was meer dan in orde!
De tijd lijkt op The Tragically Hip geen vat te hebben. Ze zijn zoals een goede wijn en worden beter met de jaren, zeker wat betreft hun live-performances. Het gitaarspel van Paul en Rob, de strakke drums en bass van Jonny en Gord en natuurlijk het o zo karakteristieke en toch wel aparte stemgeluid van Gordon.... al 24 jaar een prima combinatie en garantie voor intelligente rock'n roll. Zo-ook vrijdag. Het was echt genieten. Daarvoor zorgde natuurlijk ook de prima setlist.
Het nieuwe album, "World Container", dat enorm fris klinkt en een heel stuk beter dan zijn teleurstellende voorganger ("In Between Evolution"), kwam met 6 songs goed aan bod in de setlist, en de nieuwe songs bewezen er ook live te staan als een huis. "The Lonely End of the Rink" (World Container) blijkt ook een perfecte opener te zijn. Dat er ook geput werd uit recente albums zoals "In Violet Light" - met een sublieme versie van "It's a good life if you don't weaken" - en "Music @ Work"; "My Music @ Work", deed me veel plezier, evenals het feit dat ze "In Between Evolution", wat mij betreft hun zwakste wapenfeit, onaangeroerd lieten. Feest ook om prachtige versies te horen van "Ahead by a century" en "Springtime in Vienna", beiden afkomstig van mijn favoriete album "Trouble at the henhouse"!
En The Hip zou The Hip niet zijn als het publiek ook niet getrakteerd werd met "Fully Completely", "Grace, Too", "Courage", en "At the Hundredth meridian". Maar de voor mij echte grote verrassing waren toch wel "New Orleans Is Sinking", dat in zijn briljante uitvoering een der hoogtepunten van de set vormde, én een stomend "Blow at high dough", beiden van "Up to here" (1989).
Dat de AB niet uitverkocht was is an sich onbegrijpelijk, maar goed, niet iederen kan goede smaak hebben zeker? Zij die er wel waren wéten, net als ik, dat het een absoluut feest was. Zeventien songs genieten !! En, ook wel no rest for the wicked, gedreven op de power van Gordon Downie, werd er lustig meegezongen en bewogen !!
Hoogtepunten waren, wat mij betreft: "It's a good life if you don't weaken", "My Music @ Work", "The Lonely End of the Rink" "New Orleans is Sinking" en "Blow At High Dough"....
Maar helaas, aan een set vol hoogtepunten zou (veel te) snel een einde komen, en zo was het rond half elf helaas al over and done. Beste tragisch hippe heren, kom aub gauw een keer terug naar Brussel. En rap eh, mannen ;-) Het prima optreden smaakte naar méér.
Zo, nu nog eens de prima nieuwe CD "World Container (2007)" opzetten, genieten, en terugdenken aan dat prima opreden van vrijdag!
> De Hip SETLIJST:
1. THE LONELY END OF THE RINK (World Container, 2007)
2. MY MUSIC @ WORK (Music @ Work, 2000)
3. GRACE, TOO (Day For Night, 1994)
4. IT'S A GOOD LIFE IF YOU DON'T WEAKEN (In Violet Light, 2002)
5. IN VIEW (World Container)
6. AHEAD BY A CENTURY (Trouble At The Henhouse, 1996)
7. YER NOT THE OCEAN (World Container, 2007)
8. COURAGE (Fully Completely, 1992)
9. WORLD CONTAINER (World Container, 2007)
10. SPRINGTIME IN VIENNA (Trouble At The Henhouse, 1996)
11. AT THE HUNDREDTH MERIDIAN (Fully Completely, 1992)
12. BOBCAYGEON (Panthom Power, 1998)
13. THE KIDS DON'T GET IT (World Container, 2007)
14. FULLY COMPLETELY (Fully Completely, 1992)
15. NEW ORLEANS IS SINKING (Up To Here, 1989)
# encores:
16. FAMILY BAND (World Container, 2007)
17. BLOW AT HIGH DOUGH (Up To here, 1989)
.
vrijdag, september 28, 2007
Maagdelijke Meisjes vs Duivelse Deernen: Laïs!
Na op de radio (en Laïs-webstek) enkel "Joskesong" gehoord te hebben, en daar niet bepaald wild van te zijn, de interviews gelezen te hebben, waaruit je zou kunnen afleiden dat Laïs zich afkeert van de Folk én de echo's dat "de nieuwe CD iets helemaal anders gaat zijn" ging ik toch met gemengde, negatieve gevoelens de persvoorstelling in de AB Club tegemoet.... (ten onrechte zo zou snel blijken.... )
Rond 19.40 uur kwam ik de AB Club binnen. "zo weinig volk, 't is toch uitverkocht?" was mijn eerste impressie. Maar die vrees was ongegrond, want zodra het 20.00 uur was zou de club stilaan vollopen... ik spotte al snel Jorunn's en Annelies' ouders. En diegenen die ik niet spotte, Tina, Jan en Tina, "old friends" van de Laïs-mailinglijst, hadden mij blijkbaar wél gespot en stonden plots achter me. Fijn om hen nog eens te zien/ spreken !
'k stond vrij goed vooraan (initieel derde rij, uiteindelijk vierde rij) en had dus een goed zicht, al dreigde dat zicht wel "weg te zijn" toen die twee grote "loebassen" het nodig vonden om pal voor me te komen staan. Zoals ik gisteren tegen een mede-concertganger nog zei "men zou moeten een verbod inleggen: mensen die te groot zijn zouden niet vooraan mogen staan".
Uiteindelijk zou het allemaal best meevallen; "sound & vision" (Bowie-pun intended! - ja, ik droeg mijn Bowie "Reality-shirt", so what... )
20.38 uur; daar kwamen ze dan, haast onopgemerkt het podium up: de dames en muzikanten.... Laïs... Nathalie's haar NOG langer (erh.. is dat écht of aangevlochten?), Jorunn met een soort '50's erh kapsel en Annelies de haren klassiek lang... alledrie gehuld in witte kleedjes ... onschuldig of broos of... hm.. al lang gelooft geen kat nog dat dit "de drie maagdekens" zijn. Ze zagen er alleszins alledrie.. erh.. betoverend uit !
Het eerste nummer werd ingezet, een nogal slome song, waarin precies niet echt iets leek te gebeuren. "Leda en de Zwaan" moet dat geweest zijn denk ik.... En hm. Nu... het dééd met niet echt iets.... (goed: op de CD, ondertussen in mijn bezit, kon ik de song alleszins appreciëren, maar een favoriet is het niet). Het volgende nummer (Tumbling?) vond ik al een heel stuk interessanter, maar ook hier was ik nog niet echt ten volle overtuigd....
Met The Ladies' Second Song, titelnummer van het nieuwe album, was ik metéén mee, en ik voor ik het goed en wel besefte stond ik al volop "mee te doen" en mee te zingen: "Lord, have merci upon us, Lord have merci upon us...;" een "instant classic" & favoriet wat mij betreft... Dat was mijn indruk gisteren op 't moment zelf, vlak na 't optreden, en dat is het nu nog !!! Fantastische mid-tempo jazzy-pop-gospel-sing-a-along song... En de stemmen van Annelies, Nathalie en Jorunn komen hier prachtig tot uiting ! Zet dit maar op single, dames !
Een "goedkoop" synthesizer-loopje die aan Vive La Fête (u weet wel die meesters in het vermassacreren van '80's muziek) refereert - maar gelukkig de rest van de song niet, trouwens: de dames van Laïs kunnen, anders dan La Els Pynoo, ZINGEN. - , kondigt "Ni Vandaag" aan.... "k zien u zo graag, 'k zien u zo graag, maar niet vandaag".... een perfect huwelijk van electronica, groove en de stemmenpracht van Laïs... ik zie nu al een remix opduiken die het op de dansvloer zeker niet slecht zou doen. Laïs meets the '80s, meets Daan (tiens?! ) .... Maar meer dan geslaagd dus !!
Daarna volgde "Joskesong" dat we dus al kenden van de radio... Live vond ik de song alvast een stuk beter, maar het is nog steeds mijn ding niet.... Vervolgens kondigde Annelies "nog een op Yeats gebaseerde song" aan "die we zoals gebruikelijk anders noemden". En we kregen het zeer mooie en jazzy "The Wild Swans At Coole (The Woodlands)". Sfeervol ! Je waande je in een of andere nachtclub..... Misschien een idee: Laïs enkele nummers in Jazzy-arrangementen laten brengen in "The Music Village"?
Goh. En dan..... "we hebben een Heksensong gemaakt, op het verkeerde akkoord, het duivelsakkoord...".... ik dacht spontaan al aan "666" , "The Number of the Beast" en Iron Maiden/ Slayer en een soortement 'Laïs goes metal'. Welnu. Bijna! Wat zou volgen was een wel zeer energiek "Hem-Sortilegium".... met hier en daar wat disonante klanken, en de meisjes die behalve zingen allerlei knappe toeren met hun stemmen uihaalden... behekst, begeesterd... klonk het zeker.... met echo's van (early) Black Sabbath: sfeer, thematiek enerzijds en punk-invloeden anderzijds: het rime: 't zenuwachtige drumwerk... Enne... zeker in de Live-uitvoering: voer voor .. erh.. jaja, GRASPOP !
Trouwens: die drummer: het was een feest om hem bezig te zien .. wat een overgave. Respect !
Een andere "instant classic", wat mij betreft, is "Before The World Was Made", donker en dreigend, met zalige zang, een knap ritme, toffe drumloop en knappe gitaarpartijen !!! Top !
Helaas niet op het album, zo vertelde Annelies' vader ons na afloop, was de super-intense versie van een der Värttinä juweeltjes (wie weet de titel?), dat hier een haast punk-interpretatie kreeg (ja!!!!). Al heb ik voor dit soort nummers meestal liever de "pure folkinterpretatie": het hàd wel iets....
Annelies: "hebben jullie onze Zwaan eigenlijk wel gezien". (op het podium stond vooraan een grote [ opgezette? ] zwaarn) Publiek: ja, Neen!. Waarop Jorunn de zwaan in de lucht stak
Tenzij ik me vergis volgde dan "Pandora", mooie zang, en lekkere groove, supergitaarwerk... met aan het einde een prachtige "guitarscape" die me bijwijlen aan Mogwai/ Godspeed You! Black Emperor deed denken.... nu ja... (Op de CD wordt de gitaar nogal snel uitgefaded... en dat is wel jammer)
Afsluiter van de set was "Witte Bij", dat nog het meest aan de "Vintage Laïs" sound doet denken, dit nummer zo zou op "Dorothea" kunnen staan hebben, zeker qua sfeer. Hier is het vooral genieten van de stemmenpracht..... zij die het met de nieuwe sound van Laïs wat moeilijk hebben, gaan hun hartje ophalen aan dit nummer, dat dus nog het "meest" aanknoopt bij de Laïs zoals we ze al kenden....
En zo hadden we alles gehad van "The Ladies' Second Song". of toch bijna. De dames kwamen één keer terug en brachten nog het van Charles Trenet afkomstige "Serenade Portugaise", dat ook op de nieuwe CD staat en een zeer energieke en dansbare versie van Djamel's "Babour". En dan was het echt gedaan........
Mijn grootste zorg gisteren: de stemmen kwamen er niet altijd mooi door en dreigden soms te verdrinken in de Bas en Drum die nogal luid stonden.... Maar, daar kan natuurlijk nog aan worden bijgeschaafd... de gitaarpartijen waren lichtjes subliem...
De nieuwe sound, 't was even wennen gisteren.. maar nu, een paar uur later, en al enkele luisterbeurten van de CD achter de rug, ben ik verkocht, toch voor iets meer dan 3,5/4 (want niet alle nieuwe songs vind ik even super, maar goed toch al meer dan 3,5 / 4 - jaja, ik en breuken....).
Maar: benieuwd, heel benieuwd hoe de dames en de band gaan klinken over enkele maanden als ze al even "on the road" zijn met de muziek. Benieuwd ook met wat dan de setlist gaat zijn. En nee, beste dames, jullie hoeven wat mij betreft niet perse nog eens "T Smidje" te brengen... maar "Rinaldo", "Le Renard et la Belette", "Klacht van een Verstoten Minares", "Wanhoop van een Mees", mogen er gerust bij ;-)
.
Rond 19.40 uur kwam ik de AB Club binnen. "zo weinig volk, 't is toch uitverkocht?" was mijn eerste impressie. Maar die vrees was ongegrond, want zodra het 20.00 uur was zou de club stilaan vollopen... ik spotte al snel Jorunn's en Annelies' ouders. En diegenen die ik niet spotte, Tina, Jan en Tina, "old friends" van de Laïs-mailinglijst, hadden mij blijkbaar wél gespot en stonden plots achter me. Fijn om hen nog eens te zien/ spreken !
'k stond vrij goed vooraan (initieel derde rij, uiteindelijk vierde rij) en had dus een goed zicht, al dreigde dat zicht wel "weg te zijn" toen die twee grote "loebassen" het nodig vonden om pal voor me te komen staan. Zoals ik gisteren tegen een mede-concertganger nog zei "men zou moeten een verbod inleggen: mensen die te groot zijn zouden niet vooraan mogen staan".
Uiteindelijk zou het allemaal best meevallen; "sound & vision" (Bowie-pun intended! - ja, ik droeg mijn Bowie "Reality-shirt", so what... )
20.38 uur; daar kwamen ze dan, haast onopgemerkt het podium up: de dames en muzikanten.... Laïs... Nathalie's haar NOG langer (erh.. is dat écht of aangevlochten?), Jorunn met een soort '50's erh kapsel en Annelies de haren klassiek lang... alledrie gehuld in witte kleedjes ... onschuldig of broos of... hm.. al lang gelooft geen kat nog dat dit "de drie maagdekens" zijn. Ze zagen er alleszins alledrie.. erh.. betoverend uit !
Het eerste nummer werd ingezet, een nogal slome song, waarin precies niet echt iets leek te gebeuren. "Leda en de Zwaan" moet dat geweest zijn denk ik.... En hm. Nu... het dééd met niet echt iets.... (goed: op de CD, ondertussen in mijn bezit, kon ik de song alleszins appreciëren, maar een favoriet is het niet). Het volgende nummer (Tumbling?) vond ik al een heel stuk interessanter, maar ook hier was ik nog niet echt ten volle overtuigd....
Met The Ladies' Second Song, titelnummer van het nieuwe album, was ik metéén mee, en ik voor ik het goed en wel besefte stond ik al volop "mee te doen" en mee te zingen: "Lord, have merci upon us, Lord have merci upon us...;" een "instant classic" & favoriet wat mij betreft... Dat was mijn indruk gisteren op 't moment zelf, vlak na 't optreden, en dat is het nu nog !!! Fantastische mid-tempo jazzy-pop-gospel-sing-a-along song... En de stemmen van Annelies, Nathalie en Jorunn komen hier prachtig tot uiting ! Zet dit maar op single, dames !
Een "goedkoop" synthesizer-loopje die aan Vive La Fête (u weet wel die meesters in het vermassacreren van '80's muziek) refereert - maar gelukkig de rest van de song niet, trouwens: de dames van Laïs kunnen, anders dan La Els Pynoo, ZINGEN. - , kondigt "Ni Vandaag" aan.... "k zien u zo graag, 'k zien u zo graag, maar niet vandaag".... een perfect huwelijk van electronica, groove en de stemmenpracht van Laïs... ik zie nu al een remix opduiken die het op de dansvloer zeker niet slecht zou doen. Laïs meets the '80s, meets Daan (tiens?! ) .... Maar meer dan geslaagd dus !!
Daarna volgde "Joskesong" dat we dus al kenden van de radio... Live vond ik de song alvast een stuk beter, maar het is nog steeds mijn ding niet.... Vervolgens kondigde Annelies "nog een op Yeats gebaseerde song" aan "die we zoals gebruikelijk anders noemden". En we kregen het zeer mooie en jazzy "The Wild Swans At Coole (The Woodlands)". Sfeervol ! Je waande je in een of andere nachtclub..... Misschien een idee: Laïs enkele nummers in Jazzy-arrangementen laten brengen in "The Music Village"?
Goh. En dan..... "we hebben een Heksensong gemaakt, op het verkeerde akkoord, het duivelsakkoord...".... ik dacht spontaan al aan "666" , "The Number of the Beast" en Iron Maiden/ Slayer en een soortement 'Laïs goes metal'. Welnu. Bijna! Wat zou volgen was een wel zeer energiek "Hem-Sortilegium".... met hier en daar wat disonante klanken, en de meisjes die behalve zingen allerlei knappe toeren met hun stemmen uihaalden... behekst, begeesterd... klonk het zeker.... met echo's van (early) Black Sabbath: sfeer, thematiek enerzijds en punk-invloeden anderzijds: het rime: 't zenuwachtige drumwerk... Enne... zeker in de Live-uitvoering: voer voor .. erh.. jaja, GRASPOP !
Trouwens: die drummer: het was een feest om hem bezig te zien .. wat een overgave. Respect !
Een andere "instant classic", wat mij betreft, is "Before The World Was Made", donker en dreigend, met zalige zang, een knap ritme, toffe drumloop en knappe gitaarpartijen !!! Top !
Helaas niet op het album, zo vertelde Annelies' vader ons na afloop, was de super-intense versie van een der Värttinä juweeltjes (wie weet de titel?), dat hier een haast punk-interpretatie kreeg (ja!!!!). Al heb ik voor dit soort nummers meestal liever de "pure folkinterpretatie": het hàd wel iets....
Annelies: "hebben jullie onze Zwaan eigenlijk wel gezien". (op het podium stond vooraan een grote [ opgezette? ] zwaarn) Publiek: ja, Neen!. Waarop Jorunn de zwaan in de lucht stak
Tenzij ik me vergis volgde dan "Pandora", mooie zang, en lekkere groove, supergitaarwerk... met aan het einde een prachtige "guitarscape" die me bijwijlen aan Mogwai/ Godspeed You! Black Emperor deed denken.... nu ja... (Op de CD wordt de gitaar nogal snel uitgefaded... en dat is wel jammer)
Afsluiter van de set was "Witte Bij", dat nog het meest aan de "Vintage Laïs" sound doet denken, dit nummer zo zou op "Dorothea" kunnen staan hebben, zeker qua sfeer. Hier is het vooral genieten van de stemmenpracht..... zij die het met de nieuwe sound van Laïs wat moeilijk hebben, gaan hun hartje ophalen aan dit nummer, dat dus nog het "meest" aanknoopt bij de Laïs zoals we ze al kenden....
En zo hadden we alles gehad van "The Ladies' Second Song". of toch bijna. De dames kwamen één keer terug en brachten nog het van Charles Trenet afkomstige "Serenade Portugaise", dat ook op de nieuwe CD staat en een zeer energieke en dansbare versie van Djamel's "Babour". En dan was het echt gedaan........
Mijn grootste zorg gisteren: de stemmen kwamen er niet altijd mooi door en dreigden soms te verdrinken in de Bas en Drum die nogal luid stonden.... Maar, daar kan natuurlijk nog aan worden bijgeschaafd... de gitaarpartijen waren lichtjes subliem...
De nieuwe sound, 't was even wennen gisteren.. maar nu, een paar uur later, en al enkele luisterbeurten van de CD achter de rug, ben ik verkocht, toch voor iets meer dan 3,5/4 (want niet alle nieuwe songs vind ik even super, maar goed toch al meer dan 3,5 / 4 - jaja, ik en breuken....).
Maar: benieuwd, heel benieuwd hoe de dames en de band gaan klinken over enkele maanden als ze al even "on the road" zijn met de muziek. Benieuwd ook met wat dan de setlist gaat zijn. En nee, beste dames, jullie hoeven wat mij betreft niet perse nog eens "T Smidje" te brengen... maar "Rinaldo", "Le Renard et la Belette", "Klacht van een Verstoten Minares", "Wanhoop van een Mees", mogen er gerust bij ;-)
.
woensdag, september 12, 2007
070907: Royale Rock 'n Roll: The Scabs !
Vrijdag, hun eerste regeringsdag in de AB, was het mijn beurt om deel te nemen aan het feest (want dàt was het!). Zoals beloofd kregen we het integrale meesterwerk "Royalty in Exile" en zoals verhoopt, ook héél wat extra's.
Mijn rode Scabs-t-shirt past me nog, dus ik besloot hem als vanouds te dragen. Ook als vanouds zorgde ik ervoor om op tijd te zijn, en hoopte ik een plaatsje te kunnen innemen op de éérste rij. Dat lukte wonderwel: het feest kon helemaal beginnen. Na een korte documentaire over de band, niet gespeend van grappige annekdotes, verscheen de bandnaam en weerklonk om 20.50 stip de stem van Guy Swinnen door de speakers: "Welcome to the Scabs, welcome to Royalty in Exile".
The Scabs on stage. En, een overweldigend, hard-rockend, Crime Wave werd ingezet. Positive vibes tegen 100 km per uur. En een - hoe kan het ook anders? - laaiend enthousiaste zaal. En The Scabs? Ja, zij genoten er duidelijk ook van, en dan wel met volle teugen! En, ook al waren we dat natuurlijk niet vergeten, nog maar eens werd het publiek eraan herinnerd wat voor een goede live-band The Scabs toch waren, en ook wat een klasseplaat "Royalty in Exile" is! Alle Royalty-songs vloeiden als vanzelf in mekaar over en klonken allen even okselfris.
Na You Don't Need A Woman en Little Lady is het tijd voor het eerste rustpunt: een sublieme versie van Hard Times, meteen gevolgd door het country-esque Lucky Star. "En nu moet ge de plaat omdraaien", zei Guy Swinnen, en de zaal werd gek want I Need You werd ingezet. Daarna een superversie van Come On! Dan knappe power-ballad en hitsingle Time, het ultra-funky Live it Up, waarbij je goed hoort hoe sterk de knappe baslijnen van "de Fons" zijn, en de extatische rock 'n roll van Medicine Man, net als Crime Wave en Come On een groot gitaargeweldfeest, of een gweldig gitaarfeest: Willy Willy! (Hard-) Rock 'N Roll! Om dan Royalty te besluiten met een kippenvelmoment: Barkeep, met enkel Guy Swinnen en de toetsen, beroerd door Jan Hautekiet. "Life ain't no fairy tale, just gimme another ale, and I drink to rock 'n roll"...
Behalve Jan Hautekiet was ook Royalty-oudgediende Parick Riguelle aanwezig voor de backing vocals, bijgestaan door Dani Caan. Het duo had er duidelijk ook veel plezier in. Van plezier gesproken: Fons Symons! De bassist was vroeger ook al een al vreugde op het podium, maar zo vrolijk heb ik hem toch nog niet gezien. De man genoot duidelijk van elk moment!!! Prachtig toch?
Na de Royalty-set verdwenen The Scabs even in de coulissen, om, onder luid geroep en applaus snel terug te keren voor een tweede set. Eerst werden we verwend met een akoestische set: Can't Call Me Yours, Crystal Eyes en Four Aces. En met Crystal Eyes pakten The Scabs niet alleen uit met een primeur: lang 'te moeilijk om live te brengen', en nu in sublieme versie, het was ook meteen een tweede groot kippenvelmoment! Waauw !
Daarna was het weer volop tijd voor feest en rock 'n roll. En een da-ve-ren-de versie van Let's Have A Party! volgde !!! Daarna (Ain't No One Gonna) Take My Soul Away, geen favoriet van mij, maar in een fraai live-jasje gestoken, om dan met mega-hit Don't You Know verder te gaan. En 't was nog niet gedaan ! Die net als zowat alle "Royalty-tracks", aloude live-klassiekers konden natuurlijk geenszins ontbreken; inderdaad: ik heb het over Nothing On My Radio en Robbin' The Liquor Store !!! Genieten!! Het dank van de AB ging eraf ! Amai...
Met deze toppers werd de tweede set besloten, maar de kers op de taart moest nog komen.
The Scabs kwamen nog één laatste keer terug. Met Keep On Driving, net zoals vroeger, live zowat twintig keer beter en uitbundiger als op CD (wanneer wordt "Jumping The Tracks" eens geremasterd?), maar ook.... Jawel! Matchbox Car ! Heel even was het opnieuw 1983! De zaal werd gek, en op de eerste rangen werd er zowaar gepogoed... En ja, wees gerust: de dertigers en veertigers waren het niet verleerd! Jongens, jongens wat een versie !
Met het verhaal van die beste vriend die het Matchox autootje stal, was het helaas ook al écht voorbij. Wat een ongeloofelijk goed concert, wat een avond. Frankie, Willy Willy, Guy en Fons: was het écht éénmalig? Denk er nog eens over na...
Elkeen die erbij was zal het bevestigen: géén andere Belgische rockband zo goed als The Scabs!
Voor mij moeten ze niet persé een nieuw album maken, al mag het natuurlijk, maar als ze zo nu en dan eens uitpakken met een concert zoals dat van vrijdag: dan hoor je mij NIET klagen...
Bedankt he, mannen ;-)
# SET 1: Royalty In Exile (1990)
1. CRIME WAVE
2. YOU DON'T NEED A WOMAN
3. LITTLE LADY
4. HARD TIMES
5. LUCKY STAR
6. I NEED YOU
7. COME ON
8. TIME
9. LIVE IT UP
10. MEDICINE MAN
11. BARKEEP
# SET 2:
12. CAN'T CALL ME YOURS (Inbetweenies, 1993)
13. CRYSTAL EYES (Skintight, 1988)
14. FOUR ACES (Dog Days Are Over, 1994)
15. LET'S HAVE A PARTY (Skintight, 1988)
16. (Ain't No One Gonna) TAKE MY SOUL AWAY (The Pimp 12", 1989)
17. DON'T YOU KNOW (Jumping the Tracks, 1991)
18. NOTHING ON MY RADIO (Jumping the Tracks, 1991)
19.ROBBIN' THE LIQUOR STORE (Jumping the Tracks, 1991)
# bis
20. KEEP ON DRIVING (Jumping the Tracks, 1991)
21. MATCHBOX CAR !!!! (Here's To You, Gang!, 1983)
.
Abonneren op:
Posts (Atom)