'Original Minds': Brian McGee & Derek Forbes - XSM

Voor mijn laatste concertbezoek van 2009 trok ik naar... Glasgow. Ja, alweer...Maandag 28 december 2009 traden Brian McGee (drums) en Derek Forbes (bass) op in The Classic Grand in Glasgow. Deze voormalige, stichtende, zeg dus maar 'oerleden' van Simple Minds brachten Owen Paul, geboren Owen Paul McGee (jawel, Brian's broer) mee die de vocalen voor zijn rekening nam en dat meer dan goed deed.

Hilarische Belgian Asociality for Life

Woensdag 23 december: de slotavond van Music for Life in Mechelen. Barkoud was het op de tot 'Mechelen for Lifeplein' omgedoopte IJzerenleen. De koude hiel de de Mechelse muziekliefhebbers echter niet tegen. Na de Mechelenhop, van ABN, een begrip in Mechelen, was het de beurt aan ons aller BELGIAN ASOCIALITY om ferm van jetje te geven. Zoals gewoonlijk gingen Marc & co er 200% voor en was het weer hilarisch, snel en hard, in volle afwezigheid van subtiliteit. Klein foutje: er was géén Jupiler, maar Marc bleek het gebrek aan Jupiler, en erger nog de aanwezigheid van Maes, nog goed op te vatten.

Veel BA-classics vlogen voorbij, afgewisseld met nieuwer werk uit de jongste CD "KaBAal" (2009). Er werd duchtig meegebruld, gedanst en gestagedived...

Dit was de hilarische setlist:
BELGIAN ASOCIALITY/ ANTI-IEDEREN/ FEASTY BOYS/ KEERBERGEN/ TWEE/ LAMOER/ STAGEDIVE/ FRAK AAN!/ DIE VAN ONS/ PREEKWOORDEN/ JUPILER REGGAE/ BOERDERIE/ VAN MIJN ERF!/ 1,2, C4/ DE GEFRUSTREERDE AUTOMOBILIST/ IRON MÄDCHEN HEIDI/ BOMPA PUNK/ NON, NON RIEN NE VA CHANGER

#BIS:
MORREGEN/ ANARCHIE

Na Belgian Asociality nog een stukje meegepikt van Customs, maar deze zoveelste Joy Divisionkloon kon mij, net zomin als andere Interpols, niet zo bekoren.
.

Guido in de Balzaal der Gebroken Harten...

Zaterdagavond 19 december 2009. Na een lange wandeling door de barre koude via besneeuwde en soms gevaarlijk gladde Mechelse wegen eindelijk aangekomen op de bestemming: de Oude Stadsfeestzaal. Eens binnengekomen, vallen de lange rijen tafels op: hmm, Deutsche gemütlichkeit? Een gigantisch Decaporgel staart je aan. Het leek plots 1933 of was het toch vroeger? Wat zou volgen was een avond vol weemoed, ontroering en schoonheid. En je belandde in de ‘Balzaal der gebroken harten’ waar Guido Belcanto, Vitalski, Lady Angelina en Martinus Wolfs op zoek gingen naar romantiek met Johnny, Eddy en zijn twintig lieven, Carla, ... met plastic rozen bij de rode lampen en havenvampen...

> Lees verder op Mechelen Blogt....

Simple Minds - Frosty The Snowman: 1 - 0. Maar...

Donderdag 17 december 2009, Tilburg - Ondanks de barre weersomstandigheden was het toch voor een bijna volle 013 (slechts enkelen trotseerden de vele sneeuw niet voor dit uitverkochte concert) dat Simple Minds hun ding kon doen. Simple Minds won het dus van 'Frosty The Snowman'!

Beyond The Labyrinth's Hidden Agenda

Sinds 1 december is 'Hidden Agenda' uit, de nieuwe single van Beyond The Labyrinth. Deze tweede single uit het nog te verschijnen album 'Chapter III - Stories' kreeg als b-kant 'Stories Waiting To Be Told' mee. Net zoals bij 'Saturation Point' (b-kant: 'Hypersensitive'), de eerste single uit het album en ook een echte aanrader, is de single te downloaden, inclusief artwork en teksten, van de website van de band en via iTunes. En ook nu kun je de single verkrijgen als een 'limited edition gatefold hard copy versie'

En 'Hidden Agenda', een song die in 2007 al in eerste versie het licht zag, maar nu volledig is herwerkt, is het zeker waard om te downloaden/kopen! Een erg sterke song met een al even sterke tekst. Je hoort een band in optima forma, en dit doet je erg verlangen naar dat nieuwe album, met nog veel meer nieuwe BTL-tunes! Waarover gaat het? Goede vraag... Luisteren is de boodschap. Oh ja, wat is jouw verborgen agenda?

Pik zeker ook 'Stories waiting to be told' mee, meer dan zomaar een b-kantje. Een pakkend verhaal over verloren gegane liefde, vallen en opstaan, steeds weer diezelfde fout maken... enfin, over het leven...

Meer info:
http://www.beyond-the-labyrinth.com
.

A Black Celebration With Depeche M@de

Zaterdag 12 december 2009, Glasgow - Simon Hayward en Steve Hempton, ook bekend van sAmple MINDS (Simple Minds Tribute), speelden in Rockers met Depeche M@de, hun Depeche Mode-tribute-band een warm-up voor het Depeche Mode-concert dat in de SECC plaatsvond... ..

Simple Minded Upon The Catwalk

Vrijdag 11 december, zo rond middernacht (UK Time), kregen de Simple Mindsfans, die nog vol energie zaten na een geweldig optreden in de S.E.C.C. van Kerr & Co, nog ruim de kans om verder te feesten. SIMPLE MINDED gaf er nogmaals, want jawel ook voorafgaand aan de Simple Minds show speelde deze geweldige tribute band al een fijne set, een knappe SM-set ten beste.

Simple Minds spelen sublieme thuismatch

Simple Minds aan het werk zien in hun eigenste Glasgow. 'Dat is toch wel apart', dacht ik. En zo werd vrijdag 11 december ook bewezen. De band, toch al even op tour nu, en dan bijna aan het einde (met enkel Aberdeen en nog enkele Europese concerten aan de staart), leek nog lang niet vermoeid te zijn en gaf een knap concert weg in de SECC in Glasgow.

Simple Minded brengt SM-fans in juiste stemming

Vrijdag 11 december 2009 hield de 'Simple Minds Graffiti Soul Tour' halt in de thuishaven van de band: Glasgow. Vooraleer af te zakken naar de S.E.C.C., konden Simple Mindsfans terecht in de club 'Rockers' in hartje Glasgow.

Placebo pletwals vermorzelt Antwerpen

Op 6 december 2009 reed Sinterklaas mijn huisje zomaar voorbij! Straf. Goed, moest ik maar wat braver geweest zijn. Maar ik kon me troosten met een (concert van) Placebo (héb j'em?). Het trio streek neer in het Antwerpse Sportpaleis, of je nu braaf was geweest of niet, en zette een verpletterend en intens concert neer. Ook al dreigde soms de 'autopilot-knop' iets te nadrukkelijk ingeduwd te worden.

Hautekiet & de Leeuw sterk op drift!

"Een work-out voor oog, oor, ziel en hart"; daar werd Mechelen vrijdagavond 4 december op getrakteerd tijdens de premère van "Op Drift!", de nieuwe theatertour van Hautekiet & de Leeuw. Het was een intense avond vol sfeer, humor, hier en daar een gedicht en natuurlijk veel knappe liedjes met al even mooie teksten...

Hautekiet op piano, de Leeuw met zijn keel en droge humor. Meer niet. Maar less is more...

Lees het volledige verslag op Mechelen Blogt.
.

Fireworks, Fully Completely: Tragically Hip @ AB

Wàt een avond, wat een setlist, wat een feest! Voor de zoveelste keer op rij pakte The Tragically Hip, zondag (29.11) een goedgevulde AB in en gingen de sympathieke Canadezen er 'fully completely' voor. En hoé!

OMD & Simple Minds @ Vorst Nationaal

De Graffiti Soul Tour van Simple Minds hield gisteren, zaterdag 28 november, halt in Vorst Nationaal. Het werd een fijne avond met een geweldig publiek en een prima setlist. Voldoende aandacht voor het nieuwe album, Graffiti Soul en geweldig om nummers uit Sons and Fascination en Street Fighting Years op de setlist terug te vinden! Al zette de slechte geluidskwaliteit en/of de merkbare vermoeide stem van Kerr toch een beetje een domper op een verder goed concert.

De finntastische finesse van finn.

Vrijdag 27 november. Een optreden van finn. in de Mechelse stadsschouwburg: een finntastische avond om in te kaderen. Zoveel is zeker. De Duitse singer-songwriter Patrick Zimmer aka finn. gaf een veel te kort maar krachtig en enorm intens concertje, zwanger van kippenvel- en andere naar-de-keelgrijpmomenten, ten beste.

lees het volledige verslagje op Mechelen Blogt!
.

Winger met de W van Wow!

"Ga je mee naar Winger?", klonk het enkele maanden geleden. Na mijn repliek: "Goh, Winger; écht kennen doe ik dat eigenlijk niet dus..." volgde al heel snel het advies om toch maar méé te gaan want; "Jij gaat dat zéker goed vinden, Mark". Deze raad én het feit dat er gelinkt werd met namen van andere bands in hetzelfde genre die ik steengoed vind, maakten dat ik overstag ging. Heel benieuwd was ik dus naar dit optreden van Winger in de Spirit of '66, woensdag 25 november. En één ding is zeker: ik ben blij dat ik het advies van mijn vrienden volgde!

Na een in zich alle bochten murwende dertien-in-een-dozijn Italiaans power metalbandje (Markonee) dat best iets kon maar leed aan: zovaak al eerder en vooral beter gehoord was het tijd voor Kip Winger (bassist/zanger) en de zijnen...

We kregen een geweldig knap optreden. Stuk voor stuk gebalde songs. Hardrock en roll van de bovenste plank met hoge meebrulfactor. Goede vocals van Kip, zalige gitaarsoli van Red Beach. En, ook dit hadden mijn vrienden me voorspeld, ik bleek meer van deze band te kennen dat ik vermoedde!

Het was een bijzonder aangename afspraak met de melodieuze hard rock 'n roll, in een goedgevulde zaal, een schitterend geluid en veel fijn volk...

En na het concertje prompt me een paar Winger-cdtjes aangeschaft natuurlijk!
.

Lynn Verlayne & No Angry Young Man

Dinsdag 24 november pakte cultuurcentrum uit met twee CD-voorstellingen aka headliners voor de prijs van één: zowel het trio No Angry Young Man als model-zangeres Lynn Verlayne stelden er hun CD voor.

Het werd een fijne, onderhoudende en gevarieerde avond. Geen perfect parcours, want - toegegeven - hier en daar een schoonheidsfoutje...

Lees het volledige verslag op Mechelen Blogt!

Deep Purple's Rapture of the Deep @ Antwerpen - The Battle Still Rages On!

Weerom een diep-purpere avond vol hoogtepunten, die woensdagavond (18.11.09) in de Lotto Arena. Ian Gillan, 64 ondertussen, is nog steeds in optima forma: ja, zijn stem ook. Steve Morse is nog steeds God en bewees al langer dat Richie Blackmore best vervangbaar is.. het immer strakke baswerk van Roger Glover, die solide drums van Ian Paice, die geweldige keys van Don Airey.

Ja, het was weer fantastisch. En eigenlijk kan ik voor dit verslag schaamteloos mijn lofzang die ik uitte in mijn concertverslagen van hun vorige doortochten kopiëren, want jawel: ook nu was het enorm sterk. Veel jonge, door de pers gehypte, bandjes kunnen een puntje zuigen aan wat deze levende legende keer op keer weer presteert. Zoveel is duidelijk!

Dial.. (CC) M for murder... in de ban van The Master of Suspense

Cultuurcentrum Mechelen is dezer dagen volledig in de ban van de Master of Suspense! In de film Double Take van Johan Grimonprez wordt Hitch vermoord... nog tot en met 13 december te zien samen met de film Nostalgia (Pieter Geenen), nek aan nek, onder de naam "Shot By Both Sides". in de Garage. Op 2 december is er de interessante lezing "About Hitchcock", door Professor Nándor Bokor, ook in De Garage.

Maar het sidderen en beven begon al afgelopen zaterdag 14 november met "Dial CCM for Murder"!

Hulde aan de groten van de Kleinkunst!

Een uitverkochte stadsschouwburg genoot vanavond, woensdag 4 november, met volle teugen van 'Kleinkunsteiland - te vroeg, te mooi'. Jackobond, Maggie McNeal, Jelle Cleymans en Lucas Van den Eynde brachten hulde aan de 'Groten uit de Kleinkunst'. Om er enkelen te noemen: Wim, Wannes, Bram, André, Herman, Ann, ... Yasmine...

Het viertal bracht liedjes die stuk voor stuk gezongen of geschreven werden door die grote namen uit de Kleinkunstwereld die helaas niet meer onder levenden zijn. Het werd een zeer stijlvol en gepast eerbetoon vol variatie. Met plaats voor een lach, een traan en kippenvelmomenten...

> het volledige verslag vind je op 'Mechelen Blogt!'
.

'Oh, what a feeling! ' - kippenvel met Heather Nova

Al eventjes thuis van het Heather Nova in Brussel (30.10.09) en de haartjes staan nog recht op mijn arm. Wat een kippenvelavond zeg! What heeft Heather toch een geweldige stem. Zo mooi... en wat een bereik ook...

Sublime Stereo Sanctity: Sonic Youth @ AB

De God van Noise is goed: hij maakte het mogelijk dat de levende legende van de noise rock in een zaal als de AB mocht staan! De geweldige Sonic Youth hulde een uitverkochte AB (22.10.09) in sublieme stereo sanctity en zorgde voor een geweldige avond vol verantwoord lawaai...

Sexy en Swingend: Nouvelle Vague @ Het Depot

New wave- en punkklassiekers gedipt in ferm sfeervol, jazzy bossanovasausje. Dat is wat je krijgt als je het Franse Nouvelle Vague hun ding laat doen. Al drie albums konden ze vullen met hun eigenzinnige swingende versies van bekende en minder bekend punk- en waveanthems. Zelfs de meest donkerste deprimerende postpunksong swingt bij Nouvelle Vague. Ook, en vooral, live.

Nouvelle Vague maakte er gisteren (woensdag 21 oktober) een echt feestje van. Met, zoals verwacht, opmerkelijke jazzy bossanova-interpretaties van 'iconen' uit de jaren '70 en '80. Het was telkens uitkijken - tenzij je de setlist vooraf kende natuurlijk - naar welke classic ze nu weer zouden brengen, maar ook: hoe snel je het zou herkennen én wat en hoe ze het zouden aanpakken. Een beetje een popquiz dus...

The Cult: Love in the Sonic Temple (AB)

Vanavond (16.10.09) streek The Cult neer in de AB om er hun album Love (1985) integraal uit te voeren. We kregen eerst de tien Love-nummers en na een pauze van vijf minuutjes werd er nog een soort van 'best of' tegenaan gegooid..

't was goed, en zéker beter dan hun vorige doortocht, toen Astbury wel héél erg worstelde met de vocals en halverwege de set alsmaar meer naar adem moest happen. Nee, nu ging het hem een stuk beter af. Ian was zelfs redelijk goed bij stem, maar 'k heb me er sinds vandaag wél bij neergelegd dat de stem nooit meer helemaal zal zijn wat ze geweest is. Bij She Sells Sancturary en Fire Woman viel dat het meeste op en stoorde het net niet omdat het publiek hier natuurlijk met graagte meezong...

Porcupine Tree schittert in nokvolle AB

Hét concert van 2009? Ik moet niet meer twijfelen. De concerten die voor de eerste plaats aan het dingen waren, zullen sowieso die strijd op de tweede en derde plaats mogen uitvechten. Het concert van het jaar vond gisteren (14.10) plaats in de AB. Dankjewel Steven Wilson, Richard Barbieri, Colin Edwin en Gavin Harrison. En niet te vergeten live-gitarist John Wesley. Dankjewel Porcupine Tree!

Eigenzinnig verjaardagsfeestje RifRaf

RifRaf bestaat 20 jaar. Het onafhankelijke gratis muziektijdschrift wou dat niet onopgemerkt laten voorbijgaan natuurlijk. En dus werd dat gisteren, vrijdag 9 oktober op gepaste wijze gevierd in de Minderbroederskapel. Geheel in de eigenzinnige stijl van het magazine: met kapotte beats, indie rock, noise en kippenvelmomenten. De hoofdrolspelers waren Moony, Kapitan Korsakov, Tomàn, Depotax en Ed & Kim. Aan variatie en eigenzinnigheid geen gebrek dus...
Een avondvullend programma, met veel om te ontdekken. En het was nog gratis ook!

Lees mijn verslagje op 'Mechelen Blogt!'.

Evergrey's Masterplan!

Toen ik met Evergrey kennismaakte in 2006, na een blinde aankoop - afgaande op enkele lovende reviews - van het toen nieuwe album "Monday Morning Apocalypse", besloot ik, onder de indruk dat ik was van dit werkstuk, deze band te blijven volgen. Ik kocht onlangs ook "Torn" en verdiepte me in de 'backcatalogue'. En ik was, zoals dat dan heet 'verkocht'. Het sprak dan ook vanzelf dat toen mijn kameraad me vertelde dat EVERGREY in Charleroi speelde zaterdag 3 oktober en vroeg of ik niet meeging het antwoord volmondig "ja!" luidde...

Wat bleek? Het was het wachten méér dan waard. Deze band is bijzonder goed live...

A time to remember: The Dubliners

'Tradities zijn er om in stand te houden, goede herinneringen om te koesteren. En af en je makkers van weleer die er niet meer zijn gedenken en eren kan ook geen kwaad'. Dat moet zowat het uitgangspunt geweest zijn van The Dubliners die met hun tour "A Time To Remember" eerbetoon brengen, terugblikken op hun rijkgevulde carrière en het publiek trakteren op de vele Ierse folkklassiekers. Eigen werk en traditionals. Zo-ook vrijdag 2 oktober in Antwerpen, in de K. Elisabethzaal.

Zelfverklaarde legende blijkt goedkope danceact

THE ORB @ AB. Support: ANSATZ DER MASCHINE
Ansatz der Maschine redt de avond

THE ORB Ja, die wilde ik wel eens live zien... ALEX PATTERSON !!! Ik hoopte op psychedelische soundscapes/ mixes/ remixes... Sfeer.... ambient.... trippen... En ik had er écht zin in.... Maar, wat een vergissing was dat. Wat een tijdverspilling. Want, neen. Niets van dat alles. Wat kregen we dan wel? Wat nietszeggend gefrul aan knopjes, een stomdronken (!) Patterson die slechte platcommerciële plaatjes draait, een drummer die er op los mept, maar niet lijkt te weten waarom... een would be rapper die ze er om God weet wélke reden hebben bijgesleurd. De in afzichtelijk Adidas-pak gestoken man liep er nogal verweesd bij en deed dus af en toe iets wat op rap leek.

Buurman zorgt voor sfeer

Gisteren, zondag 20 september, tijdens de Autovrije Zondag, waren er op de Mechelse Grote Markt ook enkele optredens. Met ondermeer Pita en De Fanfaar. En ook, als afsluiter: BUURMAN. De muziek van Buurman leent zich misschien toch iets beter voor een zaaloptreden, maar toch kon het sfeervolle optreden van BUURMAN, zeer gesmaakt worden...

Het mooie album "Rocky Komt Altijd Terug" werd ei zo na volledig gespeeld, aangevuld met enkele opmerkelijke covers van De Nieuwe Snaar, Johnny Cash en... Jo Leemans.

Op de setlist:
PAS 18 / HEEL FIJN FEEST / DIEP IN MIJN HART (Jo Leemans) / PRUIMELAAR / IN DE HEMEL IS GEEN DYLAN (De Nieuwe Snaar) / ROCKY / RING VAN VUUR (Johnny Cash) / MOOI WEER EN FRUITSLA / MIDDELANDSE ZEE / GOD, IK EN MARJON

De Buurmannen zorgden voor een sfeervolle afsluiter van een gezellige Autovrije Zondag...
.

Sfeervolle en Swingende start voor nieuw Cultuurseizoen

Het nieuwe Mechelse cultuurseizoen miste zijn start niet. En wat een start! Zaterdag (19 september) was zowel het Cultuurcentrum als het Cultuurplein meer dan ooit 'the place to be'. Van 's morgens tot 's avonds presenteerden diverse Mechelse culturele verenigingen hun al even divers aanbod. Ook het CC zelf had een interessant programma. En 's avonds was het feest compleet met KRAKOW, POSTMAN én DJ Blue Flamingo! Tot in de vroege uurtjes werd er feestgevierd, en hoe!


Met de geweldige muziek van KRAKOW, een perfect huwelijk tussen slow core, alt. country en americana dat ook knipoogt naar Neil Young en Sparklehorse... En wat te denken van het hoge partygehalte van de set van POSTMAN? "We gaan een feestje bouwen", zei rapper Remon Stotijn. Zo geschiedde...

Lees het volledige verslag op Mechelen Blogt!
.

Beyond The Labyrinth & I See The Sea: Hard Rock 'n' Roll Against Aging

Zaterdag 12 september 2009 was De Kuip in Ninove 'the place to be'. Maar dat bleek niet iédereen zo begrepen te hebben. Terwijl bands als BEYOND THE LABYRINTH en I SEE THE SEA de spreekwoordelijke pannen van het dak rockten en zich voor 200% gaven, bleek dat voor een ei zo na lege zaal te zijn. Het "Life Aid Against Aging" festival had een misschien gedurfde, maar goede affiche, die toch zeker liefhebbers van de genres/ bands zouden moeten lokken. Lag het aan (het gebrek aan) promotie? Schrikte organisatie en hun doelstelling af (info: http://www.heales.org/) - dan kom je toch gewoon, zoals ik, voor de MUZIEK? Anyways: Zonde. Wie er niet bij was heeft wel degelijk wat gemist!

Uriah Heep & Beyond The Labyrinth: Waaauw!

Zaterdag 5 september 2009 streek de Classic Rocklegende Uriah Heep neer in Trix (Hof Ter Lo). En dat hebben we geweten. Dat op rock 'n' roll géén leeftijd staat werd zonder enige moeite bewezen. Het werd een meer dan geslaagde avond, met afspraak met de levende legende én Beyond The Labyrinth. Hun concert van 12 september in Ninove stond sowieso al op mijn programma, maar nu bleek ik ze al wat sneller zou zien, want ze werden vrij kort voor het optreden gevraag om te openen voor The Heep. Zo'n kans laat je niet liggen, toch?

Boeiende Siciliëreis met Arakea!

Zeven dagen rondtrekken in het o zo mooie Sicilië, overnachten in het bekende hotel Villa Angela, waar Simple Mindszanger Jim Kerr de uitbater is. Verken Palermo, Bagheria, Taormina, Agrigento, ... Het klinkt uiterst aanlokkelijk, niet? Na de Simple Minds-fanpackage deals in juli '09 (Taormina en Palermo) organiseert het Mechelse reisbureau Arakea.com nu een heuse begeleide Siciliëreis.

Van woensdag 21 op woensdag 28 april 2010 op verkenning door Sicilië , zoveel méér dan de tweede thuis van Jim Kerr.

Magnificent!: U2 rockt aan 360° in Wembley

Elk excuus om naar London te gaan is eigenlijk goéd voor mij. Dus waarom ook niet een U2-concert? Dat de Ieren Brussel deze keer oversloegen, speelt natuurlijk ook mee. En ook al is ondertussen geweten dat ze in 2010 in het Koning Boudewijnstadium staan, dan nog, of zéker dan, was het, de wel erg slechte ervaring met de Vertigo-tour op die locatie indachtig, een goede zaak om naar London te gaan. Samen met mijn broer Wim, die ik het concert als verjaardagscadeau schonk, merkte ik dat het kàn: een groot stadium én een goede sound. Ja, zo was dat in Wembley stadium.

Simple Minds zetten Lokeren in lichterlaaie!

Op dit onchristelijke uur, zaterdagnacht.. erh zondagmorgen, terug van de Lokerse Feesten. De énige avond die uitverkocht was. Niet dat me dat écht verbaast: de hoofdact was dan ook Simple Minds. De schotten deden vanavond hun uitstekende reputatie weerom méér dan eer aan en zetten op een mum van tijd Lokeren in lichterlaaie..

U2 tickets aangekomen!

De U2-tickets voor het concert van 14 augustus in Wembley Stadium, London zijn dan eindelijk aangekomen... Oef ;-)

Maanden geleden besteld, en er werd duidelijk vermeld dat de tickets pas tenvroegste twee weken voor het concert zouden worden opgestuurd... maar toch. Nu dat ik ze in handen heb ben ik pas echt gerust ;-)
.

Legendes regeren over Suikerrock '09

Suikerrock '09 telde maar liefst drie levende legendes op haar affiche. Niet alleen de weerom even leven ingeblazen The Scabs maar ook de nog springlevende Simple Minds en Status Quo maakten het mooie weer op Suikerrock. Twee van de drie mocht ik vrijdag aanschouwen: The Scabs en Simple Minds. Voor genoemde bands geldt alvast: Suikerrock '09 was méér classic dan TW Classic dat was dit jaar...

Taormina.ME !

Sinds vanavond terug van een veel te kort verblijf in het o zo mooie Taormina (Sicilië), het bezoekje was gebonden aan de interessante 'fanpackagedeal' om Simple Minds te zien optreden in het Teatro Antico di Taormina, gekoppeld aan de beste plaatsen, verblijf in viersterrenhotel en een aftershow. Het was allemaal tof en ik kon even kort kennismaken met Taormina. Maar: té kort. Ik ga zéker terug naar deze mooie plaats!

Taorminatised: A New Gold Dream in Sicily

Vanmorgen liep ik nog door de straatjes van het mooie Taormina. Ondertussen veilig geland en spijt dat het alweer voorbij was. Tijdens een veel te kort verblijf in Taormina zag een ronduit fenomenaal concert van Simple Minds. In het unieke kader van het Teatro Greco (of zojewil 'Teatro Antica di Taormina') zette de band maandag (27.07.09) een sublieme performance neer. Strak en hotter dan de hoge temperaturen in Siclië.

Edinburgh Rocks!

Edinburgh Castle, Calton Hill, Arthur's Seat, The Scottish Parliament, The Grassmarket, George Street, The Mound, The Hub, The Royal Mile, St. Giles Church, St. John's, Cannongate, Holyrood, Greyriars Church en Churchyard, ....


















Wat een stad. Wat een fijne mensen daar. Zoveel te zien en te doen...

Silencers, Simple Minds & Scottish Rain!

Zaterdag 18 juli 2009 wordt in het geschiedenisboek van de band geschreven als die keer dat een Simple Mindsconcert bijna ter elfder ure werd afgelast omwille van de hevige regen. Die avond aan Edinburgh Castle leek het wel of de zondvloed was begonnen om nooit meer te stoppen en alles te verzwelgen. Maar fans en bands zouden dapper de zondvloed trotseren!

Eindelijk! Neil Young Archives Vol.1 !

Jaren al wachten wij, Neil Youngfans erop. De vaak aangekondigde "Archives". Ik was er dan ook als de kippen bij zodra bekend werd dat ze nu écht op komst waren. Meteen mijn BlueRay-Archivesbox besteld bij Warner, enkele maanden geleden. Ja!

Drie weken geleden kwam dan het bericht van DVS (Abx) dat de zending er was. Het zou de maandag of dinsdag erop me bezorgd worden, zo werd me verzekerd. Dat was begin juni. Maar blijkbaar duurt het voor de Belgische Post DRIE VOLLE WEKEN om een pak van Brussel naar Mechelen te brengen!!! Maar goed, bij thuiskomst vrijdag van een weekje vakantie was er dat berichtje "de post langs mkwamet een pak". Dus ben ik het maandag met een big smile gaan oppikken bij het postpunt en... now it's MINE!

Anyway. Zeer blij met mijn 'doosje', Neil Young Archives vol 1. !!!
Zoveel is duidelijk.... Een prachtige uitgave... en de eerstkomende dagen en weken wordt hier huize Markec duchtig gekeken en geluisterd.

Keep on rocking in the free world, Y'all !
.

Tropische avond met Machiavel en Simple Minds

Net terug (nacht van zaterdag 28 op zondag 29.06) van een geslaagde festivalavond in het sympathieke stadje Ciney. Het Tempo Festival had de Waalse helden MACHIAVEL (B) en het legendarische schotse band SIMPLE MINDS (UK) te gast. Beide bands, niet gehinderd door de 'tropische omstandigheden', gaven het beste van zichzelf...

GMM '09/ Day One: Een avond met Dream Theater, The Gathering en Heaven And Hell.

Vrijdag even naar Dessel afgezakt, voor DREAM THEATER en HEAVEN AND HELL, maar toch zeker ook voor THE GATHERING. Geen van de drie bands stelde me teleur... Een goed indruk van BLIND GUARDIAN en een bijna trauma van te veel Spinal Tap met Motley Crue. Spinal Tap is beter.

Jon Oliva's Pain en Exodus/ WASP (de keuze tussen beide bands zou ik de dag zelf maken) helaas gemist. Maar wat JOP en Exodus betreft: die heb ik gelukkig al enkele malen gezien, en die doen wellicht dra nog wel hier en daar een zaalshow...

THE GATHERING

















TG bracht een enorm energieke en sterke set en opende met het instrumentale 'WHEN TRUST BECOMES SOUND' waar ook het nieuwe album "The West Pole" mee opent.

De mooie stem van zangeres Silje blijkt goed te passen bij de TG-sound en ook live stond de nieuwe zangeres goed haar vrouwtje. Knappe prestatie.

De overall sound was erg goed. Heel sfeervol, soms stevig, en altijd vol met subtiliteiten en nuances. Het was een knappe sferische trip. De knappe muzikaliteit, en daar reken ik zeker ook de zang bij, deed het 'em. Erg knap optreden!!

Net zoals één van hun eerste shows, heel lang geleden, toen nog met Bart Smits op vocals/grunts, werd ik 'omver geblazen', zij het - zovele jaren later - op geheel andere meer subtiele wijze...

BLIND GUARDIAN
Wegens te druk en veel te warm heb ik het merendeel van dit optreden vanop afstand meegemaakt. Maar wat duidelijk is: deze band stààt er live. Misschien moet ik eens een clubshow zien van hen om er ten volle van te kunnen genieten. Maar de eerste indruk was dus goed.

HEAVEN AND HELL: DE HOOGMIS!
Eén van de hoofdredenen om naar GRASPOP af te zakken was zéker HEAVEN AND HELL en misschien wel één van de geweldigste kelen in de ROCK ever.. Ronnie James Dio ! En de verwachtingen werden méér dan ingelost. Dit was het optreden van de pure power. De heavy Sabbathsound staat nog steeds als een huis. En Ronnie James Dio. Jongens jongens. Respect. Wat een fenomenale keel... Hij overklast zonder enige moeite die 'andere' oudjes zoals Robert Plant en David Coverdale. Wat Dio, op zijn leeftijd, met zijn stem kan. Geweldig.

En dan die setlist: een erg sterke mix uit de Sabbathalbums met Dio en het jongste Heaven And Hell album. Met als absolute hoogtepunten de stevige opener THE MOB RULES en HEAVEN AND HELL... Maar ook enorm genoten van 'I'...

Setlist:
1. THE MOB RULES (The Mob Rules)
2. CHILDREN OF THE SEA (Heaven And Hell)
3. I (Dehumanizer)
4. BIBLE BLACK (The Devil You Know)
5. TIME MACHINE (Dehumanizer)
6. FEAR (The Devil You Know)
7. FALLING OF THE EDGE OF THE WORLD (The Mob Rules)
8. DIE YOUNG (Heaven And Hell)
9. HEAVEN AND HELL (Heaven And Hell)
10. NEON KNIGHTS (Heaven And Hell)


DREAM THEATER
Die andere reden om naar GMM af te zakken was zeker ook DREAM THEATER. Live altijd wel een sensatie. Een band die ook alsmaar beter lijkt te worden, en ja ik wéét het: dat schrijf ik haast in elke Dream Theaterrecensie, maar het is nog steeds een waarheid als een koe. Ook nu was het genieten van de knappe progmetal van deze heren. De Marquee stond in brand...

Dit was de uitstekende setlist:
1. IN THE PRESENCE OF ENNEMIES (Systematic Chaos)
2. BEYOND THIS LIFE (Scenes From A Memory)
3. CONSTANT MOTION (Systematic Chaos)
4. A RITE OF PASSAGE (Black Clouds and Silver Linings)
5. EROTOMANIA (Awake)
6. VOICES (Awake)
7. PULL ME UNDER (Images And Words)
8. METROPOLIS PT.1: THE MIRACLE AND THE SLEEPER (Images And Words)

Véél te kort natuurlijk, maar goed.. Het was natuurlijk een festival set ...
Binnenkort, Mike Portnoy herinnerde het publiek er trouwens ook nog aan, 17 oktober, komen ze terug samen met Opeth en Big Elf...

MOTLEY CRUE
Een fan van de hairmetal van MOTLEY CRUE ben ik nooit geweest. Ook niet in hun 'hey days'. Maar nu ik toch in Dessel was, wilde ik toch wel eens zien wat Motley Crue live voor zou stellen.
Weinig dus.
Na het tweede nummer was het voor mij eigenlijk al welletjes, maar heb de show dapper volgehouden. Zo mocht ik de van bij 100 kilometer voorspelbare bindteksten van Vince Neil ondergaan. Maar dat was zo erg niet. Erger waren zijn pogingen tot 'zingen'...

De songs klonken me allemaal even vervelend als doorsnee en duidelijk gedateerd. Al vond ik er - zoals ik al zei - in de jaren '80 ook al niet veel aan. En ja, ik geef toe, heel even toch stiekem meegezongen met 'GIRLS GIRLS GIRLS' en 'DOCTOR FEELGOOD' was zelfs nog te pruimen..

Eén lichtpuntje toch nog: het knappe gitaarspel van Mick Mars. Maar songs? En het gedoe van ons aller Tommy Lee hoefde ik ook al niet.

Die vrijdagavond in Dessel toch enkele goede en geweldige concerten gezien en de slapstick en aanstellerij van Motley Crue zullen we rap vergeten zijn..
.

Zieke Joe Jackson + gezonde goesting + geweldige drive + fijne setlist = memorabel concert!

Concert: Joe Jackson Trio, zondag 21 juni '09, Vredenburg Leidsche Rijn, Utrecht (NL).

Er zijn nog zekerheden. De inzet en klasse van muzikale duizendpoot Joe Jackson is er zo één. Toen we richting Utrecht trokken, ging ik er haast al van uit dat het een geweldige avond van hoge muzikale kwaliteit ging worden. Ook die zekerheid bleek gewaarborgd. We kregen een uitstekende performance, op basis van een dito setlist.

GRETA'S BAKERY uit - al doen hun namen anders vermoedmen - New York mocht het voorprogramma verzorgen. Het drietal Greta Panettieri (stem), Andrea Sammartino (keyboards) en Mike LaValle (bas en gitaar), bracht een erg inspirerende, sensuele mix van Jazz en Soul. En dat smaakte zeker naar meer. Zeker ook de heel erg mooie stem van Greta. Klasse. Een ontdekking en nog een zekerheid: soms kan een voorprogramma je overtuigen en meer...

Jammer van die dames op de rij achter ons die het nodig vonden om doorheen het hele optreden door te zitten kletsen. Hopelijk heeft de muziek hen niet gestoord in hun gesprek (sic).

ZIEKE JACKSON MET GEZOND SPELPLEZIER
Rond 21.15 uur betraden Joe Jackson en zijn begeleiders het podium. Ook zij waren met drie; de 'RAIN'-lineup: Joe Jackson (zang en piano), ouwe getrouwe Graham Maybe (bas) en Dave Houghton (drums). Het vermoeden, gezien de opstelling/ bezetting, werd al snel bevestigd: we kregen een setlist die opgebouwd was rond 'Rain', 'Night & Day', 'Body & Soul' maar ook 'Look Sharp!', 'I'm The Man' en 'Laughter & Lust', zo zou blijken.

Nadat er eerst ingezet werd met dat geweldige en immer aanstekelijke 'ANOTHER WORLD' (Night & Day) begroette een zieke Joe Jackson het talrijk opgekomen publiek. Hij zou een weinig later zich ook verontschuldigen voor zijn misschien nogal ruige stem vanavond. Jackson voelde zich redelijk 'crap', maar besloot toch van uit de drie scenario's; show uitstellen, afgelasten of gewoon laten plaatsvinden, voor dat laatste te kiezen. En gelukkig maar. Want, ondanks de stem, die - toegegeven - soms onderhevig was aan Jackson's gezondheidstoestand, zette Jackson, Maybe en Houghton een prima show neer.

Jackson is een vechter en volhouder. Hoe ziek hij zich wellicht ook voelde, het werd een prima, ontspannen, gezellige, grappige en uiterst geïnspireerde avond...

Met 'TOO TOUGH' en 'CITIZEN SANE' die volgden na de setopener trakteerde Joe ons meteen op enkele hoogtepunten van het recente album 'Rain' (2008) dat in dezelfde bezetting als de live-lineup tot stand kwam. Er zouden nog nummers uit 'Rain' volgen maar er werd dus ook teruggegrepen naar het prille begin. Met bijvoorbeeld die fenomenale versie van 'FOOLS IN LOVE' uit 'Look Sharp!' (1979) - hier gecombineerd met de klassieker 'FOR YOUR LOVE' van The Yardbirds (1965). Klasse! En zeker één van de hoogtepunten van de avond, wat mij betreft.

Van 'Laughter & Lust' (1991) kregen we het o zo mooie 'STRANGER THAN FICTION' en het upbeat 'GOIN' DOWNTOWN'. Het van nieuwe arrangementen voorziene 'SUNDAY PAPERS' ('Look Sharp!', 1979) sloot er perfect bij aan... En de versie van 'ON YOUR RADIO' ('I'm The Man', 1979) was subliem!

Het was dan tijd voor een solomoment voor Jackson. Maybe en Houghton konden even gaan rusten. Gezeten aan zijn piano bracht Jackson moedig het erg sterke 'SOLO (SO LOW)' waarvan hij eerste de dubbele betekenis/bodem verklaarde. Het was ongetwijfeld afzien voor Joe. Want hier moest hij zijn stem in soms moeilijke bochten wringen, maar dat ging zonder kleerscheuren. Al zou het met een gezonde stem wellicht NOG beter geklonken hebben. Zoveel is duidelijk. De song nam alleszins menigeen bij zijn / haar nekvel, of greep naar je keel...
Ook mooi was 'BE MY NUMBER TWO' (van Body & Soul, 1984)...

Houghton en Maybe kwamen Jackson opnieuw versterken met het van 'Rain' afkomstige 'THE UPTOWN TRAIN'.

En daarna had Joe het over zijn muzikale helden. "They're all Dead" grapte ie. "Except one!" En, tot mijn grote verrassing en vreugde vertelde Jackson een nummer te zullen brengen van ... DAVID BOWIE. En een originele keuze: 'SCARY MONSTERS AND SUPER' van het gelijknamige Bowiealbum uit 1980. Een erg aparte, maar zeer geslaagde versie was dit. Super (maar niet creepy). Top.

Met 'STEPPIN' OUT' (nog zo'n zekerheid: dit speelt Jackson haast altijd, moet ook, zo'n supersong!), opnieuw een 'Night and Day'-track en 'GOT THE TIME' (Look Sharp!) werd de set besloten.

Een zichtbare vermoeide maar opgetogen Joe Jackson bedankte zijn publiek. Dat publiek wou nog meer natuurlijk. Zieke Joe of niet. En Joe kwam terug. Hij zei dat normaliter 'A PLACE IN THE RAIN' (van 'Rain') zou volgen. Maar "dat kan mijn stem nu écht niet aan" zei ie. Maar we zouden in de plaats nog enkele andere liedjes krijgen.

Jackson vertelde over een op stapel staand project rond DUKE ELLINGTON. Daar zou ie ons wat van gaan brengen. En we kregen twee erg knappe jazzwerkjes. Dat belooft dus. Maar hij had ook beloofd wat van zijn "Own Old Shit" te zullen spelen. En ja hoor. Met een door de zaal luidkeels meegezongen 'IS SHE REALLY GOING OUT WITH HIM' ('Look Sharp!') en, hoe kan het ook anders, een weerom erg indrukwekkend "A SLOW SONG" ('Night and Day') werd definitief besloten.

Jackson bedankte de zaal nogmaals. En wij hém. We wensen hem vanharte beterschap.

Niet het beste concert van Jackson ooit. Wel gewoon héél goed, en zeker memorabel. Want ziek of niet, Jackson en de zijnen bezorgden ons een fijne muzikale avond....

Setlist Joe Jackson:

1. ANOTHER WORLD (Night And Day)
2. TOO TOUGH (Rain)
3. CITIZEN SANE (Rain)
4. FOOLS IN LOVE (Look Sharp!) / FOR YOUR LOVE (The Yardbirds: For Your Love, 1965)
5. STRANGER THAN FICTION (Laughter & Lust)
6. GOIN' DOWNTOWN (Laughter & Lust)
7. SUNDAY PAPERS (Look Sharp!)
8. ON YOUR RADIO (I'm The Man)
9. SOLO (SO LOW) (Rain)
10. BE MY NUMBER TWO (Body and Soul)
11. THE UPTOWN TRAIN (Rain)
12. SCARY MONSTERS AND SUPER CREEPS (David Bowie: Scary Monsters and Super Creeps)
13. STEPPIN' OUT (Night And Day)
14. GOT THE TIME (Look Sharp!)

# Encore:
15. SATIN DOLL (Duke Ellington)
16. DON'T GET AROUND MUCH ANYMORE (Duke Ellington)
17. IS SHE REALLY GOING OUT WITH HIM? (Look Sharp!)
18. A SLOW SONG (Night And Day)


Hoogtepunten voor mij:
- FOOLS IN LOVE/ FOR YOUR LOVE
- SOLO (SO LOW)
- SCARY MONSTERS AND SUPER CREEPS
- A SLOW SONG
- ON YOUR RADIO

Om 23.10, na een deugdoende koffie, stonden we op de parking en konden we tevreden Utrecht verlaten en naar Mechelen rijden.
.

Simple Minds @ Joe FM: subliem en historisch

Subliem? Historisch zelfs? Jawel. Want: wat een geweldige show zeg. Een goede setlist en een band die er stààt. Meer dan ooit bewijzen Simple Minds dat ze in de eerste plaats een goedgeöliede Liveband zijn. Wat een power zeg!

Historisch? Zeker. Want géén Don't You Forget About Me. (!) En denk je dat iemand om het nummer vroeg? Natuurlijk niet. Maar de verrassing van de avond was voor mij de geweldige opener van de set; niét Waterfront, geen Stay Visible, noch Moscow Underground... nee.

Dinosaur Sr. toont hoe het moet!

Het is altijd geweldig om een van je muzikale helden te kunnen live zien... en het is dan ook altijd fiks aftellen geblazen tot het moment eindelijk daar is. Als die held je dan, naar goede gewoonte, niet teleurstelt en je omver blaast met een geweldig concert, waarom dan klagen? Behalve: 'verdorie, 't is alweer voorbij!'.

Eén van die muzikale helden van mij is NEIL YOUNG. En Neil heeft zijn fans de laatste tijd eigenlijk best wel verwend. Vorig jaar het sublieme concert in de Stadsschouwburg in Antwerpen, een potige set, datzelfde jaar op Rock Werchter. En nu kwam ie alweer. Zaterdag 6 juni was the place to be het Antwerpse Sportpaleis.

De '09 tour zou het jongste album "Fork In The Road" promoten zou je denken. Maar, misschien was dat net niet de bedoeling en wou Young eerder het eerste deel van zijn imposante "Archives" promoten? (verschenen op 2 juni). Feit is dat van "Fork In The Road" géén enkele song gespeeld werd, zaterdag in Antwerpen. Niet iedereen zal dat héél erg gevonden hebben. Het is, toegegeven niet meteen 's mans sterkste album en who cares als je een killer-setlist krijgt met niets dan toppers? Trouwens, Neil Young doet trouwens meestal gewoon zijn zin (op sommige van de 'Fork In The Road Tour' gigs speelde ie trouwens wel een tweetal songs van het nieuwe album).

Het opmerkelijk was ook dat het een set was in de beste CRAZY HORSEtraditie. Maar dan zonder Crazy Horse. Neil Youngs Electric Band speelde met verve de o zo typische epische en/of potige rocksongs van Young, vaak bekend in die onsterfelijke versies van Crazy Horse. Neil Young zelf was bijzonder goed op dreef en bewees nog maar eens dat hij er als 63jarige nog altijd toe doet. En Hoe. Te oud voor rock & Roll? Neil nog lang niet!!

Vanaf setopener 'Love And Only Love' was het overduidelijk: Young en de zijnen speelden met een enorme gedrevenheid. Dat typische stemgeluid waar nog lang geen sleet op lijkt te zitten. Dat o zo aparte, typische, fantastische en unieke gierende, grauwe, spannende, manische gitaarspel van Young. Hoe Young zijn gitaar be- en mishandeld zoals geen ander dat kan... Young ging tekeer als een sjamaan en die gitaarmuren waren weerom fenomenaal. Menig jong 'overhypet' groepje kan nog een lesje leren van de 'ouwe rocker'.




























De setlist bevatte dus heel wat rockers, en er kwamen flink wat songs uit 'Ragged Glory' (1990) en verder 'Zuma', 'Rust Never Sleeps', 'Everybody Knows this Is Nowhere'. Met ondermeer dus toppers zoals 'Cortez The Killer', 'Cinnamon Girl', 'Hey Hey, My My' en 'Pocahontas'. Maar ook het debuut ('Neil Young') werd niet ongemoeid gelaten met 'I've Been Waiting For You' en van 'Freedom' kregen we een fenomenale versie van 'Rocking In The Free World' dat de set afsloot en wat mij betreft tot een van de hoogtepunten van de show behoorde.

Maar er was ook tijd voor akoestische absoluut mooie momenten. Met 'Heart Of Gold', 'Comes A Time', 'Old Man' en zeker ook 'Don't Let It Bring You Down'. Maar vergeten we ook niet 'Going Back'. Het akoestisch momentum was een mooie oase van rust en zelfs kippenvel tussen al het (welgekomen) gitaargeweld...

Het enige echt 'recente nummer' in de set was het mooie 'Spirit Road' dat van 'Chrome Dreams II' (2007) komt.

Hoogtepunten? Voor mij zeer zeker 'Pocahontas', 'Cortez the Killer', 'Hey Hey, My My', opener 'Love and Only Love', 'Don't let it Bring You Down' en 'Rocking In The Free World'. Maar ook de classic 'Like A Hurricane' dat we als (enige) bis kregen.

Ok. Het was, naar Neil Youngnormen dan toch, een "best of" zou je kunnen zeggen. Maar wie maalde erom: 't was wel een geweldige setlist, vol vuur en dynamiek en pure power...

Wat ook knap was, was het voorprogramma. Niemand minder dan onze 'Vlaamse Neil Young', Tom Van Laere, ADMIRAL FREEBEE mocht de zaal opwarmen. Dat bleek geen probleem. Want de Neil Youngfans konden de muziek van de Admiraal zeker smaken. Knap gedaan van Tom. En ook al kreeg ie maar een halfuurtje, 't was ferm. Het ideale voorprogramma voor Neil Young dus...

> SETLIST ADMIRAL FREEBEE:

1. EVER PRESENT (Admiral Freebee)
2. OH DARKNESS (Songs)
3. RECIPE FOR DISASTER (Songs)
4. LIVING FOR THE WEEKEND (Wild Dreams And New Beginnings)
5. GET OUT OF TOWN (Admiral Freebee)
6. RAGS AND RUN (Admiral Freebee)

> SETLIST NEIL YOUNG:

1. LOVE AND ONLY LOVE (Ragged Glory)
2. HEY HEY, MY MY (Rust Never Sleeps)
3. EVERYBODY KNOWS THIS IS NOWHERE (Everybody Knows This Is Nowhere)
4. POCAHONTAS (Rust Never Sleeps)
5. SPIRIT ROAD (Chrome Dreams II)
6. CORTEZ THE KILLER (Zuma)
5. CINNAMON GIRL (Everybody Knows This Is Nowhere)
6. MOTHER EARTH (Ragged Glory)
7. DON'T LET IT BRING YOU DOWN (After The Goldrush)
8. GOING BACK (Comes A Time)
9. HEART OF GOLD (Harvest)
10. COMES A TIME (Comes A Time)
11. OLD MAN (Harvest)
12. MANSION ON THE HILL (Ragged Glory)
13. I'VE BEEN WAITING FOR YOU (Neil Young)
14. ROCKIN' IN THE FREE WORLD (Freedom)

Bis
15. LIKE A HURRICANE (American Stars 'n' Bars)

Ja, het was een zeer fijne afspraak met de rock & roll, zaterdag 6 Juni! Dank u Neil, dank u Tom...

Het concert van Neil Young was dus weerom enorm goed. Dat Neil Young af en toe een minder album maakt ('Fork in The Road') het is niet zo erg. Ook helden maken fouten. Maar zolang hij live op dit hoge niveau blijft presteren, hoor je mij alvast niet klagen!


Foto's: (c) Jany Claeskens / http://www.thetopofmusic.be
.

Mechelen - Taormina: Exclusieve Simple Mindstrip

Simple Minds geven opnieuw een speciaal optreden in het Theatro Greco in Taormina. Met het Mechelse reisbureau Arakea kun je een exclusieve Taormina-package boeken. Inbegrepen: een concertticket met garantie op een uitstekende plaats, verblijf in viersterrenhotel, toegang tot de aftershow, t-shirt, ... Als je boekt, zeker vermelden dat je het vernam op 'The Markec Files'.

Lees meer >>
.

FireForce & Beyond The Labyrinth: Energiek en vol overgave

Zaterdag (23.05), terwijl 3/4de of meer van mijn stadsgenoten hoopvol naar iets met een bal, een veld, geel en rood keken, en op een 'beker' hoopten, ontvluchtte ik mijn thuisbasis voor een flinke snee classic rock, hardrock en (power)metal... Place to be was "De Rots" waar zowel FireForce als Beyond The Labyrinth de pannen van het dak zouden spelen...

FIREFORCE



Bij aankomst bleek FireForce (Power Metal met een Thrashmetalsmaakje) al gestart te zijn, maar wellicht maar pas, want we hebben toch +/- 45 minuten (of was het korter) meegepikt. FireForce maakte het achterste gedeelte van hun bandnaam zeker waar: wat een kracht! Pure Power... Dat voorste gedeelte mocht uitblijven: 't was zo al warm genoeg ;-)

Anders dan Double Diamond, de vorige band van zanger Filip Lemmens en gitarist Erwin Suetens, die duidelijk knipoogde naar de NWOBHM à la Iron Maiden, en ook wel een beetje Judas Priest, bracht FireForce een soort mix van Power Metal en Thrash Metal. Al is de link met Priest nooit héél vér weg. Soms moest ik denken aan Iced Earth, maar evenvaak aan pakweg Annihilator - 'den Erwin kan er nog altijd wat van zenne!', dacht ik toen ik hem zag uitleven op zijn gitaar. Yearh! De stem van Filip, die ook helpt aan de Iced Earth-vergelijking, is nog steeds geweldig... Drummer en basist gaven uiteraard ook ferm van jetje...
We kregen een stevig potje metal van deze FireForce, en ik vond het bijzonder goed. Hell yearh!



Net zoals dat bij Double Diamond steevast het geval was werd de set besloten met het onvolprezen 'BATTLE HYMN' van Manowar.

Ook in "De Rots" was dat garantie voor een geslaagde afsluiter!

Foto's (c) Markec:
http://www.flickr.com/photos/markec/sets/72157618707768134/


BEYOND THE LABYRINTH



Na hun doortocht(en) met Threshold gemist te hebben, was ik blij dat ik nu eindelijk een show van de 'Castles in The Sand'-tour kon meepikken van Beyond The Labyrinth. Na een korte soundcheck, met al een ruwe versie van 'Castles In The Sand' - het geluid zat toen duidelijk nog niet goed, begon BTL er zo rond 21.10 uur aan...

De band opende sterk met Solitary Dancer, dat een uitstekende gigopener blijkt te zijn. En meteen daarna kregen we Draining My Energy en de single Time To Fly volgen. Het anthem Beyond The Labyrinth, al enkele jaren een crowdpleaser, maar nu pas op een album (de knappe nieuwe plaat 'Castles in The Sand'), kon natuurlijk niet ontbreken in de set. De liveversie vind ik wel 'meer ballen' hebben dan de (verdienstelijke, daar niet van) albumversie. Daarna was het tijd om het even wat rustiger aan te doen met Castles in the Sand, titletrack van het knappe jongste album.



Na het mooie 'Castles' was het weer tijd om te rocken... Dat deed BTL dan ook geweldig goed met Pure Sabotage! Hou deze song zeker in de live-set, jongens! Ook de liveversie van Caged was top. En dan werd opnieuw gekozen voor een rustigere passage met een mooie versie van No Place For A Dreamer, net zoals alle songs totdantoe afkomstig van het knappe nieuwe album 'Castles in the Sand'.

De set werd besloten met twee toptracks van het album 'Signs'. En wel met een potig Tomorrow is Gone (A Hole In The Sky) én het majestueuze en o zo mooie In Flanders Fields, een van mijn all time BTL-faves....

Jammer genoeg was er een 'curfew' (22 uur) dus weinig ruimte voor bissen...

De songs van "Castles in The Sand" bleken in hun livejasjes erg goed overeind te blijven (niet dat ik daar aan twijfelde). De ritmesectie; Bruno Goedhuys op drums, Gerry Verstreken op Bass was lekker strak en uitstekend en klonk prima. En Geert Fieuws gitaarspel mag er ook nog steeds zijn! Jo De Boeck zong, vol overgave, de sterren van de hemel. Met hem heeft BTL, maar dat wisten we natuurlijk al, een fijne stem in huis...



> SETLIST:

1. SOLITARY DANCER (Castles In The Sand)
2. DRAINING MY ENERGY (Castles In The Sand)
3. TIME TO FLY (Castles in The Sand)
4. BEYOND THE LABYRINTH (Castles In The Sand)
5. CASTLES IN THE SAND (Castles In The Sand)
6. CAGED (Castles In The Sand)
7. PURE SABOTAGE (Castles In The Sand)
8. NO PLACE FOR A DREAMER (Castles In The Sand)
9. TOMORROW IS GONE (Signs)
10. IN FLANDERS FIELDS (Signs)

Géén PROPHET OF DOOM, ICONS, MEDIA VISION, THE ENEMY WITHIN of FOR ETERNITY dus.... Maar dat krijgen we wellicht wél dra (12 juni) in Nijdrop (Opwijk) wanneer de band een 'full set' speelt, op het Incommunicado Fest. Be there! ;-))

Foto's (c) Markec:
http://www.flickr.com/photos/markec/sets/72157618620926329/

Na de gigs nog wat (bij)gepraat met Filip (van FireForce), Geert, Jo en Bruno - thanks for the drumstick! - van BTL...

Nog een pintje of twee drie gedronken, en na een geslaagd avondje (hard) rock 'n' roll bij thuiskomst een stad vol ontgoochelde Mechelaars teruggevonden: KV Mechelen had verloren...
.

Beleef Simple Minds in Taormina!

Ook dit jaar geven Simple Minds weer een speciale show in het Grieks Amfitheater in Taormina, Sicilië. En ook dit keer wordt het vast weer heel erg speciaal! Maandag 27 juli is de hoogdag: de geweldige muziek van Simple Minds op een van de meest romantische plaatsen in Sicilië!

Het Mechelse reisbureau Arakea verkoopt, exclusief voor België beperkte Taormina-pakketjes voor dit unieke concert. Het pakket omvat:
- concert ticket(s)
- driedaags verblijf in een viersterrenhotel in Taormina
- toegang tot de private Simple Minds bar voor de show
- officiële fan kaart voor de Simple Minds 'aftershow party'
- Simple Minds T-shirt

Voor dit exclusieve pakket betaal je € 500 per persoon. Er is ook een gelijkaardige formule mogelijk voor het Palermoconcert, op 26 juli, daags voordien dus.

Arakea kan ook voor je vluchten zorgen, of een langer verblijf terplaatse regelen...

Surf naar de Arakea-website voor méér info, en om je pakketje te bestellen. Of contacteer Nancy: tel. 015 44 62 67 of 015 43 00 28 of stuur een mailtje naar nancy@arakea.com.

Vermeld dat je 'The Markec Files', of kortweg Mark/ C' Moon je op de hoogte bracht.

Misschien zien we elkaar op 27 juli in Taormina?!

foto: (c) Mark Van Mullem, 2008/9

.

Lloyd Cole: akoestisch & ingetogen

Vrijdag 15 mei beëindigde Lloyd Cole zijn UK/Europe Tour in het auditorium van het Cultuurcentrum Mechelen. De sympathieke Brit doet het nu al twintig jaar zonder zijn Commotions en zou Mechelen een mix presenteren van eigen werk en oude klassiekers van 'Lloyd Cole & The Commotions'. Het was een redelijk goed en ingetogen optreden. Misschien té ingetogen en relaxed.

Maar toch genoten van 's mans solohits en die van Lloyd Cole & The Commotions.. Al vond ik "Brand New Friend" en "Rattlesnakes" nogal slordig afgewerkt. Maar de versie van "Are you ready to be Heartbroken" was wondermooi...

Volledig verslag en setlist op Mechelen Blogt!, de Mechelse onvolprezen StadsWeblog...
.

Circle II Circle: Power Metal zoals 't moet!

Gisteren een geweldig concert gezien van Circle II Circle in de Biebob! Strakke, melodieuze en overheerlijke Power Metal van het fijnste soort....



Men neme geweldige muzikanten, een erg sterke Zachary Stevens met - nog steeds - fenomenale stem, een supersfeer en een uitstekende setlist. En uitstekend gezelschap! Het resultaat: een meer dan geslaagde avond!

Circle II Circle heeft, met 'Delusions of Grandeur', een nieuw album uit (nu ja, nieuw van eind 2008) en dat is reden genoeg om weer eens te touren. Mij hoor je niet klagen. We werden getrakteerd op, logisch, een flinke greep uit 'Delusions of Grandeur' maar, zeer tot mijn vreugde, ook het uitstekende vorig album; 'Burden of Truth' werd niet ongemoeid gelaten. En natuurlijk waren ook de nodige Savatage-classics aanwezig.

Het varken dat gekeeld werd bij het voorprogramma (sommigen noemen het wellicht zingen) was met een sublieme set van Circle II Circle metéén vergeten. Uitstekend op elkaar afgestemde muzikanten die lieten zien, maar gelukkig vooral horen, wàt uitstekende melodieuze Power Metal kan zijn.



Met hoogtepunten zoals opener 'Fatal Warning', 'Chase The Lie', en 'Waiting' en 'Heal you' en vooral 'Messiah' (van Burden of Truth). Bij de hoogtepunten hoorden natuurlijk ook de fantastische uitvoeringen van 'Taunting Cobras' en 'Edge Of Thorns', de Savatagejuweeltjes. Maar vergeten we ook niet de indrukwekkende 'akoestische' set, met enkel Paul Michael Stewart op keyboards en Zak, waarbij we konden genieten van 'If I Go Away' (Savatage) én 'Watching In Silence'...



Een geweldig feestje was het. Power Metal, zoals ik het liefst hoor, geheel in de Savatage-leerschool (maar hoé zou dat nu toch komen...). Maar veel te snel voorbij natuurlijk.



> SETLIST:

1. FATAL WARNING*
2. FOREVER*
3. WAITING*
4. HEAL YOU
5. INTO THE WIND
6. CHASE THE LIE*
7. SOUL BREAKER*
8. MESSIAH

# Encores:
9. IF I GO AWAY (Savatage)
10. WATCHING IN SILENCE - enkel Zach en Mitch aan de piano. Waauw!
11. NOTHING'S GOING ON (Savatage),
12. TAUNTING COBRAS (Savatage)
13. EDGE OF THORNS (Savatage)

Véél uit het nieuwe album dus (*) en redelijk wat Savatage: voor mij is dat ok ;-)

Foto's - (c) Markec - vind je hier:
http://www.flickr.com/photos/markec/sets/72157617756338095/
.

Sublieme Jackson Browne ...

Enorm genoten van het concert van Jackson Browne (en band), zaterdag (25 april 2009), in de Koningin Elisabethzaal in Antwerpen. De immer jong lijkende Browne (60) is nog lang niet 'Running on empty' maar blijkt in de vorm van zijn leven. De sympathieke gitarist/pianist/zanger uit Californië speelde met zichtbaar gemak en pezier onvermoeibaar een sublieme set van tweeënhalf uur.

Browne was ook omringd door uitstekende muzikanten: Mark Goldenberg (gitaren), Mauricio Levak (drums), Kevin McCormick (bas), Jeff Young (keyboards, vocals) en niet te vergeten de geweldige backing vocalistes Alethea Mills en Chavonne Morris. Ik hoor die gewéldige versie, verrijkt door de knappe gospels van de dames, van 'Lives In Balance', één van de véle hoogtepunten, nog nazinderen in mijn verwende oortjes!

De setlijst was er eentje om duimen en vingers bij af te likken: zes songs van het voortreffelijke nieuwe album, 'Time The Conqeuror' en een knappe dwarsdoorsnede van Brownes albums uit vooral de jaren zeventig, al kwamen ook "World In Motion", "I'm Alive", "Lives in Balance" en "The Naked Ride Home" aan bod.

'Boulevard' kon tellen als sterk 'hier ben ik-statement'. Erin vliegen met een knaller van formaat heet dat dan. Daarna volgt 'Everywhere I Go'. Wanneer iemand in het publiek om 'Take It Easy' roept, reageert Browne lakoniek: "normaal spelen we dat af en toe als bisnummer. Ik had het nu niet voorzien, maar hey, ik heb best wel zin om dit nummer te spelen'. En de bekende Eaglesclassic werd ingezet. "Do you wanna hear some more Eagles songs?" vroeg Browne nadien, alluderende op het feit dat wellicht weinigen weten dat hij de song samenschreef met Glenn Frey; iedereen kent het als 'dat liedje van The Eagles'. Browne begon te zingen 'It's another Tequila Sunrise'... maar brak 'Tequila Sunrise' meteen weer af om een subliem 'Through the Barricades of Heaven' neer te zetten. En het zou hoogtepunten blijven regenen...

Na een geweldig 'Fountain of Sorrow' (uit 'Late For The Sky) vond Browne het tijd om ons te vergasten op wat nummers uit 'Time The Conqueror', zijn jongste album. En we werden getrakteerd op de meesterlijke titletrack 'Time The Conqueror', 'Off To The Wonderland' het broeierige 'Live Nude Cabaret' dat zo geloofwaardig gebracht werd dat je je in dergelijk cabaret waande en het sfeervolle 'Giving That Heaven Away'. Na de pauze kregen we nog twee nummers van dat uitstekende nieuwe album te horen: 'Going Down To Cuba', en 'Just Say Yeah'! Die nieuwe songs passen stuk voor stuk perfect tussen de alom gekende classics van Browne.

Kippenvel toen Browne 'Late for The Sky' bracht (van het gelijknamige album). Krop in de keel! Maar ook enorm genoten van 'Before The Deluge' (van datzelfde album), 'For 'Taking The Trouble' en vooral 'The Pretender', 'Lives in The Balance', 'These Days' en het immer geweldige 'Running On Empty' dat de set afsloot.

Maar vergeten we vooral niet hoe Browne, ook weer op vraag van iemand uit het publiek, een mooie versie van 'Rosie' uit zijn mouw schudde. Het kon nog straffer: 'Play Zevons song!', riep iemand in de zaal. Browne leek aangenaam verrast met de vraag, en hopende dat de band ook wel mee zou kunnen, schudde ie ter plaatse een geïmproviseerde interpretatie van 'Carmelita' uit zijn mouw, dat mooie liedje van de te vroeg overleden goede vriend van Browne, Warren Zevon. Geweldige versie! En de band, die improviseerde vrolijk méé. Een heel erg knappe vertolking. Klasse.

Na iets meer dan twee uur kregen we nog een erg dansbare bisronde, met lang uitgesponnen versies van de geheel in reggae-arrangementen gestoken 'Somebody's Baby' en 'I Am Patriot'. Browne bedankte zijn publiek met 'dankuwel', zij dat het zo fijn was hier te zijn, en ik geloofde hem. "Ze zeggen dat allemaal, toch, Mark!?". Kan zijn, van hém geloof ik het. Het spelplezier (én vakmanschap) straalde er gewoon van af ! En dat is geen pose. Niet bij Browne.

Behoudens vergissingen was dit die setlist:

1. BOULEVARD
2. EVERYWHERE I GO
3. TAKE IT EASY
4. TEQUILA SUNRISE (snippet) / THE BARRICADES OF HEAVEN
5. FOUNTAIN OF SORROW
6. TIME THE CONQUEROR*
7. OFF TO WONDERLAND*
8. LIVE NUDE CABARET*
9. I'M ALIVE
10. GIVING THAT HEAVEN AWAY*
11. ROSIE
12. DOCTOR MY EYES
13. ABOUT MY IMAGINATION

=== pauze ===

14. SOMETHING FINE
15. BEFORE THE DELUGE
16. THESE DAYS
17. FOR TAKING THE TROUBLE
18. CARMELITA (Warren Zevon)
19. LIVES IN THE BALANCE
20. GOING DOWN TO CUBA*
21. JUST SAY YEAH*
22. LATE FOR THE SKY
23. THE PRETENDER
24. RUNNING ON EMPTY

== BIS ==
25. SOMEBODY'S BABY
26. I AM A PATRIOT

(De nummers met (*) komen van het sterke nieuwe album "TIME THE CONQUEROR")

Browne begon er aan 20.03 aan, nam tussen 21.15 en 21.40 een korte pauze en speelde de laatste noot om 23.17. Méér moest het niet zijn - al mocht het wel. Ik kon er niet genoeg van krijgen! ;-)

Wat een concert. Een van dé concerten van 2009, zoniet het allerbeste ! Als je Jackson Browne ergens kunt gaan zien, niet twijfelen: doén!
.